0113-KDIPT2-1.4011.919.2021.4.MM

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej:

· w części dotyczącej uznania kosztu na zakup dywanu, za koszt bezpośrednio związany z działalnością badawczo-rozwojową i uwzględnienia go we wskaźniku nexus – jest nieprawidłowe;

· w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 2 grudnia 2021 r. (wpływ 2 grudnia 2021 r.) oraz pismem z 10 stycznia 2022 r. (data wpływu 10 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą na terytorium Polski jednoosobową działalność gospodarczą. Posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowania to tzw. podatek liniowy 19%. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych samodzielnie projektuje i tworzy oprogramowanie lub jego części dla różnych aplikacji (zwane dalej: „Oprogramowaniem”). Tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm., zwana dalej: „ustawą o prawie autorskim”) i jest udostępniane przez Wnioskodawcę na rzecz Jego klientów poprzez przeniesienie autorskich praw majątkowych do Oprogramowania, najczęściej w modelu I`(...)`.). Dominującą działalnością Wnioskodawcy, określoną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)), jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) - 62.01.Z). Wnioskodawca brał udział w wielu projektach, których celem było tworzenie Oprogramowania. Do zadań realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach tworzonego Oprogramowania należało głównie: zaprogramowanie infrastruktury, budowanie i utrzymywanie środowisk ciągłej integracji, automatyzowanie procesów produktowych, utrzymanie i wsparcie infrastruktury, implementacja monitoringu oraz `(...)`.infrastruktury i aplikacji, zapewnienie bezpieczeństwa infrastruktury i aplikacji.

Współpraca Wnioskodawcy obejmująca wskazaną we wniosku działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania odbywała się głównie z dwoma podmiotami:

1. `(...)`. Sp. z o.o. (dalej jako „D”) - powstało w 2016 r., jako (….). Spółka jest częścią `(...)`. - jednej z największych na świecie firm zajmujących się (`(...)`). Spółka zajmuje się również opracowywaniem zaawansowanych technologii, które mają na celu wyznaczenie standardów w branży `(...)`;

2. E. (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) Oddział w Polsce (dalej jako „E.”) - Spółka jest odpowiedzialna za przygotowanie rozwiązań z zakresu oprogramowania dla jednego z (`(...)`) - powstało w celu napędzania innowacji - zarówno w zakresie rozwiązań cyfrowych, jak i technologii. Celem Spółki jest napędzanie cyfrowej transformacji Grupy E., będącej jednym z największych `(...)` w Europie.

Wnioskodawca współpracuje z wyżej wymienionymi Spółkami (dalej zwane: „Klientami”), natomiast umowy świadczenia usług zawarte zostały z udziałem pośredników. Wnioskodawca współpracował z D za pośrednictwem `(...)`. Sp. z o. o. (dalej zwana „C”) w zakresie tworzonego oprogramowania. C jest firmą informatyczną skupiającą się na pozyskiwaniu programistów i specjalistów oraz nawiązywaniu współpracy z klientami na podstawie umów outsourcingu pracowniczego. Celem C jest dostarczenie klientom realizującym projekty technologiczne wysokiej klasy specjalistów z dziedziny IT. Współpraca podjęta z E. oparta była na umowie zawartej z pośrednikiem P. Sp. z o.o. (dalej zwana „P.”). P. świadczy usługi z zakresu nearshoringu. Spółka oferuje swoim klientom wysokiej klasy konsultantów biznesowych oraz specjalistów IT, dopasowanych do potrzeb klienta oraz realizowanych przez niego projektów. P. jest także częścią `(...)`. Od 2018 r. `(...)`.jest własnością jednego z funduszy …. w `(...)`. oraz grupy członków zarządu i kadry kierowniczej wyższego szczebla.

Zlecone Wnioskodawcy na podstawie umów o świadczenie usług, zawartych z Pośrednikami (zwanej dalej „Umowami”) usługi, nie są wykonywane ani pod kierownictwem Pośredników, ani Klientów. Wnioskodawca ma swobodę w zakresie sposobu wykonania usług, przy czym otrzymuje od Klientów jedynie ogólne wytyczne w zakresie przedmiotu zlecenia. Wykonuje zlecone czynności w dowolnym miejscu i czasie, wybranym przez Niego samego. Wnioskodawca oraz zlecający uzgadniają często harmonogram wykonania prac, nie można jednak mówić wówczas o jednostronnym wyznaczeniu czasu wykonania zlecenia przez zlecającego. Czas przeznaczony przez Wnioskodawcę na wykonywanie zadań Mu powierzonych jest kształtowany przez Niego samodzielnie. W przypadku zawarcia umów cywilnoprawnych w zakresie tworzenia Oprogramowania z innymi niż Klienci podmiotami, specyfika zawieranych umów będzie analogiczna do ww. Umów, w szczególności w zakresie swobody wykonywanej działalności. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ponosi wyłącznie On sam. Wykonując czynności z zakresu tworzenia Oprogramowania, ponosi ryzyko gospodarcze. Na podstawie Umów Wnioskodawca świadczy na rzecz Klientów usługi, polegające m.in. na tworzeniu oraz rozwijaniu Oprogramowania, poprzez pisanie kodów źródłowych (zwane dalej „Usługami”). W przyszłości może On świadczyć usługi na rzecz innych podmiotów. Zmienne mogą być również konkretne zapisy umów zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami, które w odmienny sposób mogą definiować świadczone przez Wnioskodawcę usługi. Niezależnie od zmiany podmiotu, dla którego Wnioskodawca świadczy usługi, podjęcia współpracy z kolejnym podmiotem lub różnic w treści zawieranych z podmiotami umów nie zmieni się charakter świadczonych usług, tj. usług polegających na tworzeniu/rozwijaniu Oprogramowania. Ponadto, zawierane w przyszłości umowy dotyczące świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych nie będą stanowiły umów o pracę. Szczegółowy przedmiot zlecanych Wnioskodawcy usług jest każdorazowo wskazywany Wnioskodawcy przez Klientów lub innego zleceniodawcę. Wnioskodawca świadcząc Usługi na rzecz Klientów w praktyce samodzielnie tworzy oraz rozwija Oprogramowanie na potrzeby projektów realizowanych przez Klientów. Co do zasady, Wnioskodawca odpowiada za stworzenie funkcjonalnego Oprogramowania, które Klienci wykorzystują do swojej działalności. Po wytworzeniu Oprogramowania odpowiada On także za jego ulepszanie oraz rozwój. Proces tworzenia Oprogramowania przez Wnioskodawcę jest Jego własną, twórczą i indywidualną działalnością.

Działalność Wnioskodawcy związana z tworzeniem Oprogramowania skupiła się na następujących projektach:

1. D - Wnioskodawca był odpowiedzialny za współtworzenie aplikacji służącej do (`(...)`). Aplikacja tworzona była w ramach współpracy z D. Za jej pomocą osoby korzystające (`(...)`).

Jako najistotniejsze funkcjonalności aplikacji należy wskazać:(`(...)`)

Działalność Wnioskodawcy związana z wytworzeniem Oprogramowania polegała w głównej mierze na zapewnieniu właściwej infrastruktury a także przygotowaniu kodu źródłowego pozwalającego na automatyzację procesów aplikacji. Dostarczenie klientowi wysokiej jakości oprogramowania wiązało się z potrzebą wykorzystania właściwych narzędzi i systemów. Zarządzanie komunikacją o współdzielonym kodzie za pomocą bazowego kodu platformy możliwe było za pośrednictwem platformy X. Kwestia śledzenia zmian w kodzie przy jednoczesnym zachowaniu w pamięci poszczególnych wersji aplikacji była rozwiązywana z użyciem systemu G. Za pośrednictwem platformy A. przyśpieszony został proces pakowania, wdrażania i zarządzania skalowalnymi i niezawodnymi mikroserwisami i kontenerami aplikacji. Automatyzacja zadań wspierana była przez platformę P. składającą się z wiersza poleceń, języka skryptowego i struktury zarządzania konfiguracją;

2. E. - w ramach współpracy z E., Wnioskodawca współtworzył Oprogramowanie funkcjonujące, jako zestaw aplikacji służący cyfrowemu wspomaganiu (`(...)`) świadczonych w ramach grupy E. (zwany dalej „Projektem”). Za pomocą aplikacji (`(...)`). Za pośrednictwem jednej z aplikacji w ramach zestawu dokonywana jest wielostopniowa autoryzacja klienta poprzedzająca udostępnienie klientowi danych. Zastosowanie to odnosi się głównie do prawidłowego działania całości systemu i nie wymaga od klientów pełnego zaangażowania w cały proces uwierzytelniania, w tym celu wskazywane są informacje konieczne do prawidłowej weryfikacji. Bezpośrednimi i pośrednimi użytkownikami zestawu aplikacji są klienci grupy E. Aplikacje powstały w ramach wieloetapowego procesu digitalizacji działalności grupy E.. Ich zadaniem jest podniesienie jakości (`(...)`) świadczonych przez przedsiębiorstwa wchodzące w skład grupy E. Za pomocą aplikacji usprawnione zostały metodyki docierania do klientów oraz cały system korzystania z usług i produktów grupy E.. Efektem wdrożenia tego typu rozwiązań technologicznych było również zwiększenie dostępności określonych produktów i usług oferowanych przez grupę E. Aplikacje wspomagają także proces zarządzania Przedsiębiorstwa tworzące grupę mogły w znacznie większym stopniu oprzeć swoją działalność na skutecznych rozwiązaniach technologicznych usprawniających nie tylko aktywności związane bezpośrednio z klientami danego przedsiębiorstwa, ale także wewnętrzne procesy w nich zachodzące.

Za podstawowe funkcjonalności, w które wyposażone zostały aplikacje, mogą zostać uznane:

· udostępnianie użytkownikom szczegółowych informacji z zakresu nabytych już oraz oferowanych do sprzedaży usług/produktów,

· możliwość skorzystania z konkretnej usługi/produktu bezpośrednio przy użyciu urządzenia mobilnego wyposażonego w aplikację,

· uzyskanie danych kontaktowych do wybranego przez użytkownika `(...)`,

· uprzednia autoryzacja i weryfikacja użytkownika ubiegającego się o dostęp do danych. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za przygotowanie kodu źródłowego, którego funkcją jest zautomatyzowanie wydawania danych aplikacji oraz ustandaryzowanie tworzonych aplikacji.

Wnioskodawca odpowiada także za zaprojektowanie infrastruktury, która jest niezbędna do dostarczenia aplikacji oraz jej funkcji i usług do użytkownika.

W celu uzyskania jak najlepszych rezultatów konieczne było zastosowanie języków i technologii o wysokim stopniu zaawansowania. Do takich należy m.in. K., który pozwala na dostarczenie środowiska służącego do uruchomienia systemów rozproszonych. System ten wspomaga także skalowanie aplikacji, różnego rodzaju scenariusze wdrożeń oraz umożliwia przełączanie w sytuacjach awaryjnych. Kolejnym narzędziem jest J., służący do ciągłego budowania i testowania projektów, jego rolą jest także zagwarantowanie właściwej integracji poszczególnych etapów funkcjonowania aplikacji. Dodatkowo do automatyzacji procesu budowania oraz automatyzacji testów jest wykorzystywany A. ze zintegrowanym repozytorium kodu oraz narzędziami umożliwiającymi automatyczne testowanie aplikacji, która została wydana na środowiskach testowych. Wnioskodawca korzysta także z usługi AW (AW), stanowiącej platformę usług w chmurze, oferującą moc obliczeniową, przechowywanie baz danych, dostarczanie treści i inne funkcje. Istotnym narzędziem jest również G., który służy programistom w przechowywaniu i zarządzaniu kodem, jednocześnie pozwalając na śledzenie i kontrolowanie zmian w tworzonym kodzie źródłowym. Działalność Wnioskodawcy w zakresie wytworzenia Oprogramowania wymaga także zastosowania języka B. (B.), który stanowi swoistego rodzaju interpreter przetwarzający polecenia programu Sl. Wykorzystywany jest również Y. (Y.), pozwalający na deklaratywne ustawianie konfiguracji narzędzi do automatyzacji oraz procesów wydawania oprogramowania oraz infrastruktury w aplikacji K. Do wytworzenia funkcjonalnego Oprogramowania konieczne było również wykorzystanie języka programowania H. (H.), służącego do deklaratywnej konfiguracji infrastruktury w chmurze obliczeniowej.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę nie było wcześniej stosowane przez Wnioskodawcę, w szczególności w żadnym wypadku Oprogramowanie nie jest kopią wytworzonych wcześniej rozwiązań, co wiąże się z indywidualnym charakterem każdego projektu, w którym Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie. Zlecone Wnioskodawcy projekty wymagają tworzenia Oprogramowania w taki sposób, aby było dostosowane do konkretnych, indywidualnych potrzeb zleceniodawcy i jego środowiska, dlatego też nie ma możliwości, aby Wnioskodawca korzystał z istniejących już rozwiązań. Oprogramowanie zawsze stanowi nowatorski pomysł Wnioskodawcy. W przypadku projektu, potwierdzeniem nowatorstwa wytworzonego Oprogramowania jest brak występowania tego typu programów komputerowych w skali europejskiej i na stan wiedzy Wnioskodawcy, również globalnej. Oprogramowanie tworzone i/lub rozwijane przez Wnioskodawcę pozwala użytkownikom na wyjątkowo szczegółową konfigurację produktów i co najważniejsze, daje im na bieżąco informację zwrotną, czy to w formie wizualizacji produktu, czy szczegółowej oferty cenowej. Takie cechy Oprogramowania stanowią o jego wyjątkowości i unikalności oraz dają przewagę konkurencyjną, gdyż inne podmioty z branży, w której funkcjonują Klienci, nie oferują tego typu rozwiązań. Prace nad Oprogramowaniem nie polegają wyłącznie na wykorzystaniu określonej wiedzy oraz umiejętności korzystania z narzędzi i technologii. Wnioskodawca tworzy i rozwija Oprogramowanie w oparciu o Jego indywidualne pomysły. Wnioskodawcy przekazywane są jedynie ogólne wytyczne jakie ma spełniać Oprogramowanie (np. jego cel), natomiast dobranie metod i sposobu wytworzenia Oprogramowania jest pozostawione do wyboru Wnioskodawcy. W procesie tworzenia Oprogramowania dąży się do osiągnięcia wyznaczonego celu, jednak realizowane przez Wnioskodawcę działania nigdy nie mają charakteru pewnego i ostatecznego. Wynika to z faktu, że niemożliwe jest stworzenie uniwersalnego kodu źródłowego, pozbawionego błędów, chociażby ze względu na niedające się przewidzieć zachowanie użytkowników. Natomiast Wnioskodawca, dzięki posiadanej wiedzy i doświadczeniu jest w stanie zminimalizować ryzyko występowania nieprawidłowości. Tworzenie Oprogramowania wymaga od Wnioskodawcy m.in. dogłębnego zbadania, a często stworzenia specyfikacji technicznej w oparciu o specyfikację biznesową. Następnie dokonania analizy dostępnych rozwiązań technicznych (bibliotek, narzędzi programistycznych), tak by wybrać jak najnowocześniejsze, ale i niezawodne rozwiązania. Na etapie implementacji konieczna bywa weryfikacja początkowych założeń, poprzez studiowanie dokumentacji technicznej i innej związanej z problematyką literatury. Na koniec Wnioskodawca przeprowadza badanie wprowadzanego rozwiązania pod kątem pierwotnych założeń, ale też zmieniających się dynamicznie oczekiwań i wprowadza konieczne zmiany. Zatem, aby osiągnąć zamierzony cel w postaci nowego rozwiązania programistycznego, Wnioskodawca staje przed koniecznością wcześniejszego rozwiązania wielu problemów, w tym analitycznych, matematycznych i programistycznych. Brak modelowych metod wytwórczych wiąże się również z niepewnością, co do uzyskanego efektu badawczego. W związku z tym często zachodzi potrzeba zmiany wcześniejszych założeń i wytyczonego kierunku badań, opracowanie nowych i skuteczniejszych metod wytwórczych w postaci np. nowego kodu, struktur danych, skryptów i algorytmów. Ze względu na szybko zmieniające się zapotrzebowanie na rynku informatycznym oraz jego szybki rozwój, konieczne jest tworzenie i rozwijanie nowych, ulepszonych rozwiązań. Tworzenie Oprogramowania jest w pewnym sensie procesem iteracyjnym, bazującym na poprzednich doświadczeniach, np. w zakresie uodporniania kodu na potencjalne błędy użytkowników, czy użyteczności poszczególnych komponentów. Jednakże nawet w przypadku wykorzystywania poprzednich doświadczeń lub wersji programów, Oprogramowanie nigdy nie będzie kopią innych rozwiązań (bloków kodu), gdyż za każdym razem musi być dostosowane do bieżących potrzeb i celów. Wnioskodawca stale rozwija swoją wiedzę w zakresie technicznych i naukowych nowości. Tworzone oraz rozwijane Oprogramowanie jest efektem łączenia i wykorzystania dostępnych zasobów wiedzy oraz umiejętności w zakresie technologii informatycznych, ale także z zakresu (`(...)`). Zastosowanie znajdują również zagadnienia biznesowe, których znajomość ułatwia Wnioskodawcy właściwe dostosowanie tworzonych rozwiązań do wymogów klientów. Tylko w ten sposób Wnioskodawca jest w stanie dostarczyć Oprogramowanie, które spełni wysokie i specyficzne oczekiwania. Opracowanie i wdrożenie całkowicie nowego lub ulepszonego Oprogramowania byłoby bardzo trudne lub praktycznie niemożliwe, gdyby Wnioskodawca nie rozwijał swojej wiedzy. Wnioskodawca podkreśla, że w przypadku prac w zakresie rozwoju wcześniej wytworzonego Oprogramowania, polegają one na wzbogacaniu, rozwijaniu i ulepszaniu istniejącego Oprogramowania o nowe funkcjonalności, np. usprawniające interakcje z użytkownikami. Przy czym, z uwagi na złożoność całego systemu, tego typu prace wymagają od Wnioskodawcy podejmowania analogicznych czynności (w zakresie procesu analizy, projektowania struktury kodu, implementacji i weryfikacji skuteczności rozwiązań), jak w przypadku tworzenia Oprogramowania od zera. Wszelkie prawa autorskie (majątkowe) do utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę na podstawie Umów są przenoszone na Klientów z chwilą ich ustalenia. W przypadku współpracy Wnioskodawcy z innymi podmiotami, każdorazowo zawierane umowy będą zawierać zapisy przenoszące na zlecającego majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania. W zamian za stworzenie Oprogramowania i przeniesienie praw autorskich do Oprogramowania na zlecającego, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (zwane dalej „Wynagrodzeniem”). W przypadku Umów przewidziane jest stałe Wynagrodzenie miesięczne za świadczenie Usług. Wnioskodawca może być zobowiązany do dostarczenia Klientom raportów miesięcznych, które dokumentują rodzaj i czas świadczonych Usług w danym miesiącu. Wynagrodzenie otrzymywane na podstawie Umów obejmuje należności za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Płatność Wynagrodzenia jest dokonywana po wystawieniu przez Wnioskodawcę faktury. Na fakturach wskazane jest Wynagrodzenie za świadczone usługi w danym miesiącu, ewentualnie może zawierać także koszty poniesione na świadczenie usług, o ile Wnioskodawca potwierdził ich poniesienie odpowiednimi dokumentami oraz Klienci uprzednio wyrazili zgodę na te wydatki. Wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca, związane z wytworzeniem Oprogramowania powinno być w całości objęte preferencyjnym opodatkowaniem. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, ani nie zleca wykonania prac nad Oprogramowaniem na rzecz podwykonawców. W praktyce Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz zleceniodawców samodzielnie tworzy Oprogramowanie.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi koszty, m.in. na:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów,

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis),

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy),

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty internetu),

· zakup akcesoriów biurowych,

· usługi księgowe,

dalej łącznie zwane są „kosztami”.

Koszty są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz są niezbędne w tworzeniu Oprogramowania. W przypadku niemożliwości alokacji konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodu ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania w danym roku do ogółu przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w tym samym okresie.

Wnioskodawca na potrzeby obliczenia współczynnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (tj. tzw. wskaźnika nexus), uwzględnia w odrębnej ewidencji informacje o:

a) kosztach faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania (lit. a) we wzorze wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT),

b) kosztach nabycia prac badawczo-rozwojowych związanych z Oprogramowaniem od podmiotu niepowiązanego/powiązanego w rozumieniu ustawy o PIT (lit. b) oraz lit. c) we wzorze wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT),

c) kosztach nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (lit. d) we wzorze wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Zważywszy na to, że prace nad stworzeniem Oprogramowania są realizowane wyłącznie osobiście przez Wnioskodawcę, nie ponosi On kosztów wskazanych w lit. b), c) oraz d) we wzorze wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Koszty te wynoszą u Wnioskodawcy zero. Do kosztów uwzględnianych pod lit. a) we wzorze wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, jako wydatki na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, Wnioskodawca zalicza opisane powyżej koszty. W odniesieniu do tych kosztów, w przypadku niemożliwości alokacji konkretnego Kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodu ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej, z którymi te Koszty były związane. Biorąc powyższe pod uwagę, ww. wskaźnik nexus wynosi u Wnioskodawcy 1.

Wnioskodawca, prowadząc księgę przychodów i rozchodów, prowadzi także odrębną ewidencję, w której uwzględnia informacje o:

a) zbywanym w danym miesiącu Oprogramowaniu,

b) przychodach uzyskiwanych ze zbycia Oprogramowania w danym miesiącu,

c) kosztach poniesionych w danym miesiącu przez Wnioskodawcę na wytworzenie Oprogramowania (Koszty),

d) kosztach uwzględnionych w tzw. wskaźniku nexus (dalej zwana: „Ewidencją”).

Ewidencja jest prowadzona na bieżąco od listopada 2018 r., tj. od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia Oprogramowania, ze sprzedaży którego Wnioskodawca osiągnie dochód opodatkowany na zasadach określonych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT. W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami tzw. IP Box, Wnioskodawca chce skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, na podstawie art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, w stosunku do dochodów związanych z Oprogramowaniem, uwzględnionych w ewidencji.

W uzupełnieniu wniosku z 2 grudnia 2021 r., Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2019 r. i w latach kolejnych (Wnioskodawca chce zabezpieczyć również sposób rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach IP Box w kolejnych latach podatkowych, zakładając, że przepisy w tym zakresie nie ulegną zmianie). Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych obejmująca tworzenie oraz rozwijanie Oprogramowania jest efektem łączenia, kształtowania i wykorzystania dostępnych zasobów wiedzy oraz umiejętności w zakresie technologii informatycznych. Wnioskodawca tworzy i rozwija Oprogramowanie w oparciu o Jego indywidualne pomysły (jest to działalność twórcza, której efektem jest nowatorskie Oprogramowanie). Prace objęte wnioskiem o interpretację nie stanowią rutynowych i okresowych zmian. W efekcie należy przyjąć, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości tego stanowiska.

Wnioskodawca prowadzi działalność posiadającą cechy działalności badawczo-rozwojowej i uzyskuje z tego tytułu dochody od stycznia 2019 r. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu tworzenia oprogramowania są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności obejmującej tworzenie Oprogramowania, opisanej we wniosku o interpretację. Wszystkie wymienione we wniosku - w ramach zleceń programistycznych realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta - efekty prac, stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W efekcie rozwijania programów komputerowych powstają odrębne od niego części programów (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego). Z powyższego tytułu Wnioskodawcy przysługują bezpośrednio prawa autorskie podlegające ww. ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na rzecz podmiotu (Kontrahenta) do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania lub jego części. Przeniesienie praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę Oprogramowania obejmuje prawo do wykonywania autorskich praw zależnych do Oprogramowania na wszelkich polach eksploatacji opisanych w umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem, w szczególności do modyfikacji Oprogramowana oraz wykorzystania go w dowolny sposób, a także prawa osób trzecich do modyfikacji Oprogramowania oraz jego wykorzystania w dowolny sposób.

Wnioskodawca jako twórca posiada prawa autorskie, w tym prawa majątkowe, do tworzonego lub rozwijanego Oprogramowania. Zarówno w wyniku tworzenia, jak i rozwijania Oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, do którego Wnioskodawcy jako twórcy przysługują prawa autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca ma wgląd do oprogramowania należącego do Kontrahenta. Jednakże w zakresie prac podejmowanych przez Wnioskodawcę, polegających na rozwijaniu/ulepszeniu/modyfikacji oprogramowania, które mieszczą się w zakresie działalności o cechach opisanych we wniosku, Wnioskodawca każdorazowo tworzy nowe utwory (Oprogramowanie), do których na podstawie umowy przenosi prawa autorskie. Są to odrębne utwory w stosunku do należącego do Kontrahenta oprogramowania. Wnioskodawca uzyskuje dochody w postaci Wynagrodzenia za świadczenie Usług opisanych we wniosku, w tym za tworzenie/rozwijanie Oprogramowania. Wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca obejmuje należności za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Prawo autorskie do Oprogramowania, z którego Wnioskodawca uzyskuje dochody jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. W efekcie, uzyskiwany dochód można zaliczyć do osiągniętego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Wnioskodawca, jako twórca, posiada prawa autorskie, w tym prawa majątkowe, do tworzonego lub rozwijanego Oprogramowania. Zarówno w wyniku tworzenia, jak i rozwijania Oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, do którego Wnioskodawcy, jako twórcy, przysługują prawa autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca ma wgląd do oprogramowania należącego do Kontrahenta. Jednakże w zakresie prac podejmowanych przez Wnioskodawcę, polegających na rozwijaniu/ ulepszeniu/modyfikacji Oprogramowania, które mieszczą się w zakresie działalności o cechach opisanych we wniosku, Wnioskodawca każdorazowo tworzy nowe utwory (Oprogramowanie), do których na podstawie umowy przenosi prawa autorskie. Są to odrębne utwory w stosunku do należącego do Kontrahenta oprogramowania. W wyniku ulepszenia/rozwinięcia tworzonego oprogramowania, powstają nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Prace w zakresie rozwoju Oprogramowania polegają na ulepszaniu istniejącego Oprogramowania o nowe funkcjonalności, przy czym przy tych pracach, Wnioskodawca podejmuje analogiczne czynności (w zakresie procesu analizy branży, projektowania struktury kodu, implementacji i weryfikacji skuteczności rozwiązań), co w przypadku tworzenia Oprogramowania. Zarówno w wyniku tworzenia, jak i rozwijania Oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, do którego Wnioskodawcy, jako twórcy, przysługują prawa autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na mocy łączącej Wnioskodawcę z Kontrahentem Umowy, Wnioskodawca ma wgląd do oprogramowania należącego do Kontrahenta, aby odpowiednio dostosować wytworzone przez siebie Oprogramowanie (także rozwinięcia Oprogramowania) do środowiska, w którym będzie funkcjonować. Jednakże w zakresie podejmowanych przez Wnioskodawcę prac w zakresie rozwijania/ulepszenia/modyfikacji Oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo tworzy utwory (Oprogramowanie), do których na podstawie Umowy przenosi prawa autorskie. Są to odrębne utwory w stosunku do należącego do Kontrahenta oprogramowania.

Wskazane we wniosku wydatki zostały poniesione w celu prowadzenia działalności opisanej przez Wnioskodawcę. Sprzęt komputerowy oraz akcesoria stanowią podstawowe narzędzia, dzięki którym Wnioskodawca może tworzyć Oprogramowanie. Koszty związane z eksploatacją samochodu wynikają z konieczności podróżowania przez Wnioskodawcę w celach służbowych, m.in. do biur klientów. Koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy), są niezbędne w celu uzyskania wiedzy oraz umiejętności potrzebnych do prowadzenia działalności programistycznej. Opłacane przez Wnioskodawcę usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu), tak jak zakup odpowiedniego sprzętu, stanowią podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy. Proces twórczy wymaga posiadania ciągłego dostępu do sieci, baz danych, a także kontaktu z pozostałymi członkami zespołów Klientów. Zakup akcesoriów biurowych umożliwia Wnioskodawcy wywiązywanie się z obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dzięki nabywanym usługom księgowym Wnioskodawca prowadzi ewidencje rachunkowe wymagane przepisami prawa podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy, takie koszty trzeba traktować jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

Wymienione w opisie koszty są związane z każdym wytworzonym przez Wnioskodawcę prawem własności intelektualnej, do którego wytworzenia niezbędne jest poniesienie określonego wydatku. W sytuacji, gdy Wnioskodawca uzyska również dochody, które nie mogą być zaliczone do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, do wyliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnia się koszty związane z jego powstaniem. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym roku na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, na podstawie której jest w stanie dokonać powiązania konkretnej wartości Kosztów z osiąganymi przychodami ze sprzedaży Oprogramowania. Dzięki prowadzonej ewidencji, Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia/rozwinięcia/modyfikacji Oprogramowania. W przypadku niemożliwości alokacji konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania, do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Wnioskodawca zalicza do wskaźnika nexus wszystkie wydatki, jakie przypisuje do kosztów uzyskania przychodów z konkretnego „programu komputerowego”.

W kontekście możliwości ujęcia kosztów w ramach zastosowania przedmiotowej ulgi Wnioskodawca w zakresie wydatków poniesionych na:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów rozumie: komputer, smartphone, router sieciowy, dysk przenośny, monitor LCD, tablet, drukarkę, smartwatch;

· zakup akcesoriów biurowych rozumie wyposażenie biura, czyli: stół, krzesła, fotel, sejf, dywan, ławkę, półkę.

Sprzęt komputerowy i akcesoria, o których mowa we wniosku, nie stanowią środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W celu świadczenia usług Wnioskodawca wykorzystuje samochód marki x, wyprodukowany w 2013 r., o mocy silnika wynoszącej … kW; samochód marki …, wyprodukowany w 2003 r., o mocy silnika wynoszącej … kW; samochód marki …., wyprodukowany w 1986 r., o mocy silnika wynoszącej … kW, które stanowią własność Wnioskodawcy. Ilość samochodów wynika z konieczności posiadania zastępczych pojazdów w przypadku awarii jednego z nich i jednoczesnej potrzeby dojechania do klienta. W związku z użytkowaniem samochodu, Wnioskodawca ponosi wydatki na paliwo i serwis. Samochód Wnioskodawcy wykorzystywany jest zarówno w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej oraz do użytku prywatnego.

Wnioskodawca uczestniczy w kursach dostępnych na platformie xyz, które odbywają się zdalnie. Portal zawiera różnego rodzaju kursy związane z tematyką IT, które są opłacane na zasadzie subskrypcji rocznej. Kursy są niezbędne w celu zdobycia wiedzy i umiejętności potrzebnych do tworzenia i rozwijania oprogramowania komputerowego.

Pod pojęciem kosztu usługi księgowej należy rozumieć koszt usług prowadzenia księgowości niezbędnej do wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów prawa związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wydatek ten jest kosztem stałym ponoszonym w przypadku każdego wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca pierwszy dochód, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku osiągnął w styczniu 2019 r.

W kolejnym uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że uzyskuje dochody w postaci wynagrodzenia za świadczenie usług opisanych we wniosku, w tym za tworzenie/rozwijanie Oprogramowania. Wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca obejmuje należności za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W efekcie, uzyskiwany dochód można zaliczyć do osiągniętego ze sprzedaży Oprogramowania.

Zakup akcesoriów biurowych umożliwia Wnioskodawcy wywiązywanie się z obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stół, krzesła, fotel, dywan i ławki stanowią standardowe wyposażenie przestrzeni biurowej, w której Wnioskodawca pracuje oraz przeprowadza spotkania z klientami. Elementy wyposażenia są konieczne do odbycia spotkania z klientem i omówienia szczegółów współpracy dotyczącej tworzenia/rozwijania przez Wnioskodawcę Oprogramowania.

Sejf i półki służą do przechowywania istotnych przedmiotów lub dokumentów związanych z prowadzoną działalnością, wydatki te pozwalają na zachowanie porządku, właściwej organizacji i bezpieczeństwa prowadzonej działalności. Dzięki temu, Wnioskodawca może zapewnić kontrahenta o możliwości zachowaniu wysokiej staranności przy tworzeniu/rozwijaniu oprogramowania, co ułatwia nawiązywanie współpracy oraz pozyskiwanie nowych kontrahentów. Realizowane przez Wnioskodawcę projekty często mogą się wiązać z przekazaniem Wnioskodawcy danych i informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w postaci dokumentów, co wymaga nadzwyczajnych środków ostrożności przy ich przechowywaniu.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, na podstawie której jest w stanie dokonać powiązania konkretnej wartości kosztów z osiąganymi przychodami ze sprzedaży Oprogramowania. Dzięki prowadzonej ewidencji Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia/rozwinięcia/modyfikacji Oprogramowania. W przypadku niemożliwości alokacji konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów z tytułu zbycia Oprogramowania, do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Wnioskodawca zalicza do wskaźnika nexus wszystkie wydatki, jakie przypisuje do kosztów uzyskania przychodów z konkretnego „programu komputerowego”.

Pytania

1. Czy prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na terytorium Polski jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

2. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

3. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do Oprogramowania uzyskiwany na podstawie umów, o których mowa w opisie, jest kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

4. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu umów może zostać uznane w całości za przychód wykorzystywany do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

5. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

6. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę Koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z Oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a) we wskaźniku)?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na terytorium Polski jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 2.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ad. 3.

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do Oprogramowania uzyskiwany na podstawie umów, o których mowa w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad. 4.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu Umów, może zostać uznane w całości za przychód wykorzystywany do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad.5.

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad.6.

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z Oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a) we wskaźniku).

Uzasadnienie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule (zob. art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga by spełnione zostały dwa kryteria:

a) przedmiot ochrony powinien być wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

b) prawo własności intelektualnej powinno podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zgodnie z ustawą z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.; zwana dalej „ustawą o prawie autorskim”), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o prawie autorskim, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich i to już z momentem jego wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Warto w tym miejscu odnieść się do Objaśnień Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej zwanymi „Objaśnieniami MF”), które podkreślają, że w ustawie o PIT nie znajdziemy definicji pojęcia „programu komputerowego” a także brak w świetle polskiego prawa wyczerpującego zdefiniowania „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Jednocześnie, zgodnie z Objaśnieniami MF praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczowa pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych (Objaśnienia MF, akapit 74). W Objaśnieniach MF wskazuje się także, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Zatem należy przyjąć, że obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Tworzenie i rozwijanie (ulepszanie) Oprogramowania przez Wnioskodawcę polega na wykonywaniu funkcji zarządczych zespołów tworzących oprogramowanie, które są elementem niezbędnym procesu twórczego, jak również opisanych we wniosku czynnościach typowo technicznych, związanych z tworzeniem architektury IT, prowadzeniem badań, tworzeniem nowych funkcjonalności, czy też wdrażaniem Oprogramowania u odbiorców, itd. Jak wskazano w opisie, Wnioskodawca tworzy i rozwija Oprogramowanie w oparciu o autorskie i indywidualne pomysły, a prace nad Oprogramowaniem nie polegają wyłącznie na wykorzystaniu określonej wiedzy oraz narzędzi i technologii. Powstające Oprogramowanie jest (subiektywnie) nowym wytworem intelektu Wnioskodawcy, dzięki któremu Wnioskodawca przyczynia się do wzbogacenia dotychczasowego stanu rzeczy o nowe treści. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, tworzone oraz rozwijane przez Niego Oprogramowanie jest programem komputerowym w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. Oprogramowanie zostało wytworzone oraz rozwinięte przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności, która w opinii Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową (na co wskazuje w uzasadnieniu do pytania 2).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Oprogramowanie, będące rezultatem pracy Wnioskodawcy:

a) jest wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT - tj. jest programem komputerowym podlegającym ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim, oraz

b) zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej (na co wskazuje w uzasadnieniu do pytania 2).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na terytorium Polski, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 2.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, ze zm.; dalej zwana „PSWiN”) - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 PSWiN - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Przy czym, kryteria te powinny być spełnione łącznie. Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

a) obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe;

b) mieć twórczy charakter;

c) być podejmowana w sposób systematyczny;

d) być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Warto w tym miejscu odwołać się również do kryteriów działalności badawczo-rozwojowej przedstawionych w tzw. Podręczniku Frascati (GUS (Główny Urząd Statystyczny) (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, Paryż: OECD Publishing). Podręcznik Frascati wyjaśnia, że działalność B+R jest zawsze ukierunkowana na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach (i ich interpretacji) lub hipotezach. Z reguły nie ma pewności co do ostatecznego wyniku (lub przynajmniej co do ilości czasu i zasobów potrzebnych do jego osiągnięcia), jest ona planowana i budżetowana (nawet jeśli jest realizowana przez osoby fizyczne), a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku.

Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczo-rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów. Działalność taka musi być:

a) nowatorska,

b) twórcza,

c) nieprzewidywalna,

d) metodyczna,

e) możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, wskazać należy, że działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na:

a) tworzeniu nowego Oprogramowania, w szczególności tworzeniu nowych funkcjonalności; lub

b) rozwoju Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie Klientów.

Przy czym, przez rozwijanie i ulepszanie Oprogramowania Wnioskodawca rozumie wykonywanie funkcji zarządczych zespołów tworzących oprogramowanie, które są elementem niezbędnym procesu twórczego, jak również opisane we wniosku czynności typowo techniczne, związane z tworzeniem architektury IT, prowadzeniem badań, tworzeniem nowych funkcjonalności, czy też wdrażaniem Oprogramowania u odbiorców, itd. Zdaniem Wnioskodawcy, działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przywołanych ustaw, gdyż polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Klientów.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę spełnia opisane szczegółowo poniżej cechy działalności badawczo-rozwojowej:

a) Nowatorskość i twórczość.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone i rozwijane przez Niego Oprogramowanie jest autorskim rozwiązaniem. Posiada indywidualny i niepowtarzalny charakter, będący odpowiedzią na zmienne zapotrzebowania Klientów i dynamicznie zmieniający się rynek informatyczny (tzw. rynek IT). Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, prace nad Oprogramowaniem nie polegają wyłącznie na wykorzystaniu określonej wiedzy, oraz umiejętności korzystania z narzędzi i technologii, ale Wnioskodawca tworzy i rozwija Oprogramowanie w oparciu o Jego indywidualne pomysły. Wnioskodawcy przekazywane są jedynie ogólne wytyczne, jakie ma spełniać Oprogramowanie (np. jego cel). Natomiast wybór metod i sposobu wytworzenia danego Oprogramowania jest pozostawiony do wyboru Wnioskodawcy. Podejmowane czynności nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionego, ulepszonego lub nowego Oprogramowania. W szczególności, na nierutynowy charakter podejmowanych działań wskazuje fakt, że aby osiągnąć zamierzony cel w postaci nowego rozwiązania programistycznego, Wnioskodawca staje przed koniecznością wcześniejszego rozwiązania wielu problemów, np. analitycznych, matematycznych, programistycznych. Brak modelowych metod wytwórczych wiąże się również z niepewnością co do uzyskanego efektu badawczego. W związku z tym często zachodzi potrzeba zmiany wcześniejszych założeń i wytyczonego kierunku badań, opracowanie nowych, lepszych i skuteczniejszych metod wytwórczych w postaci nowego kodu, struktur danych, skryptów i algorytmów. Powstałe Oprogramowanie nie jest skutkiem ubocznym działań podejmowanych rutynowo, nie polega także na utrzymaniu i obsłudze już wdrożonych rozwiązań. Pomysły na opracowanie nowych funkcjonalności lub zagadnień badawczych często powstają w wyniku prób wykorzystania metod poznanych w literaturze fachowej, podczas wydarzeń branżowych, itd.

b) Nieprzewidywalność.

W trakcie tworzenia Oprogramowania, Wnioskodawca staje przed koniecznością rozwiązania sytuacji charakteryzujących się niepewnością badawczą. Wymagają one zmierzenia się z opracowaniem koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenie, czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych. Klienci oczekują od Wnioskodawcy wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (Oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację przestarzałych rozwiązań.

c) Metodyczność.

Prace są prowadzone w sposób zaplanowany i systematyczny. Każda faza prac począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach Klientów przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Wnioskodawcę realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny. Opracowanie oprogramowania jest procesem złożonym, wymagającym określonej systematyki oraz ustalonego harmonogramu. Proces tworzenia Oprogramowania rozpoczyna się już w momencie zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach Klientów. Następnie, Wnioskodawca przystępuje do fazy opracowywania koncepcji, tj. w szczególności musi znaleźć optymalne rozwiązanie, które zazwyczaj nie ma swojego modelowego rozwiązania. Następnie, Wnioskodawca tworzy zaprojektowane przez siebie Oprogramowania, wybierając najbardziej adekwatną zdaniem Wnioskodawcy metodę, oraz na każdym etapie testuje, czy zamierzone cele mogą zostać osiągnięte. Końcowym etapem prac nad oprogramowaniem jest przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia. Cały proces jest realizowany w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny.

d) Możliwość przeniesienia lub odtworzenia.

Jednocześnie każdy etap podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności jest w odpowiedni sposób utrwalany, by możliwe było jego odtworzenie. Utwór (Oprogramowanie lub jego część) powstający w wyniku działania twórczego Wnioskodawcy jest możliwy do przeniesienia, co wynika już z samej jego istoty oraz z Umów Współpracy z Klientami wiążącej Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ad. 3. i Ad. 4.

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

a) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

b) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

c) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

d) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w wykonaniu Umów, Wnioskodawca świadczy Usługi na rzecz Klientów.

Biorąc pod uwagę, że:

a) świadczone na rzecz Klientów Usługi sprowadzają się do tworzenia nowych lub ulepszonych rozwiązań informatycznych (Oprogramowania),

b) prawa autorskie do wytworzonego lub rozwiniętego Oprogramowania z momentem jego ustalenia są przenoszone na Klientów,

c) w zamian za wykonane Usługi Wnioskodawca otrzymuje Wynagrodzenie,

d) wynagrodzenie obejmuje także honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych,

- zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu Umów jest w całości wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do Oprogramowania. Zatem, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodów związanych z wytworzeniem Oprogramowania, uzyskane z tytułu Umów Wynagrodzenie stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W związku z tym, że na podstawie Umów prawa autorskie to wytworzonego Oprogramowania z momentem jego ustalenia są przenoszone na Klientów za Wynagrodzeniem (bez ustalenia dodatkowego honorarium), Wynagrodzenie z tytułu Umów jest w całości wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do Oprogramowania. Reasumując, Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze zbycia prawa autorskiego do Oprogramowania uzyskiwany na podstawie Umów, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu umów, może zostać uznane w całości za przychód wykorzystywany do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad. 5. i Ad. 6.

Stawkę 5% podatku PIT można zastosować do osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT).

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W praktyce zatem, w celu obliczenia dochodu do opodatkowania preferencyjną stawką 5% niezbędne jest:

· ustalenie, jakie przychody przypadające na Oprogramowanie uzyskuje Wnioskodawca (określone w uzasadnieniu do pytania 3 i 4 oraz jakie ma z tymi przychodami związane koszty ich uzyskania (w tym ich obliczenie); oraz

· obliczenie współczynnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w którym należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z każdym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, należy uwzględnić koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami z kwalifikowanych praw (zgodnie z art. 22 i art. 23 ustawy o PIT). Zatem, kosztami związanymi z przychodami z Oprogramowania, będą wszelkie koszty, które są funkcjonalnie związane z tymi przychodami, i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień MF (akapit 136): konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP. Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ponosi wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (będące kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT), na które składają się m.in.:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów;

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis);

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy);

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu);

· zakup akcesoriów biurowych;

· usługi księgowe.

Wydatki są nierozerwalnie związane z tworzeniem przez Wnioskodawcę Oprogramowania.

Sprzęt komputerowy oraz akcesoria stanowią podstawowe narzędzia, dzięki którym Wnioskodawca może tworzyć Oprogramowanie. Koszty związane z eksploatacją samochodu wynikają z konieczności podróżowania przez Wnioskodawcę w celach służbowych, m.in. do biur klientów. Koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy) są niezbędne w celu uzyskania wiedzy oraz umiejętności potrzebnych do prowadzenia działalności programistycznej. Opłacane przez Wnioskodawcę usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu), tak jak zakup odpowiedniego sprzętu, stanowią podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy. Proces twórczy wymaga posiadania ciągłego dostępu do sieci, baz danych, a także kontaktu z pozostałymi członkami zespołów Klientów. Zakup akcesoriów biurowych umożliwia Wnioskodawcy wywiązywanie się z obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dzięki nabywanym usługom księgowym Wnioskodawca prowadzi ewidencje rachunkowe wymagane przepisami prawa podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy, takie koszty trzeba traktować jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Może zdarzyć się, że Wnioskodawca uzyska również dochody, które nie mogą być zaliczone do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT. W takiej sytuacji do wyliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnia się koszty związane z jego powstaniem. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym roku na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku. Zdaniem Wnioskodawcy, dzięki zastosowaniu proporcji w stosunku do kosztów możliwe będzie ustalenie kosztów jakie zostały rzeczywiście poniesione przez Wnioskodawcę w związku z osiąganym przychodem z Oprogramowania, a w konsekwencji ustalenie dochodu z Oprogramowania, który jest później przemnażany przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5%. Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę Koszty można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu, zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Obliczenie współczynnika nexus

Stosownie do art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

--------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a) prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d) nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jak wskazuje się w praktyce organów podatkowych istotne jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

a) wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

b) kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

c) dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przy czym nie chodzi tu o koszty bezpośrednie w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, tylko o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej, z wyjątkiem kosztów wprost wskazanych w art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej, wszystkie koszty są niezbędne dla wytworzenia Oprogramowania - istnieje zatem związek tych Kosztów z Oprogramowaniem oraz z uzyskanym dochodem z tego Oprogramowania. Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na to, że Koszty są związane z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością polegająca na tworzeniu Oprogramowania, powinny być przypisane do litery „a” wzoru nexus. Podkreślić należy, że z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT nie wynika, w jaki sposób ww. koszty należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, w celu alokowania kosztów do przychodów z Oprogramowania można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o PIT. Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy). W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego Kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Reasumując, Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z Oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a) we wskaźniku).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytań Nr 1-Nr 5 jest prawidłowe, natomiast, w zakresie pytania Nr 6 jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne, zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Reasumując – podejmowana przez Pana działalność polegająca na wytwarzaniu i rozwijaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo – rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo – rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji, a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a) prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d) nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) (art. 30ca ust. 11 ustawy).

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

W myśl art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przywołane powyżej przepisy prawa wprowadzające korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box, wpisują się w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy wskazać, że regulacje te polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”. Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo – rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Przy czym, w przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Podkreślić należy także, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP.

To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania, zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć, czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

• tworzy i rozwija Pan oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
• wykonuje Pan powyższe czynności w ramach prowadzonej przez Pana działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• autorskie prawa do tworzonego, przez Pana oprogramowania podlegają/podlegały ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• w wyniku tworzenia/rozwinięcia przez Pana oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, które, podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• przenosi Pan za wynagrodzeniem autorskie prawa majątkowe do wytworzonego oprogramowania;
• od momentu wejścia przepisów dot. ulgi IP Box prowadzi Pan na bieżąco odrębną ewidencję, tj. od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, na prowadzoną bezpośrednio przez Pana działalność badawczo-rozwojową zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia Oprogramowania, ze sprzedaży którego osiągnie Pan dochód opodatkowany na zasadach określonych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

W związku z powyższym - autorskie prawo do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone i rozwinięte przez Pana w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany przez Pana ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania, stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym może Pan zastosować stawkę 5% do dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest wyłącznie autorskie prawo do programu komputerowego.

Tylko i wyłącznie dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą bowiem stanowić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową.

Jedynym wyjątkiem od powyższej zasady jest możliwość zastosowania preferencyjnego opodatkowania, o którym mowa w art. 30ca wskazanej ustawy odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji (art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem preferencyjnemu opodatkowaniu podlega wyłączenie ta część uzyskanego dochodu, która dotyczy kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągane przez Pana to bowiem dochody z praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 8 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyłącznie dochód z powyższego tytułu może stanowić podstawę do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jako podstawy opodatkowania 5% stawką podatku dochodowego, który to kwalifikowany dochód ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Przechodząc do kwestii, które z wymienionych we wniosku wydatków ponoszonych przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

- wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

- wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z Objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Należy również zauważyć, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środka trwałego, który podlega amortyzacji podatkowej oraz ma związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów. Zaliczyć do kosztów w takim wypadku można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi Pan wydatki na:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów,

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis),

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy),

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu),

· zakup akcesoriów biurowych,

· usługi księgowe.

Ponadto wskazał Pan, że koszty są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz są niezbędne w tworzeniu Oprogramowania.

Należy także zauważyć, że Objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Pana w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, może Pan przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując wydatki ponoszone przez Pana na

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów,

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis),

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy),

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty internetu),

· zakup akcesoriów biurowych,

· usługi księgowe,

w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w danym roku, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejnym krokiem jest wyliczenie wskaźnika nexus.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wydatki ponoszone przez Pana na:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów,

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis),

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy),

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu),

· zakup akcesoriów biurowych (oprócz zakupu dywanu)

· usługi księgowe,

- można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów tych, nie może Pan natomiast zaliczyć wydatku na zakup dywanu.

Elementy wystroju biura, takie jak dywan – bez wątpienia gwarantują komfortowe środowisko pracy. Jednak trudno uznać, że wymienione powyżej wydatki są wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania, gdyż nie ma tu okoliczności wskazujących na bezpośredni związek tego wydatku z wytworzeniem IP. Bez poniesienia tego wydatku wytworzenie kwalifikowanego IP również byłoby możliwe. Zatem taki koszt należy uznać za koszt pośrednio związany z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus.

Ponadto z Objaśnień podatkowych MF z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX wskazano, że: „(`(...)`) zgodnie z art. 24d ust. 5 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (odpowiednio art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT), do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus, czyli do kosztów, które zostały określone w powyżej wskazanych literach, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Kosztami nieujętymi we wskaźniku nexus będą na przykład koszty utrzymania nieruchomości, w której prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa zmierzająca do wytworzenia kwalifikowanego IP, czy też odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości. Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP. OECD jako przykład braku możliwości ustalenia bezpośredniego związania kosztu z kwalifikowanymi IP podaje koszt budynku (nabycia, utrzymania, etc.), w którym wytwarzane są kwalifikowane IP. Taki koszt jest kosztem pośrednio związanym z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus.

Zatem, wydatek poniesiony przez Pana na zakup dywanu, nie może stanowić kosztu bezpośrednio związanego z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Pana na:

· zakup sprzętu komputerowego oraz akcesoriów,

· koszty związane z utrzymaniem samochodu osobowego (np. paliwo, serwis),

· koszty materiałów edukacyjnych (np. literatura fachowa, kursy),

· usługi telekomunikacyjne (w tym koszty Internetu),

· zakup akcesoriów biurowych (oprócz dywanu),

· usługi księgowe,

mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji.

Należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Pana, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).