0113-KDIPT2-2.4011.1108.2021.1.MK

📋 Podsumowanie interpretacji

Podatniczka zawarła związek małżeński, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa. W 2011 r. jej mąż nabył nieruchomość, składającą się z mieszkania oraz miejsca parkingowego. W 2020 r. mąż darował tę nieruchomość sobie i podatniczce, włączając ją do majątku wspólnego. Podatniczka pyta, jak opodatkować sprzedaż tej nieruchomości, a konkretnie, czy pięcioletni okres, po którym sprzedaż jest zwolniona z podatku, należy liczyć od daty zakupu nieruchomości przez męża w 2011 r., czy od daty włączenia jej do majątku wspólnego w 2020 r. Organ podatkowy uznał, że stanowisko podatniczki jest prawidłowe - pięcioletni okres należy liczyć od daty zakupu nieruchomości przez męża w 2011 r., co oznacza, że sprzedaż nieruchomości przez podatniczkę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

1. Jak należy opodatkować sprzedaż opisanej wyżej Nieruchomości? 2. Czy określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) okres pięciu lat, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, należy liczyć od daty zakupienia nieruchomości przez Pani męża, tj. 21 marca 2011 r., czy od daty 7 grudnia 2020 r., tj. daty objęcia nieruchomości wspólnością ustawową?

Stanowisko urzędu

1. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie ma moment i sposób ich nabycia. 2. W niniejszej sprawie, nieruchomość została nabyta przez męża podatniczki w 2011 r. Następnie w 2020 r. mąż darował tę nieruchomość sobie i podatniczce, włączając ją do majątku wspólnego małżonków. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość włączył do majątku wspólnego. Zatem, w niniejszej sprawie, datą nabycia nieruchomości przez podatniczkę jest data nabycia przez jej męża, tj. 21 marca 2011 r. Wobec powyższego, planowane odpłatne zbycie przez podatniczkę nieruchomości nastąpi po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji nie będzie stanowiło dla niej źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex

Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.

Rozpocznij bezpłatny okres próbny

📖 Pełna treść interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 12 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz miejsca parkingowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 30 kwietnia 2016 r. zawarła Pani związek małżeński, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa pomiędzy Panią a Pani małżonkiem. W związku z zawarciem małżeństwa nie została zawarta umowa majątkowa małżeńska rozszerzająca wspólność majątkową, jak również nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa małżeńska. Pani małżonek w dniu 21 marca 2011 r. zakupił nieruchomość, na którą składają się mieszkanie oraz miejsce parkingowe (zwane dalej: „Nieruchomością”), na podstawie aktu notarialnego, umowa sprzedaży Rep. A Nr …, stając się jego jedynym właścicielem. W dniu 7 grudnia 2020 r. Pani małżonek, będący jedynym właścicielem Nieruchomości, na podstawie umowy darowizny (akt notarialny Rep. A Nr …), darował Pani oraz sobie, zakupioną w dniu 21 marca 2011 r. Nieruchomość, postanawiając, że Nieruchomość ta będzie objęta obowiązującą Państwa wspólnością ustawową. W wyniku tej czynności nastąpiło przysporzenie Pani majątku kosztem majątku Pani małżonka, określone w akcie notarialnym, kwotą odpowiadającą połowie wartości rynkowej Nieruchomości.

Pytanie

Jak należy opodatkować sprzedaż opisanej wyżej Nieruchomości? Czy określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) okres pięciu lat, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, należy liczyć od daty zakupienia nieruchomości przez Pani męża, tj. 21 marca 2011 r., czy od daty 7 grudnia 2020 r., tj. daty objęcia nieruchomości wspólnością ustawową?

Pani stanowisko w sprawie

W przypadku sprzedaży nieruchomości (zdarzenie przyszłe), nie będzie Pani zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin należy liczyć od daty zakupu Nieruchomości przez Pani małżonka, tj. od daty 21 marca 2011 r., a nie od daty darowania do majątku wspólnego Pani i małżonka ww. Nieruchomości, a tym samym sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła źródła Pani przychodu w rozumieniu przywołanego we wniosku artykułu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 30 kwietnia 2016 r. zawarła Pani związek małżeński, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa, nie została zawarta umowa majątkowa małżeńska rozszerzająca wspólność majątkową, jak również nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa małżeńska. Pani małżonek w dniu 21 marca 2011 r. zakupił nieruchomość, na którą składają się mieszkanie oraz miejsce parkingowe na podstawie aktu notarialnego, stając się jego jedynym właścicielem. W dniu 7 grudnia 2020 r. Pani małżonek, będący jedynym właścicielem nieruchomości, na podstawie umowy darowizny, darował Pani oraz sobie, zakupioną w dniu 21 marca 2011 r. nieruchomość, postanawiając, że nieruchomość ta objęta będzie obowiązująca ich wspólnością ustawową. W wyniku tej czynności nastąpiło przysporzenie Pani majątku kosztem majątku Pani małżonka, określone w akcie notarialnym, kwotą odpowiadającą połowie wartości rynkowej nieruchomości.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie wskazanej nieruchomości, stanowiącej majątek osobisty Pani męża, do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie przez Panią w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. Kodeksu). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W myśl natomiast art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego w drodze darowizny nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Panią nieruchomości, włączonej do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny, która należała wcześniej do majątku odrębnego Pani męża, należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez męża.

Zatem, planowane odpłatne zbycie przez Panią nieruchomości, dla której jako moment nabycia należy przyjąć 2011 r., nastąpi po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości) i w konsekwencji nie stanowi dla Pani źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Pani stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli zbywających Nieruchomość (Pani małżonka).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;

  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili