0113-KDIPT2-2.4011.895.2021.1.MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej spłaty związanej z działem spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej spłaty związanej z działem spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wskazuje, że sprawa dotyczy rozliczeń powstałych w wyniku działu spadku po Jej zmarłym ojcu (w dniu `(...)` kwietnia 2020 r.). Pierwsza rozprawa o nabycie i dział spadku – wniosek łączony (sprawa działu spadku nadal jest w toku), odbyła się dnia 22 marca 2021 r. i w jej wyniku, Wnioskodawczyni stała się spadkobierczynią (wraz z pozostałymi dwiema siostrami i żyjącą matką – razem 4 osoby), po ojcu. Wnioskodawczyni wskazuje, że problem przedłożony w złożonym wniosku nie jest połączony z podatkiem od spadków i darowizn, dotyczy natomiast niepewności, która odnosi się do podatku dochodowego od osób fizycznych. Podczas odbytej rozprawy spadkowej ustalona została nie tylko grupa osób dziedziczących, lecz również zobowiązano sądownie dziedziczących do przedłożenia dokumentacji, niezbędnej do dalszego prowadzenia sprawy spadkowej w części dotyczącej działu spadku. Jedna ze spadkobierczyń mieszka na stałe w x. Z uwagi na szereg utrudnień, jakie miały miejsce, spadkobierczyni z x nie dotarła do Polski na rozprawę z powodu epidemii Covid-19 oraz oryginał jej upoważnienia procesowego do reprezentowania przed sądem nie dotarł na czas. Sąd uniemożliwił rodzinie Wnioskodawczyni dział spadku na zasadzie ugody. We wniosku sądowym o dział spadku jest mowa o sprzedaży/spłacie udziału w przedmiocie spadku, jakim jest część nieruchomości lokalowej, która do śmierci ojca Wnioskodawczyni, była małżeńską współwłasnością dwojga Jej rodziców. Wśród dokumentów, które obowiązkowo spadkobiercy mają dostarczyć do Sądu w ściśle określonym terminie jest mowa o akcie kupna/sprzedaży przedmiotu spadku. Rodzice Wnioskodawczyni wykupili mieszkanie od P., w 2009 r. (nie jest ono jedynym elementem masy spadkowej). Każda ze spadkobierczyń odziedziczyła czwartą część z połowy mieszkania. Druga połowa lokalu pozostała dla żyjącej matki Wnioskodawczyni i jest obecnie przedmiotem sprawy o dział spadku.

W dniu 13 maja 2021 r. Wnioskodawczyni oraz spadkobierczyni z x, zgodnie ze wskazaniem Sądu, na podstawie aktu notarialnego, każda z nich w wysokości 1/8 wartości całej nieruchomości, odsprzedały swoje udziały w przedmiocie spadku na rzecz najmłodszej siostry. Wartość całej nieruchomości oszacowana została przez firmę dokonującą wyceny na sumę 295 108 zł. Zgodę na tę wycenę oraz samą transakcję wyraziły wszystkie spadkobierczynie. Wyliczona wartość każdego ze sprzedanych udziałów ujęta na stworzonym na tą okoliczność akcie notarialnym, odpowiadała dokładnie wartości odziedziczonego udziału w spadku i wynosiła 36 888 zł 50 gr. Kwota ta została ujęta w akcie, jako wartość sprzedawanego udziału Wnioskodawczyni, jak też podana jest we wniosku SD-Z2, który był podstawą do rozliczenia tej pozycji spadku.

Siostra Wnioskodawczyni, która wystąpiła jako strona kupująca zapłaciła za udziały z własnych zgromadzonych środków, które nie pochodziły ze spadku po zmarłym ojcu. W chwili podpisywania ww. aktu, żadna ze spadkobierczyń nie miała jeszcze dostępu do środków pieniężnych po zmarłym, które były rozpatrywane jako odrębna pozycja we wniosku o dział spadku i zablokowane przez bank, aż do chwili przedłożenia odpowiednich dokumentów.

Spłata, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od najmłodszej siostry w wyniku zrealizowania aktu notarialnego z dnia 13 maja 2021 r., jak wskazała wyżej, odpowiada równowartości udziału w nieruchomości będącej przedmiotem odziedziczonej przez Wnioskodawczynię części nieruchomości, przy czym nieruchomość owa nie była jedyną pozycją wykazaną w masie spadkowej.

Wnioskodawczyni dodatkowo informuje, że u żadnej ze spadkobierczyń nie wystąpił obowiązek podatkowy z tytułu spadków i darowizn ze względu na stopień pokrewieństwa ze zmarłym. Żadna ze spadkobierczyń nie prowadzi działalności gospodarczej, a matka Wnioskodawczyni jest emerytką. W chwili podpisywania aktu notarialnego operat szacunkowy sporządzony w dniu 18 maja 2020 r. był aktualny, a jego treść jest przedłożona jako załącznik sprawy sądowej.

Sporządzony akt notarialny do umowy kupna-sprzedaży przedmiotu spadku jest koniecznością wynikającą z zarządzenia sądowego i jest też warunkiem koniecznym do kontynuowania sprawy spadkowej, której ciąg dalszy jest w toku (rodzina Wnioskodawczyni oczekuje na drugi termin rozprawy).

Uzyskane przez Wnioskodawczynię środki stanowią dochód. Obawa Wnioskodawczyni dotyczy niepewności, czy i jak transakcje tego typu odbywającą się w okolicznościach rozliczeń spadkowych, powinna zgłosić i rozliczyć z tytułu uzyskania dochodu.

We wniosku Wnioskodawczyni w sprawie rozliczenia spadku złożonym w Urzędzie Skarbowym wystąpiły 3 pozycje:

1. udział 1/8 w nieruchomości lokalowej (mieszkanie rodziców), o wartości 36 888 zł 50 gr - Wnioskodawczyni ten udział sprzedała,

2. środki pieniężne w banku w wysokości 12 734 zł (udział 1/4 całości),

3. udział 1/512 w nieruchomości gruntowej, zabudowanej, o wartości 2 000 zł (nieruchomość nr 2, majątek po matce zmarłego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w transakcji wystąpi, po stronie sprzedającego udział w przedmiocie spadku, podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja, w wyniku której Wnioskodawczyni otrzymała dochód opisany w stanie faktycznym, nie powinna być objęta podatkiem dochodowym. Dokonana została podczas niezakończonych jeszcze rozliczeń spadkowych na podstawie aktu notarialnego zarządzonego przez Sąd. Wnioskodawczyni zbywa swój udział w przedmiocie spadku na rzecz innej spadkobierczyni będącej członkiem rodziny Wnioskodawczyni. W zamian za sprzedanie tej pozycji majątkowej, Wnioskodawczyni pozyskała środki pieniężne dokładnie tej samej wysokości co pozycja spadku. Wnioskodawczyni nie uzyskała w transakcji zysku - ani Wnioskodawczyni, ani Jej siostra występująca jako kupujący nie zarejestrowały wartościowych różnic swoich zasobów. Transakcja nie przysporzyła Wnioskodawczyni dodatkowej wartości zasobów, a u Jej siostry podobnie – jest to wymiana ekwiwalentów o tej samej wartości.

Wnioskodawczyni dodatkowo informuje, że przed podpisaniem ww. aktu notarialnego do umowy kupna-sprzedaży udziałów, korzystała z bezpłatnej usługi informacji ogólnopolskiej, skarbowej i opisując swój przypadek otrzymała odpowiedź, że w tym przypadku podatek nie wystąpi. Przedmiotowy wniosek składa, ponieważ odpowiedź z zawartą interpretacją, chciałaby uzyskać na piśmie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu `(...)` zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Pierwsza rozprawa o nabycie i dział spadku (sprawa działu spadku nadal jest w toku), odbyła się w dniu 22 marca 2021 r. i w jej wyniku, Wnioskodawczyni stała się spadkobierczynią po zmarłym ojcu wraz z pozostałymi dwiema siostrami i matką - razem 4 osoby. Jedna ze spadkobierczyń mieszka na stałe za granicą. Z uwagi na szereg utrudnień, jakie miały miejsce, spadkobierczyni ta nie dotarła do Polski na rozprawę z powodu epidemii Covid-19 oraz oryginał jej upoważnienia procesowego do reprezentowania przed sądem nie dotarł na czas. Sąd uniemożliwił rodzinie Wnioskodawczyni dział spadku na zasadzie ugody. We wniosku sądowym o dział spadku jest mowa o sprzedaży/spłacie udziału w przedmiocie spadku, jakim jest część nieruchomości lokalowej, która do śmierci ojca Wnioskodawczyni, była małżeńską współwłasnością dwojga Jej rodziców. Rodzice Wnioskodawczyni wykupili mieszkanie od P., w 2009 r. (nie jest ono jedynym elementem masy spadkowej). Każda ze spadkobierczyń odziedziczyła czwartą część z połowy nieruchomości (mieszkania). Druga połowa lokalu mieszkalnego pozostała dla matki Wnioskodawczyni i jest obecnie przedmiotem sprawy o dział spadku. W dniu 13 maja 2021 r. Wnioskodawczyni oraz spadkobierczyni mieszkająca za granicą, zgodnie ze wskazaniem Sądu, na podstawie aktu notarialnego, każda z nich w wysokości 1/8 wartości całej nieruchomości, odsprzedały swoje udziały w przedmiocie spadku na rzecz najmłodszej siostry. Wartość całej nieruchomości oszacowana została przez firmę dokonującą wyceny na sumę 295 108 zł. Zgodę na tę wycenę oraz samą transakcję wyraziły wszystkie spadkobierczynie. Wyliczona wartość każdego ze sprzedanych udziałów ujęta w sporządzonym na tą okoliczność akcie notarialnym, odpowiadała dokładnie wartości odziedziczonego udziału w spadku i wynosiła 36 888 zł 50 gr. Spłata, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od najmłodszej siostry w wyniku zrealizowania aktu notarialnego z dnia 13 maja 2021 r., odpowiada równowartości udziału w nieruchomości będącej przedmiotem odziedziczonej przez Wnioskodawczynię części nieruchomości, przy czym nieruchomość ta nie była jedyną pozycją wykazaną w masie spadkowej.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeku cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Wyjaśnić przy tym należy, iż okoliczność, że dział spadku, którego przedmiotem jest nieruchomość następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców powoduje, że czynność ta ma charakter odpłatny z konsekwencjami wynikającymi z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu takiego zbycia nieruchomości. Jeżeli stosownie do treści art. 10 ust. 7 ww. ustawy, suma spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, w której spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału w spadku, to podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku, brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego uznać należy, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku przeprowadzenia działu spadku na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 maja 2021 r., spłaty w wysokości nieprzekraczającej równowartości udziału w nieruchomości, która wchodziła w skład spadku, nie skutkuje dla Wnioskodawczyni powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymanej spłaty.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Należy dodatkowo wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych spadkobierców).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.