0114-KDIP3-2.4011.918.2021.1.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2021 r. (data wpływu 12 października 2021 r.) uzupełnione pismem z 15 grudnia 2021 r. (data wpływu 16 grudnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia czy refakturowanie kosztów skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia czy refakturowanie kosztów skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Pismem z 15 grudnia 2021 r. (data wpływu 16 grudnia 2021 r.) Wnioskodawca doprecyzował treść wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2000 roku Wnioskodawca prowadzi na własny rachunek działalność gospodarczą, w formie przedsiębiorstwa osoby fizycznej, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest, zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.20.Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wynajmuje wyłącznie lokale użytkowe, znajdujące się w budynku, będącym składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą (środkiem trwałym).

Podatek dochodowy opłacany jest liniowo – 19% stawką. W umowach z najemcami określono, że oprócz czynszu najmu, najemcy zobowiązani są do ponoszenia następujących kosztów związanych bezpośrednio z używaniem przedmiotu najmu:

- Opłaty za zużytą energię elektryczną,

- Opłaty za zużycie gazu,

- Opłaty za zużytą wodę i odprowadzone ścieki.

Koszty, o których mowa powyżej, najemcy pokrywają adekwatnie do faktycznego zużycia wykorzystywanych mediów, które są mierzone zainstalowanymi przez wynajmującego licznikami i proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni.

Umowy z dostawcami ww. mediów zostały zawarte przez wynajmującego.

W związku z powyższym najemcy dokonują zwrotu tych opłat na rachunek bankowy wynajmującego, na podstawie wystawianych refaktur, według stawek stosowanych przez dostawców tych mediów (bez doliczania marży) w stosunku do wynajmującego.

Od nowego roku Wnioskodawca planuje zmienić formę opodatkowania świadczonych usług najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i należny z tego tytułu podatek opłacać ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu).

Czy zwrot opłat za media, w przypadku ich refakturowania, należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i rozliczać z tego tytułu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu), nie jest to przychód z działalności gospodarczej i z tego tytułu nie należy rozliczać ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Należności uzyskane z tytułu refakturowania kosztów mediów, stanowią wyłącznie zwrot poniesionych wydatków i czynność ta nie generuje przychodu podatkowego u wynajmującego – nie stanowi przysporzenia majątkowego. W myśl art. 14 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychód podatkowy utożsamiany jest z przysporzeniem w majątku podatnika - przyrostem jego majątku lub zmniejszeniem zobowiązań. W konsekwencji, aby doszło do uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w majątku podatnika musi dojść do przysporzenia - przyrostu, które będzie następstwem wynajmu nieruchomości, będącej składnikiem związanym z prowadzoną działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.).

W myśl art. 1 pkt 1 ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością (art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że od 2000 roku Wnioskodawca prowadzi na własny rachunek działalność gospodarczą, w formie przedsiębiorstwa osoby fizycznej, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest, zgodnie z PKD 68.20.Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wynajmuje wyłącznie lokale użytkowe, znajdujące się w budynku, będącym składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą (środkiem trwałym).

Podatek dochodowy opłacany jest liniowo - 19% stawką. W umowach z najemcami określono, że oprócz czynszu najmu, najemcy zobowiązani są do ponoszenia następujących kosztów związanych bezpośrednio z używaniem przedmiotu najmu:

- Opłaty za zużytą energię elektryczną,

- Opłaty za zużycie gazu,

- Opłaty za zużytą wodę i odprowadzone ścieki.

Koszty, o których mowa powyżej, najemcy pokrywają adekwatnie do faktycznego zużycia wykorzystywanych mediów, które są mierzone zainstalowanymi przez wynajmującego licznikami i proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni. Umowy z dostawcami ww. mediów zostały zawarte przez wynajmującego. W związku z powyższym najemcy dokonują zwrotu tych opłat na rachunek bankowy wynajmującego, na podstawie wystawianych refaktur, według stawek stosowanych przez dostawców tych mediów (bez doliczania marży) w stosunku do wynajmującego. Od nowego roku Wnioskodawca planuje zmienić formę opodatkowania świadczonych usług najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i należny z tego tytułu podatek opłacać ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W tym miejscu wskazać należy, że umowa najmu została uregulowana w przepisach art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm.). Przez umowę najmu, wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz ten może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

W ramach zobowiązania najemcy, strony umowy mogą postanowić, że koszty związane z eksploatacją przedmiotu najmu będą rozliczane odrębnie. Świadczenia takie mogą być rozliczane na podstawie tzw. refaktur, not obciążeniowych, bądź w inny umówiony sposób.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zarówno, gdy wydatki z tytułu opłat za media są uwzględnione w kwocie czynszu, jak również w przypadku ich refakturowania odrębnie od czynszu, uzyskany przychód z tego tytułu zaliczany jest do przychodów z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, opłaty za media w przypadku ich refakturowania przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej i Wnioskodawca winien odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku i będących przedmiotem zapytania. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej oraz stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.