Podatniczka w 2014 roku wyjechała z mężem do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkała i pracowała przez siedem lat. W 2021 roku wróciła z rodziną na stałe do Polski. Od stycznia do września 2021 roku była rezydentką podatkową Wielkiej Brytanii, natomiast od września 2021 roku jest rezydentką podatkową Polski. Dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii do września 2021 roku nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, natomiast dochody uzyskane w Polsce od września do grudnia 2021 roku powinny być uwzględnione w zeznaniu podatkowym PIT-37 składanym w Polsce.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
9 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej i wykazywania dochodów zagranicznych w składanym zeznaniu podatkowym. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W 2014 r. wyjechała Pani razem z mężem do Wielkiej Brytanii, gdzie wraz z mężem mieszkała Pani i pracowała przez 7 lat. W 2014 r. dokonała Pani także zmiany adresu zamieszkania w urzędzie skarbowym na adres zamieszkania w Wielkiej Brytanii. W okresie tych 7 lat nie uzyskała Pani żadnych przychodów w Polsce i rozliczała się Pani z podatków wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii w roku 2018 urodziła się Pani córka. We wrześniu tego roku, tj. w 2021 r. wróciła Pani z rodziną do Polski na stałe i aktualnie nie ma już Pani żadnych powiązań z Wielką Brytanią, co oznacza że od września Pani centrum interesów osobistych znajduje się na terytorium Polski. Mąż podjął pracę w Polsce, a Pani jest na etapie szukania pracy. Pani córka uczęszcza do polskiego przedszkola. Zmieniła Pani dane w urzędzie skarbowym na adres Polski tak aby od września móc się rozliczać w Polsce. Ilość dni Pani pobytu w Wielkiej Brytanii przekroczyła w tym roku kalendarzowym 183 dni. Z tego względu spełniła Pani kryterium pozwalające uznać Panią za rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii za okres od stycznia do września 2021 r. W tym okresie na terytorium Wielkiej Brytanii posiadała Pani centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych), tam Pani pracowała, wynajmowała mieszkanie a córka chodziła do przedszkola. W związku z tym, że rezydenturę zmieniła Pani w trakcie trwania roku podatkowego, przyjmuje Pani że za okres do września 2021 r. będzie musiała się rozliczyć w Wielkiej Brytanii, natomiast od momentu przeprowadzki do Polski, tj. za okres od września do grudnia 2021 r. będzie Pani musiała rozliczać się w Polsce, składając PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37. Zasięgała Pani informacji telefonicznych, na temat rozliczenia podatkowego za rok 2021 w kilku urzędach skarbowych i Krajowej Informacji Skarbowej, jednak uzyskała Pani różne interpretacje na temat swojego rozliczenia rocznego, dlatego też prosi Pani o podatkową interpretację indywidualną.
W związku z tym że rezydenturę zmieniła Pani w trakcie trwania roku podatkowego, za okres do września 2021 r. będzie Pani musiała się rozliczyć w Wielkiej Brytanii, natomiast od momentu przeprowadzki do Polski, tj. okres od września do grudnia 2021 r. będzie Pani rozliczać się w Polsce, składając PIT-37.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.) w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.
Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Z opisu zdarzenia wynika, że w 2014 r. wyjechała Pani razem z mężem do Wielkiej Brytanii, gdzie wraz z mężem mieszkała Pani i pracowała przez 7 lat. W 2014 r. dokonała Pani także zmiany adresu zamieszkania w urzędzie skarbowym na adres zamieszkania w Wielkiej Brytanii. W okresie tych 7 lat nie uzyskała Pani żadnych przychodów w Polsce i rozliczała się Pani z podatków wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii w roku 2018 urodziła się Pani córka. We wrześniu tego roku, tj. w 2021 r. wróciła Pani z rodziną do Polski na stałe i aktualnie nie ma już Pani żadnych powiązań z Wielką Brytanią, co oznacza że od września Pani centrum interesów osobistych znajduje się na terytorium Polski. Mąż podjął pracę w Polsce, a Pani jest na etapie szukania pracy. Pani córka uczęszcza do polskiego przedszkola. Zmieniła Pani dane w urzędzie skarbowym na adres Polski tak aby od września móc się rozliczać w Polsce. Ilość dni Pani pobytu w Wielkiej Brytanii przekroczyła w tym roku kalendarzowym 183 dni. Z tego względu spełniła Pani kryterium pozwalające uznać Panią za rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii za okres od stycznia do września 2021 r. W tym okresie na terytorium Wielkiej Brytanii posiadała Pani centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych), tam Pani pracowała, wynajmowała mieszkanie a córka chodziła do przedszkola. W związku z tym, że rezydenturę zmieniła Pani w trakcie trwania roku podatkowego, przyjmuje Pani że za okres do września 2021 r. będzie musiała się rozliczyć w Wielkiej Brytanii, natomiast od momentu przeprowadzki do Polski, tj. za okres od września do grudnia 2021 r. będzie Pani musiała rozliczać się w Polsce, składając PIT-37. Zasięgała Pani informacji telefonicznych, na temat rozliczenia podatkowego za rok 2021 w kilku urzędach skarbowych i Krajowej Informacji Skarbowej, jednak uzyskała Pani różne interpretacje na temat swojego rozliczenia rocznego, dlatego też prosi Pani o podatkową interpretację indywidualną.
Mając zatem na uwadze, że od 2014 r. mieszkała Pani wraz z rodziną w Wielkiej Brytanii, gdzie posiadała Pani centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych), jak również tam Pani pracowała i wynajmowała mieszkanie, uznać należy, że w 2021 r. - do momentu powrotu wraz rodziną do Polski – nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji - do momentu powrotu wraz rodziną - w Polsce podlegała Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Natomiast w związku z powrotem wraz z rodziną na stałe do Polski, gdzie od września 2021 r. znajduje się centrum Pani interesów osobistych, tj. gdzie Pani małżonek podjął pracę, córka uczęszcza do przedszkola a Pani obecnie poszukuje pracy, uznać należy, że po przeniesieniu miejsca zamieszkania do Polski podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że od września 2021 r. podlega Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W konsekwencji przychody uzyskane w Wielkiej Brytanii w okresie od stycznia do końca sierpnia 2021 r. nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, nie powinna ich Pani wykazywać w zeznaniu podatkowym w Polsce.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili