Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 17 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2021 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od dnia 30 lipca 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, polegającą na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania - przeważające PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) działalności to 62.01.Z (działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca od marca 2021 r. współpracuje z kontrahentem na podstawie umowy ramowej, na mocy której Wnioskodawcy powierzono do wykonania specjalistyczne usługi informatyczne, obejmujące czynności takie jak: tworzenie, rozwój lub ulepszenie programów komputerowych. W przyszłości możliwa jest zmiana przez Wnioskodawcę kontrahenta albo rozszerzenie współpracy poprzez kooperację również z innymi kontrahentami, jednakże w dalszym ciągu Wnioskodawca będzie świadczył na ich rzecz specjalistyczne usługi informatyczne polegające na tworzeniu, rozwoju lub ulepszaniu programów komputerowych.

Wnioskodawca w ramach świadczonych usług ponosi odpowiedzialność z tytułu szkody wyrządzonej w związku z prowadzoną przez niego działalnością i świadczonymi na rzecz kontrahentów usługami, jak również ponosi ryzyko gospodarcze. Wykonawca wykonuje działalność na własny rachunek i ryzyko, w szczególności zobowiązany jest do uzyskania niezbędnych zezwoleń bądź decyzji, a także do sprawowania nadzoru i prowadzenia we własnym zakresie obowiązkowej dokumentacji związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej. Wykonawca wykonuje zlecone mu czynności osobiście, bez bezpośredniego nadzoru i kierownictwa ze strony kontrahenta.

W ramach wykonywania ww. czynności zdarza się, że Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów, ale też działa jako samodzielny i jedyny wykonawca. W przypadku, gdy Wnioskodawca pracuje nad projektem razem z zespołem programistów, każdy z nich odpowiada za własne zadania i wytwarza samodzielnie utwory. Programy komputerowe są zatem wynikiem indywidualnej i samodzielnej pracy Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest wyłącznym autorem i właścicielem wytworzonych, rozwijanych lub ulepszanych przez niego utworów, do których autorskie prawa majątkowe przenosi następnie na swojego kontrahenta.

Wytwarzane, ulepszane lub rozwijane przez Wnioskodawcę programy komputerowe są innowacyjne i niedostępne dotychczas na rynku - zależne od zmieniających się potrzeb klientów kontrahenta. Realizacja zadań Wnioskodawcy związana jest z projektami prowadzonymi przez kontrahenta, w ramach których są wykonywane zlecone prace dotyczące projektowania, implementacji, ulepszania lub modyfikacji oprogramowania. Wnioskodawca w ramach swoich zadań ustala szczegółowe potrzeby klienta kontrahenta, jak również tworzy, projektuje, implementuje, testuje, utrzymuje, ulepsza lub rozwija systemy, aplikacje, moduły i funkcjonalności. Wszystkie projekty, w których Wnioskodawca bierze bądź będzie brał udział są realizowane w ramach umowy z innymi podmiotami.

Wnioskodawca ma jasno określone zadania i części projektowanych systemów i funkcjonalności. Części te Wnioskodawca realizuje samodzielnie zgodnie z ustalonymi wymaganiami, jak i interfejsami komunikacji pomiędzy różnymi modułami wytwarzanymi przez zespól pracujący na rzecz klientów kontrahenta. Część z powstałych w ten sposób modułów dopiero później składają się na większą całość - aplikację lub system. W zależności od aplikacji i wymagań klienta, oprócz ww. czynności związanych z oprogramowaniem, Wnioskodawca tworzy również dokumentację techniczną. Do tworzenia, rozwijania lub ulepszania wskazanych powyżej programów komputerowych Wnioskodawca wykorzystuje autorskie rozwiązania i algorytmy, jak i ogólnie znane oraz dostępne metody. Wnioskodawca tworzy, rozwija lub ulepsza programy komputerowe korzystając z takich technologii jak …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, … oraz ….

Wnioskodawca na bieżąco rejestruje czas spędzony nad wytworzeniem, ulepszeniem, implementacją, czy też rozwojem oprogramowania. Dobór rozwiązań programistycznych w danym projekcie, w ramach którego są wykonywane prace programistyczne jest uzależniony od kompetencji i poziomu doświadczenia Wnioskodawcy. Wytworzone oprogramowanie w całości jest objęte prawami autorskimi Wnioskodawcy, co wynika wprost z umowy o współpracy z kontrahentem. Wnioskodawca przekazuje na rzecz kontrahenta wszystkie majątkowe prawa autorskie do wytworzonego, ulepszanego lub rozwijanego przez niego oprogramowania.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę za świadczenie ww. usług ma charakter ryczałtowy i wyczerpuje wszelkie należności Wykonawcy wobec kontrahenta, wynikające z realizacji umowy, również z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych. Wnioskodawca pragnie wskazać, iż sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej była, jest i będzie częścią zawartej pomiędzy kontrahentem a Wnioskodawcą umowy i nie jest wyszczególniony dochód z tytułu samego przekazania praw autorskich, przy czym faktura obejmuje również wynagrodzenie za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych w ramach umowy łączącej Wnioskodawcę z kontrahentem zawiera zarówno wynagrodzenie za świadczenie usług, jak i za przeniesienie majątkowych praw autorskich do tworzonego, rozwijanego lub ulepszanego oprogramowania. Wnioskodawca zamierza opodatkować preferencyjną stawką dochód ze sprzedaży wskazanego powyżej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Usługi programowania świadczone są na rzecz kontrahenta przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i ciągły oraz polegają na tworzeniu, rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania będącego częścią systemów klientów/klienta kontrahenta, w tym na implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisaniu kodu), utrzymywaniu lub rozwijaniu aktualnie istniejących funkcjonalności, jak również planowaniu zmian na przyszłość w tychże systemach. Wnioskodawca w ramach swoich prac otrzymuje specyfikacje biznesowe bez opisu technicznego, na podstawie których w ramach świadczonych usług tworzy i implementuje nowe, autorskie funkcjonalności systemów lub rozwija lub ulepsza istniejące funkcjonalności. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegają przede wszystkim na eksplorowaniu rozwiązań nietypowych i ściśle innowacyjnych, niewystępujących w dotychczasowej praktyce gospodarczej, tworzeniu nowych, bądź ulepszaniu, rozwoju istniejących produktów (w rozumieniu prac programistycznych) niewystępujących w dotychczasowej praktyce bądź znacznie różniących się od rozwiązań funkcjonujących. Wnioskodawca nie zajmuje się rozwiązywaniem problemów technicznych. Innymi słowy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru rutynowego.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na kontrahentów całość autorskich praw majątkowych do tworzonych, ulepszanych lub rozwijanych programów komputerowych. Wszelkie roszczenia z tego tytułu, a więc roszczenia związane z wynagrodzeniem za przeniesienie autorskich praw majątkowych uregulowane są wynagrodzeniem za wykonanie umowy. Przeniesienie praw autorskich jest w pełni zrekompensowane poprzez wynagrodzenie uzgodnione z Wnioskodawcą w umowie z kontrahentem. Wnioskodawca zatem uzyskuje dochód z przenoszenia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych, który to dochód pochodzi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny i ciągły, polegające na łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej wiedzy jak i zwiększania zasobów wiedzy w celu wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Oprogramowanie, o którym mowa powyżej, wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jako rezultat jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z umowami Wnioskodawca przekazuje na rzecz kontrahentów majątkowe prawa autorskie do stworzonych, ulepszonych lub rozwijanych utworów, w szczególności przenosząc na kontrahenta wyłączne prawo do wykorzystywania stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone, ulepszone, rozwinięte w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Oprogramowanie jest elementem znacznie szerszego procesu B+R prowadzonego w ramach projektu. Prace programistyczne wykonywane przez Wnioskodawcę mają na celu wyeliminowanie naukowej lub technicznej niepewności oraz znalezienie nowych rozwiązań dla zaadresowanych przez klientów kontrahenta problemów. Realizacja postępu dokonuje się poprzez:

a) tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco. Prace w realizowanych projektach związane są w dużej mierze z poprawą wydajności, do czego wykorzystywane są nowe algorytmy;

b) tworzenie nowej, dotychczas nieosiągalnej funkcjonalności;

c) implementacji nowych sposobów rozwiązania problemów projektowych.

W praktyce, dla realizacji powyższych zadań na co dzień Wnioskodawca zmuszony jest w drodze doświadczeń, testów oraz eksperymentów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych: matematyka, statystyka, jak i stosowanych: informatyka, algorytmika, a następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów. Tym samym, prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę indywidualna działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, albowiem nieustanie, przy codziennym świadczeniu usług zdobywa nową wiedzę z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, pogłębia ją, a następnie wykorzystuje do wytwarzania programów komputerowych (kodów źródłowych, interfejsów). Powstałe programy komputerowe są efektem jego własnej, samodzielnej działalności twórczej, wynikiem zdobytej wcześniej i wykorzystanej wiedzy w tej dziedzinie. Dzięki powyższemu procesowi powstaje nowy produkt. Podstawą do stwierdzenia powyższego są faktycznie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, proces myślowy i efekt tego procesu. Samodzielnie, w oparciu o własną wiedzę i twórczość realizuje on powierzone mu zadania, tj. wytwarza programy komputerowe i odbywa się to niezależnie od podejmowanych działań przez pozostałych programistów. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i/lub ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. W efekcie tworzenia, rozwijania lub ulepszania przez niego oprogramowania (części oprogramowania) powstaje odrębny od takiego oprogramowania program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji. Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2021 rok (składanym w roku 2022) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z kontrahentem w 2021 r., jak również w latach następnych, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę z kontrahentem również w latach następnych na tych samych zasadach (ewentualnie zmienić kontrahenta/rozszerzyć współprace na nowych kontrahentów, jednakże na tych samych zasadach), dlatego też zamierza w następnych latach ponownie rozliczyć się z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że od marca 2021 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną w ocenie Wnioskodawcy z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Przedmiotowa ewidencja sporządzona jest techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych praw autorskich do oprogramowania jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania w pracę nad określonym programem komputerowym. Zaangażowanie w prace nad określonym programem komputerowym jest ustalane na podstawie prowadzonej ewidencji, w której Wnioskodawca wskazuje ile czasu zajmował się danym programem. Wnioskodawca wylicza ile czasu w ciągu jednego okresu rozliczeniowego poświęcił na tworzenie programu komputerowego, a ile na działania nietwórcze (np. czynności administracyjne), następnie określa jaka była to część całego czasu poświęconego na świadczenie usług w danym okresie rozliczeniowym. Ponadto Wnioskodawca dzięki prowadzonej ewidencji oraz raportom jest w stanic odnieść ten czas do każdego programu komputerowego wytworzonego w danym okresie rozliczeniowym. Na podstawie takich obliczeń Wnioskodawca ustala wysokość wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do konkretnego programu komputerowego. Wnioskodawca zawsze jest w stanie obliczyć swoje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich.

W kolejnych latach okoliczności faktyczne prawdopodobnie pozostaną niezmienione. Jeśli dojdzie do zmian, to Wnioskodawca zaprzestanie stosowania preferencyjnego opodatkowania.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy w zaistniałym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego, rozwijanego i ulepszanego przez Wnioskodawcę?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę opisana we wniosku stanowi (i będzie stanowić) działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego, rozwijanego lub ulepszanego przez Wnioskodawcę.

Prace realizowane przez niego, zgodnie z przedstawionym opisem, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało (bądź zostanie) wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, tzn. działalności twórczej obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zarówno pojęcie badań naukowych, jak i prac rozwojowych zostały natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. odpowiednio w art. 5a pkt 30 oraz pkt 40 ustawy o PIT poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace majace na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz, projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy mówić wówczas, gdy:

a) działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe;

b) realizowane prace mają twórczy charakter;

c) prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób;

d) wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzonych projektów wyczerpuje pojęcia zarówno prac rozwojowych, jak i badań aplikacyjnych (badań naukowych) zawartych we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności i przedmiotowe prace nastawione są na opracowywanie nowych funkcjonalności i mechanizmów działania oprogramowania lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń, co wyczerpuje wskazaną powyżej definicję badań aplikacyjnych. Oprócz tego, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych właściwości oprogramowania. Tym samym, Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. W prowadzonych projektach Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy, jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia autorskiego i innowacyjnego oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami, Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania aplikacyjne.

Kolejną przesłanką warunkującą uznanie działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową jest twórczy charakter tej działalności. W zakresie projektów prowadzonych przez Wnioskodawcę przesłanka ta jest również spełniona. Rozwiązania i końcowe produkty informatyczne nie powielają prostych i funkcjonujących na tynku typowych koncepcji. W wyniku prac programistycznych prowadzonych przez Wnioskodawcę jego kontrahent (kontrahenci) otrzymał/otrzymuje/będzie otrzymywać nowoczesne i innowacyjne ulepszenia oraz rozwinięcia oprogramowania, których nie da się nabyć na otwartym rynku. W przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę nie występuje element typowej standaryzacji. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta (kontrahentów) wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym, tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę elementy oprogramowania mają zawsze charakter twórczy. Jednocześnie należy podkreślić, że oprogramowanie i jego funkcjonalności jako rezultat prac rozwojowych i badań aplikacyjnych prowadzonych przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace mają nie tylko twórczy charakter, ale są również prowadzone w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Prace realizowane są przez Wnioskodawcę według określonych harmonogramów. Przedmiotowe prace są zaplanowane przez Wnioskodawcę i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego. Zgodnie z definicją ustawową, działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prac działania ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych projektach. Tym samym, wiedza uzyskana podczas prowadzenia poszczególnych prac wykorzystywana jest następnie w innych pracach projektowych. Dodatkowo, Wnioskodawca realizując przedmiotowe prace uzyskuje nowe umiejętności z dziedziny technologii informatycznych i ich zastosowania, które następnie mogą wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowanie, aplikacje). Prace programistyczne realizowane w ramach prac Wnioskodawcy mają charakter twórczy i ukierunkowane są na tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań. Stworzenie kodu źródłowego wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki, natomiast uprzednie opracowanie koncepcji tworzonego oprogramowania i jego części wymaga specjalistycznej wiedzy biznesowej. Jednocześnie, celem prac realizowanych w ramach projektów Wnioskodawcy nie jest wyłącznie wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do Oprogramowania. Projekty realizowane przez Wnioskodawcę zgodnie z przedstawionym opisem stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji każdorazowo wyodrębnia koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej związane z realizacją tejże działalności.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotowe części programów komputerowych opisane we wniosku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r., pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Reasumując, tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe - kody źródłowe stanowią zatem program komputerowy, które znajduje się w katalogu kwalifikowanych praw autorskich IP. Zdaniem Wnioskodawcy, przenoszenie autorskich majątkowych praw do oprogramowania lub jego części w ramach współpracy z kontrahentami i uzyskiwanie przez niego dochodu z tego tytułu kwalifikuje go do skorzystania z ulgi IP Box.

Wnioskodawca w roku 2021 przenosił, nadal przenosi i planuje w kolejnych latach przenosić na rzecz swojego kontrahenta (kontrahentów) całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywał i będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiągał, osiąga i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Działalność badawczo-rozwojowa, o której mowa powyżej była i jest nadal prowadzona przez Wnioskodawcę w roku 2021 i Wnioskodawca zamierzają kontynuować w latach następnych.

Wnioskodawca wskazuje, iż na potrzeby skorzystania z IP Box posiada prowadzoną od marca 2021 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną - w ocenie Wnioskodawcy - z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Celem opisanej powyżej odrębnej ewidencji podatkowej jest obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto, odrębna ewidencja daje możliwość obserwowania efektów prac badawczo-rozwojowych. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że szczegółowa ewidencja, o której mowa we wniosku jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zatem rozliczyć dochód uzyskany w roku 2021 i latach następnych (przy założeniu prowadzenia działalności gospodarczej na tych samych zasadach) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Nadto, może on w zeznaniu rocznym za rok 2021 i lata następne rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze spółkami) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Mając powyższe na uwadze - zdaniem Wnioskodawcy - dochód z autorskich praw do programów komputerowych, które stanowią utwory prawnie chronione i zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowiły, stanowią i będą stanowić dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT i w konsekwencji Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego według stawki 5% w roku 2021 i w kolejnych latach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Należy jednak podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia – jest podejmowana w sposób systematyczny, ma twórczy charakter, podejmowana jest w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań oraz obejmuje prace rozwojowe.

Tworzone w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony w 2021 r. i w latach następnych do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%. Przy czym należy mieć na uwadze również treść art. 30ca ust. 8 ustawy, zgodnie z którym do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).