Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 31 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 listopada 2021 r. (wpływ 30 listopada 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan udziałowcem Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej, działającej na podstawie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963 r., Nr 28, poz. 169, z późn. zm.). Grunty objęte wspólnotą stanowią lasy i nieużytki, o łącznej powierzchni 87,5 ha. Z tego ponad 8 ha wydzierżawionych jest na cele inne niż rolnicze i leśne, głównie w celu wydobycia piachu. Do sprawowania nadzoru nad Wspólnotą i właściwego zagospodarowania gruntów utworzono Spółkę „…”. Spółka jest osobą prawną, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych i posiada statut zatwierdzony przez Starostę Powiatu … . Członkami Spółki są wyłącznie osoby fizyczne. Grunty wchodzące w skład wspólnoty są własnością udziałowców, jako osób fizycznych i w związku z tym przychód uzyskany ze wspólnoty jest również własnością udziałowców. Udziałowcy uzyskują przychód z tytułu czynszu najmu za dzierżawę części gruntów stanowiących wspólnotę i z odsetek od lokat, który wpływa na rachunek bankowy Spółki oraz przychód ze sprzedaży drewna, który wpływa do kasy Spółki. Koszty ponoszone w związku z zarządem Wspólnotą to podatek leśny i koszty administracyjne funkcjonowania Wspólnoty (bankowe, pocztowe, itp.). Koszty te pokrywane są z rachunku bankowego lub kasy Spółki. Na zebraniu 21 czerwca 2020 r., udziałowcy podjęli uchwałę Nr `(...)`. o przeznaczeniu dochodu uzyskanego głównie z czynszu najmu na zakup pieców gazowych oraz sfinansowanie budowy przyłączy gazowych na prywatnych posesjach niektórych udziałowców oraz kilku osób nieuprawnionych do udziału we Wspólnocie. Udziałowcy zakładający gaz nie otrzymali pieniędzy, lecz otrzymali świadczenie w naturze o wartości znacznie większej niż przysługujące im proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Natomiast osoby niebędące członkami Spółki otrzymały darowizny w naturze (7 osób o wartości 8 415 zł i 3 osoby o wartości 6 829 zł 57 gr). Pozostali udziałowcy nie otrzymali żadnych świadczeń w naturze, ani pieniędzy, ale pieniądze uzyskane z czynszu najmu były pozostawione do decyzji udziałowców na zebraniu ogólnym. Nikt nie zgłosił zastrzeżeń, że nie otrzymał zawiadomienia o zebraniu, więc z formalnego punktu widzenia wszyscy udziałowcy mieli pozostawione do dyspozycji pieniądze uzyskane z czynszu najmu i wydali Zarządowi Spółki dyspozycję, że należące się im pieniądze przeznaczają na sfinansowanie budowy przyłączy i zakup pieców dla osób fizycznych, które chcą podłączyć swoje posesje do gazociągu.

30 listopada 2021 r. uzupełnił Pan wniosek, na wezwanie Organu i wskazał, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Jest Pan emerytem, a Pana dochód stanowi emerytura. Przychody przysługujące Panu, jako wspólnikowi Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej, nie stanowią przychodów z działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Spółka nie prowadzi żadnej działalności rolniczej. Przychód uzyskiwany przez Pana w Spółce pochodzi z dzierżawy gruntów wchodzących w skład Spółki oraz ze sprzedaży drewna. Przy czym, przychód ze sprzedaży drewna jest niewielki i jest przeznaczony na bieżącą działalność Spółki, np. zakup materiałów biurowych, delegacje dla Zarządu, itp. Na darowizny zostały przeznaczone pieniądze pochodzące z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne. Nie otrzymał Pan od Spółki do`(...)`.. żadnego świadczenia, ani w pieniądzu, ani w naturze, lecz pieniądze uzyskane z dzierżawy gruntów pod kopalnię piachu zostały pozostawione na zebraniu ogólnym udziałowców do dyspozycji wszystkich udziałowców, m.in. również do Pana dyspozycji. Udziałowcy podjęli uchwałę o wydatkowaniu należących się im pieniędzy na założenie instalacji gazowych na prywatnych posesjach niektórych udziałowców i osób, które nie są członkami Spółki. W istocie pieniądze te zostały w większości przeznaczone na darowizny dla osób trzecich. W związku z powyższym, pojawiła się sugestia że z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wynikać, że udziałowcy nawet jeśli nie otrzymali żadnych świadczeń, powinni zapłacić podatek dochodowy, ponieważ należące się im pieniądze zostały pozostawione do ich dyspozycji, a oni przeznaczyli je na darowizny.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy, jako udziałowiec Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej, powinien Pan zapłacić podatek od dochodu uzyskanego z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne, w sytuacji gdy dochód ten nie został Panu wypłacony, lecz pozostawiony do dyspozycji na zebraniu ogólnym udziałowców i przeznaczony na mocy uchwały zebrania ogólnego na darowizny dla innych osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Uważa Pan, że nie powinien zapłacić podatku dochodowego od dochodu uzyskanego z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne, ponieważ dochód ten nie został Panu wypłacony, lecz tylko pozostawiony do dyspozycji wszystkich członków Spółki na zebraniu ogólnym, a uchwała o wydatkowaniu tych pieniędzy została podjęta większością głosów. Dochód nie został pozostawiony do Pana indywidualnej dyspozycji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,

2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,

3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 333), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1 tej ustawy, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki nieposiadającej osobowości prawnej.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Wspólnoty gruntowe to podmioty o swoistym statusie prawnym opartym na uregulowaniach zawartych w ustawie z 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 703, z późn. zm.). Z definicji zawartej w tej ustawie wynika, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne – o określonych przymiotach (art. 1 ust. 1 ww. ustawy).

Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty (art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych).

Członkowie wspólnoty nie posiadają wszystkich praw wynikających z przepisów kodeksu cywilnego, dotyczących współwłasności rzeczy, gdyż jest to współwłasność szczególnego rodzaju i rządząca się przepisami ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Udziały uprawnionych we wspólnocie i w korzyściach wynikających z zagospodarowania wspólnoty są określone w idealnych (ułamkowych) częściach w sposób wymieniony w art. 9 ustawy o wspólnotach gruntowych.

W przypadku wspólnot gruntowych, mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem współwłasności – do którego, ze względu na regulację zawartą w ustawie o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, nie znajdują zastosowania przepisy o współwłasności z Kodeksu cywilnego.

Natomiast z art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że wspólnota gruntowa nie jest osobą fizyczną, a stanowi zespół nieruchomości, nad którymi zarząd sprawuje spółka, utworzona specjalnie w tym celu przez osoby uprawnione do udziału.

Należy zauważyć, że spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej w momencie jej powołania nie staje się właścicielem majątku wspólnoty, lecz pełni tylko funkcje zarządcze. Majątek ten stanowi w dalszym ciągu przedmiot własności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.

Wspólnota gruntowa, aczkolwiek zbliża się do współwłasności, stanowi jednak współwłasność o szczególnych cechach, niepodlegającą podziałowi, rządzącą się odrębnymi zasadami. Istotą współwłasności jest uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej w postaci korzystania z objętych nią gruntów zgodnie z ich przeznaczeniem, które przysługuje osobom fizycznym lub prawnym. Spółka wspólnoty gruntowej ma za zadanie wyłącznie zarządzać majątkiem wspólnoty, nie uzyskuje z tego tytułu żadnych dochodów. Należności, które spółka uzyskuje jako zarządca majątku wspólnoty, po ich pomniejszeniu o koszty zarządu spółki, stanowią dochód, będący dochodem osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu m.in. wskazał Pan, że:

· jest udziałowcem Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej, działającej na podstawie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych;

· grunty objęte Wspólnotą stanowią lasy i nieużytki, o łącznej powierzchni 87,5 ha. Z tego ponad 8 ha wydzierżawionych jest na cele inne niż rolnicze i leśne, głównie w celu wydobycia piachu;

· udziałowcy uzyskują przychód z tytułu czynszu najmu za dzierżawę części gruntów stanowiących wspólnotę i z odsetek od lokat, który wpływa na rachunek bankowy Spółki oraz przychód ze sprzedaży drewna, który wpływa do kasy Spółki;

· na zebraniu 21 czerwca 2020 r., udziałowcy podjęli uchwałę Nr 3/2020 o przeznaczeniu dochodu uzyskanego głównie z czynszu najmu na zakup pieców gazowych oraz sfinansowanie budowy przyłączy gazowych na prywatnych posesjach niektórych udziałowców oraz kilku osób nieuprawnionych do udziału we Wspólnocie;

· na darowizny zostały przeznaczone pieniądze pochodzące z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne;

· nie otrzymał Pan od Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej żadnego świadczenia, ani w pieniądzu, ani w naturze, lecz pieniądze uzyskane z dzierżawy gruntów pod kopalnię piachu zostały pozostawione na zebraniu ogólnym udziałowców do dyspozycji wszystkich udziałowców, m.in. również do Pana dyspozycji. Udziałowcy podjęli uchwałę o wydatkowaniu należących się im pieniędzy na założenie instalacji gazowych na prywatnych posesjach niektórych udziałowców i osób, które nie są członkami Spółki. W istocie pieniądze te zostały w większości przeznaczone na darowizny dla osób trzecich.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że jeżeli dzierżawiony grunt nie stanowi dla Pana działalności rolniczej to przychód uzyskany z tytułu czynszu dzierżawy tego gruntu stanowi przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychodami z dzierżawy są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Reasumując - przychód z dzierżawy gruntów na cele nierolnicze powstanie dla Pana w momencie faktycznego otrzymania (postawienia do dyspozycji) przez dzierżawcę zapłaty, niezależnie od sposobu zadysponowania środków.

Wobec powyższego przychody z Pana udziału we Wspólnocie Gruntowej z tytułu dzierżawy, które w wyniku decyzji udziałowców podjętej na zebraniu ogólnym zostały przeznaczone na darowizny dla osób trzecich, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do udziału w Spółce do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tytułu dzierżawy, które w wyniku decyzji udziałowców podjętej na zebraniu ogólnym zostały przeznaczone na darowizny dla osób trzecich, stanowią przysporzenie majątkowe po Pana stronie (jako wspólnika Spółki do Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej), podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych proporcjonalnie do Pana udziału w tej Spółce.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie postawionego pytania i nie odnosi się do oceny innych kwestii poruszonych w opisie stanu faktycznego, przede wszystkim ocenie Organu nie podlegała kwestia opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu odsetek od lokat i sprzedaży drewna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).