Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 15 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 grudnia 2021 r. (data wpływu 7 grudnia 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: nagrywania muzyki, udziału w teledyskach, bierze udział w pokazowych walkach (`(...)`), oraz w reklamach w mediach społecznościowych (`(...)`)
Dzięki prowadzeniu działalności w powyższym zakresie, Wnioskodawca kontraktuje reklamy w sieci m.in. na portalach społecznościowych, z których osiąga przychody. Przychody te są głównym źródłem utrzymania wnioskodawcy. Przychody będą też uzyskiwane z tytułu honorariów za występy artystyczne. Na potrzeby prowadzonej działalności, Wnioskodawca będzie kupować odzież, galanterię, obuwie oraz kosmetyki niezbędne do występów estradowych, oraz nagrywania teledysków i reklam. Wymienione wydatki, nie mają charakteru osobistego, ponieważ będą służyły wyłącznie prowadzonej działalności artystyczno-reklamowej. Kupowane ubrania, kosmetyki czy obuwie, będą elementami niezbędnymi do stworzenia charakterystycznego wizerunku na potrzeby reklamy, czy udziału w podobnych projektach.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.
Pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi od dnia 22.04.2021 roku.
Działalność gospodarcza opodatkowana jest według stawki liniowej 19%.
Osiąganie przychodów z działalności gospodarczej będzie polegało na:
· Uzyskiwaniu tantiemów od wytwórni(`(...)`) z tytułu stworzonych teledysków (klipów), w których Wnioskodawczyni będzie występować jako wokalistka, i w których będzie wcielać się w rozmaite postacie wykreowane na potrzeby osiągnięcia zamierzonego efektu artystycznego.
· Uzyskiwaniu przychodów jako wynagrodzenia za udział w pokazowych walkach (`(...)`)
· Wnioskodawczyni będzie stawała do walki w oktagonie jako zawodniczka i z tego tytułu będzie uzyskiwała wynagrodzenie zgodne z warunkami umowy.
· Uzyskiwaniu przychodów z wykupionych subskrypcji na Pani stronie (`(...)`)
· Uzyskiwaniu przychodów za publikację materiałów na Instagramie (Instastory). Wynagrodzenie będzie uzależnione od ilości „kliknięć”.
· Uzyskiwaniu przychodów z relacji „life”, gdzie, wysokość wynagrodzenia również będzie uzależniona od ilości oglądających.
W umowach będzie zawarta wysokość wynegocjowanej stawki za projekt, w którym Wnioskodawczyni będzie brała udział.
Umowy Wnioskodawczyni będzie podpisywała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Po zakończeniu danego projektu, Wnioskodawczyni wystawi fakturę, za którą kontrahent każdorazowo będzie płacić zobowiązanie w formie przelewu na jej rachunek bankowy.
W związku z ponoszonymi wydatkami, o których mowa we wniosku, Wnioskodawczyni będzie zawsze wystawiała fakturę generującą przychód.
Zakupiona odzież nie będzie opatrzona logiem firmy.
Wydatki, które będą Wnioskodawczyni kosztem niezbędnym do uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, to odzież która pozwoli Wnioskodawczyni stworzyć niepowtarzalną kreację. Postać, którą stworzy poprzez dobór odpowiedniej garderoby spowoduje, że atrakcyjność Jej postów reklamowych będzie przyciągała uwagę i reklama będzie skuteczna. To z kolei spowoduje, że Wnioskodawczyni będzie nawiązywać nowe relacje i zawierać umowy z nowymi kontrahentami.
Odzież kupowana na potrzeby tworzenia wizerunku nie będzie odzieżą codziennego użytku, a jedynie będzie stanowić narzędzie do skutecznej reklamy, przyciągania uwagi potencjalnych Klientów reklamowanych produktów.
Podobnie sytuacja wygląda z kosmetykami, które Wnioskodawczyni będzie kupować i wykorzystywać na potrzeby działalności gospodarczej.
Kosmetyki będą niezbędne do tuszowania niedoskonałości cery podczas reklamowania np. biżuterii, lub w sytuacji kiedy kadr będzie bardzo zbliżony. Kosmetyki będą niezbędne również do tworzenia postaci (charakteryzacji) podczas nagrywania klipów i teledysków w taki sposób, aby cała postać Wnioskodawczyni (ubiór i makijaż), tworzyły spójną całość z założeniami reżysera i całą scenografią.
Inne wydatki Wnioskodawczyni, które będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, to związane z udziałem w walkach (`(...)`) wydatki na odzież specjalistyczna, dedykowana do tego typu sportu, a także ochraniacze na poszczególne części ciała (ręce, nogi, szczęka). Również wydatki na sprzęt sportowy, który jest niezbędny do odbywania treningów przygotowujących do walki, będą kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawczyni..
Doprecyzowując określenie „inne elementy” , ma Pani na myśli wymienione wcześniej odzież specjalistyczną, którą będzie używać do treningów (`(...)`), do występów na gali (`(...)`) biorąc udział w walkach. Odzież dedykowaną do tego typu sportu. Kolejnymi elementami, które muszą być zakupione i są niezbędne do udziału w walkach to ochraniacze na poszczególne części ciała w tym szczęki i kończyn. Również sprzęt treningowy niezbędny do przygotowywania się do udziału w walkach w oktagonie.
Pytania
1. Czy w przypadku zaistnienia przytoczonych zdarzeń przyszłych, będzie Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów swojej działalności gospodarczej , wydatków na odzież, obuwie, kosmetyki do charakteryzacji, oraz tuszowania niedoskonałości cery, wykorzystywane do tworzenia postaci na potrzeby teledysków, lub reklamy produktów różnych marek?
2**.** Czy będzie Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów swojej działalności wydatków na odzież specjalistyczną, sportową wykorzystywaną do udziału w walkach (`(...)`), oraz treningach przygotowujących do walk, a także wydatków na zakup ochraniaczy zabezpieczających przed urazami podczas walk?
Pani stanowisko w sprawie
W przypadku zaistnienia zdarzeń przyszłych zawartych w uzupełnieniu wniosku, uważa Pani że będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na zakup odzieży, obuwia, kosmetyków do charakteryzacji, oraz tuszowania niedoskonałości cery, wykorzystywanych do tworzenia postaci na potrzeby teledysków, lub reklam produktów różnych marek.
Pani zdaniem, będzie również uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z zakupem odzieży specjalistycznej, sportowej wykorzystywanej do udziału w walkach (`(...)`), oraz treningach przygotowujących do walk, a także wydatków na zakup ochraniaczy zabezpieczających przed urazami podczas walk.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.)
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania.
Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.
Należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.
Aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, muszą być poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki nie mogą mieć charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki mające charakter osobisty nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
W okolicznościach przestawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że aby wydatki na zakup odzieży w tym (odzieży specjalistycznej i sportowej), obuwia, można byłoby uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej to ubiór ten musi utracić charakter osobisty, np. poprzez trwałe opatrzenie zakupionej odzieży cechami charakterystycznymi logo reprezentowanej przez Panią firmy.
Zakupy odpowiedniej odzieży również tej specjalistycznej czy też sportowej pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też, zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia, w sytuacji gdy rzeczy te utraciły charakter osobisty, na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.
Niewątpliwie w wykonywanym przez Panią zawodzie dbałość o wizerunek zewnętrzny, ubiór, wygląd sceniczny, kondycję jest bardzo istotna, jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Poprawa wizerunku dzięki odpowiedniej odzieży, nie może stanowić przesłanki pozwalającej uznać przedmiotowe wydatki za koszty uzyskania przychodu.
Wydatek osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży osobistej nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż jego poniesienie uwarunkowane jest głównie innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodu z tej działalności. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż koszty powinny być poniesione „w celu uzyskania przychodu”, a nie np.: „w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą”.
Wydatki poniesione przez Panią na zakup odzieży, również tej specjalistycznej i sportowej, butów, kosmetyków czy też zakup ochraniaczy zabezpieczających przed urazami, nie zostały poniesione wyłącznie w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te w istocie rzeczy mają charakter osobisty i służą zaspokojeniu osobistych potrzeb wizerunkowych Pani, a to oznacza, że nie można uznać ich uznać za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, ponieważ nie spełniają przesłanek art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie będzie traktowany jako koszt uzyskania przychodów wydatek, który poddany obiektywnej ocenie nie pozostaje w związku z osiągnięciem przychodu ani też nie ma realnego wpływu na źródło jego powstania. Odzież, buty są ze swej natury rzeczami osobistymi, których zakup nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu, bez względu na to czy i w jakim stopniu są używane w trakcie wykonywanej działalności. Wydatki na ten cel są wydatkami ściśle osobistymi, związanymi z realizacją osobistych potrzeb, niezależnie od prowadzonej działalności, bądź wykonywanej pracy (wyrok NSA z 17 października 2003 r. sygn. akt SA/Rz 2341/01; wyrok WSA w Warszawie z 27 września 2004 r. sygn. akt III SA 3430/03; wyrok NSA z 25 czerwca 2003 r. sygn. akt I SA/Ka 1328/02 i wcześniejsze wyrok SA sygn. akt I SA/Wa 1261/98 z 15 września 1999r.; wyrok NSA I SA/Lu 742/98 z 10 września 1999 r.).
Wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wskazane przez Panią wydatki na zakup odzieży w tym (odzieży specjalistycznej i sportowej), obuwia, kosmetyków oraz ochraniaczy zabezpieczających nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w(`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.