Wnioskodawczyni, posiadająca polską rezydencję podatkową, jest osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej. W 1980 roku nabyła wraz z mężem nieruchomość rolną ("Nieruchomość") na mocy prawa. Po śmierci męża, Wnioskodawczyni oraz jej córka odziedziczyły po 1/2 udziału w Nieruchomości. W 2007 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze zasiedzenia inną nieruchomość ("Nieruchomość 2"). W 2019 roku Wnioskodawczyni i jej córka podzieliły Nieruchomość oraz Nieruchomość 2 na mniejsze działki. W 2020 roku Wnioskodawczyni sprzedała część tych działek. Należy podkreślić, że Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej, a sprzedaż działek miała charakter incydentalny, nie była zorganizowana ani ciągła. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż działek przez Wnioskodawczynię w 2020 roku oraz ewentualna sprzedaż pozostałych działek w przyszłości nie wygeneruje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ miała miejsce po upływie 5 lat od nabycia nieruchomości i nie była związana z działalnością gospodarczą.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
21 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 17 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościach oraz nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 grudnia 2021 r. (wpływ 24 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawczyni posiada polską rezydencję podatkową i jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.
W 1980 r. Wnioskodawczyni oraz Jej mąż z mocy prawa nabyli nieruchomość rolną położoną w miejscowości …, gmina … („Nieruchomość”).
Po śmierci męża, Wnioskodawczyni oraz Jej córka odziedziczyły po 1/2 udziału w Nieruchomości, przypadającego mężowi. W związku z tym, Wnioskodawczyni stała się właścicielem 3/4 udziału w Nieruchomości. Jej córka natomiast, stała się właścicielem 1/4 udziału w Nieruchomości. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku zostało wydane przez Sąd … w … 12 lutego 2007 r.
17 marca 2008 r. Sąd … w … wydał postanowienie, którym stwierdził nabycie przez Wnioskodawczynię, z dniem 10 września 2007 r., przez zasiedzenie własność innej nieruchomości, również położonej w miejscowości …, gmina … („Nieruchomość 2”).
W związku z zainteresowaniem sąsiadów Wnioskodawczyni zakupem tylko części Nieruchomości i części Nieruchomości 2 oraz ich potrzebą posiadania wiedzy, czy na nabywanych działkach będą mieli prawo wybudować budynki mieszkalne jednorodzinne, Wnioskodawczyni i Jej córka wystąpiły z wnioskami o uzyskanie decyzji ustalających warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz dokonały podziału Nieruchomości i Nieruchomości 2.
Do wydania decyzji ustalających warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz dokonania podziału Nieruchomości i Nieruchomości 2 doszło w 2019 r.
Dla działek powstałych z dokonania podziału Nieruchomości i Nieruchomości 2 nie ma założonych ksiąg wieczystych ani urządzonego zbioru dokumentów. Działki te nie są obciążone żadnymi długami, jakimikolwiek prawami na rzecz osób trzecich, nie istnieją żadne ograniczenia w rozporządzeniu nimi i nie toczą się wobec nich żadne postępowania sądowe, administracyjne ani egzekucyjne.
Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Nie były również wykorzystywane w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazuje, że tereny Nieruchomości i Nieruchomości 2 stanowią stary sad, który jest porośnięty drzewami i krzewami. Nie podejmowano żadnych czynności w celu wykarczowania terenów. Działki były wykorzystywane jedynie w celach prywatnych, rekreacyjnych, tj. spędzenie czasu z rodziną, grill, itp.
Wnioskodawczyni ani Jej córka nie czyniły żadnych innych przygotowań do sprzedaży działek ani nie czyniły nic, co zwiększyłoby ich atrakcyjność, w szczególności:
- nie oferowały sprzedanych działek w jakikolwiek sposób potencjalnym nabywcom,
- nie ogłaszały chęci sprzedaży działek ani w formie banerów/szyldów, ani w formie ogłoszenia czy to w gazetach czy na stronach internetowych, czy w żadnych innych mediach,
- nie korzystały z usług pośrednika sprzedaży nieruchomości,
- nie dokonywały uzbrojenia działek,
- nie postawiły ogrodzenia,
- nie udzielały nabywcom działek jakichkolwiek pełnomocnictw.
Jedna działka została sprzedana w sierpniu 2020 r. jednemu nabywcy, natomiast kolejne 4 działki wraz z drogami wewnętrznymi, w listopadzie 2020 r., innemu nabywcy (małżeństwu – również sąsiadom).
Należy zaznaczyć, że tylko kilka ze sprzedanych działek stanowiło współwłasność Wnioskodawczyni i Jej córki. Reszta działek stanowiła natomiast wyłączną własność Wnioskodawczyni.
Środki uzyskane ze sprzedanych nieruchomości zostały przeznaczone przez Wnioskodawczynię m.in. na zakup mieszkania dla jednego z wnuków Wnioskodawczyni.
Wnioskodawczyni nie wyklucza możliwości, że działki, które są w dalszym ciągu we współwłasności Jej oraz Jej córki, oraz działki stanowiące własność Wnioskodawczyni w całości, również zostaną sprzedane, prawdopodobnie również na rzecz sąsiadów, w tym rodziny Wnioskodawczyni, którzy są zainteresowani tymi działkami. Możliwe jest również, że przed ewentualnym dokonaniem sprzedaży, działki te zostaną raz jeszcze podzielone na mniejsze, jeśli taka będzie wola potencjalnych nabywców.
Wnioskodawczyni nie zamierza jednak czynić jakichkolwiek innych przygotowań do sprzedaży tych działek ani niczego, co zwiększyłoby ich atrakcyjność w szczególności, Wnioskodawczyni nie zamierza:
- oferować sprzedawanych działek w jakikolwiek sposób potencjalnym nabywcom,
- ogłaszać chęci sprzedaży działek ani w formie banerów/szyldów, ani w formie ogłoszenia czy to w gazetach, czy na stronach internetowych, czy w żadnych innych mediach,
- korzystać z usług pośrednika sprzedaży nieruchomości,
- dokonywać uzbrojenia działek,
- stawiać ogrodzenia,
- wycinać drzew i krzewów, ani innych krzaków, które rosną na tych działkach.
Wnioskodawczyni nie zamierza również udzielać potencjalnym nabywcom działek jakichkolwiek pełnomocnictw.
Wnioskodawczyni nie wyklucza jednak, że działki te, albo część z nich, zostanie darowana drugiemu wnukowi, aby mógł na tych działkach wybudować dom.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem indywidualnym.
W przeszłości nie była dokonywana sprzedaż innych nieruchomości przez Wnioskodawczynię.
Wnioskodawczyni oświadcza, że posiada jeszcze jedną działkę rolną. Na chwilę obecną nie planuje jej sprzedaży.
Wnioskodawczyni nie prowadzi ani wcześniej nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, również tej w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż dokonana w sierpniu oraz w listopadzie 2020 r. wyodrębnionych geodezyjnie działek/udziałów w wyodrębnionych geodezyjnie działkach, nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Działki o numerach ewidencyjnych: …; …; …; …; …; … (udział w drodze) były działkami wyodrębnionymi z „Nieruchomości", natomiast działki o numerach ewidencyjnych: …; …; …; … (udział w drodze) były wyodrębnione z „Nieruchomości 2”. W dacie sprzedaży żadna z tych działek nie była zabudowana.
W odniesieniu do pozostałych dwóch działek Nieruchomości Wnioskodawczyni nie wyklucza możliwości ich sprzedaży sąsiadom, w tym rodzinie (z uwagi na wykazane zainteresowanie ich nabyciem) lub dokonana darowizny na rzecz wnuka. Jednak w tym zakresie nie planuje podejmować jakichkolwiek przygotowań do ich sprzedaży ani niczego, co zwiększyłoby ich atrakcyjność. Jeżeli dojdzie do sprzedaży sąsiadom, w tym rodzinie, nie można wykluczyć, że działki zostaną jeszcze podzielone, aby dostosować ich ukształtowanie do potrzeb nabywcy.
Obrót nieruchomościami wskazanymi we wniosku nie będzie miał charakteru zorganizowanego i ciągłego.
Nabycie „Nieruchomości” nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży. Nabycie to zostało dokonane do wspólności majątkowej małżeńskiej.
Mąż Wnioskodawczyni zmarł 29 września 2006 r.
Po śmierci męża Wnioskodawczyni, w 2007 r. zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe (postanowienie Sądu … w … z 12 lutego 2007 r., sygn. akt …). Pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej córką nie zostały zawarte żadne umowy, mające na celu przesunięcie prawa własności „Nieruchomości” (udziału w „Nieruchomościach”) na którąkolwiek ze Stron. Wnioskodawczyni podtrzymuje, że podczas dokonywania wszystkich czynności opisanych we wniosku Jej udział wynosił 3/4.
Wnioskodawczyni była współwłaścicielem ww. „Nieruchomości”.
Działki, wchodzące w skład „Nieruchomości” nabytej przez Wnioskodawczynię i Jej męża w 1980 r. miały numer ewidencyjny: … i …. Powierzchnia „Nieruchomości” wynosiła 1,94 ha.
Zgodnie z klasyfikacją gruntów według ewidencji gruntów, „Nieruchomość” nabyta przez Wnioskodawczynię i Jej męża w 1980 r. znajdowała się w większości w klasie IV, w mniejszym stopniu w klasie III.
W momencie nabycia „Nieruchomości” nie była ona zabudowana.
Przez cały czas „Nieruchomość” była wykorzystywana jedynie prywatnie, w celach rekreacyjnych.
W 2019 r. wyodrębniono z „Nieruchomości” 8 działek.
Wnioskodawczyni wskazuje ich numery ewidencyjne, powierzchnie oraz to, czy dana działka ma dostęp do drogi publicznej:
a) … o powierzchni 0,858 ha; dostęp do drogi prywatnej;
b) … o powierzchni 0,0262 ha; (droga wewnętrzna);
c) … o powierzchni 0,0473 ha; dostęp do drogi prywatnej;
d) … o powierzchni 0,0852 ha; dostęp do drogi prywatnej;
e) … o powierzchni 0,0639 ha; jest dostęp do drogi publicznej;
f) … o powierzchni 0,1293 ha; jest dostęp do drogi publicznej;
g) … o powierzchni 0,7487 ha; jest dostęp do drogi publicznej;
h) … o powierzchni 0,7418 ha; dostęp do drogi prywatnej.
Obecnie Wnioskodawczyni nie planuje zbycia pozostałych udziałów w działkach wyodrębnionych geodezyjnie z działek wchodzących w skład „Nieruchomości”.
Stwierdzenie nabycia spadku przez zasiedzenie z dniem 10 września 2007 r. (sygn. akt. …).
Działka, wchodząca w skład „Nieruchomości 2” nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze zasiedzenia miała numer …. Powierzchnia „Nieruchomości 2” wynosiła 1,84 ha.
Zgodnie z klasyfikacją gruntów według ewidencji gruntów, „Nieruchomość 2” nabyta przez Wnioskodawczynię w drodze zasiedzenia znajdowała się w większości w klasie IV, w mniejszym stopniu w klasie III.
W momencie nabycia „Nieruchomości 2” nie była ona zabudowana.
Przez cały czas „Nieruchomość 2” była wykorzystywana jedynie prywatnie, w celach rekreacyjnych.
Z „Nieruchomości 2” wyodrębniono 7 działek.
Wnioskodawczyni wskazuje ich numery ewidencyjne, powierzchnie oraz to, czy dana działka ma dostęp do drogi publicznej:
a) … o powierzchni 0,0245 ha; (droga wewnętrzna);
b) … o powierzchni 0,0854 ha; dostęp do drogi publicznej;
c) … o powierzchni 0,0380 ha; dostęp do drogi prywatnej;
d) … o powierzchni 0,0938 ha; dostęp do drogi publicznej;
e) … o powierzchni 0,0477 ha; dostęp do drogi publicznej;
f) … o powierzchni 0,7106 ha; dostęp do drogi publicznej;
g) … o powierzchni 0,8454 ha; dostęp do drogi publicznej.
W odniesieniu do pozostałych trzech działek „Nieruchomości 2” Wnioskodawczyni nie wyklucza możliwości ich sprzedaży sąsiadom, w tym rodzinie (z uwagi na wykazane zainteresowanie ich nabyciem) lub dokonania darowizny na rzecz wnuka. Jednak w tym zakresie nie planuje podejmować jakichkolwiek przygotowań do ich sprzedaży ani niczego, co zwiększyłoby ich atrakcyjność. Jeżeli dojdzie do sprzedaży sąsiadom, w tym rodzinie, nie można wykluczyć, że działki zostaną jeszcze podzielone, aby dostosować ich ukształtowanie do potrzeb nabywcy.
Pytania
1. Czy z tytułu dokonania sprzedaży działek w 2020 r., po stronie Wnioskodawczyni powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy z tytułu ewentualnego dokonania sprzedaży pozostałych działek w przyszłości, po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawczyni:
a) z tytułu dokonania sprzedaży działek w 2020 r., po stronie Wnioskodawczyni nie powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych,
b) z tytułu ewentualnego dokonania sprzedaży pozostałych działek w przyszłości, po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia dwa źródła przychodów oraz sposobów opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.
Zgodnie z przepisami tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8:
a) pozarolnicza działalność gospodarcza,
b) odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli
- odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
- zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Zdaniem Wnioskodawczyni, ewentualny przychód podatkowy nie powstał w 2020 r. oraz nie powstanie w przyszłości, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Działalność gospodarcza została przez prawodawcę zdefiniowana w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza jest działalnością zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z powyższego wynika zatem, że, aby można było mówić o przychodzie z działalności gospodarczej z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, powyższe przesłanki muszą wystąpić łącznie.
Utrwalone w tym zakresie poglądy judykatury i doktryny wskazują, że działalność gospodarcza nie musi być zarejestrowana, by móc stwierdzić, że jest ona prowadzona. Jednakże, działalność ta musi być nie tylko nakierowana na zysk, ale przede wszystkim zorganizowana i ciągła.
Zgodnie z poglądami doktryny należy wskazać, że: „Najważniejsze znaczenie w kontekście kwalifikacji przychodów do źródła „działalność gospodarcza” bądź do innych źródeł przychodów wydaje się mieć kwestia stosownego zorganizowana i ciągłości tej aktywności. Należy bowiem mieć na uwadze to, że także w podatkowej definicji działalności gospodarczej akcentuje się wymóg jej zorganizowania i ciągłości jako jedną z jej istotnych cech.
W konsekwencji należy uznać, że jeśli dana osoba prowadzi w sposób zorganizowany i ciągły pewną aktywność zarobkową, to – choćby nawet przychody uzyskiwane w następstwie tych działań dawały się zaliczyć do innych źródeł przychodu, gdyby nie właśnie owo zorganizowanie i ciągłość działań – uzyskiwane przez nią przychody powinny być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej. To właśnie kwestia zorganizowania i ciągłości odróżnia „działalność” od „nie działalności”.” (Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard w: Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Komentarz, wyd. V, LEX 2015).
W wyroku z 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14, Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) wskazał, że: „brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania”.
Żadna z okoliczności niniejszej sprawy nie świadczy o tym, że Wnioskodawczyni miała zamiar uczynić sobie ze sprzedaży działek stałe źródło zarobkowania. Żadna z tych okoliczności nie świadczy również o ciągłości oraz zorganizowaniu działań, pomimo tego, że sprzedaż nieruchomości niewątpliwie przyniosła zysk, a w przyszłości, być może jeszcze kolejna sprzedaż ten zysk przyniesie.
W sprawie, przeciwko zarobkowemu i zorganizowanemu charakterowi działalności gospodarczej przemawiają następujące okoliczności:
a) Wnioskodawczyni nabyła cześć Nieruchomości w okolicznościach niezależnych od Niej, tj. przez dziedziczenie, wiele lat temu. Zatem, nie nabyła części Nieruchomości w celu jej sprzedaży, tym bardziej, że Nieruchomość pozostawała w majątku rodzinnym od wielu lat,
b) Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość 2 również w okolicznościach niezależnych od Niej, tj. przez zasiedzenie. Zatem, nie nabyła Nieruchomość 2 w celu jej sprzedaży,
c) Wnioskodawczyni nie oferowała sprzedanych działek w jakikolwiek profesjonalny sposób,
d) Wnioskodawczyni nie ogłaszała chęci sprzedaży działek ani w formie banerów/szyldów, ani w formie ogłoszenia, czy to w gazetach, czy na stronach internetowych, czy w żadnych innych mediach,
e) Wnioskodawczyni nie korzystała z usług pośrednika sprzedaży nieruchomości,
f) Wnioskodawczyni nie poszukiwała nabywców, gdyż to potencjalni nabywcy-sąsiedzi zgłosili się z chęcią nabycia działek od Wnioskodawczyni,
g) Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej i tym bardziej nie prowadziła żadnej działalności ani na Nieruchomości, ani na Nieruchomości 2 – Nieruchomość i Nieruchomość 2 były wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych Wnioskodawczyni,
h) Wnioskodawczyni nie dokonywała uzbrojenia działek, nie doprowadzała podłączenia do energii elektrycznej, kanalizacji, wody, itp.,
i) Wnioskodawczyni nie postawiła ogrodzenia, nie wycinała drzew, krzaków i innej roślinności,
j) Wnioskodawczyni nie udzielała nabywcom działek jakichkolwiek pełnomocnictw,
k) Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy i doświadczenia w prowadzeniu działalności polegającej na obrocie nieruchomościami,
l) Wnioskodawczyni zadysponowała jedynie Nieruchomością, która od wielu lat stanowiła majątek rodzinny, oraz swoim własnym majątkiem (Nieruchomość 2) i nie zamierza prowadzić działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.
Jedyne działania, które podjęła Wnioskodawczyni, to podział Nieruchomości i Nieruchomości 2 i wystąpienie o warunki zabudowy. Te jednak działania zostały podjęte wyłącznie na wniosek potencjalnych nabywców, a jednocześnie dopiero ich realizacja pozwalała Wnioskodawczyni zadysponować swoim majątkiem prywatnym. Bez podjęcia tych działań, Wnioskodawczyni nie mogłaby bowiem sprzedać działek wchodzących w obręb Nieruchomości i Nieruchomości 2.
Jeżeli w przyszłości Wnioskodawczyni zdecyduje się sprzedać działki wchodzące w obręb Nieruchomości lub Nieruchomości 2, sprzedaż ta zostanie dokonana również w powyższych okolicznościach.
Zatem, podjęte działania oraz działania, które mogą zostać podjęte przez Wnioskodawczynię, mieszczą się w zakresie zwykłego zarządu własnym majątkiem. W konsekwencji, podejmowane działania Wnioskodawczyni, które mieszczą się w zakresie zwykłego zarządu własnym majątkiem, nie mogą stanowić działalności gospodarczej.
Dodać warto, że w wyroku z 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1100/17, NSA stwierdził, że: „nie pozwala na przyjęcie, że przychody ze sprzedaży 9 działek uzyskane w latach 2010-2016 można zaliczyć do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT. O spełnieniu tej przesłanki absolutnie nie świadczy ani podział działki na mniejsze, ani wydzielenie drogi, jak również uzyskanie służebności przejazdu (drogi koniecznej). Nie można przyjąć, aby tego rodzaju działania istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności”. W wyroku z 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1100/17, NSA wskazał z kolei, że: „samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych, czy uregulowania prawidłowego dostępu do nich, nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi”.
Należy też zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.216.2019.4.JS, w której wskazano, że w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy PIT – działań podjętych przez Wnioskodawczynię w odniesieniu do właściwego źródła przychodu, należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem działek, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT.
Istotne dla sprawy są również wnioski WSA w Łodzi zawarte w wyroku z 12 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 777/19. Sąd uznał, że: „korzystanie z usług biur pośrednictwa sprzedaży nieruchomości jest praktyką powszechną, która nie pozwala na różnicowanie sytuacji tych sprzedających, którzy dokonują zbycia nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym, od tych którzy takich czynności dokonują w ramach działalności gospodarczej. Okoliczności przedstawione przez podatnika – w ocenie sądu – wskazują na traktowanie nieruchomości jako majątku osobistego i próbę jej sprzedaży, jako czynność wchodzącą w zakres wykonywania prawa własności co do majątku osobistego. W tych okolicznościach brak jest podstaw do przyjęcia, iż podjęcie działań zmierzających do zbycia nieruchomości w sposób możliwy do zrealizowania stanowi automatycznie o podjęciu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami o charakterze zawodowym. Z opisu stanu faktycznego nie wynika bowiem, iż podatnik poza zmianą przeznaczenia gruntu i jego podziałem podejmował czynności przekraczające czynności standardowe, umożliwiające zbycie nieruchomości, jej uatrakcyjnienie, takie jak wyposażenie nieruchomości w infrastrukturę, szczególną promocję oferowanych do sprzedaży działek, czy inne działania marketingowe. Czynnością taką, w okolicznościach sprawy nie jest na pewno wykonanie zjazdu na drogę wewnętrzną z drogi powiatowej, bowiem dostęp do drogi publicznej jest warunkiem koniecznym do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Podobnie, w realiach niniejszej sprawy samo uzyskanie takiej decyzji, przy braku innych działań cechujących podmioty zajmujące się handlem nieruchomościami nie może skutkować przyjęciem, że podatnik działał jak podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie. Działania te były bowiem działaniami zmierzających do zbycia nieruchomości, ale w ramach dysponowania majątkiem prywatnym”.
Tym bardziej zatem w sytuacji Wnioskodawczyni, nie można uznać, że podejmowane przez Nią działania wykraczają poza zakres dysponowania majątkiem prywatnym, skoro Jej działania w zakresie sprzedaży Nieruchomości były bardziej ograniczone.
Z kolei w wyroku z 3 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 1888/17, NSA podkreślił, że czynności takie jak podział nieruchomości gruntowej na mniejsze działki, wycięcie drzew czy zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości na portalu internetowym lub skorzystanie z biura obrotu nieruchomościami nie stanowią aktywności, które wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwyczajnym wykonywaniem prawa własności. Zdaniem NSA tego typu działania nie wyczerpują znamion działań jako przedsiębiorca. Co istotne, w ocenie NSA, sprzedaż działek po podziale jednej z działek na dwie mniejsze i uzyskanie warunków zabudowy oraz pozwolenia na budowę, które zdaniem organu dowodzą podjęcia zorganizowanych i ciągłych działań związanych z przygotowaniem sprzedaży nieruchomości, nie może przesądzać, że sprzedaż działek nastąpiła w ramach działalności gospodarczej (patrz wyrok z 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 1443/15).
Zatem również te wyroki potwierdzają, że działań podejmowanych przez Wnioskodawczynię nie można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej, tym bardziej, że działania Wnioskodawczyni ograniczają się do podziału Nieruchomości i wystąpienia o warunki zabudowy.
Podobny pogląd do wyrażonego we wskazanych powyżej wyrokach, przedstawia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w interpretacji indywidualnej z 4 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.87.2019.4.DS, podkreślił, że sprzedaż nawet większej liczby działek w określonym odcinku czasowym jest nadal czynnością z zakresu zarządu majątkiem prywatnym.
Podsumowując, Nieruchomość i Nieruchomość 2 znajdowały się w posiadaniu Wnioskodawczyni od kilkunastu lat. Wnioskodawczyni wystąpiła o podział Nieruchomości i Nieruchomości 2 oraz wydanie decyzji o warunkach zabudowy, wyłącznie na życzenie nabywców. Ustanowienie dróg wewnętrznych w ww. decyzji było konieczne, gdyż warunkowało to prawidłowe korzystanie z pozostałych działek ze względu na ich lokalizację.
Z analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonego poglądu judykatury i doktryny wynika, że działalność gospodarcza powinna mieć charakter ciągły, tj. powtarzalny. Incydentalne, nawet kilkukrotne dokonanie transakcji, nie posiada waloru ciągłego. Za taką tezą przemawia również fakt, że Wnioskodawczyni nie ma określonego planu rozporządzenia pozostałymi działkami, choć nie wyklucza ona dokonania ich sprzedaży.
Działania dokonywane w ramach „czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności” nie mogą być utożsamiane z pozarolniczą działalnością gospodarzą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię, takie jak podział nieruchomości i wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie stanowią w okolicznościach sprawy czynności świadczących o zorganizowanym, ciągłym i profesjonalnym charakterze. Nie noszą zatem znamion działalności gospodarczej. O braku profesjonalnego charakteru działań Wnioskodawczyni świadczy również brak podejmowania jakichkolwiek działań marketingowych oraz podnoszących atrakcyjność działek (takich jak np. podłączenie do mediów, wykarczowanie terenu).
Z powyższego wynika, że jedynym źródłem ewentualnego przychodu, może być odpłatne zbycie nieruchomości. Co do zasady zatem, opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, następuje w sytuacji, w której zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie. W takim przypadku, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości osoba fizyczna zapłaci podatek dochodowy wynoszący 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi z kolei art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż działek została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie, zatem nie mogła ona być źródłem przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Ewentualna sprzedaż innych działek wchodzących w skład Nieruchomości lub działek wchodzących w skład Nieruchomości 2 również nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie, zatem taka sprzedaż również nie będzie źródłem przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).
Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych ze sprzedażą w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” oraz nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2”, a także ewentualną sprzedażą pozostałych działek i udziałów w nich powstałych wskutek wydzielenia z ww. „Nieruchomości” i „Nieruchomości 2”.
W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.
Zatem, okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” oraz nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2”, nastąpiła w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w związku z ewentualną sprzedażą pozostałych nieruchomościach i udziałów w nich stanowiących wydzielone działki z „Nieruchomości” i „Nieruchomości 2”, nie wskazują, że nastąpi ona w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym, przychód ze sprzedaży w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” oraz nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2”, nie stanowi źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.
Również, przychód, który powstanie w związku z ewentualną sprzedażą udziału w pozostałych nieruchomościach i udziałów w nich stanowiących wydzielone działki z „Nieruchomości” i „Nieruchomości 2”, nie będzie stanowił źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni również nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.
Skutki podatkowe tych czynności należy zatem ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.
Należy przy tym podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości. Zatem, czynności związane z podziałem nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży, nie wpływają na datę nabycia prawa własności nieruchomości.
Jak stanowi art. 172 § 1 i § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.
Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data wydania postanowienia o zasiedzeniu, ani też data uprawomocnienia się tego postanowienia.
Z kolei, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
W myśl zaś art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Zgodnie natomiast z art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Zważywszy na fakt, że „Nieruchomość” została nabyta przez Wnioskodawczynię na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Ze wskazanego przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.
Uwzględniając zatem powyższe, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” oraz ewentualnej sprzedaży udziału w pozostałych działkach wydzielonych z „Nieruchomości”, niewątpliwie minął, bowiem – jak wynika z wniosku – od końca roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła „Nieruchomość” do majątku wspólnego małżonków, tj. od końca 1980 r., upłynęło ponad pięć lat.
Również, w przypadku sprzedaży w 2020 r. nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2” oraz ewentualnej sprzedaży pozostałych działek wydzielonych z „Nieruchomości 2”, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już minął, ponieważ od końca roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła „Nieruchomość 2” w drodze zasiedzenia, tj. od końca 2007 r., upłynęło ponad pięć lat.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” oraz nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2”, a także ewentualna sprzedaż pozostałych działek i udziałów w nich wydzielonych z „Nieruchomości” i „Nieruchomości 2”, w związku z tym, że sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, a w przypadku sprzedaży udziału w pozostałych ww. działkach oraz działek – nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie powoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc Wnioskodawczyni nie jest i nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.
Jednocześnie, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2020 r. udziału w nieruchomościach stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości” nabytej w 1980 r. oraz nieruchomości stanowiących działki wydzielone z „Nieruchomości 2” nabytej w 2007 r., nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tych działek.
Również, ewentualna sprzedaż przez Wnioskodawczynię pozostałych działek i udziałów w nich wydzielonych z „Nieruchomości” nabytej w 1980 r. oraz „Nieruchomości 2” nabytej w 2007 r., nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, wskazanego w tym przepisie.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili