0113-KDIPT2-1.4011.839.2021.1.MAP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2021 r. (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych ‑ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 22 kwietnia 2021 r., na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył udział wynoszący 50% w prawie własności nieruchomości zabudowanej (działka gruntu i sześć budynków). Sprzedawcą udziału w nieruchomości była Spółka komandytowa, w której Wnioskodawca był przed sprzedażą i jest obecnie wspólnikiem - komandytariuszem.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów nieruchomość, w prawie własności której Wnioskodawca nabył 50% udział, sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów i budynków jako inne tereny zabudowane i jest ona zabudowana:

1. murowanym budynkiem biurowym o powierzchni zabudowy 158 m2,

2. murowanym budynkiem warsztatowo-socjalnym o powierzchni zabudowy 242 m2,

3. murowanym budynkiem magazynowym o powierzchni zabudowy 379 m2,

4. trzema murowanymi budynkami produkcyjnymi o powierzchniach zabudowy 695 m2, 678 m2 i 1200 m2.

Łącznie na zabudowanej działce gruntu znajduje się sześć budynków, które przed dokonaniem sprzedaży przez Spółkę komandytową były wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki i podlegały amortyzacji podatkowej. Dokonywane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej budynków stanowiły koszty uzyskania przychodów w Spółce komandytowej.

Wnioskodawca nabył udział w prawie własności nieruchomości z przeznaczeniem na cele prowadzonej działalności gospodarczej, co zostało określone w akcie notarialnym sprzedaży Zakres prowadzonej działalności gospodarczej obejmuje PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Podklasa PKD 68.20.Z obejmuje m.in.: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak: budynki mieszkalne i mieszkania, budynki niemieszkalne, włączając obiekty wystawowe, magazyny, włącznie z przeznaczonymi na użytek handlu hurtowego artykułami rolno-spożywczymi umożliwianego przez rolno-spożywcze rynki hurtowe, grunty.

Wnioskodawca jest opodatkowany 19% podatkiem liniowym. Wprowadził zakupione udziały w prawie własności działki gruntu i sześciu budynków do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), który stanowi, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Środki trwałe podlegające amortyzacji, jako spełniające definicję środków trwałych określoną w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w dniu 22 kwietnia 2021 r. w wartości początkowej stanowiącej cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT i w maju 2021 r. został dokonany pierwszy odpis amortyzacyjny podlegający zaliczeniu do kosztów działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Działka gruntu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej stanowiącej cenę nabycia i nie podlega amortyzacji podatkowej na podstawie art. 22c ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne od ustalonej, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o PIT wartości początkowej sześciu budynków zakupionych jako udział wynoszący 50% w prawie własności nieruchomości zabudowanej od Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne od ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o PIT wartości początkowej sześciu budynków zakupionych od Spółki komandytowej jako udział wynoszący 50% w prawie własności nieruchomości zabudowanej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem.

W sytuacji opisanej w stanie faktycznym nie ma podstawy do zastosowania kontynuacji amortyzacji. Przepisy o kontynuacji amortyzacji znajdują się w art. 22h ust. 3-3d ustawy o PIT. W ust. 3 ww. artykułu znajduje się zapis, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Dodatkowo należy zauważyć, że w myśl art. 22h ust. 3a ww. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Kolejne zagadnienie, które reguluje ustawa o PIT, zawarte jest w ust. 3b powyższej ustawy, zgodnie z którym w przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Podobne zapisy znajdują się w art. 22h ust. 3c ustawy o PIT. Odnoszą się one do spółek osobowych.

Częstym zjawiskiem w obrocie gospodarczym jest zakup środka trwałego od spółki, w której podatnik jest wspólnikiem. Środek trwały jest następnie wykorzystywany w działalności danego przedsiębiorcy tak jak w przedstawionym stanie faktycznym. Wnioskodawca wskazuje, że żaden przepis nie normuje zagadnienia transakcji pomiędzy spółką osobową, jaką jest spółka komandytowa, a jej wspólnikiem.

Spółka komandytowa do końca 2020 r., a w niektórych przypadkach przedłużenia dotychczasowych zasad podatkowych do 30 kwietnia 2021 r., nie była podatnikiem podatku dochodowego, ale posiada odrębność majątkową polegającą na odróżnieniu majątku spółki od majątku jej wspólników oraz tzw. ułomną osobowość prawną właściwą spółkom osobowym prawa handlowego.

Należy zatem przyjąć, że dopuszczalnym jest, aby dokonywane były transakcje pomiędzy spółką osobową (w tym komandytową), a jej wspólnikami, i wówczas w ramach takich transakcji rozliczane są przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodów zarówno w Spółce, jak i u wspólników.

Pogląd taki został zaprezentowany, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 czerwca 2014 r., Nr ILPB1/415-332/14-4/TW: „Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez spółkę na uregulowanie należności wynikających z faktur wystawionych przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) - w ramach prowadzonej indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki, a tym samym dla Wnioskodawcy, stosownie do uregulowań zawartych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie będzie miał bowiem zastosowanie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego koszty uzyskania przychodów należy oceniać pod względem celowości ich poniesienia w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą”.

Skoro zatem w ramach takich transakcji mogą być rozliczane koszty, a amortyzacja to nic innego jak szczególna metoda aktywacji kosztów w czasie, to należy sprawdzić, czy prawodawca przewidział w tym zakresie jakieś szczególne rozwiązania.

Po analizie przepisów art. 22g i 22h ustawy o PIT należy stwierdzić, że dla nabycia środka trwałego przez wspólnika od spółki osobowej prawodawca nie przewidział kontynuacji, ani żadnej innej szczególnej metody ustalania wartości początkowej i amortyzacji środków trwałych. Stąd Wnioskodawca uważa, że w sytuacji opisanej w stanie faktycznym amortyzacja po zakupie dokonanym przez wspólnika powinna być dokonywana na zasadach ogólnych, a wartość początkowa powinna być ustalona według ceny zakupu. Do zakupu składnika majątku spółki przez wspólnika nie stosuje się zasad dotyczących kontynuacji amortyzacji. W związku z tym wartość początkową oraz wysokość odpisów amortyzacyjnych ustala się na zasadach ogólnych.

Zakupione przez Wnioskodawcę udziały we współwłasności działki zabudowanej (sześć budynków), należącej wcześniej do Spółki komandytowej, spełniają warunki zaliczenia do środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określone w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT:

1. stanowią własność lub współwłasność Wnioskodawcy,

2. są nabyte przez Wnioskodawcę od Spółki komandytowej na podstawie aktu notarialnego sprzedaży,

3. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

4. ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,

5. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia, która w przedstawionym stanie faktycznym wynika z aktu notarialnego.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o PIT i ma prawo do zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo - akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do treści art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z art. 28 cyt. ustawy, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia Art. 102 - Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Stosownie do treści art. 103 § 2 ww. ustawy, do spółki komandytowej, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy.

Na gruncie przepisów podatkowych – spółka komandytowa nie była do 31 grudnia 2020 r. samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowiły odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegały natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Zatem sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony był do 31 grudnia 2020 r. od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki była osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Od 1 stycznia 2021 r., w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2123; dalej jako: „ustawa zmieniająca”), spółki komandytowe stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji – spółka komandytowa przestała być spółką transparentną podatkowo i jej wspólnicy utracili status podatników z tytułu uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez tego rodzaju spółki. Przy czym, w świetle przepisów przejściowych, do ustawy zmieniającej wprowadzono postanowienia regulujące tzw. kwestię praw nabytych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej, spółka komandytowa mogła postanowić, że nowe przepisy stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce dopiero od 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych 1 maja 2021 r. Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych, które 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą stosuje się począwszy od 1 stycznia 2021 r., bądź od 1 maja 2021 r., jeżeli spółka komandytowa skorzystała z uprawnienia przewidzianego w art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

- stanowić własność lub współwłasność podatnika,

- zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

- być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres jego używania być dłuższy niż rok,

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

W myśl art. 22h ust. 3a ww. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Stosownie do treści art. 22h ust.3b cyt. ustawy, w przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio (art. 22h ust. 3c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22h ust. 3d ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a).

W myśl art. 22h ust. 3e ww. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku kontynuowania działalności po zmarłym przedsiębiorcy przez przedsiębiorstwo w spadku.

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Stosownie do treści art. 22g ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,

2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki niebędącej osobą prawną,

3. (uchylony),

4. (uchylony),

5. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Zgodnie z art. 22g ust. 14c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast zgodnie z treścią art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak wynika z wniosku, w dniu 22 kwietnia 2021 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył udział wynoszący 50% w prawie własności nieruchomości zabudowanej. Łącznie na zabudowanej działce gruntu znajduje się sześć budynków, które przed dokonaniem sprzedaży przez Spółkę komandytową były wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki i podlegały amortyzacji podatkowej. Dokonywane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej budynków stanowiły koszty uzyskania przychodów w Spółce komandytowej. Wnioskodawca jest opodatkowany 19% podatkiem liniowym. Wprowadził zakupione udziały w prawie własności działki gruntu i sześciu budynków do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki trwałe podlegające amortyzacji, jako spełniające definicję środków trwałych, określoną w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy w dniu 22 kwietnia 2021 r. w wartości początkowej, stanowiącej cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w maju 2021 r. został dokonany pierwszy odpis amortyzacyjny, podlegający zaliczeniu do kosztów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Udział w nieruchomości będący przedmiotem umowy Spółka sprzedała przed dniem 30 kwietnia 2021 r. Kwestię majątku spółki reguluje art. 28 Kodeksu Spółek handlowych, zgodnie z którym majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Posiadanie przez spółkę osobową prawa handlowego własnego majątku powoduje, że majątek tej spółki ma charakter odrębny od majątku jej wspólników. Wspólnicy spółki handlowej nie są współuprawnionymi do majątku spółki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, opierając się na stwierdzeniu, że Wnioskodawca kupił udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości od Spółki komandytowej (a zatem nie otrzymał go w wyniku likwidacji, bądź wystąpienia ze spółki), należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisami ustawy, od tych środków trwałych, o których mowa w przedmiotowym wniosku, stanowią koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy została zawarta skuteczna umowa sprzedaży składników majątku, nie można bowiem stwierdzić, by miały miejsce: zmiana formy prawnej, podział lub połączenie podmiotów. Na podstawie treści wniosku przyjąć zatem należy, że w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania cytowane uprzednio przepisy dotyczące obowiązku kontynuowania amortyzacji.

Zatem, Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne od ustalonej, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartości początkowej sześciu budynków, stanowiących zakupiony od Spółki komandytowej udział wynoszący 50% w prawie własności nieruchomości zabudowanej.

Wobec powyższego, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznycm.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.