0113-KDIPT2-3.4011.906.2021.1.IR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwalifikacji czynności podejmowanych przez Zatrudnionych jako działalności twórczej w zakresie programów komputerowych oraz działalności badawczo-rozwojowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – Spółka z o.o. to spółka z branży IT zajmująca się opracowywaniem oraz dostarczeniem zaawansowanych rozwiązań informatycznych w formie systemów, programów bądź innych funkcji (dalej: „Oprogramowanie” lub „Projekt”). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)).

Wnioskodawca tworzy wysokiej jakości innowacyjne rozwiązania związane z oprogramowaniem dla podmiotów z grupy (dalej: Grupa). W celu realizacji zleceń, Spółka zatrudnia osoby w oparciu o umowę o pracę, umowę zlecenie oraz umowę o dzieło (dalej: Zatrudnieni), które posiadają odpowiednie kompetencje, doświadczenie i wykształcenie do realizowania projektów z zakresu wytwarzania Oprogramowania.

Realizacja Projektów w Spółce polega zarówno na opracowywaniu nowego oprogramowania (kodu źródłowego, nowej architektury systemów informatycznych, aplikacji), jak również rozwoju i udoskonalaniu obecnie wykorzystywanego oprogramowania. Rezultatami takich Projektów są nowe algorytmy, skrypty i kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne, które następnie są sprzedawane podmiotom z Grupy.

Prace nad tworzeniem Oprogramowania rozpoczynają się od otrzymania zlecenia. Spółka otrzymuje od podmiotu z Grupy zlecenie na stworzenie Oprogramowania, przykładowo w postaci dodatkowej funkcjonalności do już istniejącego programu komputerowego. Usługi w zakresie tworzenia, rozwoju i ulepszania Oprogramowania realizowane są stopniowo w ramach etapów o określonej długości (tzw. sprinty), w efekcie których powstają kolejne „przyrosty” (części) Oprogramowania w ramach danego projektu. Wnioskodawca otrzymuje tylko wstępne informacje związane z ogólnym funkcjonowaniem programów, więc Spółka jest odpowiedzialna za całość prac związanych z tworzeniem takiego programu, pisaniem kodu, algorytmów oraz łączeniem wszystkiego w całość i finalnym wdrażaniem programu.

Prace nad Oprogramowaniem wykonywane są więc w systematyczny sposób. Co więcej, Spółka przeprowadza Projekty stale (tzn. regularnie), a ich realizacja przebiega według przyjętych harmonogramów.

W umowach z Zatrudnionymi znajdują się m.in. następujące obowiązki:

- rozwój oraz tworzenie produktów w postaci Oprogramowania;

- przeprowadzanie analiz oraz wdrażanie tworzonych produktów;

- przeprowadzanie testów manualnych oraz tworzenie automatycznych testów.

Rezultatem powyższych czynności, tj. działań Zatrudnionych, są utwory w postaci kodu źródłowego (np. nowego oprogramowania bądź nowej funkcjonalności do oprogramowania). Ponadto Zatrudnieni do przygotowanych kodów źródłowych przygotowują dokumentację techniczną wraz ze specyfikacją produktu.

Wymienione wyżej prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością. Oprócz czynności i efektów innowacyjnych, w obowiązkach Zatrudnionych mieścić się także będą inne czynności, które w ocenie Wnioskodawcy nie posiadają charakteru twórczego, jak np. zadania administracyjne, zarządcze, koordynacyjne czy też spotkania organizacyjne. Zatrudnieni są twórcami wytworzonych utworów.

W związku z powyższym, Spółka zamierza zawrzeć z Zatrudnionymi umowy zawierające zapis dotyczący przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez nich w ramach wykonywanych czynności.

Celem należytego wynagradzania Zatrudnionych tworzących utwory w rozumieniu ustawy dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062; dalej: Ustawa PAPP), Wnioskodawca zamierza wprowadzić nowe zasady wypłaty wynagrodzenia na rzecz Zatrudnionych, którego częścią składową będzie wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów na rzecz Wnioskodawcy (dalej: Honorarium).

Wnioskodawca zamierza objąć systemem wynagradzania opartym o Honorarium zarówno nowych Zatrudnionych (wprowadzając odpowiedni wzór umowy o pracę), jak również obecnych Zatrudnionych (poprzez stosowne aneksy do obowiązujących już umów o pracę). Celem pełnego zabezpieczenia praw autorskich do poszczególnych utworów, każda umowa zawierana z Zatrudnionym (lub umowa aneksowana) będzie zawierać dodatkowe ustalenia. Na gruncie dodatkowych zapisów, majątkowe prawa autorskie do programu komputerowego stworzonego (współtworzonego) przez Zatrudnionego w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy będą przysługiwać temu Zatrudnionemu. Prawa autorskie do utworu będą natomiast przechodzić na własność Wnioskodawcy z chwilą ich przyjęcia przez Wnioskodawcę, przy jednoczesnej wypłacie należnego tym tytułem Honorarium.

W umowach (lub aneksach do umów) dla wybranych stanowisk znajdzie się także zastrzeżenie, że przedmiotem umowy jest m.in. tworzenie utworów w rozumieniu ustawy PAPP, tj. zamawianego i oczekiwanego przez Wnioskodawcę, oryginalnego wytworu o indywidualnym charakterze, za których przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy, Zatrudnionemu – twórcy przysługiwać będzie Honorarium.

Jednocześnie zostanie stworzona wewnętrzna procedura dotycząca przenoszenia majątkowych praw autorskich (dalej: Procedura), stanowiąca element regulaminu wynagradzania, która będzie też regulować kwestie związane z rejestracją tworzonych utworów, procesem ich akceptacji oraz archiwizacji. Umowy o pracę oraz aneksy do umów zawierane z Zatrudnionymi (nowymi oraz dotychczasowymi) będą odsyłać do zapisów Procedury, jako elementu regulującego zasady świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy.

Zatrudnieni zostaną zatem zobowiązani do zapisywania i archiwizowania utworów tworzonych w ramach działalności twórczej w sposób wskazany przez Wnioskodawcę, aby możliwe było ustalenie, jakie utwory stworzył dany Zatrudniony w danym okresie, a tym samym, do jakich utworów Zatrudniony przeniesie autorskie prawa majątkowe na Wnioskodawcę w zamian za wypłatę Honorarium.

Wnioskodawca planuje wprowadzić Honorarium określone kwotowo – w kwocie ryczałtowej. W konsekwencji, wynagrodzenie Zatrudnionych składać się będzie z trzech części składowych, tj.:

- wynagrodzenia zasadniczego, tj. kwoty należnej Zatrudnionemu z tytułu wykonywania ogółu obowiązków pracowniczych (niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu prawa autorskiego w zakresie programów komputerowych);

- premii o charakterze uznaniowym przyznawanej przez Wnioskodawcę, w przypadku gdy Wnioskodawca uzna to za stosowne;

- Honorarium, wg indywidualnej wyceny określonej dla każdego Zatrudnionego, wynikającej każdorazowo z ustaleń poczynionych między Wnioskodawcą a Zatrudnionym na etapie negocjacji zawarcia nowej umowy lub w momencie aneksowania umów dotychczasowych Zatrudnionych (właśnie na tym etapie strony dokonają oszacowania wartości utworów, jakie będą tworzone przez Zatrudnionego, bazując na wiedzy i doświadczeniu Zatrudnionego oraz znajomości Wnioskodawcy w zakresie rynku IT).

Honorarium wskazane kwotowo w umowach (lub aneksach do umów) zawieranych z Zatrudnionymi, należne będzie Zatrudnionemu z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę praw autorskich majątkowych do utworów stworzonych w ramach obowiązków pracowniczych. Honorarium wypłacane będzie oddzielnie za każdy miesiąc i z uwagi na ryczałtowy charakter wynagrodzenia w formie Honorarium, będzie ono wypłacane niezależnie od ilości stworzonych utworów. Przy czym zgodnie ze swobodą kształtowania treści umów, Wnioskodawca zastrzeże, że będzie mógł wypłacić dodatkowe Honorarium w przypadku stworzenia większej ilości utworów przez Zatrudnionego.

Natomiast w przypadku, gdy w danym miesiącu Zatrudniony nie stworzy żadnego utworu, co w konsekwencji spowoduje, że w danym miesiącu nie przeniesie on na rzecz Wnioskodawcy praw autorskich do żadnego utworu – Honorarium w dalszym ciągu będzie Zatrudnionemu przysługiwać, jako Honorarium wypłacane na poczet autorskich praw do utworów, które powstaną w kolejnych miesiącach. Wnioskodawca podkreśla, że każda z umów (lub aneksy do dotychczasowych umów) będzie zawierana w drodze negocjacji z Zatrudnionym, który przed podpisaniem umowy (lub aneksu) wyrazi zgodę na ustalone warunki, w szczególności w zakresie wysokości Honorarium.

Ustalając wysokość Honorarium w formie ryczałtu, Wnioskodawca i Zatrudniony będą mieć na względzie szereg czynników m.in.:

- doświadczenie i umiejętności Zatrudnionego – im większe, tym większy potencjał Zatrudnionego do tworzenia utworów o wyższej wartości,

- dział w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy w jakim będzie pracował Zatrudniony (Wnioskodawca uwzględni również miejsce pracy Zatrudnionego),

- dotychczasowe portfolio Zatrudnionego – to co do tej pory stworzył twórczego podczas pracy zawodowej,

- potencjał Zatrudnionego – na ile będzie rozwijał swoje dotychczasowe umiejętności.

Powyższe okoliczności będą oceniane podczas zawierania umów z Zatrudnionymi oraz podczas ustalania treści aneksów do umowy z Zatrudnionymi, w związku z ustalaniem wysokości Honorarium w formie ryczałtowej. Wnioskodawca ponadto podkreśla, że wypłata Honorarium zostanie w bezpośredni sposób powiązana ze stworzeniem utworów, w rozumieniu Ustawy PAPP, gdyż z prowadzonych przez Zatrudnionych ewidencji czasu pracy oraz ewidencji wytworzonych utworów będzie wynikało, że w danym miesiącu poświecił on czas na wytworzenie danego utworu. Zatem, w obydwu wspomnianych rodzajach ewidencji, zawarta będzie informacja o wytworzonym przez Zatrudnionego utworze. Dodatkowo po zakończeniu każdego miesiąca, Zatrudniony i Wnioskodawca będą podpisywali oświadczenie, z którego będzie wynikało, do jakich utworów zostały przeniesione autorskie prawa oraz jakie Honorarium z tego tytułu przysługuje Zatrudnionemu.

Ponadto zgodnie z Procedurą, Zatrudnieni będą zobowiązani do zgłaszania Spółce stworzonych w danym miesiącu dzieł, także tych nieukończonych oraz okresowego generowania raportów (w uzgodnionych formach, w datach określonych Procedurą). Na tej podstawie, Wnioskodawca będzie m.in. dokonywać oceny, czy dzieła te stanowią utwory w rozumieniu Ustawy PAPP i stanowią efekt działalności twórczej w zakresie programów komputerowych.

Jako alternatywny sposób ustalania wysokości Honorarium, Procedura będzie przewidywała proporcję czasu poświęconego na tworzenie utworów w stosunku do łącznego czasu pracy w danym miesiącu.

Podsumowując:

a) zawarte z Zatrudnionymi umowy o pracę (albo aneksy) będą stanowiły o wypłacie Honorarium z tytułu przeniesienia autorskich praw do utworów;

b) tworzone przez Zatrudnionych Oprogramowania stanowią utwory w rozumieniu przepisów Ustawy PAPP;

c) z ewidencji czasu pracy będzie wynikało, ile czasu w danym miesiącu Zatrudniony poświęcił na tworzenie utworów;

d) z ewidencji utworzonych utworów będzie wynikało, jakie utwory w danym miesiącu Zatrudniony wytworzył;

e) co miesiąc będzie podpisywane oświadczenie, z którego będzie wynikało, do których utworów Zatrudniony przenosi autorskie prawa, za które należne jest mu Honorarium;

f) w przypadku Honorarium ustalonego ryczałtowo, będzie ono należne także w tych miesiącach, w których Zatrudniony nie wytworzył żadnego utworu; w takiej sytuacji Honorarium będzie traktowane na poczet utworów, które powstaną w przyszłych miesiącach.

Wnioskodawca wskazał, że uzyskał interpretację indywidualną z 11 lutego 2021 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.559.2020 2 IM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że działalność Wnioskodawcy przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi/będzie stanowić działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT.

Pytania

1. Czy czynności podejmowane przez Zatrudnionych, w ramach tworzenia Oprogramowania, stanowią działalność twórczą w zakresie programów komputerowych w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 Ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) oraz działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 8 Ustawy PIT?

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca w związku z obowiązkami płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, podczas obliczania i pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie mógł zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodu w stosunku do części wynagrodzenia wypłacanego Zatrudnionym w formie Honorarium z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych w ramach stosunku pracy zgodnie z art. 22 ust 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9b Ustawy PIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w odniesieniu do pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Czynności podejmowane przez Zatrudnionych, w ramach tworzenia Oprogramowania, stanowią działalność twórczą w zakresie programów komputerowych w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej : Ustawa PIT) oraz działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 8 Ustawy PIT.

Uzasadnienie

Definicję „działalności badawczo-rozwojowej” zawarto w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT, który stanowi, że termin „działalność badawczo-rozwojowa” oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „twórczy” oznacza „mający na celu tworzenie, odkrywczy, kreatywny”. Dodatkowo, jak zostało wskazane w Rozdziale 3.2 1.1 akapit 32 Objaśnień z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box (dalej: Objaśnienia) we fragmencie odnoszącym się do wykładni słowa „twórczy”: „w doktrynie prawa autorskiego cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”.

Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem i projektowaniem nowych koncepcji, funkcjonalności, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, prace realizowane przez Zatrudnionych mają charakter twórczy ze względu na cel ich przeprowadzenia, obejmujący tworzenie programów komputerowych. Prace realizowane przez Zatrudnionych przy Projektach mają więc charakter twórczy, oryginalny i indywidualny. Każdy Projekt wymaga innowatorskiego, zindywidualizowanego podejścia. Dodatkowo prowadzone prace obejmują wykorzystanie aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w szczególności z dziedziny informatyki, architektury oprogramowania czy technologii.

W związku z tym, że to Zatrudnieni zajmują się opracowywaniem programów komputerowych, prace podejmowane w ramach realizacji Projektów należy uznać za prace rozwojowe, w rozumieniu art. 5a pkt 40 Ustawy PIT.

W świetle wyżej przytoczonych definicji, w ocenie Wnioskodawcy, prace realizowane przez Zatrudnionych w celu realizacji Projektów mają charakter „twórczy”.

Biorąc pod uwagę, że działalność Zatrudnionych jest związana z programami komputerowymi, stanowi ona działalność twórczą w zakresie programów komputerowych w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 Ustawy PIT.

Prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 Ustawy PIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Natomiast od 1 października 2018 r. w art. 5a pkt 40 wskazano, że „prace rozwojowe” (w odniesieniu do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce Dz. U. z 2018 r. poz. 1668) są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy wspomnieć, że realizowane prace związane z realizacją przez Zatrudnionych Projektów, były/są/będą dokonywane w nieregularnych odstępach czasu i miały/mają/będą miały różny zakres. Wypełnione zostają tym samym znamiona prac rozwojowych zawarte w art. 5a pkt 40 Ustawy PIT. Przepis ten odmawia uznania za prace rozwojowe działalności wykonywanej w sposób rutynowy i okresowy.

Ustawa PIT nie definiuje jednak pojęcia „rutynowy”, dlatego organy podatkowe często odwołują się do pojęć ze Słownika języka polskiego. Takie podejście odnajdujemy m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 listopada 2017 r. o nr 0111-KDIB1-3.4010.352.2017.2 MST, który w swoim piśmie przywołuje znaczenie ze „Słownika języka polskiego PWN pod red. W Doroszewskiego” (http://sjp.pwn.pl) stanowiąc, że poprzez słowo „rutynowy” należy rozumieć: „wykonywany często i niemal automatycznie” i „wykonywany według utartych schematów”.

W przypadku Zatrudnionych nie mamy do czynienia z działaniami wykonywanymi automatycznie i „według utartych schematów”. Jak już zostało wskazane powyżej, Zatrudnieni zajmują się tworzeniem programów komputerowych. Nie można zatem uznać, że są to działania automatyczne i według utartych schematów, gdyż wszystkie czynności podejmowane w trakcie realizacji prac będących przedmiotem wniosku, są zindywidualizowane i dostosowane do bieżących potrzeb, a wyniki tych prac każdorazowo są niepowtarzalne. Istotą działania jest wysiłek intelektualny oraz twórczy wkład Zatrudnionych w proces tworzenia programów komputerowych. Następujące zmiany mają niewątpliwie charakter twórczy, a ich zaprojektowanie wymaga od Zatrudnionych innowacyjności, co jest przeciwnością działań wykonywanych w sposób rutynowy.

W przepisach nie znajdziemy również definicji słowa „okresowy”. Podobnie jak powyżej, należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia. Słownik języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazuje na następujące znaczenia słowa „okresowy”: „powtarzający się, występujący co pewien czas” oraz „dotyczący danego okresu”.

Na podstawie przedstawionej definicji, znaczenie słowa „okresowy” sugeruje, że chodzi o podejmowanie czynności podobnych do siebie i w jakiś sposób się powtarzających. Z tego wynika, że przedstawiona działalność Zatrudnionych nie ma znamion okresowości, ponieważ – jak już zostało wskazane na wcześniejszym etapie wniosku – czynności związane z tworzeniem programów komputerowych, każdorazowo podejmowane są w odpowiedzi na zupełnie nowe zapotrzebowanie.

Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że prace realizowane przez Zatrudnionych są prowadzone w sposób systematyczny. Świadczy o tym jasny i etapowy przebieg prac, jaki przedstawiono w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Takie usystematyzowanie podejmowanych działań dowodzi ich systematyczności oraz braku incydentalności.

Należy więc zauważyć, że cały cykl działań podejmowanych przez Zatrudnionych stanowi nierozerwalny ciąg prac, bowiem między poszczególnymi fazami działań Zatrudnionych istnieje wyraźny związek; tworzą one spójny, systematyczny proces pozwalający na stworzenie programu komputerowego. W konsekwencji między poszczególnymi etapami procesu twórczego istnieje ścisła zależność i związek przyczynowo-skutkowy, co wskazuje na spełnienie warunku „systematyczności”.

Prace realizowane przez Zatrudnionych nie są „odtwórczym” bądź „rutynowym” działaniem, które nie spełniałoby definicji prac rozwojowych, o których mowa w art. 5a pkt 40 Ustawy PIT.

Mając powyższe na uwadze, podejmowane przez Zatrudnionych czynności spełniają definicję „prac rozwojowych” w rozumieniu art. 5a pkt 40 Ustawy PIT, w brzmieniu obowiązującym zarówno do 30 września, jak i od 1 października 2018 r.

Reasumując, czynności podejmowane przez Zatrudnionych wpisują się w definicję prac badawczo-rozwojowych zawartą w Ustawie PIT, ponieważ mają charakter twórczy, nie obejmują zmian o charakterze rutynowym bądź okresowym, są prowadzone w sposób systematyczny według określonych harmonogramów i wytycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w których to organ podatkowy jednoznacznie wskazuje, że prowadzenie prac w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wskazuje, że uzyskał interpretację indywidualną z 11 lutego 2021 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.559.2020.2.IM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że działalność Wnioskodawcy przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi/będzie stanowić działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej przedstawiona w Ustawie CIT jest analogiczna jak w przypadku Ustawy PIT. Skoro zatem, zgodnie z otrzymaną przez Spółkę interpretacją indywidualną, realizowana przez Nią (zatem poprzez Zatrudnionych) działalność jest badawczo-rozwojowa, spełnia ona również definicję tej działalności na gruncie Ustawy PIT.

Podsumowując, czynności podejmowane przez Zatrudnionych, w ramach realizowanych Projektów, spełniają definicję działalności twórczej w zakresie programów komputerowych w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 Ustawy PIT oraz definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 8 Ustawy PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a cytowanej ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Kolejno art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Koszty uzyskania przychodów, zostały uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 powołanej ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wynika, że:

Z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 22 ust. 9b przywołanej ustawy:

Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

3. produkcji audialnej i audiowizualnej;

4. działalności publicystycznej;

5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

6. działalności konserwatorskiej;

7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 oraz z 2020 r. poz. 288), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, takich jak „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062):

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 omawianej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Jak stanowi art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Art. 74 ust. 4 tej ustawy brzmi:

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Przedmiotem prawa autorskiego są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Praca, która polega na tworzeniu (projektowaniu) programów komputerowych jest pracą twórczą w rozumieniu prawa autorskiego, a programy komputerowe stanowią utwory.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN: działalność oznacza: 1) „zespół działań podejmowanych w jakimś celu” 2) „funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie na coś”, natomiast twórczy oznacza: 1) „mający na celu tworzenie; też: będący wynikiem tworzenia” 2) „dotyczący twórców”.

Użyty w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot „działalność twórcza w zakresie programów komputerowych” oznacza ogół działań, które posiadają cechę nowości i są podejmowane w celu tworzenia programów komputerowych.

Proces tworzenia programów komputerowych składa się z szeregu czynności koniecznych do stworzenia utworu. Na poszczególnych etapach tego procesu, efekty pracy które powstają, z reguły posiadają cechę nowości. Jednak cecha ta nie jest warunkiem wystarczającym do uznania danej działalności za twórczą i zastosowania z tego tytułu 50% kosztów uzyskania przychodu. Działalność twórcza, musi obok cechy nowości posiadać również indywidualny charakter. Tylko rezultaty takiej działalności mogą być uznane za utwór.

W świetle art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „działalnością twórczą w zakresie programów komputerowych” jest korzystanie i rozporządzanie prawami autorskimi do wszelkich utworów, które powstają w związku z ogółem działań podejmowanych w celu tworzenia programów komputerowych. Nie tylko kody źródłowe programów komputerowych wypełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 ww. ustawy, lecz także utwory które powstają w procesie tworzenia programu komputerowego.

Działania podejmowane przez Zatrudnionych przez Wnioskodawcę w celu tworzenia programów komputerowych są działalnością twórczą.

Przechodząc do kwestii uznania tworzenia programów komputerowych przez Zatrudnionych za działalność badawczo rozwojową, należy wskazać co następuje.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

Przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy podejmowane przez Zatrudnionych czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności Zatrudnionych, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy.

Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć- powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”.

Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca tworzy wysokiej jakości innowacyjne rozwiązania związane z oprogramowaniem dla podmiotów z grupy. W celu realizacji zleceń, Spółka zatrudnia osoby w oparciu o umowę o pracę, umowę zlecenie oraz umowę o dzieło, które posiadają odpowiednie kompetencje, doświadczenie i wykształcenie do realizowania projektów z zakresu wytwarzania Oprogramowania.

Realizacja Projektów w Spółce polega zarówno na opracowywaniu nowego oprogramowania (kodu źródłowego, nowej architektury systemów informatycznych, aplikacji), jak również rozwoju i udoskonalaniu obecnie wykorzystywanego oprogramowania. Rezultatami takich Projektów są nowe algorytmy, skrypty i kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne, które następnie są sprzedawane podmiotom z Grupy. W umowach z Zatrudnionymi znajdują się m in. następujące obowiązki: rozwój oraz tworzenie produktów w postaci Oprogramowania; przeprowadzanie analiz oraz wdrażanie tworzonych produktów; przeprowadzanie testów manualnych oraz tworzenie automatycznych testów. Rezultatem powyższych czynności, tj. działań Zatrudnionych, są utwory w postaci kodu źródłowego (np. nowego oprogramowania bądź nowej funkcjonalności do oprogramowania). Ponadto Zatrudnieni do przygotowanych kodów źródłowych przygotowują dokumentację techniczną wraz ze specyfikacją produktu. Wymienione wyżej prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością. Prace nad Oprogramowaniem wykonywane są w systematyczny sposób. Spółka przeprowadza Projekty stale (tzn. regularnie), a ich realizacja przebiega według przyjętych harmonogramów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Zatrudnionych przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 8 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

• stanu faktycznego, który przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja nie ocenia prawidłowości Państwa stanowiska w kwestii uznania określonych efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).