Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 23 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz udziału w nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 grudnia 2021 r. (wpływ 3 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
11 lutego 2012 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, T.N.. Na podstawie postanowienia Sądu … w … z 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt …, spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza na podstawie ustawy nabyli: R.N. (Wnioskodawczyni) – żona spadkodawcy w udziale 7/28 części spadku oraz dzieci spadkodawcy i Wnioskodawczyni: P.N., A.N., J.N., K.N., P.N., I.N., N.N., po 3/28 części każde z nich.
W skład spadku po T.N. wchodziło (na dzień otwarcia spadku): nieruchomość położna w … objęta kw. …, oznaczona jako działka ewidencyjna nr …, o powierzchni 0,4707 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym, nabyta przez T.N. (do majątku osobistego) na podstawie umowy darowizny z 25 lipca 1991 r., o wartości ok. 150 000 zł oraz udział 1/2 w prawie własności nieruchomości położonej w …, kw. …, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr …, o powierzchni 1,1791 ha, o wartości 160 600 zł.
Nieruchomość o powierzchni 1,1791 ha została nabyta przez małżonków T. i R.N. na podstawie umowy sprzedaży z 22 marca 1994 r. zawartej w formie aktu notarialnego, Rep. A nr …, przed notariuszem …, do majątku wspólnego (wspólność majątkowa małżeńska).
Pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej mężem przez cały okres trwania małżeństwa obowiązywała wspólność majątkowa małżeńska. Nie zawierali oni umów majątkowych małżeńskich rozszerzających bądź wyłączających wspólność.
Po stwierdzeniu nabycia spadku R.N. przysługiwał w nieruchomości położonej w … o nr działki …, o powierzchni 1,1791 ha, udział w wysokości 35/56 (czyli obszar 0,7369375 ha), a w nieruchomości położonej w … o nr …, o powierzchni 0,4707 ha, udział w wysokości 7/28 (czyli 0,117675 ha). Łącznie zatem obszar o powierzchni 0,8546125 ha, czyli 8 546,125 m2, o wartości łącznej ok. 238 245 zł.
Na podstawie decyzji nr … Wójta Gminy … z 6 czerwca 2019 r., działka nr …, o powierzchni 1,1791 ha, została podzielona na następujące działki ewidencyjne: nr …, o powierzchni 0,1550 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1500 ha; nr …, o powierzchni 0,1500 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1496 ha; nr …, o powierzchni 0,0945 ha. Po dokonaniu podziału wartość nieruchomości wzrosła z kwoty 321 200 zł na kwotę 342 900 zł, co wynikało z opinii rzeczoznawcy powołanego w celu określenia wysokości opłaty adiacenckiej. Działki te objęte były księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd … w …, nr ….
Postanowieniem Sądu … w … z 4 września 2019 r., sygn. akt …, Sąd ten:
1. ustalił, że R.N., P.N., A.N., J.N., K.N., P.N., I.N. i N.N. są współwłaścicielami nieruchomości gruntowych:
a. położonej w …, objętej księgą wieczystą …, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr …, o powierzchni 0,4707 ha,
b. położonej w …, objętej księgą wieczystą …, oznaczonej obecnie jako działki ewidencyjnej: nr …, o powierzchni 0,1550 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1500 ha; nr …, o powierzchni 0,1500 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1200 ha; nr …, o powierzchni 0,1496 ha; nr …, o powierzchni 0,0945 ha;
2. dokonał częściowego zniesienia współwłasności ww. nieruchomości, w ten sposób, że:
a. opisaną w punkcie 1a nieruchomość otrzymał wyłącznie K.N.,
b. opisaną w punkcie 1b działkę ewidencyjną nr … otrzymała wyłącznie N.N.,
c. opisaną w punkcie 1b działkę ewidencyjną nr … otrzymał wyłącznie P.N.,
d. opisaną w punkcie 1b działkę ewidencyjną nr … otrzymała wyłącznie J.N.,
e. opisaną w punkcie 1b działkę ewidencyjną nr … otrzymała wyłącznie I.N.,
f. opisane w punkcie 1b działki ewidencyjne nr: …, …, …, …, otrzymała wyłącznie R.N. (Wnioskodawczyni),
g. opisaną w punkcie 1b działkę ewidencyjną nr … otrzymali na współwłasność: N.N., P.N., J.N., I.N., po 1/8 części i R.N. (Wnioskodawczyni) w 4/8 części,
– bez dopłat między ww. współwłaścicielami oraz bez spłat na rzecz P.N. i A.N..
Tym samym Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności nabyła prawo do własności działek:
- …, o powierzchni 0,1200 ha,
- …, o powierzchni 0,1200 ha,
- …, o powierzchni 0,1500 ha,
- …, o powierzchni 0,1496 ha,
co stanowi obszar o łącznej powierzchni 0,5396 ha oraz udział wynoszący 4/8 części w prawie własności stanowiącej drogę wewnętrzną działce nr … obszaru 0,0945 ha, czyli jest to obszar 0,04725 ha. Łączna wartość działek uzyskanych po zniesieniu współwłasności przez Wnioskodawczynię wynosiła ok. 170 656 zł.
Na skutek zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała zatem działki o powierzchni mniejszej niż ta, która przysługiwała Jej przed zniesieniem współwłasności, liczona jako iloczyn udziału i powierzchni nieruchomości podlegających podziałowi.
W ocenie Wnioskodawczyni, mocą postanowienia Sądu … w … z 4 września 2019 r., sygn. akt …, dokonano częściowego zniesienia współwłasności i działu spadku. Postanowieniem objęty był zarówno udział w składnikach majątkowych stanowiących własność Wnioskodawczyni, jak i składniki majątkowe oraz udział w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku po zmarłym mężu (dział spadku).
W ocenie Wnioskodawczyni, nieruchomości otrzymane przez Wnioskodawczynię na skutek zniesienia współwłasności/działu spadku stanowią co najwyżej ekwiwalent udziału w nieruchomościach wchodzących w skład majątku wspólnego i majątku spadkowym po mężu przed zniesieniem współwłasności.
Na podstawie umowy sprzedaży z 17 czerwca 2021 r., zawartej w formie aktu notarialnego, Rep. A nr …, przed notariuszem …, Wnioskodawczyni zbyła nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr … oraz udział wynoszący 2/16 w nieruchomości stanowiącej działkę nr … (droga wewnętrzna), za cenę 65 000 zł.
Zbycie nie miało miejsca w ramach działalności gospodarczej.
Pytanie
Czy w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię R.N. 17 czerwca 2021 r. działki ewidencyjnej nr … oraz udziału wynoszącego 2/16 w nieruchomości stanowiącej działkę nr … (droga wewnętrzna), nabytych tytułem zniesienia współwłasności z 4 września 2019 r., przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności, dochód uzyskany tytułem tego zbycia w kwocie 65 000 zł, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym dochód w kwocie 65 000 zł uzyskany ze sprzedaży przez Wnioskodawczynię 17 czerwca 2021 r. działki ewidencyjnej nr … oraz udziału wynoszącego 2/16 w nieruchomości stanowiącej działkę nr … (droga wewnętrzna), nabytych tytułem zniesienia współwłasności z 4 września 2019 r., przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, w odniesieniu do nieruchomości został zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym uregulowaniem, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie.
W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.
Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.
Jeżeli zatem w drodze częściowego zniesienia współwłasności podatnik nabywa udział ponad wielkość, która uprzednio mu przysługiwała, to nabycie w drodze częściowego zniesienia współwłasności, w części przekraczającej udział we współwłasności, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:
- podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
- wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, że w sytuacji, kiedy w wyniku częściowego zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli otrzymał na własność nieruchomość o wyższej wartości, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie tej osoby następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.
Przenosząc powyższe na grunt sprawy objętej przedmiotowym wnioskiem, należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności, dokonane 4 września 2019 r., z uwagi na wskazany we wniosku fakt, że nieruchomości otrzymane przez Wnioskodawczynię stanowią co najwyżej ekwiwalent udziału w nieruchomościach wchodzących w skład majątku wspólnego i majątku spadkowym po mężu przed zniesieniem współwłasności, to w rezultacie tej czynności nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, dokonane przez Wnioskodawczynię zbycie prawa własności działki nr … oraz udziału wynoszącego 2/16 w prawie własności działki nr … (stanowiącej drogę wewnętrzną), nabytych w wyniku zniesienia współwłasności, nie będzie źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje poparcie w interpretacjach podatkowych wydanych w podobnych stanach faktycznych, m.in. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.414.2019.1.MP; interpretacji indywidualnej z 22 kwietnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.285.2020.2.DJ.
Reasumując, dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem wniosku, nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w rezultacie, nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Na podstawie art. 924 i 925 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).
Art. 1035 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.
Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.
W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.
Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.
Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).
Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.
Zgodnie z art. 211 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Zważywszy na fakt, że działka nr … została nabyta przez Wnioskodawczynię na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.
Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że nieruchomość stanowiąca działkę nr …, z której w 2019 r. wyodrębniono geodezyjnie m.in. działki nr … oraz nr …, została nabyta przez Wnioskodawczynię i Jej męża w 1994 r. do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi przysługiwały w chwili nabycia nieruchomości stanowiącej działkę nr …. Z tego względu Wnioskodawczyni nie mogła ponownie nabyć udziału w działkach nr … oraz nr … wyodrębnionych geodezyjnie z działki nr …, ani w drodze dziedziczenia, ani w drodze działu spadku.
W związku z powyższym nabycie przez Wnioskodawczynię działki nr … oraz udziału 4/8 w działce nr …, stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nastąpiło w 1994 r., tj. w momencie nabycia działki nr … do majątku wspólnego małżonków.
Wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, na sposób obliczenia tego terminu nie ma wpływu fakt, że przyznane Wnioskodawczyni w drodze działu spadku w ramach postępowania o dział spadku i zniesienie współwłasności składniki majątkowe stanowią co najwyżej ekwiwalent udziału w nieruchomościach wchodzących w skład majątku wspólnego i majątku spadkowym po mężu przed zniesieniem współwłasności.
Ustalenie, czy w wyniku dokonania działu spadku nie nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię majątku o wartości przekraczającej pierwotnie posiadany udział w spadku pozostaje bez znaczenia dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, gdyż jak wskazano wyżej, działka nr … została nabyta do majątku wspólnego małżonków, a zatem w sprawie znajduje zastosowanie art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2021 r. nieruchomości stanowiącej działkę nr … oraz udziału 2/16 w nieruchomości stanowiącej działkę nr …, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, w którym wskazała, że sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem wniosku, nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w rezultacie nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).