0115-KDIT1.4011.712.2021.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 września 2021 r. (wpływ 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych płatnika

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Urząd Miasta … (dalej również jako: „Wnioskodawca” lub „UM…”) jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej … (dalej również jako „GM…” lub „Gmina”), czyli jednostką organizacyjną Gminy utworzoną na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.), które regulują zasady działania oraz organizację jednostek sektora finansów publicznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 UPDOF, jako jednostka organizacyjna Gminy, UM… obowiązany jest pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21. W szczególności dotyczy to sytuacji, w których UM… dokonuje wypłat z tytułu świadczeń wskazanych w art. 29 ust. 1 UPDOF, wykonywanych przez podmioty niebędące rezydentami podatkowymi Rzeczypospolitej Polskiej, od których UM… obowiązany jest pobrać tzw. „podatek u źródła”.

W tym zakresie jedna z jednostek budżetowych GM… uzyskała indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2018 r., sygn. …, jednoznacznie potwierdzającą, że to jednostka budżetowa, nie zaś Gmina pełni rolę płatnika podatku u źródła, niezależnie od tego, że to Gmina jest stroną umowy cywilnoprawnej zawartej z nierezydentem.

UM… planuje zawrzeć umowę licencyjną z nierezydentem - osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zamieszkałą na terytorium Wielkiej Brytanii (dalej jako: „licencjodawca”). Powyższa umowa będzie dotyczyła korzystania przez Gminę Miejską `(...)` z kroju pisma (dalej jako: „font”) „…”, zaprojektowanego przez licencjodawcę. Font jako zestaw znaków o konkretnych kształtach (zestaw cyfrowych czcionek) stanowi utwór, a co za tym idzie, podlega ochronie prawnoautorskiej.

Umowa licencyjna dotycząca fontu „….” będzie zawierać informacje o zakresie udzielonych praw i wskazywać, że polem ich eksploatacji, tj. sposobem wykorzystania fontu przez Gminę, będzie umieszczenie tekstu opracowanego przy jego użyciu na pamiątkowej zakładce do książki. Zakładka ta będzie wręczana w charakterze upominku np. goszczącym w … przedstawicielom władz innych miast w trakcie spotkań lub uroczystości. Gmina nie będzie zatem uprawniona do odsprzedaży praw do fontu, udzielania sublicencji, ani wykorzystania fontu w celach komercyjnych.

W ramach dokonanego zakupu nie dojdzie do przeniesienia praw autorskich na Gminę, prawa autorskie do fontu pozostaną przy licencjodawcy. Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem umowy z licencjodawcą nie będzie stworzenie wzoru fontu „…”, a wyłącznie udzielenie praw do korzystania z tego fontu.

Licencjodawca nie prowadzi działalności poprzez położony w Polsce zakład.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując wypłaty należności na rzecz licencjodawcy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 UPDOF lub dopełnienia innych obowiązków płatnika w związku z tą wypłatą?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez licencjodawcę nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 29 ust. 1 UPDOF. Oznacza to, że UM… dokonując wypłaty należności na rzecz licencjodawcy nie jest obowiązany do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego, ani dopełnienia innych obowiązków płatnika w związku z tą wypłatą.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a UPDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Dochody nierezydentów, które zgodnie z UPDOF uznawane są za osiągane na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu tzw. „podatkiem u źródła”, do którego poboru zobowiązany jest podmiot wypłacający należność nierezydentowi. Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 4 UPDOF, płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych m.in. w art. 29 UPDOF.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 UPDOF, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie art. 42 ust. 1a UPDOF, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 2 pkt 2 UPDOF, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Jak stanowi z kolei art. 42 ust. 4 UPDOF, na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 UPDOF przewiduje, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodów;

2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 UPDOF, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Postanowienia poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym mające zastosowanie w niniejszej sprawie postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., Dz. U. z 2006 r., nr 250, poz. 1840, dalej jako: „UPO GB”), zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów UPDOF i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mają pierwszeństwo przed ustawą krajową, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową międzynarodową.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 UPDOF wynika, że podatkowi u źródła podlegają m.in. przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw. W art. 12 UPO GB wskazano natomiast, że należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO GB określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Interpretując przepisy dotyczące podatku u źródła należy mieć na uwadze tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Model Tax Convention on Income and on Capital, https://www.oecd.org/ctp/treaties/47213736.pdf, tzw. „Konwencja Modelowa OECD”), stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę oraz brzmienie Komentarza do Konwencji Modelowej OECD (https://www.oecd.org/berlin/publikationen/43324465.pdf, dalej jako „Komentarz”). Konwencja Modelowa OECD została wypracowana w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Tym samym, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w poszczególnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Według punktu 17.1 Komentarza dotyczącego art. 12 Modelowej Konwencji OECD, do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie natomiast z punktem 14.2 Komentarza dotyczącego art. 12, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia

możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Bazując na powyższych zapisach Komentarza należałoby przyjąć, że za należności licencyjne nie mogą być uznawane te należności, które ponoszone są za licencję, która nie będzie przedmiotem wykorzystania w celach komercyjnych, odsprzedaży, sublicencjonowania, etc., ale będzie wykorzystywana jedynie do własnych potrzeb licencjobiorcy (tzw. licencja użytkownika końcowego, „end-user license”).

Takie stanowisko prezentowane jest również w interpretacjach władz skarbowych dotyczących licencji na korzystanie ze znaków graficznych (w tym wzorów czcionek) dla celów własnych podatnika, w tym dla celów reklamowych/marketingowych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 kwietnia 2016 r., sygn. ILPB4/4510-1-36/16-5/DS, odniósł się do następującego przypadku:

Wnioskodawca korzysta w szerokim zakresie z materiałów wizualizacyjnych w formie drukowanej bądź elektronicznej, np. ulotki, katalogi, foldery, wizytówki, papier firmowy, roll-upy, stoiska wystawowe, strony internetowe. Kluczowym elementem tych materiałów jest forma zastosowanej grafiki poprzez odpowiednie skomponowanie ilustracji oraz tekstu. Wnioskodawca w celu przygotowania powyższych materiałów o charakterze marketingowym dokonuje odpłatnego nabycia praw do korzystania z fotografii oraz czcionek. Zakupów fotografii i czcionek Spółka dokonuje za pośrednictwem portali typu `(...)`, czyli stronach internetowych będących bankami zdjęć (`(...)`). Z regulaminów portali `(...)` wynika m.in., że w ramach dokonanego zakupu: nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich na nabywcę, a prawa autorskie do zakupionej fotografii lub czcionki pozostają przy właścicielu portalu albo autorze; nabywca otrzymuje prawo do korzystania z fotografii lub czcionki wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności może wykorzystywać zakupione zdjęcia lub czcionki we własnych celach biznesowych i komercyjnych, na stronach internetowych, biuletynach informacyjnych, w reklamach, publikacjach elektronicznych, prezentacjach multimedialnych, broszurach i ulotkach, plakatach, kartkach i pocztówkach, opakowaniach i etykietach, katalogach, w celach promocyjnych i dekoracyjnych; nabywca nie ma prawa by zakupione prawo do korzystania z fotografii lub czcionki odsprzedawać, czy na jego podstawie udzielać dalszej licencji (`(...)`). Spółka nie może nabytych w ten sposób fotografii i czcionek sprzedać czy udzielać sublicencji.

W powyższym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że:

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 Komentarza wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji. Odmiennie należy traktować wyłącznie prawo do użytkowania praw autorskich zawartych w produkcie cyfrowym, które konieczne jest dla używania wytworów cyfrowych. W tym przypadku nabywca wytworów cyfrowych musi posiadać odpowiednie prawo do praw autorskich, aby móc wykorzystać utwór dla potrzeb prowadzonej działalności (np. wytworzenia wyrobu gotowego) oraz wprowadzenia danego wytworu cyfrowego do obrotu oraz jego upublicznienia (`(...)`). Jeżeli płatność nie dotyczy prawa autorskiego, to znaczy jest ograniczone do prawa, jakie jest niezbędne dla skopiowania obrazu i obsługi przez klienta w ramach wyłącznie jego zasobów, to takie użytkowanie nie powinno być traktowane jako wchodzące w zakres definicji należności licencyjnych (`(...)`). Wnioskodawca nabędzie prawo do korzystania z zasobów fotograficznych oraz czcionek za pośrednictwem witryny internetowej wyłącznie na własne potrzeby, będąc jednocześnie końcowym użytkownikiem tej zawartości. Zatem płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotów z siedzibą w Irlandii nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty takich należności nie jest/nie będzie zobowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego. Mając na uwadze powyższe w przypadku wypłaty przez Spółkę należności podmiotom z siedzibą w Irlandii, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku «u źródła». W związku z tym na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 12 maja 2016 r., sygn. IPPB5/4510-313/16-2/PW odniósł się do przypadku korzystania ze zdjęć i innych materiałów graficznych. W stanie faktycznym przedstawionym w tej interpretacji uzyskane materiały były wykorzystywane przez nabywcę „wyłącznie dla celów reklamowych, promocyjnych oraz w czasopismach i gazecie odpłatnie wydawanych przez Wnioskodawcę, stronach internetowych, których właścicielem jest Wnioskodawca itp. (`(...)`) Wszelkie prawa autorskie i inne prawa własności intelektualnej dotyczące pobieranej zawartości zachowuje odpowiednio Sprzedawca (kontrahent z USA). Ponadto, Wnioskodawca jako użytkownik nie może wykorzystywać pobieranych zawartości w produktach przeznaczonych do odsprzedaży i licencjonowania. Wnioskodawca pobierane zdjęcia będzie wykorzystywać tylko na potrzeby prowadzonej działalności. Nie będzie odsprzedawać pobranych zawartości, lecz przeznaczy dla własnego użytku/korzyści, w tym wykorzysta do wydawanych odpłatnie czasopism i gazety”.

W interpretacji tej organ uznał tym samym za słuszne stanowisko wnioskodawcy, że skoro w ramach transakcji nabywa on prawo do korzystania ze zdjęć dla własnego użytku, bez prawa do ich odsprzedania, to płatności z tego tytułu nie powinny być traktowane jako należności licencyjne podlegające podatkowi u źródła. Identyczne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 14 lutego 2018 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4010.389.2017.1.MJ, dotyczącej nabycia praw do korzystania z czcionek dla celów marketingowych:

W ramach dokonanego zakupu:

‒ nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich na nabywcę, a prawa autorskie do zakupionej fotografii lub czcionki pozostają przy właścicielu portalu albo autorze;

‒ nabywca otrzymuje prawo do korzystania z fotografii lub czcionki wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności może wykorzystywać zakupione zdjęcia lub czcionki we własnych celach biznesowych i komercyjnych, na stronach internetowych, biuletynach informacyjnych, w reklamach, publikacjach elektronicznych, prezentacjach multimedialnych, broszurach i ulotkach, plakatach, kartkach i pocztówkach, opakowaniach i etykietach, katalogach, w celach promocyjnych i dekoracyjnych;

‒ nabywca nie ma prawa, by zakupione prawo do korzystania z fotografii lub czcionki odsprzedawać, czy na jego podstawie udzielać dalszej licencji.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nabędzie prawo do korzystania z zasobów fotograficznych oraz czcionek za pośrednictwem witryny internetowej wyłącznie na własne potrzeby, będąc jednocześnie końcowym użytkownikiem tej zawartości. Zatem płatności dokonywane przez (`(...)`) na rzecz podmiotów z USA nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując wypłaty takich należności nie będzie zobowiązany do pobrania od nich zryczałtowanego podatku dochodowego (`(...)`).

Należy zatem stwierdzić, iż zakup licencji uprawniających Wnioskodawcę do użytkowania fotografii i czcionek, w sytuacji, gdy Spółka zgodnie z regulaminami portali `(...)` nie nabywa jednocześnie praw autorskich do tych materiałów, lecz ma jedynie możliwość korzystania z nabytych fotografii i czcionek na własny użytek, nie stanowi należności licencyjnych w myśl Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym i przyszłym, nie wystąpi po stronie Wnioskodawcy obowiązek pobrania podatku u źródła. Wnioskodawca nie ma również obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji i składania informacji IFT2/IFT2R (`(...)`).

Reasumując, w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz rezydenta z USA z tytułu nabycia na portalach `(...)` prawa do używania zdjęć i czcionek, wyłącznie na własny użytek dla celów marketingowych, bez względu na to, czy jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji, czy też go nie posiada.

Również w interpretacji z 10 maja 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.109.2019.1.MW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym nie występuje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu nabycia na portalach … lub od agencji fotograficznych prawa do używania zdjęć, grafik i czcionek, na własny użytek, bez względu na to czy wnioskodawca będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotów, od których nabył przedmiotowe materiały.

Powołane interpretacje dotyczą wykorzystania przez nabywców zdjęć, materiałów graficznych, a także czcionek do wytworzenia materiałów reklamowych/marketingowych, a zatem dotyczą sytuacji bardzo zbliżonej do tej, która będzie mieć miejsce w Gminie Miejskiej …. Font „…” nie będzie bowiem wykorzystywany przez GM… do jakichkolwiek celów komercyjnych, gdyż będzie on uwidaczniany na zakładce do książki wręczanej przez przedstawicieli UM… w charakterze upominku, a zatem wykorzystywany będzie wyłącznie dla celów reprezentacyjnych UM….

Oczywiście fakt, że w powyższych interpretacjach mowa jest o prawach do czcionki nabytych od podmiotów będących osobami prawnymi (tzw. portalami `(...)`), nie zaś osobami fizycznymi, pozostaje bez znaczenia dla potrzeb oceny obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż w zakresie opodatkowania należności licencyjnych przepisy UPDOF i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są analogiczne.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy nie obejmuje zatem obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, ani obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku u źródła, gdyż obowiązek ten dotyczy wyłącznie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 UPDOF, który nie obejmuje swoją dyspozycją należności takich jakie opisano w stanie faktycznym wniosku. W przypadku wypłaty należności, która nie mieści się w katalogu art. 29 ust. 1 UPDOF Wnioskodawca nie będzie miał również obowiązku dopełnienia jakichkolwiek innych wymogów formalnych związanych z podatkiem u źródła, o których mowa w art. 42 UPDOF (takich jak np. obowiązek złożenia informacji IFT-1/IFT-1R).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.