0114-KDIP2-1.4011.256.2021.2.KS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP BOX). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 grudnia 2021 r. (data wpływu 13 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, o przedmiocie klasyfikowanym w sposób następujący:

‒ działalność związana z oprogramowaniem - PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z (przeważająca),

‒ działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania - PKD 58.29.Z,

‒ działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki - PKD 62.02.Z,

‒ działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi - PKD 62.03.Z,

‒ pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych - PKD 62.09.Z,

‒ przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność - PKD 63.11.Z,

‒ działalność portali internetowych - PKD 63.12.Z.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2020.1426) - dalej „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”.

Wnioskodawca na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z Kontrahentem - wiodącym podmiotem z sektora IT - świadczy na jego rzecz usługi informatyczne i analityczne, w tym usług z zakresu programowania, konsultacji, doradztwa i analizy biznesowej IT w roli (`(...)`) (starszy programista (`(...)`)).

W szczegółowym ujęciu, w zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług wpisują się następujące czynności:

‒ realizacja zadań programistycznych, tj. programowanie i podejmowanie innych czynności związanych z tworzeniem oprogramowania zamówionych i wskazanych przez kontrahenta,

‒ analiza wymagań funkcjonalnych i technicznych w obszarze procesów i aktywności integracyjnych,

‒ realizacja procesów wdrożeniowych tworzonego oprogramowania oraz bieżące wprowadzenie poprawek występujących błędów celem prawidłowego funkcjonowania programu,

‒ odbywanie konsultacji dot. realizowanych usług.

Wnioskodawca w toku realizacji swoich usług wykorzystuje języki programowania, oraz technologie. Efektem końcowym twórczości Wnioskodawcy jest nowe oprogramowanie, zazwyczaj przyjmujących postać kodów źródłowych, baz danych, czy skryptów.

Usługi Wnioskodawcy wykonywane są przez niego osobiście na podstawie jego wiedzy i umiejętności. Rozwiązania przez niego stosowane nie są powszechnie spotykane oraz prowadzą do utworzenia niewystępujących w jego praktyce gospodarczej rezultatów.

Wnioskodawca wykorzystując wewnętrzny system pracy, w oparciu o potrzeby oraz wytyczne dla poszczególnych projektów (zleceń), planuje swoje cele i czynności, a następnie ewidencjonuje ich przebieg, zwłaszcza uwzględniając godziny robocze.

Przekazanie praw autorskich i majątkowych do stworzonych przez Wnioskodawcę utworów następuje w ramach świadczonych na rzecz Kontrahenta usług w zamian za wynagrodzenie stanowiące świadczenie ekwiwalentne za przekazanie Kontrahentowi praw autorskich i praw własności intelektualnej na zasadach i w zakresie opisanym w umowie.

Wnioskodawca jest odpowiedzialny za szkody wyrządzone z powodu niewykonania lub nienależytego realizowania usług. Ponosi przy tym pełne ryzyko prawne i gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca realizuje usługi w sposób samodzielny, jako niezależny przedsiębiorca, jednocześnie przestrzegając postanowień umowy z Kontrahentem. W praktyce oznacza to, że Wnioskodawca nie podlega żadnemu kierownictwu i posiada pełną swobodę w trakcie wykonywania swoich usług, wobec których wyłącznie w celu zapewnienia ich efektywnego wykonywania, w umowie zobowiązał się je wykonywać w miejscach kluczowych ze względu na właściwości gospodarcze swoje i Kontrahenta, przykładowo w takich jak: swojej siedzibie, bądź kontrahenta, pomieszczaniach przedsiębiorstw osób trzecich, czy w miejscu udostępnienia bazy danych.

W ramach świadczenia usług Wnioskodawca ponosi następujące wydatki:

‒ zakup narzędzi informatycznych i technologii;

‒ zakup sprzętu elektronicznego;

‒ opłaty telekomunikacyjne;

‒ materiały stanowiące źródło wykorzystywanej wiedzy.

Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wobec czego wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji. Prowadzona odrębnie ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję zgodną z wymogami zawartymi w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT. Dodatkowa odrębna ewidencja prowadzona jest w sposób usystematyzowany i ciągły.

Wnioskodawca oblicza wskaźnik Nexus w oparciu o prowadzoną odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencje, która jest zgodna z zasadami obliczania wskaźnika Nexus opisanymi w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT oraz Objaśnieniami podatkowymi Ministra Finansów z dn. 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP B0X.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza w rocznych zeznaniach składanych za rok 2019, 2020, 2021 oraz lata kolejne skorzystać z przepisów umożliwiających zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego (vide art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).”

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym.

Opisana we wniosku działalność obejmuje jedynie tworzenie programów komputerowych (zwanego oprogramowaniem), ponieważ w efekcie dochodzi do następujących:

‒ powstają programy komputerowe, które są rezultatem jego twórczej oraz indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia, że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1-2 pkt 1 ustawy z dn. 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2021.1062) – dalej „u.p.a.p.p.”. W związku z tym podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74. u.p.a.p.p.,

‒ są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe, w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p. W tym kontekście pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozumieć podejmowane przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego programu komputerowego o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności związane z tworzeniem, modyfikacją, rozwijaniem programów komputerowych, w rozumieniu przedstawionym powyżej były/są/będą działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W związku z tworzeniem, modyfikacją i rozwijaniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku Wnioskodawca nie prowadził/prowadzi/będzie prowadził badań naukowych.

Wnioskodawca w toku realizacji usług programistycznych zdobywa, poszerza i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystywać do tworzenia oprogramowania komputerowego. W praktyce sprowadza się to do opracowywania i wytwarzania przy użyciu języków programowania różnego rodzaju algorytmów, skryptów oraz kodów źródłowych, spełniających wymagania postawione przez kontrahentów. Usługi te nie stanowią zarazem rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania. Stałe, systematyczne oraz kreatywne tworzenie przez Wnioskodawcę programów komputerowych nie jest zatem jednorazową lub rutynową czynnością. Pracą nad projektami oprogramowania Wnioskodawca zajmuje się osobiście. Stara się stosować nowoczesne rozwiązania w trakcie realizacji zleceń, co pozwala dostarczyć nowatorskie pomysły, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Zatem rezultat działalności programistycznej Wnioskodawcy stanowi zindywidualizowane, posiadające cechy kreatywności i oryginalności oprogramowanie. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług programistycznych są czynnościami o charakterze twórczym i są podejmowane w sposób systematyczny, gdyż są planowane, uporządkowane i wykonywane metodycznie, a ich celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wskazano, w efekcie świadczenie usług przez Wnioskodawcę programistycznych dochodzi do następujących:

‒ powstają programy komputerowe, które są rezultatem jego twórczej oraz indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia, że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1-2 pkt 1 ustawy z dn. 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2021.1062) – dalej „u.p.a.p.p.”. W związku z tym podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74. u.p.a.p.p.,

‒ są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe, w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p. W tym kontekście pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozumieć podejmowane przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego programu komputerowego o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Efekty końcowe czynności Wnioskodawcy – oprogramowania tj. kody źródłowe, algorytmy, skrypty zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż zgodnie z definicją utworu w art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p., przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Przy czym, art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi kategoryzuje jako programy komputerowe.

Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do „oprogramowań”.

Ekonomicznym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych jest wytworzenie oprogramowania komputerowego i zbycie autorskich praw majątkowych do niego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Oznacza to, że dochód ten można kwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży z produktu lub usługi, gdzie wartość pełnej kwoty wynagrodzenia odpowiada wartości autorskiego prawa majątkowego (lit. c). Niemniej, byłby to równoznaczne z sprzedażą prawa własności intelektualnej (lit. b).

Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego dochody pochodzą z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem jest zadane pytanie nr 2 we wniosku. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja prawna tego typu spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). W ramach opisanej we wniosku działalności, Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, polegających co do zasady na wytwarzaniu oprogramowania (tj. programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na kontrahenta. Cenę za powyższe usługi Wnioskodawca ustalił w oparciu o zasady ceny rynkowej.

Rozwijanie oprogramowania odbywa się w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p. W tym kontekście pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozumieć podejmowane przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego programu komputerowego o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Wnioskodawca nie nabywa żadnego oprogramowania, rozwijanie oprogramowania odbywa się w taki sposób, że powstają nowe programy komputerowe, których twórcą i właścicielem jest Wnioskodawca.

W wyniku twórczego rozwijania i ulepszania programów komputerowych powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p. W tym kontekście pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozumieć podejmowane przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowania poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 u.p.a.p.p. Innymi słowy, jest to uzupełnienie istniejącego programu komputerowego o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p. Przy czym, Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego dochody pochodzą z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem są zadane we wniosku pytania nr 1 i 2. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja prawna tego typu spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16).

Ekonomicznym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych jest wytworzenie oprogramowania komputerowego i zbycie autorskich praw majątkowych do niego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Oznacza to, że dochód ten można kwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży z produktu lub usługi, gdzie wartość pełnej kwoty wynagrodzenia odpowiada wartości autorskiego prawa majątkowego (lit. c). Niemniej, byłby to równoznaczne z sprzedażą prawa własności intelektualnej (lit. b).

Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego działalność stanowi działalność B+R, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem jest zadane pytanie we wniosku. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja opisanych czynności jako działalności B+R spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). Wszystkie czynności wykonywane w ramach opisanej działalności, w tym realizacja procesów wdrożeniowych tworzonego oprogramowania oraz bieżące wprowadzenie poprawek występujących błędów celem prawidłowego funkcjonowania programu i odbywanie konsultacji dot. realizowanych usług, były/są/będą związane z wytwarzanym przez Wnioskodawcę oprogramowaniem oraz dotyczącymi tego autorskimi prawami majątkowymi oraz były/są/będą działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, nie stanowiąc przy tym rutynowych i okresowych zmian oraz nie są to czynności wdrożeniowe w zakresie opracowanych już produktów lub usług rozumianych jako dokonywanych po zakończeniu prac nad danym projektem.

Spostrzeżenie Organu, iż etap wdrożenia produktu/usługi rozumiany jako uruchomienie produkcji, uruchomienie systemu itp. nie może być uznany za działalność B+R, gdyż jest to moment, który rozpoczyna proces produkcji, który nie ma charakteru twórczego mającego na celu tworzenie, projektowanie nowej, bądź ulepszanie wersji produkcji/usługi itd., nie znajduje zastosowania dla stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji. Bowiem nie spełnia definicji działalności B+R działalność polegająca na wdrażaniu systemu komputerowego nabytego od podmiotu zewnętrznego, czyli w sytuacji, w której podmiot sam nie stworzył owego systemu komputerowego (WSA sygn. I SA/Kr 624/17). W omawianym zaś przypadku, Wnioskodawca jest twórcą swoich programów komputerowych, których wdrożenie i ewentualne wprowadzenie poprawek wciąż stanowi element złożonego procesu tworzenia oprogramowania komputerowego i czynności te wciąż obejmują prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, oraz są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że nie jest on podmiotem, który pełni proste funkcje produkcyjne, ponieważ stale ponosi ryzyko związane z swoją działalnością wytwórczą, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła.

Wnioskodawca wyjaśnia, że:

‒ pod pojęciem narzędzi informatycznych i technologii należy rozumieć chmury obliczeniowe, serwery, odrębne oprogramowanie.

‒ pod pojęciem sprzętu elektronicznego należy rozumieć tablety, smartphony, komputery i części do nich przeznaczone.

‒ pod pojęciem opłat telekomunikacyjnych należy rozumieć opłaty za abonament za Internet lub telefoniczny.

‒ pod pojęciem poniesionym kosztów na materiały stanowiące źródło wykorzystywanej wiedzy należy rozumieć zakup książek, szkoleń, poradników.

Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego działalność stanowi działalność B+R, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem jest zadane we wniosku pytanie nr 1. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja prawna tego typu spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). Wskazane wydatki mogą dotyczyć środki trwałe, wyposażenie, bądź zwykłe wydatki, które służą (będą służyć) wyłącznie działalności przedstawionej we wniosku.

Ponoszenie ww. wydatków jest kluczowe do prowadzenia działalności polegającej na wytwarzaniu oprogramowania. W ramach świadczenia usług opisanych we wniosku, Wnioskodawca musi ponosić wydatki pod postacią zakupu sprzętu elektronicznego, który powinien być wymieniany cyklicznie, celem zapewnienie najwydajniejszej i sprawnej pracy nad tworzonym oprogramowaniem. Wnioskodawca ponosi również wydatki na narzędzia informatyczne i technologie niezbędne do tworzenia i przetwarzania oprogramowania. Przy czym, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić tego rodzaju działalności bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, na które składają się dostęp do sieci internetowej i komórkowej. Ponadto warunkiem sine qua non wytarzania oprogramowania jest posługiwanie się specjalistyczną wiedzą, którą Wnioskodawca pozyskuje z książek, szkoleń czy poradników. Wszystko to determinuje związek przyczynowy pomiędzy wskazanymi wydatkami, a wytwarzanym przez Wnioskodawcę oprogramowaniem i związanymi z tym autorskimi prawami majątkowymi.

Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego dochody pochodzą z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz czy wykonuje działalność B+R, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem są zadane we wniosku pytania nr 1 i 2. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja prawna tego typu spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). W świetle opisanej we wniosku działalności, Wnioskodawca jest lub może być w przyszłości zmuszony do ponoszenia wskazanych wydatków, jako kosztów bezpośrednich. Jednocześnie, Wnioskodawca ponosi lub będzie musiał ponosić tradycyjne koszty prowadzenia działalności gospodarczej. Ich alokację względem przychodów z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych zamierza ustalać proporcjonalnie, jednak nie uwzględniać we wzorze wskaźnika Nexus.

Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, rozwinięcia czy modyfikacji konkretnego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi od początku i na bieżąco opisanej we wniosku działalności, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w której wyodrębnia każdego kwalifikowane prawo własności intelektualne oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadającej na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każdego ww. w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję od dn. 1 stycznia 2019 r.

W odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Odrębna ewidencja jest prowadzona od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30 ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pierwszy dochód, do którego Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku Wnioskodawca osiągnął to styczeń 2019 r.

Wnioskodawcy przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie za należyte świadczenie usług programistycznych. (`(...)`) tych usług stanowi stworzenie oprogramowania komputerowego, do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na zlecający podmiot na podstawie zawartej umowy.

Wnioskodawca ustala i zamierza ustalać kwotę, która odpowiada przychodowi za przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego na podstawie ewidencji prowadzonej odrębnie od podatkowej książki przychodów i rozchodów i zazwyczaj jest to kwota wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług ponieważ usługi te są elementem procesu twórczego oprogramowania, do którego autorskie prawa majątkowe są przekazywane na kontrahenta. Może się zdarzyć, że Wnioskodawca uzyskiwać będzie przychody z wykonywania innych usług informatycznych, które nie są związane z oprogramowaniem, jednak nie jest to przedmiot niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i Wnioskodawca nie zamierza stosować do nich preferencji IP BOX.

Wnioskodawca sam nie poddaje ocenie, czy jego działalność stanowi działalność B+R, bądź nosi jej znamiona, lecz pozostawia to ocenie Organowi, czego dowodem jest zadane pytanie we wniosku. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), kwalifikacja opisanych czynności jako działalności B+R spoczywa na Organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). W ramach opisanej we wniosku działalności, Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, polegających co do zasady na wytwarzaniu oprogramowania (tj. programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na kontrahenta. W umowie nie wyszczególniono konkretnej wartości przekazywanych praw autorskich. Uwzględniając przedmiot umowy oraz zakres udzielonych praw i korzyści związanych z oprogramowaniem, Wnioskodawca stosownie do art. 43 ust. 2 u.p.a.p.p. przyjmuje, że jest to wynagrodzenie wyłącznie z tytułu przenoszenia na kontrahenta autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. A contrario, zgodnie z umową, w przypadku niewykonywania usług (np. z powodu braku zleceń), Wnioskodawca w danym okresie rozliczeniowym nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Dowodzi to faktu, że Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za dostarczenie kontrahentowi oprogramowania stworzonego przez siebie w toku świadczonych usług, a co za tym idzie przeniesienia autorskich praw majątkowych na kontrahenta. Logiczne zatem jest, że jego wynagrodzenie pochodzi wyłącznie z tytułu przeniesienia praw do oprogramowania, ponieważ jeżeli to nie nastąpi Wnioskodawca nie uzyska żadnego wynagrodzenia.

Może się zdarzyć, że Wnioskodawca uzyskiwać będzie przychody z wykonywania innych usług informatycznych, które nie są związane z oprogramowaniem, jednak nie jest to przedmiot niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i Wnioskodawca nie zamierza stosować do nich preferencji IP BOX.

Wszelkie prawa autorskie do tworzonych utworów Wnioskodawca każdorazowo przenosił i przenosi na rzecz Kontrahenta.

Ewentualnych dochodów niezwiązane wprost z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej Wnioskodawca nie zamierza uwzględniać jako składnik przychodu z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego?

Jak zostało wskazane, ekonomicznym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych jest wytworzenie oprogramowania komputerowego i zbycie autorskich praw majątkowych do niego, za co otrzymuje ów wynagrodzenie. Oznacza to, że dochód pod tą postacią można kwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi, gdzie wartość pełnej kwoty wynagrodzenia odpowiada wartości autorskiego prawa majątkowego. Niemniej, byłby to równoznaczne z sprzedażą prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca zatem nie jest w stanie jednoznacznie udzielić odpowiedzi, dlatego uprzednio zadał Organowi o to pytanie we wniosku. Zgodnie z wyrokiem NSA sygn. II FSK 1019/09, Wnioskodawca w trosce o swoje bezpieczeństwo prawne ma prawo oczekiwać wyjaśnienia przez Organ nasuwającej wątpliwości regulacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego.

Pytania

1. Czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

2. Czy autorskie prawa do wytwarzanych przez Wnioskodawcę utworów (oprogramowania) stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w myśl w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3. Czy wskazane koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności mogą zostać uwzględnione w ustalaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT?

4. Czy wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności może zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT w kwocie adekwatnej do zrealizowanych prac programistycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Opisana we wniosku działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Art. 5a pkt 38 ustawy o PIT określa działalność badawczo-rozwojowa jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badania naukowe stanowią:

‒ badania podstawowe zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dn. 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwem wyższym (Dz.U.2021.478) - dalej „ustawa o szkolnictwem wyższym", rozumiane są jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

‒ badania aplikacyjne zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o szkolnictwie wyższym, rozumiane są jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, pojęcie prac rozwojowych oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz produkowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP B0X - dalej „Objaśnienia podatkowe ws. IP B0X", wskazują, że w definiowaniu działalności B+R ma miejsce odniesienie do Podręcznika Frascati 2015 „Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej". Według wskazanego źródła, działalność B+R musi być nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Jak przedstawiono we wniosku, Wnioskodawca świadczy swoje usługi przy użyciu języków programowania, projektując oraz tworząc od podstaw oprogramowanie, w tym ewentualnie sporządza dokumentację projektową i techniczną dla wskazanych. Nierozłącznym elementem tych prac jest potrzeba odbywania różnego rodzaju spotkań i konsultacji z Kontrahentem lub innymi specjalistami, w celu ustalenia istotnych elementów technicznych i funkcjonalnych wyników prowadzonych prac.

Usługi Wnioskodawcy wykonywane są przez niego osobiście na podstawie jego wiedzy i umiejętności. Działalność Wnioskodawcy charakteryzuje się wysoką nowatorskością, gdyż rozwiązania przez niego stosowane nie są powszechnie spotykane oraz prowadzą do utworzenia niewystępujących w jego praktyce gospodarczej rezultatów, co czyni je innowacyjnymi w swojej dziedzinie.

Wnioskodawca wykorzystując wewnętrzny system pracy, w oparciu o potrzeby oraz wytyczne dla poszczególnych projektów planuje swoje cele i czynności, a następnie ewidencjonuje ich przebieg, uwzględniając zwłaszcza godziny robocze.

Jego praca jest zatem twórcza, metodyczna, oraz wykonywana w sposób systematyczny, celem zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, w oparciu o dostępne umiejętności i wiedzę, a efekty prac są możliwe do przeniesienia lub odtworzenia, tym samym spełniając wszelkie kryteria działalności B+R, w szczególności prac rozwojowych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy jest działalnością B+R, o której mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 2.

Autorskie prawa do wytwarzanych utworów (oprogramowania) stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w myśl w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych (tzw. kwalifikowanych IP), z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Wskazane w pkt 8, autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z tych praw. Przy czym, przepis ten wymaga również, by łącznie spełnione zostały następujące kryteria:

‒ prawo własności intelektualnej polega ochronienie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, którą stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, na których stroną jest Unia Europejska.

‒ przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia sposoby wyrażania (utwór).

Z kolei art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim wskazuje, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Brak jest natomiast definicji ustawowej „programu komputerowego".

Jak wynika z Objaśnień podatkowych ws. IP BOX, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, a uwzględnienie prawa autorskiego do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnym), jako oprogramowanie w katalogu kwalifikowanych IP jest prawidłowe.

Zgodnie z definicją z Słownika Języka Polskiego PWN, „oprogramowanie" stanowi zbiór programów wprowadzonych do komputera. Z kolei, pojęcie „program” definiuje jako ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera.

Należy odnotować, że Wnioskodawca tworzy wykorzystując języki programowania, które co do zasady służą precyzyjnemu zapisaniu algorytmów oraz innych zadań, jakie komputer ma wykonać. Zasadne zatem jest stwierdzenie, że Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, które traktuje się jak program komputerowy.

Na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, wobec czego uznać trzeba, że przedmiotowe prawa własności intelektualnej polegają ochronienie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, którą stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, na których stroną jest Unia Europejska.

W kontekście warunku wytworzenia w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, uzasadnienie zostało przedstawione w stanowisku do pytania pierwszego.

W związku z powyższym, należy uznać, że autorskie prawa do wytwarzanych przez Wnioskodawcę utworów (oprogramowania) stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 3.

Wskazane koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności mogą zostać uwzględnione w ustalaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej, w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. Z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. Ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. Z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. Z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Z kolei z treści przepisu z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT wynika, iż dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art.30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do Objaśnień podatkowych ws. IP B0X, obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu (tzw. dochód kwalifikowany) podlegającego 5% stawce podatku dochodowego, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Należy zatem wskazać, że każdy z wymienionych we wniosku rodzajów ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków spełnia przesłanki do uznania za koszt uzyskania przychodów oraz odpowiada w sposób bezpośredni albo pośredni czynnościom związanym z tworzeniem przez Wnioskodawcę kwalifikowanych IP.

Po pierwsze, realizacja projektu, czyli wytwarzanie kwalifikowanych IP wymaga stosowania przez Wnioskodawcę specjalistycznych narzędzi informatycznych i technologii, pozwalających na osiągnięcie zamierzonego celu. Z uwagi na to, wydatki na zakup narzędzi informatycznych i technologii powinny być uznane za koszty związany z danym przychodem z kwalifikowanych IP.

Po drugie, charakter wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności ściśle uwarunkowuje potrzeba wykorzystywania w toku prac sprzętu elektronicznego ponieważ to przy jego użyciu wytwarzane i przetwarzane są kwalifikowane IP, o których mowa we wniosku. Uwzględniwszy ten fakt, zakup sprzętu elektronicznego należy uznać za koszt związany z danym przychodem z kwalifikowanych IP.

Po trzecie, realizowanie usług Wnioskodawcy zgodnie z zawartą przez niego umową, wymaga ciągłego podłączenia do sieci. Pozwala mu to na kontakt z Kontrahentem oraz zdalną wymianę plików. Warto także dodać, że niektóre narzędzia informatyczne wykorzystywane przez Wnioskodawcę w toku prac wymagają ciągłego dostępu do internetu. Z tego powodu, opłaty za dostęp do niego powinny być traktowane jako koszty związane z danym przychodem z kwalifikowanych IP.

Po czwarte, warunkiem sine qua non tworzenia przedstawionych we wniosku kwalifikowanych IP jest posiadanie i posługiwanie się profesjonalną wiedzą, którą Wnioskodawca decyduje się pozyskiwać z specjalistycznych szkoleń oraz materiałów. Determinuje to związek przyczynowy między wskazanymi wydatkami, a przychodem z kwalifikowanych IP.

Ad. 4.

Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności może zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Jak zostało wskazane wcześniej, w myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej, w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. Z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. Ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. Z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. Z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Jednocześnie, z Objaśnień podatkowych ws. IP Box wynika, że obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu (dochód kwalifikowany) podlegającego 5% stawce podatku niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów.

Stosownie do zawartej z Kontrahentem umowy, za świadczenie swoich usług Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie, stanowiące świadczenie ekwiwalentne za przekazanie Kontrahentowi praw autorskich i praw własności intelektualnej na zasadach i w zakresie opisanym w umowie. Jeżeli więc Wnioskodawca wytwarza na zlecenie oprogramowanie, jest to w przychód (dochód) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usług, wymieniony w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT, który odpowiada wartości rezultatu prac programistycznych.

W konsekwencji, należy uznać że przychodem uzyskanym z kwalifikowanego IP jest kwota wynagrodzenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął pan wątpliwość, czy prowadzona przez pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

d) prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

Przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pojęcie „badań naukowych” zostało wyjaśnione w art. 5a pkt 39 ww. ustawy. W myśl tego przepisu:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że działa Pan w branży informatycznej.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych (tj. Oprogramowania) stanowiących utwory, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wykonywane przez Pana czynności związane z tworzeniem, modyfikacją, rozwijaniem programów komputerowych, były/są/będą działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalność Pana jest działalnością o charakterze twórczym. W toku realizacji usług programistycznych zdobywa, poszerza i łączy Pan w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystywać do tworzenia oprogramowania komputerowego. Usługi te nie stanowią zarazem rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania. Stałe, systematyczne oraz kreatywne tworzenie przez Pana programów komputerowych nie jest zatem jednorazową lub rutynową czynnością.

Czynności wykonywane przez Pana w ramach świadczenia usług programistycznych są czynnościami o charakterze twórczym i są podejmowane w sposób systematyczny, gdyż są planowane, uporządkowane i wykonywane metodycznie, a ich celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Otrzymuje Pan wynagrodzenie za dostarczenie kontrahentowi oprogramowania stworzonego przez siebie w toku świadczonych usług, a co za tym idzie przeniesienia autorskich praw majątkowych na kontrahenta. Przenosi Pan pełnię autorskich praw majątkowych do wytwarzanych utworów (programów komputerowych) na kontrahenta.

Działalność podejmowana przez Pana polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Pana w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W sprawie możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, wyjaśniam:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu ;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

‒ podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

‒ prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box, jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

‒ dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

‒ dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Z korzystaniem z ulgi wiążą się obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie to powinno obejmować wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Z opisu sprawy i informacji przedstawionych przez Pana w uzupełnieniu wynika, że:

1. tworzy/rozwija/modyfikuje Pan oprogramowanie w ramach indywidualnej działalności gospodarczej,

2. tworzy/ rozwija/modyfikuje Pan oprogramowanie w ramach bezpośrednio prowadzonej przez Pana działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,

3. wytwarzane/rozwijane/modyfikowane przez Pana oprogramowanie jest wyrazem Pana własnej twórczości intelektualnej,

4. wytwarzane/rozwijane/modyfikowane przez Pana oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

5. uzyskuje Pan wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, polegających co do zasady na wytwarzaniu oprogramowania (tj. programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na kontrahenta. W umowie nie wyszczególniono konkretnej wartości przekazywanych praw autorskich. (`(...)`) tych usług stanowi stworzenie oprogramowania, do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na zlecający podmiot na podstawie zawartej umowy,

6. prowadzi Pan odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco od 1 stycznia 2019 r.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach Pana działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒ wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

‒ dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

‒ wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Wskazał Pan, że uzyskuje Pan wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, polegających co do zasady na wytwarzaniu oprogramowania (tj. programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na kontrahenta. W umowie nie wyszczególniono konkretnej wartości przekazywanych praw autorskich. (`(...)`) tych usług stanowi stworzenie oprogramowania, do którego autorskie prawa majątkowe przechodzą na zlecający podmiot na podstawie zawartej umowy.

Opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% może podlegać wyłącznie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uzyskany w danym roku podatkowym.

Ponadto, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Pana od 1 stycznia 2019 r. dochód z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych uzyskiwanych przez Pana bądź to ze sprzedaży kwalifikowanego IP bądź z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie świadczonej przez Pana usługi na rzecz zleceniodawcy.

Zgodnie z art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23o ww. ustawy dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej „zawartego” w cenie danego produktu lub usługi winien być ustalany na podstawie zasady ceny rynkowej. Przez odpowiednie stosowanie zasad cen transferowych do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej rozumie się również stosowanie metod weryfikacji cen transferowych oraz przepisów wykonawczych w tym zakresie.

Dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie produktu/usługi weryfikuje się, stosując metodę najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach i wybraną spośród wymienionych w art. 23p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia dotyczącego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (tu: oprogramowania) tj. z tytułu sprzedaży kwalifikowanego IP bądź z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒ pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

‒ nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒ być właściwie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia dotyczącego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (tu: oprogramowania) tj. z tytułu sprzedaży kwalifikowanego IP bądź z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi będą wszelkie koszty poniesione w związku z prowadzoną przez Pana działalnością badawczo-rozwojową, w tym wydatki wskazane przez Pana na zakup narzędzi informatycznych i technologii, zakup sprzętu elektronicznego, opłaty telekomunikacyjne, oraz materiały stanowiące źródło wykorzystywanej wiedzy.

Objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) zarówno kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z uzyskaniem przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Wydatki ponoszone przez Pana na zakup narzędzi informatycznych i technologii, zakup sprzętu elektronicznego, opłaty telekomunikacyjne, oraz materiały stanowiące źródło wykorzystywanej wiedzy, które ponosi Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, którego to kwalifikowanego prawa własności intelektualnej dokonuje Pan zbycia lub które to kwalifikowane IP jest uwzględnione w cenie usługi, obliczone zgodnie z zasadą ceny rynkowej, może zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Pana w zakresie pytań 3 i 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).