0114-KDIP2-1.4011.254.2021.2.KS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 4 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (tzw. IP Box).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 grudnia 2021 r. (data wpływu 17 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca od dnia 18 lipca 2016 r. z prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest m in. działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01 .Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 ze zm.).

Charakterystyka oprogramowania

Wnioskodawca zawarł ze swoim bratem porozumienie co do stworzenia wspólnym wysiłkiem oprogramowania komputerowego - aplikacji „`(...)`”, umożliwiającej udostępnianie oraz przeglądanie publikacji o charakterze promocyjno-informacyjnym, wydawanych przez sieci handlowe, do których w szczególności zalicza się tzw. gazetki promocyjne/handlowe (główna funkcjonalność). Finalnymi użytkownikami Aplikacji są klienci indywidualni sieci sklepów wydających określone materiały promocyjne (gazetki handlowe). Wnioskodawca uczestniczył przy tworzeniu pierwotnej wersji Aplikacji, wnosząc swój wkład twórczy, który przejawiał się i nadal znajduje odbicie w różnych warstwach produktu. Aplikacja stanowi przejaw zespolonej działalności twórczej Wnioskodawcy i jego brata, jest wyrazem ich wspólnej pracy intelektualnej oraz kreacyjnej, niezaprzeczalnie posiada przymiot indywidualności. Jest to pierwszy w Polsce agregator gazetek sieci handlowych, dzięki któremu indywidualni konsumenci mogą z poziomu własnego laptopa, czy smartfona, przejrzeć ich cyfrowe wersje. Aplikacje pozwala na zapoznanie się z ofertą oraz promocjami wielu różnych sklepów jednocześnie, co stanowi największą wartość dla konsumenta i odróżnia ją od własnych aplikacji zakupowych poszczególnych sieci sklepowych. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że opisywany produkt informatyczny, którego jest współtwórcą, w momencie upublicznienia dał siecią handlowym niespotykane wówczas na krajowym rynku narzędzie analityczne. Trzeba bowiem wyjaśnić, że Aplikacja gromadzi dane dotyczące działań podejmowanych przez jej użytkowników, np. ile czasu spędzili na każdej ze stron promocyjnej broszury. Jak szybko ją przejrzeli i czy od początku do końca, czy tylko w pewnej części. Wiadomo, czy użytkownik jest kobietą, czy mężczyzną, ile ma lat i skąd pochodzi.

Oprogramowanie uzewnętrznione jest w postaci kodu napisanego w określonym języku programowania. Napisany przez Wnioskodawcę i jego brata kod źródłowy Aplikacji i składających się na nią modułów można najogólniej zdefiniować jako zestaw instrukcji (rozkazów), przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Należy przy tym zaznaczyć, że w tym kontekście pojęcie „komputer” obejmuje zarówno urządzenia stacjonarne, laptopy, jak również smartfony, tablety. Współtworzony przez Wnioskodawcę produkt informatyczny - Aplikacja podlega ochronie na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.). Udział Wnioskodawcy w powstaniu Aplikacji prowadził do nabycia statusu współtwórcy. Powstanie węzła współautorskiego udokumentowane jest również umową zwartą w formie pisemnej pomiędzy Wnioskodawcą i jego bratem. Umowa dookreśla wielkość udziałów przysługujących współautorom. Konsekwencją powyższego jest powstanie ex lege wspólnoty prawnej w odniesieniu do Aplikacji. Tym samym, Wnioskodawcy przysługują od momentu rozpoczęcia prac nad pierwszą wersją Aplikacji autorskie prawa majątkowe do niej.

Z uwagi na niezwykle dynamicznie rozwijający się rynek technologii informatycznych oraz aspiracje współtwórców do rozwinięcia Aplikacji, produkt jest praktycznie nieustannie poddawany aktualizacjom i procesom rozwojowym, zgodnie ze schematem przedstawionym w pkt 4. Począwszy od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, produkt uległ znacznej rozbudowie i ulepszeniu. Nie były to rutynowe, schematyczne prace, ale praktycznie stworzenie rozległej bazy kodu, napisanego w językach programowania (`(...)`) na potrzeby urządzeń marki (`(...)`), odpowiednio(`(...)`) dla smartfonów Windows Phone i systemu operacyjnego Windows 10. Nie można przy tym pominąć rozwojowych prac programistycznych przy tzw. stronie serwerowej Aplikacji (warstwa back-end), jak również rozbudowie i ulepszeniu systemu do zarządzania treścią.

Zmieniająca się na przestrzeni ostatnich lat rzeczywistość gospodarcza, zmiany zachowań konsumentów oraz wiedza Wnioskodawcy o potrzebach wdrożenia nowych działań marketingowych i reklamowych sieci sklepów, zainicjowały prace nad dodaniem szeregu nieistniających w pierwotnej wersji funkcji użytkowych. W wyniku działań prowadzonych na przestrzeni 2016-2021 roku poszerzono zakres funkcjonalny i użyteczność Aplikacji. Oprogramowanie było i w dalszym ciągu jest rozbudowywane, ulepszane. Tytułem przykładu, Aplikację wzbogacono o funkcję udostępniania listy zakupów. Użytkownik przeglądając gazetkę może dodawać produkty do listy, a następnie udostępnić ją osobie, która np. pojedzie na zakupy. Wprowadzono również system rekomendacji gazetek, który na podstawie przeglądanych gazetek podpowiada użytkownikowi, jakie gazetki mogłyby go zainteresować jako następne. Współtwórcy udoskonali funkcje istotne dla sieci handlowych, których broszury są udostępniane, poprzez rozbudowę funkcji analitycznych, czy dodanie opcji informowania użytkowników o nowych ofertach za pośrednictwem specjalnego powiadomienia. Ponadto, modyfikacją ulega interfejs Aplikacji, czyniąc ją przyjaźniejszą i bardziej intuicyjną w obsłudze.

W chwili obecnej „`(...)`" to rozbudowany system, na który składa się wersja mobilna, działająca na urządzeniach przenośnych, takich jak smartfony, czy tablety oraz wersja internetowa (ang. web application), zwana również aplikacją webową. Ta druga pracuje na serwerze i komunikuje się poprzez sieć komputerową z hostem użytkownika komputera. W tym celu wykorzystuje się przeglądarkę internetową użytkownika, będącego interaktywnym klientem aplikacji internetowej. Nadto, Aplikacja funkcjonuje w różnych wersjach językowych i w pakiecie zawiera także platformę A (skrót od ang. A), czyli System Zarządzania Treścią. A umożliwia użytkownikowi nieposiadającemu wiedzy technicznej, samodzielne dodawanie i zmienianie treści. Aplikację można zatem zdefiniować jako kompleksowy system mający konstrukcję modułową. Moduły nie mogą działać samodzielnie, lecz są kompatybilne pomiędzy sobą. Każdy moduł daje użytkownikowi pewną funkcjonalność. Podział ten pozwala na szeroko rozumianą indywidualną konfigurację aplikacji na etapie wdrożenia i w toku późniejszego użytkowania.

Potencjalny kontrahent Wnioskodawcy będzie nabywał w modelu licencyjnym aplikację w najnowszej przetestowanej wersji i w konfiguracji uzgodnionej na etapie analizy przedwdrożeniowej. Użytkownik, tj. potencjalny licencjobiorca programu może rozszerzyć użytkowaną konfigurację o nowe lub ulepszone moduły, funkcjonalności. Ilekroć w dalszej części niniejszego wniosku zostanie użyte sformułowanie „Aplikacja", należy przez to rozumieć ww. aplikację w każdej możliwej konfiguracji i w każdej - aktualnej w danym czasie wersji.

3. Komercjalizacja Aplikacji

Wnioskodawca rozważa komercjalizację oprogramowania w modelu licencyjnym, tzn. nie będzie przenosił praw autorskich, ale wraz z bratem - współautorem, udzielą polskiej spółce prawa handlowego zgody na korzystanie z oprogramowania na określonych w umowie polach eksploatacji. Licencja będzie mieć charakter niewyłączny, będzie nieprzenoszalna i niezbywalna. Wnioskodawca otrzyma, odpowiednio do posiadanego udziału w autorskich prawach majątkowych do Aplikacji, wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT (podatek od towarów i usług). Opłata będzie uiszcza cyklicznie, najprawdopodobniej w okresach miesięcznych, a cały uzyskany w związku z tym przychód po stronie Wnioskodawcy kwalifikować się będzie na gruncie u.p.d.o.f. do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć, że na żadnym etapie tworzenia i rozwoju Aplikacji nie wykonywał i nie będzie wykonywać prac programistycznych pod kierownictwem swoich kontrahentów lub ich klientów. Nikt nie narzucał Wnioskodawcy sposobu wykonania Aplikacji, jej elementów. Wnioskodawca miał i nadal będzie mieć pełną swobodę jako twórca. Tylko rynek i funkcjonujące na nim podmioty gospodarcze, były źródłem i inspiracją do stworzenia przedstawionej w niniejszym wniosku Aplikacji. Drugi ze współtwórców - brat Wnioskodawcy, nigdy nie był zlecającym zaprogramowanie konkretnych elementów, ale występował i występuje w roli równorzędnego współautora Aplikacji, wnoszącego w proces twórczy i rozwojowy swój wkład w postaci wiedzy oraz zaplecza personalnego, technicznego. Koncepcja i pierwotna architektura powstała jeszcze przed rozpoczęciem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Natomiast rozbudowa, rewolucyjna modyfikacja i doprowadzenie Aplikacji do wersji, w której aktualnie funkcjonuje, jest wynikiem działań prowadzonych przez Wnioskodawcę już w ramach jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca uczestniczył w rozwoju produktu, zarówno od strony technicznej, jako specjalista w dziedzinie programowania, jak również prowadził analizy potrzeb rynku. W związku z koniecznością dokonywania aktualizacji oprogramowania, jak również wskutek dynamicznie zachodzących zmian w branży, w której to oprogramowanie jest wykorzystywane, a także samych zmian technologicznych, produkt Wnioskodawcy stale ewoluuje. Aplikacja jest wciąż rozwijana i ulepszana z wykorzystaniem nowoczesnych metodyk wytwarzania oprogramowania, według przedstawionej w dalszej części metodologii. Rozwój Aplikacji przełożył się na zwiększone zainteresowania sieci handlowych, jak również użytkowników - konsumentów. W 2020 roku za jej pośrednictwem emitowano gazetki promocyjne 110 sieci handlowych funkcjonujących na polskim rynku, a z aplikacji korzystało 450 tyś. użytkowników indywidualnych. Ponadto, Wnioskodawca opracował obcojęzyczne wersje i dostosował Aplikację dla potrzeb wdrożenia na rynkach zagranicznych. Od roku2016 Aplikacja zyskuje popularność za granicą.

4. Proces tworzenia i rozwoju Aplikacji

Fundamentem aktywności zawodowej Wnioskodawcy, jako programisty, jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje procedurę projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać kodów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii i praktyce pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu.

Napisanie przedmiotowej Aplikacji i jej dalszy rozwój jest złożonym procesem, który z technicznego punktu widzenia obejmuje zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, wybór technologii i języka programowania, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Nie można przy tym pominąć analiz rynkowych, zdefiniowania potrzeb użytkowników aplikacji, a więc określenie funkcji jakie ma ona spełniać. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustala/ł sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie.

Proces tworzenia i rozwoju Aplikacji składa się z następujących faz:

1. Specyfikacja - określenie i ustalenie wymagań, które musi spełniać oprogramowanie. Wnioskodawca na podstawie własnych obserwacji rynku, pojawiających się trendów, czy też zgłoszonych przez użytkowników potrzeb (np. za pośrednictwem ankiet udostępnianych w Aplikacji), tworzy wizję produktu, bądź też jego rozwoju. W kontekście rozwoju Aplikacji może to być opracowanie koncepcji, zarysu np. nowej funkcjonalności, czy zmodyfikowania, usprawnienia któregoś z jej komponentów. Jednocześnie Wnioskodawca analizuje możliwości zrealizowania zamierzonego celu, weryfikując posiadane zasoby wiedzy, czyli przede wszystkim umiejętności programistyczne, a także posiadane zasoby techniczne, jak choćby sprzęt komputerowy. Estymowany jest również harmonogram i budżet finansowy planowanego projektu programistycznego. Wnioskodawca nie posiada standardowo gotowych rozwiązań informatycznych. Nie zmienia tego fakt wykorzystania ogólnodostępnych bibliotek programistycznych i tzw. framework-ów, ponieważ nadal konieczny jest wkład twórczy. Wnioskodawca musi podjąć kreacyjny wysiłek intelektualny. Uzyskanie oprogramowania o pożądanych właściwościach uzależnione jest od szeregu czynników. Wnioskodawca nie ma możliwości dokładnego określenia rodzaju rezultatu ani kosztu (w tym poświęconego czasu) projektu. Prace nad oprogramowaniem obarczone są więc sporym ryzykiem i niepewnością związaną ze sposobem realizacji pomysłu lub sposobem osiągnięcia zamierzonych rezultatów.

2. Projektowanie i tworzenie - ten etap obejmuje wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu rozbudowy, ulepszenia, rozwinięcia Aplikacji. Czynności te nie mają charakteru rutynowych, odtwórczych prac, bowiem prowadzą do opracowania nowatorskich w skali działalności gospodarczej Wnioskodawcy rozwiązań. Wnioskodawca nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu stworzenia nowatorskiej aplikacji oraz jej dalszej rozbudowy. W praktyce zwiększenie zasobów wiedzy odbywa się m.in, poprzez lekturę fachowej literatury, publikacji, udział w szkoleniach. W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne oraz języki z zakresu wytwarzania oprogramowania, np. (`(...)`). Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę ma charakter indywidualny i jest utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

3. Podsumowanie i ewolucja - analiza wyników uzyskanych na wcześniejszych etapie. Wnioskodawca testuje wytworzone oprogramowanie oraz rozpatruje możliwości zastosowania zdobytej wiedzy do dalszego rozwoju aplikacji, bądź też napisania zupełnie innych programów, czy zaoferowania nowych usług. Od momentu oddania Aplikacji do użytku, w tej fazie jej tworzenia może dojść do zaimplementowania nowej funkcjonalności lub jej udoskonalenia poprzez wprowadzenie innych modyfikacji. Jest to uzależnione od wyników przeprowadzonych we własnym zakresie testów, czy informacji zwrotnej ze strony użytkowników.

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, że działalność związana z tworzeniem/rozwojem przedmiotowego produktu informatycznego jest procesem ciągłym, rozciągniętym w czasie i można w jego obrębie co najwyżej wyszczególnić pewne mikroprojekty, krótsze cykle rozwojowe. Wynika to z modułowej konstrukcji oraz zastosowania przez Wnioskodawcę nowoczesnej metodyki wytwarzania oprogramowania. Aplikacja powstaje w modelu przyrostowo-iteracyjnym, tzn. Wnioskodawca regularnie nadpisuje lub dodaje nowe linie kodu źródłowego, wprowadzając w ten sposób modyfikacje. Produkt jest więc stale udoskonalany, poprzez dodanie nowych funkcjonalności, bądź poprzez usprawnienie, poprawienie błędów któregoś z wcześniej stworzonych modułów.

Reasumując, działalność Wnioskodawcy w zakresie stworzenia Aplikacji oraz jej rozwoju, ulepszenia była i jest prowadzona w sposób systematyczny oraz zorganizowany, z wykorzystaniem własnego zaplecza sprzętowego. Wszystkie prace wykonywane są osobiście przez Wnioskodawcę, przy udziale drugie współtwórcy. Wnioskodawca do tej pory nie nabywał odpłatnie wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów, jednak nie wyklucza, że w przyszłości zostaną zawarte umowy z innymi ekspertami branży IT, na mocy których do takiego nabycia dojdzie. Wnioskodawca rozpatruje również zatrudnienie odpowiednich specjalistów na postawie umowy o pracę, których zaangażuje w prace przy Aplikacji. Każdy mikroprojekt oraz realizowane w jego toku zadania mają z góry ustalony cel i harmonogram. Prace były i są prowadzone w sposób uporządkowany, regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego.

Wnioskodawca ma również przyjęty określony schemat postępowania, według którego były i są planowane oraz monitorowane procesy zmian oraz rozwoju Aplikacji. Ponadto, Aplikacja powstała i rozwijana według przedstawionej wyżej metodologii, to oprogramowanie innowacyjne w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, bazujące na nowatorskich koncepcjach. Nie można jej odmówić przymiotu oryginalności oraz indywidualności.

5. Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od rozpoczęcia prac nad ulepszeniem i rozbudową Aplikacji odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.of. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej (którym w Jego ocenie jest prawo autorskie do przedstawionej Aplikacji) oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność, potencjalnie rozpatrywaną jako działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), w ramach której wytwarzane/rozwijane jest oprogramowanie, o którym mowa we wniosku - Aplikacja, począwszy od 18 lipca 2016 r.

Wniosek o wydanie interpretacji dotyczy zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca wyjaśnia, że nie uzyskał jeszcze dochodu, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę opodatkowania. Zawarcie pierwszej umowy licencyjnej jest w sferze planów, Wnioskodawca nie wie na ten moment, czy umowa dojdzie do skutku. Najwcześniej Wnioskodawca uzyska przychód w postaci wynagrodzenia licencyjnego w styczniu 2022 roku. W tym miesiącu w ujęciu ewidencyjnym Wnioskodawca może uzyskać pierwszy dochód, wobec którego w zeznaniu rocznym za rok 2022 Wnioskodawca rozważa rozliczenie ulgi IP Box, tj. zastosowanie 5% stawki opodatkowania.

Jak wyjaśniono w odpowiedzi powyżej, Wnioskodawca rozważa zastosowanie preferencyjnej 5% stawki opodatkowania wobec dochodów uzyskiwanych począwszy od 1 stycznia 2022 r., tak długo, jak uzyskiwać będzie dochód, na który składa się wynagrodzenie otrzymywane z tytułu udzielonej licencji na korzystanie z Aplikacji. Wnioskodawca ma przy tym świadomość, że w trakcie roku podatkowego zaliczki uiszczane będą przy zastosowaniu podstawowej stawki opodatkowania, a dochód objęty preferencyjną 5% stawką ma zamiar wykazać dopiero w zeznaniu rocznym (kwalifikowany dochód).

Reasumując, przedstawiony we wniosku opis zawiera informacje dot. lat przeszłych i roku bieżącego, bo na podstawie tych informacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, rozstrzyga, czy Wnioskodawca wytworzył/rozwinął/ulepszył prawo własności intelektualnej spełniające przesłanki „KWALIFIKOWANEGO" prawa, w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Natomiast dochód z przedstawionego prawa własności intelektualnej (praw autorskich do Aplikacji) Wnioskodawca spodziewa się uzyskiwać dopiero po 31 grudnia 2021 r.

Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał odrębnego dochodu z rozwijania/ulepszenia Aplikacji. Przedmiotem umowy licencyjnej będzie Aplikacja, która wprawdzie może podlegać aktualizacji/modyfikacji, co wynika m.in. z konieczności jej dostosowywania do wymogów technologicznych, jednak implementowane w ramach tych działań ulepszenia, czy dowolne inne modyfikacje (fragmenty kodu) nie stanowią odrębnego przedmiotu umowy licencyjnej i Wnioskodawca nie zamierza otrzymywać z tego tytułu odrębnego wynagrodzenia.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem/rozwijaniem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Aplikacja podlega ochronie prawno-autorskiej na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych(Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Wnioskodawca nie stawia jednak tezy, że przedmiotowe prawo własności intelektualnej stanowi „KWALIFIKOWANE” prawo w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f., bowiem to zagadnienie stanowi cześć podlegającą ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jako jeden z warunków zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodów z licencjonowania Aplikacji.

Przedmiotem umowy licencyjnej będzie Aplikacja, która wprawdzie może podlegać aktualizacji/modyfikacji, co wynika m.in. z konieczności jej dostosowywania do wymogów technologicznych, jednak implementowane w ramach tych działań ulepszenia, czy dowolne inne modyfikacje (fragmenty kodu) powodujące jej rozwinięcie nie stanowią odrębnego przedmiotu umowy licencyjnej i Wnioskodawca nie zamierza otrzymywać z tego tytułu odrębnego wynagrodzenia ani zawierać kolejnej umowy licencyjnej.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do rozwinięcia/modyfikacji oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.), jednak prawa autorskie do ewentualnych „rozwinięć”, czy „modyfikacji” nie są przedmiotem odrębnej umowy licencyjnej i chronione tymi prawami kody źródłowe nie stanowią samoistnych programów komputerowych.

Działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji/ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Tworząc program komputerowy Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych we wniosku czynności.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca zamierza uzyskiwać w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej przychody w formie opłat licencyjnych za korzystanie z Aplikacji, którą Wnioskodawca stworzył i rozwinął w ramach opisanego szeroko we wniosku procesu twórczego. Aplikacja jest programem komputerowym i podlega ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem Wnioskodawca spodziewa się uzyskiwać przychody z prawa autorskiego do programu komputerowego. Wnioskodawca nie może jednak w odpowiedzi na tak postawione pytanie postawić tezy, że osiąga przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., bowiem przywołana regulacja statuuje pojęcie „KWALIFIKOWANEGO” prawa własności intelektualnej. Rozstrzygnięcie, czy prawo autorskie do opisanej we wniosku Aplikacji stanowi „KWALIFIKOWANE” prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. podlega ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jako jeden z warunków zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodów z licencjonowania Aplikacji.

Dochodem z potencjalnie rozpatrywanego, jako „kwalifikowane” prawa własności intelektualnej, tj. prawa autorskiego do przedstawionej Aplikacji będą opłaty wynikające z umowy licencyjnej, która dotyczy korzystania z Aplikacji na wybranych polach eksploatacji.

Wnioskodawca podjął zamiar stałej współpracy w zakresie projektu badawczo- rozwojowego, w wyniku którego powstała Aplikacja w aktualnej formie - zdatnej do komercjalizowania, na mocy umowy licencyjnej. Wnioskodawca nie tworzył samodzielnie żadnych jej części, które mogłyby funkcjonować samoistnie, tzn. w oderwaniu od pozostałych fragmentów kodu źródłowego Aplikacji. Wnioskodawca kooperował ze swoim partnerem (drugim współtwórcą) na każdym etapie tego projektu. Współdziałanie polegało przede wszystkim na wymianie wiedzy, doświadczeń i umiejętności w zakresie informatyki, a w szczególności współczesnych technologii programistycznych oraz inicjowaniu i prowadzeniu skoordynowanych działań zmierzających do zwiększenia tych zasobów wiedzy. Aplikacja jest efektem synergicznych działań.

Wnioskodawca nie osiąga dochodów z tytułu udzielenia licencji do części oprogramowania (poszczególnego Modułu), który powstał w efekcie Jego pracy twórczej czy też z tytułu przeniesienia/udzielenia licencji do całej Aplikacji/Modułu wytworzonej/ego w ramach zawartego porozumienia.

Wnioskodawca prowadzi „od początku" i na „bieżąco" realizacji działalności badawczo - rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub modyfikacji kwalifikowanego IP, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Odrębną ewidencję Wnioskodawca prowadzi od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca oblicza wskaźnik Nexus i ponosi wyłącznie koszty, które kwalifikuje na potrzeby jego wyliczenia jako wydatki odpowiadające literze „a” wzoru. Wnioskodawca wyjaśnia, że jest mu znana procedura liczenia kwalifikowanego dochodu i preferencyjną 5% stawkę opodatkowania ma zamiar zastosować tylko wobec dochodu ustalonego jako iloczyn dochodu z licencjonowania Aplikacji i wskaźnika Nexus.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie mieć prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów osiągniętych z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie z Aplikacji?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. będzie mieć prawo do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodów osiągniętych z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie z Aplikacji.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego w postaci opisanej Aplikacji, która została rozwinięta i ulepszona przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca planuje komercjalizuję Aplikacji w modelu licencyjnym, zatem przychody - wynagrodzenie otrzymywane w ramach zawartych umów licencyjnych, po pomniejszeniu o związane z ich uzyskaniem koszty będą dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 1. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kluczowe znacznie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma ustalenie, czy Wnioskodawca będzie generować zyski z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.

Zgodnie z przytoczonym przepisem, do kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) zalicza się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem badając status komercjalizowanego przez Wnioskodawcę produktu informatycznego, należy ustalić, czy produkt ten spełnia określone przez ustawodawcę podatkowego kryteria. Jak wynika z cytowanej wyżej regulacji, obowiązującej zarówno na gruncie u.p.d.o.f., kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest takie dobro - aktywo niematerialne, które spełnia łącznie następujące warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.;

3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Odnosząc się do pierwszego z wyżej przedstawionych warunków, prace związane z rozwinięciem, jak również doskonaleniem Aplikacji w ramach opisanego modelu działania Wnioskodawcy należy uznać za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. W świetle definicji wynikających z tego przepisu, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Mając na względzie powyższą definicję wyróżnia się trzy kryteria działalności badawczo - rozwojowej:

1. twórczość;

2. systematyczność, oraz

3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ocenie Wnioskodawcy, użycie przez ustawodawcę spójnika alternatywny łącznej „lub” pozwala na przyjęcie, że w celu uznania konkretnej aktywności za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie przez podatnika jedynie badań naukowych lub jedynie prac rozwojowych, lub też prowadzenie zarówno badań naukowych, jak i prac rozwojowych łącznie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 39 lit. a i b oraz w art. 5a pkt 40 odsyła natomiast do definicji legalnych wskazanych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85. dalej: "ustawa Pr. Szkol. Wyż").

Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ust. Pr Szkol. \Nyż., „badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń”.

Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawa Pr. Szkol. Wyż., prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odnosząc powyższe na grunt przedstawionego opisu stanu faktycznego, w przekonaniu Wnioskodawcy, jego działalność nakierowana na rozwijanie i ulepszanie opisanej w niniejszym wniosku Aplikacji wyczerpuje pojęcie „prac rozwojowych” zawarte we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadził/prowadzi bowiem prace mające na celu wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub usług. Tym samym Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach.

Analizując kolejną przesłankę statuującą definicję działalności badawczo-rozwojowej, tj. cechę „twórczości” Zainteresowani odwołują się do definicja zawartej w słowniku języka polskiego PWN, według której przymiotnik „twórczy” oznacza „mający na celu tworzenie”, „będący wynikiem tworzenia”. W świetle powyższego, przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien

1. być ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie;

2. mieć charakter indywidualny, powstały w wyniku określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności;

3. mieć charakter oryginalny, nowy w porównaniu z tym, co już zostało stworzone.

Jak wynika z objaśnień Ministra Finansów wydanych dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej: "objaśnienia MF"), w których Minister Finansów definiuje warunki uznania działalności za działalność badawczo - rozwojową:

„33. (`(...)`) Zatem twórczość działalności badawczo - rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

34. Orzecznictwo wyjaśnia również, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

1. być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć Jego uzewnętrznienie, oraz

możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości, mającej charakter zbiorowy;

2. mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności;

3. mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość: stanowić "nowy wytwór intelektu"), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie

jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło)".

Konstatując, o twórczym charakterze działalności możemy mówić, gdy podmiot tworzy innowacyjne rozwiązania, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w obrębie jego przedsiębiorstwa, a rezultat działalności odpowiednio ustalony i ma charakter indywidualny oraz oryginalny. Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania algorytmów w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów, przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

W tym miejscu podkreślić należy, że Aplikacja i składające się na nią moduły nie stanowią kopii istniejących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy koncepcji. Kontrahent, spółka nabywająca oprogramowanie od Wnioskodawcy w modelu licencyjnym, otrzyma nowoczesne i innowacyjne narzędzia, stanowiące novum, nie tylko w ramach działalności Wnioskodawcy, ale w skali całego rynku usług marketingowych, reklamowych. Wykreowanie tak zaawansowanych produktów wymaga indywidualnego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej na każdym etapie wykonywanych prac.

Powstała w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności Aplikacja w aktualnej wersji niezaprzeczalnie ma indywidualny i oryginalny charakter oraz jest utrwalona w postaci języka programowania, kodu. Działalność Wnioskodawcy niewątpliwie spełnia warunek twórczości. Przechodząc do kolejnej przesłanki działalności badawczo-rozwojowej wskazanej, tj. cechy „systematyczności” prowadzonej działalności, zdaniem Wnioskodawcy także należy w pierwszej kolejności przytoczyć definicją wskazaną w słowniku języka polskiego PWN. Według niej działania systematyczne to działania prowadzone w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, a efekty takich działań są „planowe, metodyczne".

Przez pryzmat powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wykonywana przez niego działalność prócz twórczego charakteru, cechuje się także przymiotem działalności prowadzonej w sposób systematyczny. Aplikacja jest rozwijana według określonych założeń, planu i harmonogramów. Jak wskazano, przedmiotowe prace są prowadzone w sposób uporządkowany i regularny, zgodnie z nowoczesnym modelem iteracyjno-przyrostowym. Nie mają one charakteru incydentalnego.

Ostatnią z przesłanek działalności badawczo-rozwojowej jest cel polegający na „zwiększeniu zasobów wiedzy oraz wykorzystaniu zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”. W przypadku działalności polegającej na prowadzeniu prac rozwojowych, z którą Wnioskodawca utożsamia swoją działalność, celem owej działalności jest wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W opinii Wnioskodawcy, bezspornym jest, że prowadzone przez Niego działania, ze swej istoty zmierzają do wykorzystania już dostępnej wiedzy do zaprojektowania nowych i ulepszonych produktów informatycznych. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), fundamentem aktywności zawodowej Wnioskodawcy jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych. Wnioskodawca na bieżąco analizuje potrzeby rynku, wymagania użytkowników i na tej podstawie udoskonala Aplikację. Wnioskodawca rozwijał/rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu Aplikacji, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz jej funkcjonalności.

Dodatkowo zauważyć należy, że rozwiązania opracowywane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru „rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku”.

Zważywszy na przedstawioną argumentację stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy, w ramach której Aplikacja jest rozwijana i ulepszana stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa o której mowa w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Tym samym produkt informatyczny, a ściśle rzecz ujmując przysługujące Wnioskodawcy prawo autorskie do Aplikacji spełnia pierwsze kryterium odnoszące się do przyznania statusu kwalifikowanego IP.

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanym przypadku powstałe aktywo niematerialne, tj. autorskie prawo do przedmiotowej Aplikacji, należy skategoryzować jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm. dalej w skrócie: ustawa o PAIPP). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, dlatego w tym zakresie koniecznym jest odwołanie się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source codę), czy kod wynikowy (ang. object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74: J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46).

Niewątpliwie Aplikacja stanowi nowe i wartościowe rozwiązanie zaobserwowanych sytuacji problemowych. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż program oferuje swoim użytkownikom niespotykaną wcześniej możliwość przeglądania i porównywania gazetek promocyjnych wydawanych przez sieci sklepowe działające na danym rynku. Jego unikatowość przejawia się zatem już w samej idei. Nie można przy tym pominąć podejmowanych przez Wnioskodawcę koncepcyjnych prac nad kolejnymi, nowymi funkcjami, jak choćby wspomniane udogodnienia dla konsumentów w postaci udostępniania listy zakupów, systemu rekomendowania gazetek promocyjnych, czy kolejne funkcjonalności analityczne dla podmiotów, których materiały są publikowane. Pracując nad rozwojem produktu, Wnioskodawca nie powiela istniejących już na rynku rozwiązań. Najlepszym potwierdzeniem, iż oprogramowanie współtworzone przez Wnioskodawcę ma nowatorski charakter jest ilość sieci handlowych ubiegających się o emisję swoich cyfrowych materiałów promocyjnych oraz stale rosnące grono użytkowników. Nawet jeśli aktualnie funkcjonują podobne produkty - platformy do emisji gazetek, broszur i innych materiałów promocyjnych popularnych sieci sklepowych, to kod źródłowy Aplikacji nie został z nich skopiowany. Wnioskodawca dysponuje również swobodą twórczą, nie realizuje narzuconych odgórnie wytycznych.

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (`(...)`) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż efekt prac Wnioskodawcy, obejmujący algorytmy i kody źródłowe Aplikacji spełnia wszelkie przesłanki definicyjne programu komputerowego podlegającego ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod wytwarza i rozwija dobro niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował/podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w danym języku programowania Zdaniem Wnioskodawcy, o twórczym i indywidualnym charakterze Aplikacji przesądza sam fakt jej rozwinięcia w ramach działalności badawczo-rozwojowej, co zostało już wykazane w uzasadnieniu niniejszego wniosku. Reasumując, autorskie prawo do programu komputerowego w postaci przedmiotowej Aplikacji jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie zmienia tego fakt, iż pierwotna wersja Aplikacji powstała jeszcze zanim Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Jak bowiem wynika z art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. wystarczającym jest, aby przedmiot ochrony - rozpatrywane prawo własności intelektualnej zostało rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawcy, jako współtwórcy przysługiwały autorskie prawa majątkowe do Aplikacji. Zatem jako właściciel prawa własności intelektualnej mógł podjąć za zgodą i przy udziale drugiego ze współtwórców, już w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prace rozwojowe zmierzające do rozbudowy i ulepszenia Aplikacji.

Powyższa interpretacja znajduje pełną aprobatę w Objaśnieniach, jak bowiem wskazano w pkt 21 „do skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej wystarczy, aby podatnik był współwłaścicielem” kwalifikowanego IP. Z kolei, tłumacząc pojęcie terminów: „rozwinięcie”, „ulepszenie", w Objaśnieniach (pkt 51) odwołano się do definicji słownika języka polskiego PWN. zgodnie z którą ulepszać oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne". Następnie w pkt 52 wskazano, iż dla „rozwinięcia kwalifikowanego IP decydujące znaczenie ma więc fakt poszerzenia zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, bez względu na uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego w tym zakresie”. Niezaprzeczalnie, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zainicjowanego w jej toku procesu, spełniającego przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, dokonał rozwinięcia i ulepszenia kwalifikowanego IP.

Jak stanowi art. 30ca ust. 7 pkt 1 u.p.d.o.f. dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wobec powyższego, dochód uzyskiwany z odpłatnego licencjonowania przedmiotowej Aplikacji stanowi kwalifikowany dochód, który Wnioskodawca, zważywszy na wypełnienie wymogów ewidencyjnych, będzie miał prawo opodatkować 5% stawką.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy Pan prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. zawarł ze swoim bratem porozumienie co do stworzenia wspólnym wysiłkiem oprogramowania komputerowego – aplikacji,

2. Aplikacja stanowi przejaw zespolonej działalności twórczej Pana i Pana brata, jest wyrazem wspólnej pracy intelektualnej oraz kreacyjnej, niezaprzeczalnie posiada przymiot indywidualności,

3. Oprogramowanie uzewnętrznione jest w postaci kodu napisanego w określonym języku programowania,

4. nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu stworzenia nowatorskiej aplikacji oraz jej dalszej rozbudowy,

5. Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne oraz języki z zakresu wytwarzania oprogramowania,

6. od momentu rozpoczęcia prac nad pierwszą wersją Aplikacji przysługują Panu autorskie prawa majątkowe do niej,

7. wytworzona Aplikacja jest programem komputerowym i podlega ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

8. prace nad Aplikacją nie mają charakteru rutynowych, odtwórczych prac, bowiem prowadzą do opracowania nowatorskich w skali działalności gospodarczej Wnioskodawcy rozwiązań,

9. nie będzie Pan przenosił praw autorskich, ale wraz z bratem - współautorem, udzielą Państwo polskiej spółce prawa handlowego zgody na korzystanie z oprogramowania na określonych w umowie polach eksploatacji. Licencja będzie mieć charakter niewyłączny, będzie nieprzenoszalna i niezbywalna.

10. prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Działalność Pana polegająca na stworzeniu oprogramowania komputerowego (Aplikacji) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**.**

W sprawie możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, wyjaśniam:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

| (a + b) * 1,3 | a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

• podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i
• prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box, jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

· dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

· dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

· dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej,

· dochód z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Stosownie do art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Dochód, jaki zamierza Pan uzyskać z tworzonego Oprogramowania (Aplikacji), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 ww. ustawy.

Może Pan opodatkować kwalifikowane dochody z tego tytułu za rok 2022 i lata następne według 5% stawki podatku dochodowego, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie. Może Pan skorzystać z tej ulgi w zeznaniach rocznych.

Stanowisko Pana jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**.** Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).