Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 25 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 listopada 2021 r. (wpływ 22 listopada 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

We wniosku zwróciła się Pani o interpretację dotyczącą zastosowania ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku za 2020 r.

Od 2016 r. jest Pani po rozwodzie i mieszka sama z dziećmi. W 2020 r. dzieci miały 12 i 13 lat. Na co dzień osobiście sprawuje Pani opiekę nad dziećmi. Podczas Pani nieobecności, gdy jest Pani w pracy, musi sama ją organizować. Pomagają Pani wtedy rodzice. W 2020 r. ojciec dzieci nie zawoził, nie odbierał dzieci ze szkoły, nie chodził z nimi do lekarzy, dentysty, nie uczestniczył w spotkaniach szkolnych, nie kontaktował się z nauczycielami w sprawie problemów szkolnych, zdalnego nauczania, itp. Posiada Pani stosowne zaświadczenie ze szkoły oraz od dentysty. Dzieci w 2020 r. uczęszczały na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego oraz na naukę pływania (w `(...)`.., mieszkacie w `(...)``(...)`). Ojciec dzieci, mimo że był proszony o pomoc w dowozie na dodatkowe, opłacone przez Panią zajęcia, wielokrotnie odmawiał; musiała Pani zawozić dzieci osobiście – … km w jedną stronę.

Nadmieniła Pani, że pracuje na pełny etat (w `(...)`..) i codziennie też musi dojeżdżać. Posiada Pani stosowne zaświadczenie ze szkoły językowej oraz z basenu o osobistym wykonywaniu tych czynności. Na co dzień to Pani sprawuje bieżącą opiekę nad dziećmi, rozwiązuje problemy, pierze, gotuje, kupuje niezbędne rzeczy, wychowuje, zarządza majątkiem, chodzi do lekarzy, dentysty, organizuje opiekę, kontaktuje się z nauczycielami, decyduje o wolnym czasie, dodatkowych zajęciach, zapewnia odpowiednie warunki bytowe, decyduje o spotkaniach z koleżankami, itp. Ojciec dzieci przeważnie ogranicza się do widzeń zasądzonych przez sąd, tj. trzeci weekend miesiąca – w sobotę od godz. 8.00 do niedzieli do godz. 18.30, tydzień ferii zimowych, 14 dni wakacji, święta – po jednym dniu.

W 2020 r. widział się z dziećmi w następujących terminach:

- od 5 stycznia 2020 r., godz. 9.00 do 6 stycznia, godz. 18.30;

- od 13 stycznia 2020 r., godz. 8.15 do 19 stycznia 2020 r., godz. 18.30 – zgodnie z wyrokiem;

- od 21 lutego 2020 r., godz. 20.00 do 23 lutego 2020 r., godz. 18.30;

- od 19 maja 2020 r., godz. 12.00 do 20 maja 2020 r., godz. 19.30;

- w dniu 21 maja 2020 r., od godz. 9.00 do godz. 18.30;

- w dniu 29 maja 2020 r., od godz. 13.00 do godz. 21.00;

- w dniu 10 lipca 2020 r., od godz. 9.00 do godz. 20.00;

- od 31 lipca 2020 r., godz. 18.00 do 16 sierpnia 2020 r.;

- od 17 października 2020 r., godz. 8.00 do 18 października 2020 r., godz. 18.30;

- od 21 listopada 2020 r., godz. 8.00 do 22 listopada 2020 r., godz. 18.30;

- od 19 grudnia 2020 r., godz. 8.00 do 20 grudnia 2020 r., godz. 18.30;

- w dniu 26 grudnia, od godz.8.00 do godz. 18.30.

Ojciec dzieci w okresie ferii zimowych zabrał je do swoich rodziców w `(...)``(...)` W okresie letnim zabrał dzieci w góry oraz na Mazury. Pani również zabrała dzieci na letni wypoczynek nad morze.

Ojciec dzieci nie kupuje odzieży, obuwia, sprzętu elektronicznego, książek, itp. Ogranicza się do płacenia alimentów. Jedyna rzecz jaką kupił dzieciom było tanie obuwie trekkingowe, gdyż zabrał je na wakacje w góry. Dwa razy w roku kupił prezenty: na urodziny (po śpiworze) oraz na Boże Narodzenie (słuchawki). W 2020 r. nie zakupił im żadnej innej rzeczy. Prosiła Pani, aby w czasie pandemii partycypował w połowie kosztów zakupu niezbędnego sprzętu do nauki online, tj. laptopa i drukarki, ale odmówił. Podobnie z aparatem ortodontycznym dla młodszej córki.

Dzieci u ojca nie posiadają własnego pokoju, własnych łóżek, szafek, biurka, ani żadnych rzeczy osobistych. Ojciec dzieci mieszka w `(...)`.., czyli `(...)` km od miejsca zamieszkania dzieci. Od momentu rozwodu nigdy nie wystąpił do sądu o zmianę częstotliwości widzeń z dziećmi.

Ojciec dzieci nie kontaktuje się z Panią w sprawach dotyczących problemów dzieci, edukacji, zdrowia, itp.

Nadmieniła Pani, że prosi o interpretację tylko za 2020 r., oraz że za lata 2016 – 2020 toczy się postępowanie w sprawie zasadności zastosowania ww. ulgi.

W uzupełnieniu wniosku podała Pani, że dzieci w 2020 r. uczyły się w Publicznej Szkole Podstawowej w `(...)`..

Sąd ustalił „prawo do osobistych kontaktów z małoletnimi dziećmi `(...)`..:

a) w każdy trzeci weekend miesiąca od soboty, od godz. 8.00 do niedzieli do godz. 18.30,

b) w latach parzystych: w Wigilie Świąt Bożego Narodzenia od godz. 15.00 do godz. 17.00 oraz w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia w godzinach od 8.00 do 18.30 oraz w okresie Świąt Wielkanocnych od soboty od godz. 10.00 do niedzieli do godz. 18.30,

c) w latach nieparzystych: w okresie Świąt Bożego Narodzenia od Wigilii od godz. 19.00 do pierwszego dnia Świąt do godz. 18.30 oraz w okresie Świąt Wielkanocnych w drugi dzień Świąt od godz. 8.00 do godz. 18.30,

d) przez siedem dni pierwszego tygodnia ferii zimowych,

e) w okresie wakacji letnich przez pierwsze dwa tygodnie sierpniaˮ -

wyrok Sądu Okręgowego w `(...)` z dnia 2 grudnia 2016 r.

Sąd określił tylko w wyroku prawo do kontaktów, wysokość alimentów. Sąd w wyroku nie określił żadnych obowiązków ojca względem dzieci. Nie została ustalona opieka naprzemienna.

W 2020 r. osiągnęła Pani przychód ze stosunku pracy w `(...)` w R. – PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 i `(...)` zł za pełnienie obowiązków społecznych i obywatelskich PIT-R.

W 2020 r. w stosunku do Pani i Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Dzieci w 2020 r. uczęszczały również do prywatnej szkoły językowej na zajęcia z języka angielskiego. Koszt zajęć pokrywa Pani, również Pani dowozi dzieci na te zajęcia (raz z w tygodniu).

Ojciec dzieci w 2020 r. płacił regularnie zasądzone alimenty na dzieci.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy za 2020 r. przysługuje Pani odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na dwoje małoletnich dzieci?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ulga prorodzinna powinna w całości przysługiwać Pani, gdyż cały trud wychowawczy spoczywa tylko na Pani. Nie może Pani liczyć na pomoc ojca, np. w kwestii dowozu dzieci na zajęcia dodatkowe, opiekę podczas Pani nieobecności, partycypowania w dodatkowych kosztach, nieuwzględnionych w alimentach, np. zakup sprzętu do nauki online, okularów, aparatu ortodontycznego. To Pani kontaktuje się bezpośrednio z nauczycielami, aktywnie uczestniczy w życiu szkoły, chodzi z dziećmi do lekarza, dentysty, w przypadku choroby wstaje Pani w nocy, by zaopiekować się dzieckiem i bierze urlop na tą okoliczność. Dwa razy w tygodniu zawozi Pani po pracy dzieci na dodatkowe zajęcia i odbiera. Wszystkie problemy wychowawcze spoczywają na Pani i codziennie musi Pani borykać się z „buntem nastolatek”. Na Pani spoczywa cały ciężar finansowy i organizacyjny, jak zapewnienie dzieciom wszystkich niezbędnych rzeczy, bo ojciec za każdym razem na Pani prośby odpowiada „nie mam pieniędzy”, „nie mam możliwości bo pracuję”, a zaznacza Pani, że ojciec dzieci pracuje na zmiany, więc mógłby zająć się częściej dziećmi, zawieść na dodatkowe zajęcia, iść do lekarza gdy wymaga tego sytuacja, żeby Pani nie musiała brać wolnego.

W Pani ocenie, ojciec widuje się z dziećmi sporadycznie, nie wykonuje faktycznej pieczy nad dziećmi. Realizuje jedynie prawo do widzeń z dziećmi. Zorganizowanie wypoczynku letniego, jednodniowej wycieczki, nie świadczy o sprawowaniu faktycznej pieczy w myśl jej podstawowych przesłanek. Jeśli zapisze Pani dziecko, np. na obóz, to opiekę nad dzieckiem w tym czasie sprawuje organizator, a władzę opiekun prawny. Pani wkład w wychowanie dzieci, dbałość o zdrowie, rozwój fizyczny, psychiczny, duchowy, edukację, warunki bytowe jest niewspółmierny do ojca dzieci. To Pani musi borykać się ze wszystkimi problemami, obowiązkami. Pani samopoczucie nie ma znaczenia, bo bez względu na to i tak musi Pani wykonywać swoje obowiązki, a po nieprzespanej nocy iść rano do pracy. Ojciec dzieci w tym czasie wypoczywa sobie w zaciszu domowym i nic go nie interesuje.

Reasumując, z ww. względów uważa Pani, że ulga prorodzinna na dwoje dzieci powinna przysługiwać Pani w całości. Byłoby to uczciwe i sprawiedliwe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1837, z późn. zm., Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;

2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:

a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;

3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:

a) 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b) 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,

c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm., Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92 ww. Kodeksu). Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1 ww. Kodeksu). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 ww. Kodeksu). W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu, rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 ww. Kodeksu).

Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

Podkreślenia przy tym wymaga, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić posiadanie władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie można utożsamiać z jej wykonywaniem.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym, przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a więc spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, stwierdzając; „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych, czy będących w separacji.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że w 2020 wykonywała Pani, bez udziału ojca, władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci. Mieszkała Pani sama z dziećmi, dbając o ich utrzymanie i opiekując się nimi. Troszczyła się Pani samodzielnie o zapewnienie dzieciom bieżącej opieki, rozwiązywała ich problemy, wychowywała, kupowała niezbędne rzeczy, zarządzała majątkiem, chodziła do lekarzy, dentysty. Pani kontaktowała się z nauczycielami, decydowała o wolnym czasie, spotkaniach z koleżankami, dodatkowych zajęciach, zapewnia odpowiednie warunki bytowe.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że ojciec dzieci nie uczestniczył w ich wychowaniu i opiece na co dzień, nie ingerował w ich sprawy codzienne. W sytuacji bowiem, gdy jak Pani twierdzi, pełnienie obowiązków rodzica przez ojca dzieci ograniczało się do płacenia alimentów i spotkań z córkami w okresach zasądzonych przez sąd, tj. w trzeci weekend miesiąca, przez tydzień ferii zimowych, 14 dni wakacji i w święta – po jednym dniu, nie sposób uznać, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo jej posiadania. W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic, pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dziećmi, a jego kontakty z nimi są sporadyczne, należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że w 2020 r. główny ciężar związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci spoczywał na Pani, ponieważ wykonywała Pani władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Zatem, ma Pani prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości. W związku z tym przysługuje Pani w 2020 r. wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).