0115-KDIT2.4011.652.2021.1.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2021 r.(data wpływu 17 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu zwrotu kosztów przejazdu, zakwaterowania lub wyżywienia związanych z udziałem członków Rady w posiedzeniach Rady Nadzorczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu zwrotu kosztów przejazdu, zakwaterowania lub wyżywienia związanych z udziałem członków Rady w posiedzeniach Rady Nadzorczej

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego posiadającą na terytorium Polski siedzibę. Wnioskodawca podlega prawu polskiemu i na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Do organów Wnioskodawcy należy m.in. Rada Nadzorcza ustanowiona zgodnie z art. 381 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (dalej k.s.h.). Funkcjonowanie Rady Nadzorczej oraz obowiązki i uprawnienia jej Członków reguluje Statut Wnioskodawcy oraz Regulamin Rady Nadzorczej. Członkowie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy są pracownikami Wnioskodawcy lub osobami wyznaczonymi przez spółkę posiadającą większość akcji Wnioskodawcy. Członkowie Rady Nadzorczej są osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Polski i posiadającymi na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f).

Rada Nadzorcza Wnioskodawcy, zgodnie z art. 382 § 1 k.s.h. sprawuje stały nadzór nad działalnością Wnioskodawcy we wszystkich dziedzinach jego działalności. W szczególności działania Rady Nadzorczej Wnioskodawcy obejmują ocenę sprawozdań, o których mowa w art. 395 § 2 ust. 1 k.s.h., w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym oraz ocenę wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie Walnemu Zgromadzeniu corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny. Członkowie Rady Nadzorczej powoływani i odwoływani są w każdym czasie, przez akcjonariusza – P. S.A. w formie pisemnego oświadczenia woli złożonego wobec Wnioskodawcy, za wyjątkiem dwóch Członków Rady Nadzorczej, którzy wybierani są przez pracowników Wnioskodawcy i powoływani na swoją funkcję przez Walne Zgromadzenie. Do udziału w posiedzeniach Rady Nadzorczej zobowiązuje Członków Rady Nadzorczej Wnioskodawcy Statut, zgodnie z którym udział w posiedzeniu Rady Nadzorczej jest obowiązkiem członka Rady.

Zgodnie ze Statutem Wnioskodawcy Rada Nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na 2 miesiące. Zgodnie z Regulaminem Rady Nadzorczej posiedzenia odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy lub w innym miejscu, wskazanym przez Przewodniczącego Rady. Zgodnie z art. 392 § 3 k.s.h. członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach Rady. Zgodnie ze Statutem Wnioskodawcy, Wnioskodawca pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia Rady, koszty wykonywania indywidualnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia. Jednocześnie, zgodnie z Regulaminem Rady Nadzorczej Wnioskodawcy, Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej uchwałą Walnego Zgromadzenia, z zastrzeżeniem obowiązujących Spółkę przepisów prawa oraz zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej.

Do kosztów związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej Wnioskodawca zalicza m.in. zwrot kosztów dojazdu samochodem prywatnym Członków Rady Nadzorczej, z miejsca zamieszkania, innego niż miejscowość, w której odbywa się posiedzenie Rady Nadzorczej.

Wnioskodawca dokonuje na rzecz Członków Rady Nadzorczej zwrotu kosztów dojazdu, wyżywienia i zakwaterowania z tytułu udziału Członków Rady Nadzorczej w posiedzeniach Rady Nadzorczej Spółki, w oparciu o specjalne druki, na których znajdują się m.in. następujące dane: imię i nazwisko, miejscowość, do której się udaje (miejscowość gdzie odbywa się posiedzenie rady nadzorczej), cel podróży, czas podróży, dokładne określenie środka lokomocji Do ww. dokumentu dołączane są rachunki, bilety, faktury i inne dokumenty świadczące o poniesionych kosztach. Otrzymywane przez Członków Rady Nadzorczej świadczenia nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów i są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód otrzymywany przez Członka Rady Nadzorczej z tytułu zwrotu kosztów przejazdu, zakwaterowania lub wyżywienia, związanych z udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej, w wysokości udokumentowanej biletami, fakturami lub obliczonej na zasadach wskazanych w § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez Członków Rady Nadzorczej z tytułu zwrotu kosztów ich zakwaterowania, wyżywienia, a także dojazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej odbywające się poza miejscowością ich zamieszkania, w wysokości udokumentowanej biletami, fakturami lub obliczonej na zasadach wskazanych w § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, nie korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis stanowi zasadę, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danych roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy zostały wyłączone z opodatkowania.

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da, i art. 30f, rozumie się otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dalej, przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 , w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z powyższego wynika, że za przychody należy uznać zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną przysporzenia majątkowego, w tym nieodpłatne świadczenie otrzymywane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka rady nadzorczej z tytułu pełnienia funkcji należy uznać każde świadczenie, w tym także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka rady nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania. Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć w tym wypadku każde zdarzenie prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Katalog zwolnień przedmiotowych, określony w art. 21 ust. 1 ustawy przewiduje w pkt 16 zwolnienie od podatku diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika oraz podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Jednakże, z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, że art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, gdy otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

‒ w celu osiągnięcia przychodów lub

‒ w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

‒ przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

‒ przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) i b) pojęcia „podróży” należy rozumieć identycznie. W ślad za stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2018 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.61.2018.2.MS zastosowanie w tej sprawie będzie miała definicja podróży służbowej zawarta w Kodeksie pracy, którą należy stosować odpowiednio przy wykładni art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Niezależnie więc od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, za podróż należy uznać każde wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań. Mając na uwadze ww. definicję należy stwierdzić, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z podróżą służbową członków Rady. Mając na uwadze, że członkowie Rady Nadzorczej mają miejsce zamieszkania poza siedzibą Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy winien on zwrócić tym członkom Rady Nadzorczej koszty przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej. Jednocześnie, z uwagi na powyższe, zwrot kosztów z tytułu dojazdów Członków Rady Nadzorczej nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, w myśl art. 11 ust. 2 przywołanej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Według art. 11 ust. 2b przytoczonej ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu – ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka rady nadzorczej, niezależnie od sposobu powołania.

Przychody zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie niektóre z takich świadczeń korzystać mogą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 tej ustawy.

Na gruncie art. 41 ust. 1 przywołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 przytoczonej ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika,

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem

‒ do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;

2. zwrot kosztów:

a) przejazdów,

b) dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

c) noclegów,

d) innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jednocześnie, na mocy art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub

2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ważnym jest otrzymanie świadczeń w związku z odbywaniem podróży oraz aby podróż odbywana była w celu osiągnięcia przychodów i aby wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie.

Należy wskazać, że pojęcie „podróż” zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostało zdefiniowane ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) – podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży. Stąd też przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje zwrotu kosztów za jazdy lokalne, bowiem nie spełniają definicji „podróży”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że podróżą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dojazd osób należących do składu Rad Nadzorczych na posiedzenia Rady, z miejscowości położonych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba osoby prawnej, jeśli posiedzenia odbywają się w tej miejscowości lub w innej niż siedziba osoby prawnej miejscowości.

Zatem zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodu z tytułu zwrotu kosztów podróży członkom Rady Nadzorczej, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że O. S.A. jest spółką prawa handlowego posiadającą na terytorium Polski siedzibę. Wnioskodawca podlega prawu polskiemu i na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Do organów Wnioskodawcy należy m.in. Rada Nadzorcza ustanowiona zgodnie z art. 381 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (dalej k.s.h.). Funkcjonowanie Rady Nadzorczej oraz obowiązki i uprawnienia jej Członków reguluje Statut Wnioskodawcy oraz Regulamin Rady Nadzorczej. Członkowie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy są pracownikami Wnioskodawcy lub osobami wyznaczonymi przez spółkę posiadającą większość akcji Wnioskodawcy. Członkowie Rady Nadzorczej są osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Polski i posiadającymi na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f). Rada Nadzorcza Wnioskodawcy, zgodnie z art. 382 § 1 k.s.h. sprawuje stały nadzór nad działalnością Wnioskodawcy we wszystkich dziedzinach jego działalności. W szczególności działania Rady Nadzorczej Wnioskodawcy obejmują ocenę sprawozdań, o których mowa w art. 395 § 2 ust. 1 k.s.h., w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym oraz ocenę wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie Walnemu Zgromadzeniu corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny. Członkowie Rady Nadzorczej powoływani i odwoływani są w każdym czasie, przez akcjonariusza – P. S.A. w formie pisemnego oświadczenia woli złożonego wobec Wnioskodawcy, za wyjątkiem dwóch Członków Rady Nadzorczej, którzy wybierani są przez pracowników Wnioskodawcy i powoływani na swoją funkcję przez Walne Zgromadzenie. Do udziału w posiedzeniach Rady Nadzorczej zobowiązuje Członków Rady Nadzorczej Wnioskodawcy Statut, zgodnie z którym udział w posiedzeniu Rady Nadzorczej jest obowiązkiem członka Rady. Zgodnie ze Statutem Wnioskodawcy Rada Nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na 2 miesiące. Zgodnie z Regulaminem Rady Nadzorczej posiedzenia odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy lub w innym miejscu, wskazanym przez Przewodniczącego Rady. Zgodnie z art. 392 § 3 k.s.h. członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach Rady. Zgodnie ze Statutem Wnioskodawcy, Wnioskodawca pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia Rady, koszty wykonywania indywidualnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia. Jednocześnie, zgodnie z Regulaminem Rady Nadzorczej Wnioskodawcy, Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej uchwałą Walnego Zgromadzenia, z zastrzeżeniem obowiązujących Spółkę przepisów prawa oraz zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej. Do kosztów związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej Wnioskodawca zalicza m.in. zwrot kosztów dojazdu samochodem prywatnym Członków Rady Nadzorczej, z miejsca zamieszkania, innego niż miejscowość, w której odbywa się posiedzenie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje na rzecz Członków Rady Nadzorczej zwrotu kosztów dojazdu, wyżywienia i zakwaterowania z tytułu udziału Członków Rady Nadzorczej w posiedzeniach Rady Nadzorczej Spółki, w oparciu o specjalne druki, na których znajdują się m.in. następujące dane: imię i nazwisko, miejscowość, do której się udaje (miejscowość gdzie odbywa się posiedzenie rady nadzorczej), cel podróży, czas podróży, dokładne określenie środka lokomocji Do ww. dokumentu dołączane są rachunki, bilety, faktury i inne dokumenty świadczące o poniesionych kosztach. Otrzymywane przez Członków Rady Nadzorczej świadczenia nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów i są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy wskazać należy, że przychody członka Rady Nadzorczej Spółki z tytułu zwrotu przez Spółkę kosztów podróży, w szczególności kosztów przejazdu, zakwaterowania lub wyżywienia związanych z udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej odbywających się w innej miejscowości niż miejscowość Jego zamieszkania, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, że dotyczy ona tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.