0113-KDIPT2-2.4011.1005.2021.1.MP

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu małżonków uprawniającego do skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2019-2020 jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 października 2021 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu małżonków uprawniającego do skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2019-2020. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie z małżonkiem na deklaracji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36. Wnioskodawczyni pracuje w ramach umowy o pracę w miejscu zamieszkania, w Polsce. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni ma ustalone prawo do polskiej emerytury i dodatkowo w ramach umowy o pracę, pracuje w Niemczech `(...)`. Małżonkowie wychowują syna w wieku lat x. Wnioskodawczyni otrzymała wraz z małżonkiem wezwanie z Urzędu Skarbowego do złożenia korekty deklaracji PIT-36, za lata 2019-2020, „z uwagi na rzekomo przekroczony w ww. latach dochód uprawniający do skorzystania z ulgi na jedno dziecko”. Wnioskodawczyni podaje, że w otrzymanym wezwaniu nie przytoczono żadnej konkretnej podstawy prawnej, informacja była lakoniczna: „brak możliwości skorzystania z ulgi z uwagi na przekroczony dochód (łączny dochód małżonków 112 000 zł po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne)”. Wspólne dochody Wnioskodawczyni i Jej męża wynosiły odpowiednio w 2019 r. - `(...)` zł `(...)` gr, a w 2020 r. - `(...)` zł `(...)`gr, więc Wnioskodawczyni korzystała z ulgi prorodzinnej na jedno dziecko. Wnioskodawczyni podaje, że dla celów rozpoznania dochodu uprawniającego do skorzystania z ulgi na dziecko do wspólnych dochodów nie wliczała dochodów zagranicznych niepodlegających opodatkowaniu w Polsce osiąganych przez Jej męża w Niemczech, gdyż dochody te wykazane były wyłącznie dla celów wyliczenia stopy procentowej zastosowanej do obliczenia podatku z polskich dochodów według metody wyłączenia z progresją.

Pytanie

1. Czy należy doliczać dochody zagraniczne do dochodów polskich w celu weryfikacji dochodu uprawniającego do skorzystania z ulgi na jedno dziecko?

2. Cyt.: „Jaki konkretny artykuł, jakiej ustawy, kiedy wprowadzonej i od kiedy obowiązującej reguluje jasno i bezsprzecznie obowiązek sumowania dochodów niepodlegających w Polsce, w celu ustalenia dochodów stanowiących podstawę do skorzystania z ulgi na jedno dziecko”?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni uważa, że cyt. „w otrzymanym wezwaniu Urząd Skarbowy powołuje się na rzekomo przekroczony w latach 2019-2020 dochód uprawniający do skorzystania z ulgi na jedno dziecko. W wezwaniu tym nie przytoczono żadnej konkretnej podstawy prawnej, informacja była lakoniczna: brak możliwości skorzystania z ulgi z uwagi na przekroczony dochód (łączny dochód małżonków 112 000 zł po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne), a przecież łączny dochód po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne to suma pozycji 192 oraz 193 w deklaracji PIT-36 za 2020 r., co w rozmowie telefonicznej potwierdziła Krajowa Informacja Podatkowa”.

Wspólne dochody Wnioskodawczyni i Jej męża wynosiły odpowiednio w 2019 r. - `(...)` zł `(...)` gr, a w 2020 r. - `(...)` `(...)` zł `(...)`gr. Wnioskodawczyni podaje, że wynika z tego, iż do „łącznych dochodów małżonków po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne” Urząd Skarbowy dolicza dochód zagraniczny wykazany w deklaracji, a przecież ten dochód jest wykazany wyłącznie dla celów wyliczenia stopy procentowej zastosowanej do obliczenia podatku z polskich dochodów. Według Wnioskodawczyni, już sama konstrukcja deklaracji rozliczeniowej PIT-36, podważa stosowanie takiej interpretacji, gdyż w sekcji E. - Dochody/straty ze źródeł przychodów deklaracji PIT-36, podatnik zobowiązany jest wykazać wszelkie źródła osiąganych dochodów, a dochód zagraniczny wykazywany jest dopiero w sekcji I. - Obliczenie podatku w wierszu pt. „Dochody osiągnięte za granicą, o które jest zwiększona podstawa obliczenia podatku do ustalenia stopy procentowej” i to tylko dla celów ustalenia stopy procentowej. Zgodnie z informacjami zawartymi w broszurze informacyjnej do załącznika PIT-O Ministerstwa Finansów „prawo do ulgi przysługuje podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych obliczającemu podatek zgodnie z art. 27”, a przecież każdy polski podatnik rozliczający się według skali spełnia ten warunek.

W myśl przepisu art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską”.

Podatek dochodowy za lata 2019 i 2020 Wnioskodawczyni z małżonkiem rozliczyli według skali, a dochody zagraniczne ujęte były wyłącznie dla celów wyliczenia stopy procentowej w poz. 222, PIT-36, w 2019 r. oraz w poz. 254, PIT-36, w 2020 r. Wnioskodawczyni nie wie zatem, dlaczego dochody osiągnięte w Państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, wliczane są do wymiaru dochodu uprawniającego do skorzystania z ulgi w Państwie polskim. Co więcej zdaniem Wnioskodawczyni, nie wynika to wprost z żadnego artykułu ustawy, w którym byłoby dosłownie napisane, że dochody zagraniczne wliczają się do podstawy dochodów rozpoznawanych dla celów zastosowania ulgi na dziecko. Nie wynika to również z broszury Ministerstwa Finansów. Urząd Skarbowy posiłkuje się wytycznymi i interpretacjami otrzymanymi z Ministerstwa Finansów, do których nie ma dostępu przeciętny podatnik, a które, tak naprawdę mogą w poszczególnych latach różnie interpretować ten sam artykuł ustawy.

W ocenie Wnioskodawczyni, błędne jest utrzymywanie stanowiska, iż dochody zagraniczne wliczają się do podstawy dochodów rozpoznawanych dla celów zastosowania ulgi na dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1509 ze zm.; w brzmieniu obowiązującym w 2019 r. i 2020 r.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,

2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,

3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).

Natomiast zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2. wstąpiło w związek małżeński.

W myśl art. 27f ust. 2d ww. ustawy, za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,

2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 przywołanej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie do treści art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną – pkt 2, do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej – pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnionym do skorzystania z ulgi prorodzinnej jest zatem podatnik, który spełnił poniższe przesłanki, tj.:

• osiągnął dochody opodatkowane według zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
• wykazał podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),
• w roku podatkowym uzyskał (wspólnie z małżonkiem, z którym pozostawał w związku przez cały rok podatkowy) dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku - gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka - kwoty 112 000 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni osiąga dochody na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni ma ustalone prawo do polskiej emerytury i dodatkowo w ramach umowy o pracę pracuje w Niemczech`(...)`. Wnioskodawczyni z mężem wychowują syna w wieku lat 1x. Dochody Wnioskodawczyni i Jej męża osiągane w Polsce w 2019 r. i 2020 r. nie przekraczały kwoty 112 000 zł rocznie, która to kwota jest limitem do odliczenia ulgi na jedno dziecko. Natomiast Wnioskodawczyni do tych wspólnych dochodów nie wliczała w zeznaniu rocznym dochodów zagranicznych osiąganych przez Jej męża w Niemczech. Wnioskodawczyni rozliczyła się wspólnie z małżonkiem na deklaracji PIT-36 i skorzystali z odliczenia ulgi na jedno dziecko.

Przywołany powyżej przepis art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje jaki dochód należy wziąć pod uwagę dla celu obliczenia limitu uzyskanych dochodów, uprawniającego do ulgi z tytuły wychowywania dzieci, wskazuje, że w pojęciu tego dochodu należy rozumieć dochód, do którego zastosowanie mają zasady opodatkowania określone m.in. w art. 27 tej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że broszura Informacyjna Ministerstwa Finansów do załącznika PIT-O składanego wraz z zeznaniem PIT-28, PIT-28S, PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS lub PIT-37 za 2020 r., również zawiera informację (str. 11 broszury) w zakresie regulacji art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. „za dochody, o których mowa powyżej uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a”.

Artykuł 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określa m. in. w jaki sposób należy opodatkować dochody uzyskane za granicą. I tak:

· ust. 8 tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją – metoda ta ma zastosowanie do tych dochodów, które na mocy umów międzynarodowych są zwolnione z opodatkowania,

· ust. 9 i 9a tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą odliczenia proporcjonalnego – metoda ta ma zastosowanie do dochodów, do których zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stosuje się metody określonej w ust. 8 lub z danym państwem umowa nie została zawarta.

Na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,

2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,

3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Natomiast w myśl 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powyższego wyjaśnienia w prawie podatkowym występują dwie metody pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją (mająca zastosowanie w przypadku dochodów osiąganych z pracy najemnej np. w Niemczech, jak w przypadku małżonka Wnioskodawczyni) oraz metoda proporcjonalnego odliczenia. Niewątpliwie obie z ww. metod są uregulowane w art. 27 przywołanej ustawy, a zatem - zagraniczne dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 cyt. ustawy. Gdyby bowiem nie postanowienia wymienionych przepisów dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Zatem, nawet jeżeli dochody zagraniczne są zwolnione z opodatkowania w Polsce, to jednak stosownie do regulacji zawartej w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wpływają lub mogą wpływać na opodatkowanie dochodów uzyskanych w Polsce; stosuje się do nich zasady opodatkowania określone w art. 27 cyt. ustawy, do którego to odsyła art. 27f ust. 2a cyt. ustawy.

Ze względu na przywołany w art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 27 ww. ustawy, należy uznać, że przy określaniu czy limit do zastosowania ulgi nie został przekroczony uwzględnić trzeba dochody każdego z małżonków uzyskane zarówno w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie). Odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w rażącej sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy, która jest podstawowym założeniem w procesie wykładni prawa. Potrzeba respektowania przesłanki o racjonalności ustawodawcy wyklucza możliwość przyjęcia, że jego wolą było doprowadzenie do naruszenia zasad równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa normującego określoną dziedzinę życia społecznego, w tym zobowiązań podatkowych. Racjonalny ustawodawca nie różnicuje podatników chcących korzystać z ulgi prorodzinnej, uzależniając korzystanie z tego odliczenia od faktu, czy podatnik lub jego małżonek uzyskują dochody w Polsce, czy za granicą oraz jaka metoda zapobiegająca podwójnemu opodatkowaniu ma zastosowanie do zagranicznych dochodów.

Co do zasady, dochody z pracy najemnej wykonywanej w Niemczech są brane pod uwagę w rozliczeniu rocznym składanym w Polsce, w sytuacji, gdy podatnik, który pracował za granicą osiągnął również dochody podlegające w Polsce opodatkowaniu na zasadach ogólnych lub gdy jeden małżonek chce się rozliczyć wspólnie z drugim małżonkiem. Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody te, mimo że są zwolnione z opodatkowania na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, służą wówczas do ustalenia stopy procentowej, która następnie ma zastosowanie do opodatkowania dochodów osiągniętych w Polsce.

Zatem, bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie jest fakt, że zagraniczny dochód uzyskany przez męża Wnioskodawczyni zgodnie z metodą wyłączenia z progresją był zwolniony z opodatkowania w Polsce, ponieważ w celu ustalenia w latach 2019-2020 limitu dochodu koniecznego do skorzystania z prawa do ulgi prorodzinnej na jedno dziecko - należało wykazać dochody obu małżonków - do których stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na to, że dochody z pracy najemnej z Niemczech podlegają rozliczeniu w Polsce według tzw. metody wyłączenia z progresją (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wraz z dochodami polskimi, należało je uwzględnić do limitu dochodów małżonków z tytułu wychowania dziecka.

Podsumowując, w przypadku, gdy jeden z małżonków uzyskał dochody tylko w Polsce, a drugi małżonek uzyskał dochody w Polsce i w Niemczech, to – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – dochody zagraniczne należało uwzględnić do ustalenia wysokości limitu dochodów podatnika, który chce skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania dziecka. Zasada ta wynika wprost z przywołanych i obowiązujących m.in. w latach 1019-2020 przepisów art. 27f ust. 2 pkt 1 i ust. 2a w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności odnosząc się do pytania nr 2, można również wskazać, że przepis art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązuje od dnia 1 stycznia 2013 r. i został dodany poprzez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; data ogłoszenia 20 listopada 2012 r., Dz. U. z 2012 r. poz. 1278; data wejścia w życie 1 stycznia 2013 r.

Wobec powyższych wyjaśnień w zeznaniu podatkowym za lata 2019-2020, w sytuacji przekroczenia wysokości określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 i pkt 2a w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łącznego limitu dochodu przysługującego na jedno dziecko, ulga prorodzinna nie przysługuje.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).