0115-KDIT2.4011.649.2021.1.PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania przez płatnika zaliczek na podatek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania przez płatnika zaliczek na podatek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… - zwana dalej Uczelnią - jest uczelnią publiczną w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 478, z późn. zm., zwana dalej PSWiN). Uczelnia na mocy art. 9 ust. 1 PSWiN posiada osobowość prawną.

Uczelnia zatrudnia pracowników. Uczelnia zawiera również z osobami fizycznymi (zleceniobiorcami) umowy zlecenia (względnie umowy o świadczenie usług na warunkach zlecenia w rozumieniu art. 750 Kodeksu cywilnego).

Uczelnia wypłaca pracownikom oraz zleceniobiorcom wynagrodzenia, a także inne świadczenia mające swoje źródło w zawartych stosunkach prawnych. Z tego powodu Uczelnia jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jako płatnik, Uczelnia jest w szczególności obowiązana do obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zarówno w odniesieniu do pracowników jak i zleceniobiorców Uczelnia jest podmiotem zatrudniającym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342, z późn. zm., zwanej dalej ustawą o PPK).

Uczelnia była obowiązana zawrzeć umowę o zarządzanie pracowniczym programem kapitałowym (zwanym dalej PPK) w terminie do dnia 10 kwietnia 2021 r. (art. 8 ust. 1 w związku z art. 137 ustawy o PPK). Uczelnia wykonała ten obowiązek zawierając w dniu 9 kwietnia 2021 r. umowę o zarządzanie PPK z instytucją finansową.

Ustawa o PPK przewiduje wpłaty finansowane ze środków uczestnika PPK, ale także wpłaty finansowane ze środków podmiotu zatrudniającego (art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ustawy o PPK).

W związku z tym Uczelnia jest obowiązana - na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy o PPK - do obliczania i dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez Uczelnię oraz do obliczania, pobierania od uczestnika PPK (t.j. od pracownika lub zleceniobiorcy Uczelni) i dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK.

Zgodnie z przepisami ustawy o PPK:

1. wpłaty finansowane przez Uczelnię są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez Uczelnię;

2. wpłaty, o których mowa w pkt. 1, dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.

Uczelnia przyjęła praktykę dokonywania wpłat do instytucji finansowej w pierwszym dniu roboczym miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłaty zostały obliczone i pobrane.

Zdarzają się przypadki, że dokonanie wpłaty do instytucji finansowej następuje po zakończeniu umowy cywilnoprawnej (zlecenia) lub stosunku pracy albo po rozpoczęciu korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego. W takich przypadkach zdarza się, że po dokonaniu wpłaty do instytucji finansowej nie są już (w danym miesiącu albo w ogóle) wypłacane pracownikowi albo zleceniobiorcy żadne świadczenia pieniężne wynikające ze stosunku pracy albo z umowy cywilnoprawnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie powinno być postępowanie Uczelni jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadkach, w których wpłata na PPK do instytucji finansowej (a w tym wpłata finansowana przez Uczelnię) jest dokonywana po zakończeniu umowy cywilnoprawnej (zlecenia) lub stosunku pracy albo po rozpoczęciu korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego, a przy tym po dokonaniu tej wpłaty nie są już (w danym miesiącu albo w ogóle) wypłacane pracownikowi albo zleceniobiorcy żadne świadczenia pieniężne wynikające ze stosunku pracy albo z umowy cywilnoprawnej, z których można byłoby potrącić zaliczkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, sfinansowanie wpłaty do PPK przez Uczelnię - jako podmiot zatrudniający - powoduje powstanie przychodu po stronie pracowników oraz zleceniobiorców. Przychód uczestnika PPK (pracownika albo zleceniobiorcy) powstaje jednak dopiero w chwili dokonania wpłaty przez Uczelnię do instytucji finansowej. Przychód ten jest przy tym przychodem ze stosunku pracy (w odniesieniu do pracowników - art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOF) albo przychodem z osobiście wykonywanej działalności (w odniesieniu do zleceniobiorców - art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF). Ustanie stosunku prawnego (stosunku pracy albo umowy cywilnoprawnej) przed dokonaniem wpłaty do PPK nie zmienia momentu powstania analizowanego przychodu ani jego kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów.

Od dochodów ze stosunku pracy oraz od dochodów z osobiście wykonywanej działalności Uczelnia jest obowiązana - jako płatnik - obliczać, pobierać oraz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednocześnie, na mocy art. 32 ust. 1 i ust. 2 ustawy o PDOF, pracodawca jest obowiązany pobierać podatek dochodowy od dochodu uzyskanego przez pracownika w danym miesiącu (nie w miesiącu poprzednim lub następnym). Taka sama zasada dotyczy zaliczek pobieranych od dochodów zleceniobiorców na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o PDOF.

W zasadzie zatem, zaliczka na podatek od wpłat do PPK finansowanych przez Uczelnię dokonanych za dany miesiąc (np. za maj) w miesiącu następnym (np. czerwcu) powinna być pobierana z wynagrodzenia (należności pieniężnej) wypłacanego w tym następnym miesiącu (np. czerwcu). Jest to w praktyce możliwe jedynie wówczas, gdy - w danym miesiącu - w dniu lub po dniu dokonania wpłaty do PPK jest wypłacane jakieś wynagrodzenie (należność pieniężna). Jeśli wpłata do PPK następuje w miesiącu, w którym nie jest w ogóle wypłacane wynagrodzenie (nie ma też innych wypłat pieniężnych na rzecz pracownika/zleceniobiorcy dokonywanych po wpłacie do PPK), to nie ma możliwości dokonania prawidłowego poboru zaliczki.

W przypadkach, których dotyczy niniejsze pytanie, po powstaniu przychodu wynikającego z dokonanej przez Uczelnię wpłaty do PPK na rzecz byłego pracownika (względnie pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym) lub zleceniobiorcy nie są już dokonywane wypłaty pieniężne (w miesiącu, w którym dokonano wpłaty do PPK), od których można by dokonać poboru zaliczki. W takich przypadkach Uczelnia nie jest obowiązana do pobrania zaliczki na podatek od dochodu powstałego na skutek dokonania wpłaty na PPK.

Uczelnia jest jednak obowiązana wykazać wartość przychodu wynikającego z dokonanych wpłat do PPK (w części finansowanej przez Uczelnię) w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11) składanej za rok, w którym faktycznie dokonane zostały wpłaty do PPK. W informacji tej, Uczelnia powinna również wykazać koszty uzyskania przychodu za miesiąc, w którym powstał przychód wynikający z wpłaty dokonanej do PPK. Ustanie stosunku prawnego nie pozbawia bowiem pracownika albo zleceniobiorcy uprawnienia do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów, jeśli po ustaniu stosunku pracy albo umowy cywilnoprawnej powstał jednak przychód kwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy albo z działalności wykonywanej osobiście. Wykazanie w informacji PIT-11 przychodów oraz kosztów ich uzyskania umożliwi z kolei ich uwzględnienie w rocznych zeznaniach podatkowych podatników (pracowników oraz zleceniobiorców).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku pobrania przez płatnika zaliczek na podatek jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są wymienione

‒ w pkt 1 stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

‒ w pkt 2 działalność wykonywana osobiście.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei, w myśl art. 13 pkt 8 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c) przedsiębiorstwa w spadku

‒ z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1342, ze zm.), określa zasady gromadzenia środków w pracowniczych planach kapitałowych, zwanych dalej "PPK", zawierania umów o zarządzanie PPK i umów o prowadzenie PPK, finansowania i dokonywania wpłat do PPK oraz dokonywania wypłat transferowych, wypłat i zwrotu środków zgromadzonych w PPK.

Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, podmiot zatrudniający jest obowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK. Wpłaty te dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane (art. 28 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 28 ust. 3 ww. ustawy, wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 lit. a i lit. d ustawy podmiot zatrudniający oznacza pracodawcę, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w pkt 18 lit. a, zleceniodawcę – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w pkt 18 lit. d.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, zatrudnia pracowników. Uczelnia zawiera również z osobami fizycznymi (zleceniobiorcami) umowy zlecenia.

Uczelnia wypłaca pracownikom oraz zleceniobiorcom wynagrodzenia, a także inne świadczenia mające swoje źródło w zawartych stosunkach prawnych. Z tego powodu Uczelnia jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jako płatnik, Uczelnia jest w szczególności obowiązana do obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zarówno w odniesieniu do pracowników jak i zleceniobiorców Uczelnia jest podmiotem zatrudniającym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342, z późn. zm., zwanej dalej ustawą o PPK).

Uczelnia była obowiązana zawrzeć umowę o zarządzanie pracowniczym programem kapitałowym (zwanym dalej PPK) w terminie do dnia 10 kwietnia 2021 r. (art. 8 ust. 1 w związku z art. 137 ustawy o PPK). Uczelnia wykonała ten obowiązek zawierając w dniu 9 kwietnia 2021 r. umowę o zarządzanie PPK z instytucją finansową.

Ustawa o PPK przewiduje wpłaty finansowane ze środków uczestnika PPK, ale także wpłaty finansowane ze środków podmiotu zatrudniającego (art. 25 ust. 1 oraz art. 26 ustawy o PPK).

W związku z tym Uczelnia jest obowiązana - na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy o PPK - do obliczania i dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez Uczelnię oraz do obliczania, pobierania od uczestnika PPK (t.j. od pracownika lub zleceniobiorcy Uczelni) i dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK.

Zgodnie z przepisami ustawy o PPK:

1. wpłaty finansowane przez Uczelnię są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez Uczelnię;

2. wpłaty, o których mowa w pkt. 1, dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.

Uczelnia przyjęła praktykę dokonywania wpłat do instytucji finansowej w pierwszym dniu roboczym miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłaty zostały obliczone i pobrane.

Zdarzają się przypadki, że dokonanie wpłaty do instytucji finansowej następuje po zakończeniu umowy cywilnoprawnej (zlecenia) lub stosunku pracy albo po rozpoczęciu korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego. W takich przypadkach zdarza się, że po dokonaniu wpłaty do instytucji finansowej nie są już (w danym miesiącu albo w ogóle) wypłacane pracownikowi albo zleceniobiorcy żadne świadczenia pieniężne wynikające ze stosunku pracy albo z umowy cywilnoprawnej.

Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że Wnioskodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika oraz byłego pracownika oraz zleceniobiorcy dokonywanej przez Niego wpłaty na rachunek pracowniczych planów kapitałowych (PPK).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.: obliczenie, pobranie, wpłacenie podatku, zaliczki. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 2 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;

2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Należy zauważyć, że z powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wpłata na rachunek PPK ma niewątpliwie związek ze stosunkiem pracy lub umową zlecenia, łączącym Wnioskodawcę z pracownikiem i byłym pracownikiem lub zleceniobiorcą. Zatem, wpłaty dokonane, finansowane przez Wnioskodawcę jako podmiot zatrudniający, stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub stanowią przychód z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy. Wpłaty, które w ramach PPK finansowane są przez podmiot zatrudniający, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu w momencie dokonywania tych wpłat.

Skoro jednak wpłaty na rachunek PPK, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dokonywane są przez Wnioskodawcę w miesiącu, w którym nie następuje wypłata wynagrodzenia i nie ma żadnych innych płatności w pieniądzu dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika i byłego pracownika lub zleceniobiorcę, tj. nie ma dochodu, z którego można byłoby dokonać stosowanego potrącenia - Wnioskodawca (płatnik) nie pobiera zaliczki na podatek dochodowy od przedmiotowej wpłaty do PPK. Nie ma On bowiem faktycznych możliwości pobrania ww. zaliczki na podatek z dochodów pracownika, byłego pracownika lub zleceniobiorcy.

Wnioskodawca jako płatnik obowiązany będzie jednak wykazać w rocznej informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 wartość przychodu z tytułu dokonania wpłaty do PPK. Stosownie natomiast do pkt 13 objaśnień do informacji PIT-11, której wzór zamieszczony został w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2397) w kwocie kosztów uzyskania przychodów wykazuje się koszty faktycznie uwzględnione przez płatnika przy poborze zaliczek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.