Interpretacja indywidualna – w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest :

- nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania wydatku na lamkę i opłatę za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,

- prawidłowe – w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 6 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 16 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami, które wpłynęły 1 grudnia 2021 r. oraz 9 grudnia 2021 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej PDOFU. Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym na podstawie art. 30c PDOFU. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 marca 2016 r. pod firmą (`(...)`). Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zasadniczą czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej działalności jest wytwarzanie oprogramowania, w tym pisanie autorskich programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności:

- w zakresie projektowania i wytwarzania oprogramowania w postaci tworzenia całego kodu źródłowego określonego programu komputerowego;

- w zakresie wytwarzania oprogramowania (programu komputerowego), w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego, poprzez tworzenie części kodu źródłowego już istniejącego programu komputerowego;

- niezwiązane wprost z wytwarzaniem programów komputerowych, np. spotkania z klientami, spotkania z zespołem.

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych (tj. Oprogramowanie, części Oprogramowania), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2018 r. poz. 1191 ze zm., dalej zwana „ustawa o PAIPP”) są utworami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje zlecenia programistyczne na rzecz swoich Kontrahentów. Twórczość Wnioskodawcy odnosi się również do przejawu jego działalności – autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie podkreślić należy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej.

W dniu 17 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uzyskał indywidualną interpretację podatkową (`(...)`) dotyczącą przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Interpretacja ta dotyczyła usług świadczonych dla firmy (`(...)`) Sp z o.o. Wnioskodawca nadal świadczy usługi dla wymienionego podmiotu zgodnie ze stanem opisanym w poprzednim wniosku. Wnioskodawca korzystał zatem z preferencji podatkowej IP Box w 2020 r., na podstawie uzyskanej interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie w 2020 roku Wnioskodawca zawarł nową umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa”) obowiązującą od 1 listopada 2020 roku z brytyjską spółką (`(...)`) (dalej: „Zleceniodawca”), działającą na rynku usług informatycznych. Tym samym Wnioskodawca wykonuje obecnie usługi dla podmiotów krajowych, jak i zagranicznych. Umowa ze Zleceniodawcą jest zawarta pod prawem brytyjskim.

W ramach Umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz Zleceniodawcy usług tworzenia oprogramowania (programu komputerowego) i projektowania oraz wdrażania systemów informatycznych. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Zleceniodawcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Efektem pracy Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania, nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań lub nowych funkcjonalności oprogramowania, niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Zleceniodawcy oraz Wnioskodawcy i w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących zarówno w przedsiębiorstwie klienta Zleceniodawcy oraz przedsiębiorstwie Zleceniodawcy.

Wnioskodawca w ramach umowy jest zobowiązany do tworzenia kodu źródłowego, planowania, weryfikowania, ulepszania, implementacji oprogramowania (programu komputerowego) oraz przeprowadzania testów stworzonego oprogramowania (programu komputerowego).

Dodatkowo Wnioskodawca jest zobowiązany do napraw wszelkich usterek, ponieważ ponosi on odpowiedzialność wobec Zleceniodawcy za prawidłowe działanie oprogramowania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość oraz ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Za słownikiem języka polskiego ryzyko to także możliwość, że coś się nie uda, jak również przedsięwzięcie, którego wynik jest niepewny. Zgodnie z tą definicją działalności Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

Główne cechy tworzonego przez Wnioskodawcę produktu:

a) Integracja istniejących serwisów klienta – dużej sieci sklepów w Wielkiej Brytanii,

b) Tworzenie nowych serwisów i funkcjonalności opartych o istniejące serwisy,

c) Wykorzystanie chmury (`(...)`).

Obowiązki Wnioskodawcy przewidziane Umową ze Zleceniodawcą:

a) Tworzenie kodu źródłowego,

b) Planowanie, weryfikowanie i ulepszanie oprogramowania,

c) Przeprowadzanie testów jednostkowych i integracyjnych,

d) Dodatkowo Wnioskodawca jest zobowiązany do napraw wszelkich usterek, ponieważ ponosi on odpowiedzialność wobec Zleceniodawcy za prawidłowe działanie oprogramowania, nie należy przy tym usługi tej traktować jako usługi suportu/utrzymania systemu, a jako czynności niezbędnych do podjęcia przez Wnioskodawcę w związku z Umową.

Efektem końcowym tworzonego przez Wnioskodawcę produktu jest:

a) Stworzenie sprawnej i efektywnej komunikacji pomiędzy istniejącymi i nowymi serwisami Zleceniodawcy, dzięki czemu może on w sposób optymalny obsługiwać zamówienia i uzyskiwać wyższe stopy zwrotu, a przy tym przewagę rynkową.

b) Tworzenie nowych rozwiązań integracyjnych w celu oferowania nowych usług, takich jak m.in.: a. Usprawnienia zamówień serwisowych auta, b. Zamawianie serwisu do domu z odbiorem auta, c. Optymalizacja dostaw produktów do sklepów w przypadku odbioru towaru w sklepie (w zależności od czasu użycie optymalnego kosztowo rozwiązania),

c) Powstanie nowego oprogramowania, koncepcji, narzędzi i funkcjonalności nie występujących dotychczas w praktyce gospodarczej Zleceniodawcy oraz Wnioskodawcy i w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wiodące technologie:

a) (`(...)`) – obiektowy język programowania i zestaw bibliotek (`(...)`) do tworzenie mikroserwisów i rozwiązań typu (`(...)`);

b) (`(...)`) – wiądaca usługa chmury danych, tworzenie usług hostowania serwisów, klientów i danych, a także interfejsów dostępowych (`(...)`);

c) (`(...)`) – zestaw narzędzi do (`(...)`) dla projektów, tworzenie i rozbudowa zadań budowania, automatyzacji testów, a także deploymentu;

d) (`(...)`) – narzędzie do projektowania i tworzenia oprogramowania w systemie windows, a także (`(...)`);

e) Korzystanie z relacyjnych i nierelacyjnych baz danych (`(...)`).

Wytworzone oprogramowanie oparte jest o architekturę chmury (`(...)`) oraz mikro serwisów. Docelowo oczekiwana jest jego wysoka skalowalność i niezawodność połączona z elastycznością. Rozwiązanie te mają umożliwić Zleceniodawcy oferowanie nowych i nowatorskich usług związanych z szerokorozumianą sferą e-commerce, której znaczenie zwiększyło się znacznie w czasach pandemii. Co istotne, w ramach świadczonych dla Zleceniodawcy usług Wnioskodawca wykonuje także usługi, które nie polegają na wytworzeniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ich skład wchodzi udział w szkoleniach, udział w spotkaniach wewnętrznych, czy wsparcie techniczne produkcji. W takich przypadkach dochód z tych usług nie będzie objęty ulgą iP Box, wynika on bezpośrednio z umowy i będzie wyodrębniany na wystawianej przez Wnioskodawcę fakturze.

Działanie Wnioskodawcy wymaga ciągłego dokształcania się i poszukiwania samodzielnie nowych rozwiązań, które mógłby zastosować w tworzonym przez siebie oprogramowaniu. Wnioskodawca, tworząc oprogramowanie, opracowuje nowe koncepcje, narzędzia, rozwiązania niewystępujące dotychczas w praktyce Wnioskodawcy i Zleceniodawcy, które można uznać za innowacyjne. Wnioskodawca nie ma przy tym możliwości korzystania z rozwiązań gotowych, dostępnych na rynku, w celu realizacji usługi na rzecz Zleceniodawcy.

Omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane w sposób systematyczny, w ramach codziennych obowiązków. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób uporządkowany, metodyczny i zaplanowany. Brak takiej metodologii prowadziłby bowiem do niemożliwości skutecznego opracowania konkretnych rozwiązań, praktycznych problemów spotykanych w działalności Wnioskodawcy. Powyższe nie oznacza, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mają charakter rutynowy, a wręcz przeciwnie są to działania twórcze będące reakcją na zaistniałe problemy i komplikacje. Przedmiot świadczonej usługi jest wytworzony lub rozwinięty (ulepszenie istniejącego oprogramowania lub zwiększenie liczby jego funkcji) przez Wnioskodawcę, a jego cechy w żadnym przypadku nie wskazują na fragmentaryczność. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są projektami powtarzalnymi – każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii.

Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie (program komputerowy), pracując również w zespole. W takim przypadku Wnioskodawca jest autorem poszczególnych elementów oprogramowania oraz współautorem końcowego oprogramowania. Pisane programy są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych Zleceniodawcy, stanowią one jednak przy tym odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy.

Tym samym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem ulepszanego oprogramowania jako całości. Zleceniodawca udostępnia mu kod tego oprogramowania w celu rozwijania (ulepszania), jednak udostępnienie to nie następuje w wyniku przeniesienia jakichkolwiek praw własności do tego kodu ze Zleceniodawcy na Wnioskodawcę. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne. Wnioskodawca wytwarza je w projekcie, który jest częścią istoty rozwoju Zleceniodawcy i w odniesieniu do którego występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wnioskodawca rozwija oraz ulepsza stworzone oprogramowanie (program komputerowy) zgodnie z zauważonymi potrzebami oraz usterkami. Rozwój oraz ulepszenie mogą również następować po wskazaniu przez Zleceniodawcę elementów do ulepszenia bądź wskazania przez Zleceniodawcę możliwości opracowania nowej funkcjonalności oprogramowania (programu komputerowego). Nowy kod źródłowy służy wytworzeniu całkiem nowego oprogramowania lub uzupełnieniu istniejącego już oprogramowania.

W wyniku prac Wnioskodawcy powstaje nowy kod źródłowy, nowe oprogramowanie (program komputerowy), w tym również oprogramowania, które powstają w wyniku rozwoju lub ulepszeń już istniejącego programu komputerowego. Wnioskodawca jest zobowiązany do przeniesienia na Zleceniodawcę wszystkich autorskich praw majątkowych wraz z prawem wykonywania zależnego prawa autorskiego oraz zezwolenia na wykonywanie tego prawa przez osoby trzecie, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, z możliwością dokonania w nich wszelkich zmian i modyfikacji na zasadzie wyłączności, na wszystkich polach eksploatacji.

Nabycie przez Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do oprogramowania (programów komputerowych) powstałych w wyniku realizacji umowy zawartej z Wnioskodawcą obejmuje następujące pola eksploatacji:

1. trwałe lub czasowe zwielokrotnianie programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, wytwarzanie dowolną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub kopii;

3. tłumaczenie, przystosowywanie, wprowadzanie zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian i modyfikacji w programach komputerowych;

4. rozpowszechnianie, wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Rozliczenia między Wnioskodawcą a Zleceniodawcą są dokonywane na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) wystawianych przez Wnioskodawcę za miesięczne okresy rozliczeniowe, a wynagrodzenie Wnioskodawcy ustalane jest jako iloczyn dni związanych z usługami programistycznymi i uzgodnionej stawki dziennej. Zaznacza się, że w przypadku prac o charakterze rutynowym, tj. suportowych, poświęcane na nie są odrębne dni – innymi słowy prace programistyczne są prowadzone przez Wnioskodawcę w inne dni, niż prace suportowe.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania bądź części Oprogramowania wytworzonych przez Niego. W wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej uznawane są, co do zasady, za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 PDOFU, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnymi Projektami realizowanymi przez Wnioskodawcę.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania bądź części Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem określonego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, np. na podstawie czasochłonności prowadzonych prac.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Działalność Wnioskodawcy nastawiona jest na wytworzenie oprogramowania zwiększającego zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje działalności polegającej na prowadzeniu badań naukowych. Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w szczególności wykonuje prace rozwojowe. Działalność gospodarcza prowadzona jest w sposób systematyczny, ponieważ współpraca ze Zleceniodawcą prowadzona jest w sposób stały i zorganizowany.

Podczas świadczenia usług programistycznych Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności. Tym samym działalność prowadzona jest w sposób systematyczny i uporządkowany. Współpraca ze Zleceniodawcą prowadzona jest nie tylko w sposób stały i zorganizowany, ale również metodyczny, albowiem Zleceniodawca przedkłada Wnioskodawcy swoje oczekiwania co do tworzonego oprogramowania i na tej podstawie Wnioskodawca przygotowuje plan działań, który umożliwić ma mu zrealizowanie oczekiwań kontrahenta. W związku z powyższym, działalność podejmowana jest w sposób systematyczny w rozumieniu art. 5 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma również charakter twórczy. W ramach tworzenia, ulepszania i modyfikacji oprogramowania (programu komputerowego) lub jego części dla Zleceniodawcy, Wnioskodawca często napotyka problemy, które przed ich wystąpieniem nie byłyby możliwe do przewidzenia. Dodanie jednej linii kodu do oprogramowania, która nie będzie współgrać z wcześniej istniejącym kodem może pozbawić oprogramowanie niektórych funkcjonalności, jak i całkowicie uniemożliwić korzystanie z oprogramowania. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca musi rozwiązywać wszelkie napotkane problemy. W związku z tym, Wnioskodawca musi posiadać odpowiednie umiejętności oraz wiedzę, a dodatkowo jest zmuszony nieustannie pogłębiać swoje kompetencje i wprowadzać innowacyjne rozwiązania. Rozwiązywanie nietypowych, wypadkowych problemów świadczy o tym, że działania Wnioskodawcy są kreatywne, ponieważ opracowuje on nowe koncepcje, dzięki którym oprogramowanie działa poprawnie i pozwala na korzystanie z wszystkich funkcjonalności w pełnym zakresie. Celem działalności Wnioskodawcy jest wytworzenie oprogramowania (programu komputerowego) zwiększającego zasoby wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ponadto, działalność Wnioskodawcy ma charakter indywidualny, gdyż jego praca polega między innymi na wprowadzaniu nowych funkcjonalności. Ma również charakter oryginalny, gdyż Wnioskodawca sam projektuje określone rozwiązania, które bywają elementami oprogramowania.

Jak już wskazano, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie tworzenia nowego i modyfikacji istniejącego oprogramowania. Jeżeli w ramach współpracy ze Zleceniodawcą powstaną utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej PAPPU), Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do tych utworów, a także poszczególnych ich części, w tym stanowiących odrębne utwory, na wszelkich znanych polach eksploatacji, tj. w przypadku utworów będących programami komputerowymi, w szczególności na polach eksploatacji wskazanych w art. 74 PAPPU, a w przypadku utworów innych niż programy komputerowe – w szczególności na polach eksploatacji wskazanych w przepisie art. 50 PAPPU.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego. Co ciekawe, definicja programu komputerowego pojawia się w prawie amerykańskim, tj. Copyright Act, który mówi, że jest to „zestaw instrukcji lub rozkazów, przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia danego rezultatu”. W praktyce można uznać, że formą jego wyrażenia będzie taka jego postać, która pozwoli na jego zwielokrotnienie, ewentualnie na uzyskanie programu w przyszłości. Formą wyrażenia programu będzie napisany przez programistę kod źródłowy przetłumaczony na tzw. kod wynikowy, zrozumiały dla komputera. I taki kod może stanowić formę wyrażenia programu, a więc podlega ochronie. Co istotne, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie przekłada wcześniej stworzonych idei czy pomysłów dostępnych na rynku w formie gotowych rozwiązań na język programistyczny, a przy rozwiązywaniu konkretnych problemów musi on pracować w sposób kreatywny.

Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania informatyczne, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne. Wnioskodawca tworzy rozwiązania programistyczne (w tym programy bądź ich części), w odniesieniu do których występuje odpłatne przekazanie praw Zleceniodawcy, czyli sprzedaż.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „PDOFU”), które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 PDOFU).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że na potrzeby prac wynikających z umów zawartych ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca w ramach współpracy z tym kontrahentem, na moment złożenia zeznania podatkowego za rok 2020 i lata następne, odpowiednio dysponował i będzie dysponował (ewidencja prowadzona jest przez Wnioskodawcę na bieżąco) odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu oraz zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb PDOFU.

Wszystkie prace realizowane w ramach tworzenia oprogramowania (programów komputerowych), w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami, dzięki czemu Wnioskodawca ma informacje, jak czasochłonne były poszczególne projekty związane z wytworzeniem oprogramowania. Pozwala to również, o czym wspomniano wcześniej, na odrębne wykazywanie tych pozycji (względem czynności niegenerujących przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej) na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca, chcąc prowadzić działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, musi ponosić wydatki m.in. na nabycie komputera, który umożliwia mu pracę nad tworzonym oprogramowaniem, a koszt ten musi być ponoszony cyklicznie z uwagi na konieczność modernizacji i pracy na komputerach aktualnej generacji. Dodatkowo, w celu prowadzenia działalności, Wnioskodawca musi ponosić koszty specjalistycznego sprzętu m.in. akcesoriów komputerowych, które umożliwiają mu wydajniejszą pracę nad tworzonym oprogramowaniem (programem komputerowym) oraz umożliwiają Wnioskodawcy testowanie stworzonego oprogramowania (programu komputerowego).

Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą skupioną na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych, ponosi także koszty, takie jak koszt obsługi księgowości i doradztwa podatkowego, koszty ubezpieczeń społecznych, które są kosztami pośrednio związanymi z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Koszty te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Poniżej przedstawiono ich szczegółowy katalog.

- Koszt usługi księgowej i doradztwa podatkowego – koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box). Koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności. Z kolei koszt poniesiony na usługi doradcze dotyczy możliwości skorzystania z Ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową. Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

- Koszt związany z oprogramowaniem, np. (`(...)`). Oprogramowanie jest użytkowane przez Wnioskodawcę do wykonania istoty jego pracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

- Koszty wyposażenia – Wnioskodawca dba o ergonomiczne stanowisko pracy, dlatego jest zmuszony ponosić koszty związane z wyposażeniem biura, np. biurko, krzesło, lampka. Jak powszechnie wiadomo odpowiednio przygotowane miejsce pracy pozwala zoptymalizować osiągane wyniki, stąd należy przyjąć że wydatki na odpowiednie wyposażenie biura są dla Wnioskodawcy kosztami niezbędnymi w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

- Koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego, w tym oprogramowania – należy podkreślić, iż zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (np. telefon, komputer, monitor, drukarka) to koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Komputer jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty. Natomiast pozostały sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywaną pracę oraz uwydatnia jej efekty. Z całą pewnością należy stwierdzić, iż przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programu.

- Koszt związane z poszerzaniem wiedzy zawodowej (np. literatura branżowa, szkolenia, konferencje, certyfikaty, licencje). Koszt ten obejmuje takie wydatki, jak m.in. literatura branżowa, udział w szkoleniach, konferencjach, certyfikaty, licencje. W tym miejscu należy podkreślić konieczność poniesienia wydatków na nieustanne kształcenie się Wnioskodawcy w branży IT, która podlega ciągłym zmianom. Oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawce wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, poznaje nowe technologie, co przyczynia się do poszerzenia jego oferty.

- Koszt usług telekomunikacyjnych (np. internet, abonament telefoniczny) – opłata za internet zapewnia Wnioskodawcy szybkie i stabilne łącze, które to jest wręcz nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty (tworzenie kodu, algorytmów), m.in. umożliwia zdalny kontakt z klientem lub innymi informatykami, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy. Również dzięki niniejszemu wydatkowi Wnioskodawca ma dostęp do wszelakich źródeł wiedzy, np. dokumentacji, publikacji, materiałów konferencyjnych. Nie można zapominać, że stałe łącze otwiera Wnioskodawcy przestrzeń do zdobywania nowej wiedzy, klientów, czy przekazywania owoców swojej pracy. Oprogramowanie zarówno w procesie jego produkcji, jak i dalszego funkcjonowania wykorzystuje dostęp do sieci. Jego wytworzenie, testowanie i dalsze wykorzystywanie nie byłoby możliwe bez internetu. W świetle powyższego Wnioskodawca zmuszony jest do zapewnienia łączności sprzętu komputerowego i elektronicznego z siecią internetową.

Zważając na wyżej wymienione koszty i ich charakter, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części (kwalifikowane IP). Jednocześnie Wnioskodawca sam nie chce kwalifikować tych kosztów jako kosztów do wskaźnika Nexus w kontekście możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej z tytułu IP Box, w związku z tym skierował do Urzędu pytanie (pytanie nr 3).

Wnioskodawca zauważa, że nie wie, czy prowadzi działalność badawczo-rozwojową, z tego względu kieruje pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca ustala dochód z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez odjęcie od przychodów ze zbycia danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania kosztów uzyskania przychodu. Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli dany wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła, wówczas Wnioskodawca stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 PDOFU, do poszczególnych rodzajów przychodów, np. w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na podstawie równania: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej /suma przychodów. Następnie koszty pośrednie działalności innowacyjnej mnoży przez przychody z danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania (jako osobnego KPWI) i dzieli przez sumę przychodów z działalności innowacyjnej.

W następnej kolejności Wnioskodawca ustala poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez przemnożenie uzyskanego dochodu ze zbycia danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania przez wskaźnik, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 PDOFU. Zwraca się uwagę na fakt, że Wnioskodawca oblicza mnożnik Nexus oddzielnie dla dochodów z poszczególnych programów komputerowych (zleceń), w związku z czym ustala On odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb PDOFU. W związku z tym, że przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów. Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc). W sytuacji, kiedy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej (np. ze względu na brak możliwości przyporządkowania kosztu bezpośredniego wprost do danego prawa), wówczas Wnioskodawca oblicza kwalifikowany dochód zgodnie z ustawowym wzorem dla tego samego rodzaju usługi (zgodnie z art. 30ca ust. 9 PDOFU).

Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji Projektu, w ramach którego wytwarzane jest Oprogramowanie bądź części Oprogramowania do końca danego miesiąca kalendarzowego. W prowadzonej Ewidencji dla każdej wystawionej faktury wykazuje się kwotę dotyczącą IP BOX. W odniesieniu do każdej faktury sprzedażowej Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR w kontekście rozliczenia IP BOX. W przypadku gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 PDOFU, i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania :

C__zy w sytuacji, gdy oprogramowanie jest wytwarzane w zespole, to efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Pana jest program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czy też część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest powstanie kodu programistycznego, który sam w sobie nie jest samodzielnym programem komputerowym, a stanowi jego część (część większej całości), co zostało opisane we wniosku. Wnioskodawca jest właścicielem stworzonego przez siebie oprogramowania komputerowego lub jego elementu (części), w tym oprogramowania tworzonego przez niego od podstaw. Na podstawie wiążącej go umowy przekazuje on to oprogramowanie (lub jego część) klientowi. Co do zasady, Wnioskodawca dokonuje prac na istniejącym już oprogramowaniu, należącym do jego klienta i w ramach tych prac powstaje unikatowe rozwiązania programistyczne przygotowane przez Wnioskodawcę (np. rozwiązania wprowadzające nową funkcjonalność, lub powodujące usprawnienie już istniejącej funkcjonalności). Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących programy komputerowe następuje na wszystkich polach eksploatacji znanych stronom w chwili zawarcia umowy. Co istotne, we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zawarto następujące pytanie: „Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 PDOFU?”. Żeby odpowiedzieć na to pytanie w pierwszej kolejności należy ustalić, czy utwory tworzone przez Wnioskodawcę podlegają ustawie o prawach pokrewnych i prawach autorskich (dalej PAPPU). W art. 30ca ust. 2 PDOFU występuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej, przepis ten wymaga również, aby spełnione zostały dwa kryteria: a. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz b. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Wskazując na kolejną część wniosku, należy podkreślić, że w opisie stanu faktycznego aspekt poruszony w pytaniu 1 lit. a) nie został rozstrzygnięty i opis ten miał charakter warunkowy. „Jeżeli w ramach współpracy ze Zleceniodawcą powstaną utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej PAPPU), Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do tych utworów, a także poszczególnych ich części, w tym stanowiących odrębne utwory, na wszelkich znanych polach eksploatacji, tj. w przypadku utworów będących programami komputerowymi, w szczególności na polach eksploatacji wskazanych w art. 74 PAPPU, a w przypadku utworów innych niż programy komputerowe - w szczególności na polach eksploatacji wskazanych w przepisie art. 50 PAPPU”. Z kolei w części B, gdzie Wnioskodawca zaprezentował własne stanowisko, w którym stwierdzono, co następuje: Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do programów komputerowych wytwarzanych przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 PDOFU, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Co za tym idzie, we wniosku w opisie stanu faktycznego nie wskazano jednoznacznie, czy utwory tworzone przez Wnioskodawcę podlegają ochronie w myśl art. 74 PAPPU, bo właśnie element ten był przedmiotem zapytania (i jest niezbędny do określenia przez organ podatkowy w celu odpowiedzenia na pytanie nr 2 zawartego we wniosku. Wnioskodawca zajął natomiast stanowisko w tym zakresie, wskazując, że wg niego na pytanie 2 należy odpowiedzieć twierdząco. Należy również zwrócić uwagę na art. 14b par. 1 w zw. z art. 14c par. 1 Ordynacji Podatkowej (dalej OPU) tak, aby przepisy te nie zostały naruszone przy wydaniu interpretacji podatkowej poprzez niepoddanie analizie wszystkich regulacji prawnych mających wpływ na zakres opodatkowania. Jeżeli pojęcia z przepisów prawa podatkowego odwołują się do innych dziedzin prawa (co ma miejsce w przypadku przytoczonego wyżej art. 30ca ust. 2 PDOFU), to norma prawnopodatkowa będzie w tym przypadku zbudowana nie tylko z przepisów PDOFU, ale również z ustawy np. o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Tym samym wszystkie przepisy tworzące ww. normę powinny być brane pod uwagę przy wydaniu interpretacji indywidualnej. Wg Wnioskodawcy, w przypadku interpretacji niejednoznacznej, uzależniającej ochronę od nierozstrzygniętego przez organ podatkowy zagadnienia (tj. odpowiedniego zakwalifikowania kwalifikowanych praw własności), wydana interpretacja nie będzie spełniała swojej podstawowej funkcji. W związku z powyższym w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2 przedstawione we wniosku należy w pierwszej kolejności odpowiedzieć na pytanie 1 lit. a). Wnioskodawca w tym zakresie ograniczył się jedynie do wskazania stanu faktycznego oraz zajęcia stanowiska w sprawie, nie może on natomiast rozstrzygnąć aspektu kluczowego z punktu widzenia udzielenia przez organ podatkowy odpowiedzi na pytanie nr 2 z wniosku. Zgodnie z art. 14b par. 3 OPU składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W przypadku konieczności powzięcia dalszych czynności uszczegóławiających stan faktyczny Wnioskodawca przekaże stosowne informacje, nie może on jednak dokonać oceny prawdo-podatkowej zaistniałego stanu faktycznego niezbędnego do udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2 i dokonać tego powinien organ wydający interpretację indywidualną w omawianej sprawie, poddając analizie wszystkie regulacje prawne mające wpływ na zakres opodatkowania.

Czy w sytuacji, gdy w efekcie prac prowadzonych przez Pana będzie powstawać część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to ww. osoby (współtwórcy, w tym Pan) przenoszą razem (łącznie) na rzecz zleceniodawcy (jako współwłaściciele) na podstawie odrębnej, wspólnie zawartej umowy prawo do stworzonego przez nich łącznie programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i z tego tytułu otrzymuje Pan wynagrodzenie?

W omawianym stanie faktycznym taka sytuacja nie występuje. Nie ma wspólnej umowy zawartej między wszystkimi podwykonawcami a odbiorcą usługi. Złożone projekty programistyczne są realizowane przez wielu podwykonawców specjalizujących się w różnych językach programowania czy obszarach szeroko rozumianego IT, każdy z nich może współpracować ze zleceniodawcą na różnych warunkach i w różnych okresach dokonywać przeniesienia praw autorskich. Każdy z podwykonawców podpisuje odrębną umowę ze zleceniodawcą, w ramach której dokonuje przeniesienia praw autorskich na realizowanej utwory, ponosząc przy tym, w ramach tej prowadzonej działalności gospodarczej, ryzyko swoich działań. W praktyce może wystąpić sytuacja, w której Wnioskodawca nawet nie wie, jakie podmioty, oprócz jego, biorą udział w realizacji określonego projektu.

Czy działania Pana polegające na rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania aplikacji zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania?

Zgodnie z opisem stanu faktycznego odpowiedź na pytanie jest twierdząca. Z kolei wszelkie czynności nie wpisujące się w działalność rozwojową, jak np. usługi suportowe, nie są brane pod uwagę do rozliczenia ulgi IP BOX.

Czy w stosunku do oprogramowania, które Pan rozwija/ulepsza, posiada Pan wyłączną licencję, tj. umowę, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Pana z tego prawa?

Wnioskodawca nie jest na żadnym etapie właścicielem oprogramowania udostępnianego mu do rozwijania/ulepszania. Co ważne, nie musi ono należeć również do zleceniodawcy Wnioskodawcy. Przykład: firma (`(...)`) będąca właścicielem oprogramowania X, zatrudnia firmę Z do zbudowania nowego rozwiązania w zakresie raportowania dla klientów indywidualnych, następnie firma Z zatrudnia do realizacji części prac Wnioskodawcę. Należy podkreślić, że dopiero rozwiązania programistyczne tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, które rozwijają/ulepszają to oprogramowanie, są jego własnością i to prawa do tych rozwiązań muszą następnie zostać przeniesione, za wynagrodzeniem, przez Wnioskodawcę na jego zleceniodawcę.

Czy w przypadku rozwijania/ulepszania oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej):

- jeżeli tak ‒ czy przenosi Pan całość autorskich praw majątkowych, otrzymując w zamian wynagrodzenie za sprzedaż tego prawa,

- jeżeli nie – czy Pana wynagrodzenie jest tylko wynagrodzeniem za efekty swoich prac badawczo-rozwojowych?

W celu udzielenia odpowiedzi na tak zadane pytanie należy wskazać stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 lit. a). Nie jest rolą Wnioskodawcy określenie, czy w analizowanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie art. 74 PAPPU. Natomiast odpowiadając na pozostałą część pytania – we wniosku wskazano, że PAPPU nie zawiera definicji programu komputerowego. Co ciekawe, definicja programu komputerowego pojawia się w prawie amerykańskim, tj. Copyright Act, który mówi, że jest to „zestaw instrukcji lub rozkazów, przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia danego rezultatu”. W praktyce można uznać, że formą jego wyrażenia będzie taka jego postać, która pozwoli na jego zwielokrotnienie, ewentualnie na uzyskanie programu w przyszłości. Formą wyrażenia programu będzie napisany przez programistę kod źródłowy przetłumaczony na tzw. kod wynikowy, zrozumiały dla komputera. I taki kod może stanowić formę wyrażenia programu, a więc, co do zasady, powinien podlegać ochronie. Co istotne, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie przekłada wcześniej stworzonych idei czy pomysłów dostępnych na rynku w formie gotowych rozwiązań na język programistyczny, a przy rozwiązywaniu konkretnych problemów musi on pracować w sposób kreatywny. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania informatyczne, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne/programistyczne. Zgodnie z umową zawartą przez Wnioskodawcę ze zleceniodawcą, przekazuje on mu prawa autorskie do określonych, tworzonych przez siebie utworów lub ich części.

Od kiedy dokładnie prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję?

Od stycznia 2020 r.

Czy w odrębnej ewidencji na bieżąco wyodrębnia Pan:

- przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz

- koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu_?_

Przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, są na bieżąco wyodrębniane w ewidencji.

Czy wydatki na usługi doradcze obejmują również opłatę za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej; pod pojęciem wydatków na usługi doradcze wskazał Pan bowiem na fakt złożenia wniosku o interpretację?

Tak. Mogą to być również inne wydatki związane z doradztwem podatkowym, a dotyczące np. prowadzenia ewidencji IP BOX, czy sposobu kalkulacji podatku.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztów związanych z oprogramowaniem; pod tym pojęciem Pan wskazał np. (`(...)`), w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie?

Koszty te związane są z narzędziami i licencjami na narzędzia potrzebne do wytwarzania oprogramowania, tutaj aktualnie Wnioskodawca korzysta z (`(...)`). Osobnym kosztem może być dostęp do treści profesjonalnych, jak abonament w (`(...)`) czy szkoleń (aktualnie pojedyncze szkolenia). Przykład takich kosztów, których aktualnie Wnioskodawca nie ma, mogą stanowić też: – subskrypcje w chmurze, – subskrypcje (`(...)`), – inne (`(...)`) (możliwa zamiana (`(...)`) na (`(...)`)). Ponadto w zakresie tym występują również opłaty, np. za Internet (dostęp do Internetu).

Czy oprogramowanie stanowi wartości niematerialne i prawne_, od których dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych?_

Nie, produkt w postaci oprogramowania jest przekazywany przez Wnioskodawcę zleceniodawcy. Jeśli natomiast chodzi o program kupowane w celu technicznej realizacji usług programistycznych (np. oprogramowanie (`(...)`)), to oczywiście mogą one stanowić wartości niematerialne i prawne w myśl PDOFU. Mowa tu jednak o narzędziach pracy Wnioskodawcy, a nie o tworzonych przez niego utworach.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na koszt wyposażenia_;_ pod tym pojęciem Pan wskazał np. biurko, krzesło, lampka_, w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie?_

Nie da się jednoznacznie wskazać wszystkich przedmiotów wyposażenia, które mogą być konieczne do zakupienia w przypadku prowadzonej działalności. Ww. katalog można rozszerzyć przykładowo o podstawkę pod myszkę czy klawiaturę, podkładkę pod odcinek krzyżowy pleców, szafę na przechowywanie dokumentów związanych z działalnością, regał na książki branżowe, czy podkładkę po nogi dla utrzymania prawidłowej pozycji ciała podczas pracy. Istotne jest, że mowa tu wyłącznie o takich wydatkach na wyposażenie, które spełniają główną przesłankę art. 22 ust. 1 PDOFU.

Czy wyposażenia stanowi środki trwałe_,_ od których dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych?

Zgodnie z przepisami PDOFU wyposażenie nie jest środkiem trwałym, a środek trwały nie jest wyposażeniem. Są to składniki majątku różniące się od siebie chociażby przewidywanym okresem użytkowania. Przykładowo, jeśli dany składnik majątku jest wyposażeniem, to nie jest ujmowany w ewidencji środków trwałych (i amortyzowany), tylko uwzględniany jest w kosztach oraz ewidencji wyposażenia.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego (w tym akcesoriów komputerowych), w tym oprogramowania; pod tym pojęciem Pan wskazał np. telefon, komputer, monitor, drukarka_, w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie?_

Należy odnieść się do pytania 1 lit k). Ww. katalog można rozszerzać o wiele pozycji, niemniej jednak mowa tu wyłącznie o wydatkach spełniających główny warunek art. 22 ust. 1 PDOFU.

Czy sprzęt komputerowy i elektroniczny (w tym akcesoria komputerowe) stanowi środki trwałe, a oprogramowanie wartości niematerialne i prawne, od których dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych?

Co do zasady tak. Proszę jednak wziąć pod uwagę, że jeżeli zakupiony laptop, z jakichkolwiek względów, miałby przewidywany okres użytkowania poniżej 1 roku, np. 1 miesiąc, to taki składnik majątku nie będzie stanowił środka trwałego, a wyposażenie.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na koszt związany z poszerzaniem wiedzy zawodowej_;_ pod tym pojęciem Pan wskazał np. literatura branżowa, szkolenia, konferencje, certyfikaty, licencje_, w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie?_

Analogicznie do odpowiedzi udzielonej na pytanie nr 1 lit. k) i lit. m).

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na koszt usług telekomunikacyjnych_;_ pod tym pojęciem Pan wskazał np. internet, abonament telefoniczny_, w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie?_

Analogicznie do odpowiedzi udzielonej na pytanie nr 1 lit. k) i lit. m).

Wskazanie, jakie koszty mają być przedmiotem pytania nr 3, czy oprócz kosztów usługi księgowej i doradztwa podatkowego, związanych z oprogramowaniem, wyposażenia, zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego, związanych z poszerzaniem wiedzy zawodowej, usług telekomunikacyjnych_, czy są to również koszty ubezpieczeń społecznych, artykułów biurowych, amortyzacji i użytkowania samochodu,_ związane z wyjazdami służbowymi oraz udziałem w szkoleniach i konferencjach (np. bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu)__; – jeśli tak – prosimy Pana o wskazanie:

- co należy rozumieć pod pojęciem kosztów ubezpieczeń społecznych_;_

Mowa o składkach na ubezpieczenie społeczne w myśl ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

- co należy rozumieć pod pojęciem kosztów artykułów biurowych;

Wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 lit. k.

- co należy rozumieć pod pojęciem kosztów amortyzacji i użytkowania samochodu;

Mowa o samochodzie osobowym będącym środkiem trwałym Wnioskodawcy, od którego dokonywane są odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami PDOFU. Użytkowanie takiego samochodu, co do zasady, związane jest z ponoszeniem oczywistych kosztów, takich jak naprawy, przeglądy, ubezpieczenia, np. OC i AC, czy wymiana opon.

- czy samochód stanowi środek trwały, od którego dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych;

Tak. Należy jednak wziąć pod uwagę, w przypadku np. samochodu użytkowanego w ramach leasingu operacyjnego nie jest on, zgodnie z PDOFU oraz postanowieniami umowy z leasingodawcą, środkiem trwałym Wnioskodawcy aż do momentu jego wykupu z leasingu.

- co należy rozumieć pod pojęciem kosztów związanych z wyjazdami służbowymi oraz udziałem w szkoleniach i konferencjach (np. bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu)__; pod tym pojęciem Pan wskazał np. bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu__, w związku z tym prosimy doprecyzować, czy pod tym pojęciem ma Pan na myśli również inne wydatki, jeśli tak – prosimy wskazać jednoznacznie jakie;

Katalog ten można poszerzyć np. o opłaty za przejazdy autostradowe, czy winiety. Ponadto stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest analogiczne do odpowiedzi udzielonej na pytanie nr 1 lit. k) i lit. m).

- czy wskazane przez Pana koszty ubezpieczeń społecznych, artykułów biurowych, amortyzacji i użytkowania samochodu, związane z wyjazdami służbowymi oraz udziałem w szkoleniach i konferencjach (np. bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu) zostały faktycznie poniesione na prowadzoną przez Pana działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; prosimy wskazać przesłanki świadczące o bezpośrednim powiązaniu tych wydatków z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania_;_

Przykładowo, gdyby Wnioskodawca miał zawrzeć umowę na świadczenie usług programistycznych z firmą posiadającą siedzibę w Niemczech i w celu podpisania umowy konieczne byłoby wcześniejsze spotkanie z przedstawicielami tej firmy (potencjalnym klientem Wnioskodawcy), to wydatki na bilety lotnicze czy taksówki będą miały związek bezpośredni ze świadczoną usługą.

Zważywszy na informację zawartą w treści wniosku, że na potrzeby prac wynikających z umów zawartych ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca w ramach współpracy z tym kontrahentem, na moment złożenia zeznania podatkowego za rok 2020 i lata następne_, prosimy jednoznacznie wskazać, czy opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu (na skutek wezwania) informacje/dane/warunki będą spełnione również w latach następujących po roku 2020?_

Tak.

Pytania:

1. Czy:

a) w świetle przedłożonego stanu faktycznego można uznać, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę, a opisane w niniejszym wniosku wpisują się w działalność badawczo-rozwojową?

b) jeżeli odpowiedź na pytanie 1 lit. a) jest twierdząca, to prawa autorskie do programów komputerowych, które są tworzone samodzielnie i bezpośrednio przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU?

2. Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 PDOFU?

3. Czy wymienione poniżej wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 PDOFU, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 PDOFU, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej:

- Koszt usługi księgowej i doradztwa podatkowego,

- Koszt związany z oprogramowaniem komputerowym,

- Koszty wyposażenia,

- Koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego,

- Koszt związane z poszerzaniem wiedzy zawodowej,

- Koszt usług telekomunikacyjnych,

- koszty składek społecznych zgodnie z ww. wskazaniem,

- koszty amortyzacji samochodu osobowego,

- koszty związane z udziałem w szkoleniach i konferencjach?

4. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca PDOFU?

Treść pytania nr 3 wynika z uzupełnienia wniosku.

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 lit. a) – należy stwierdzić, że Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową. W ramach opisanych Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania. Wytwarzanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny, czyli metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność twórcza związana z oprogramowaniem obejmuje prace rozwojowe, gdyż Wnioskodawca nabywa, łączy i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę do tworzenia oprogramowania, co daje podstawy do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca tworzy kod, pracując jednocześnie w zespole. Kod stworzony przez Wnioskodawcę zostaje zaimplementowany w inny obszerniejszy kod stworzony przez pozostałych członków zespołu. Kod samodzielnie i bezpośrednio stworzony przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej jako program komputerowy oraz ma cechy innowacyjności. Wnioskodawca przenosił całość praw autorskich do programu komputerowego, które podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) na kontrahentów w ramach wynagrodzenia ustalonego w umowie. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Omawiane oprogramowanie było i jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę.

Tym samym Wnioskodawca uważa swoją działalność za działalność badawczo- rozwojową, gdyż prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone jest przez Wnioskodawcę samodzielnie i stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Z kolei, odnosząc się do pytania nr 1lit. b) – art. 30ca ust. 2 PDOFU wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8.

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej, przepis ten wymaga również, aby spełnione zostały dwa kryteria:

a. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz

b. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy uznać, że Oprogramowanie lub część Oprogramowania stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Artykuł 74 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie (definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów) podlega ochronie jak utwór literacki. Oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Preferencja IP BOX odnosi się do działalności badawczo-rozwojowej. Istotne zatem, aby zakres prac nad projektem można było zaliczyć do prac badawczo-rozwojowych. Działalność ta, zgodnie z Art. 5a PDOFU, to „działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów do tworzenia nowych zastosowań”. Nie są to działania rutynowe ani okresowe (nie jest to utrzymanie techniczne produktu).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, nie sposób podważyć, że charakter prac prowadzonych przez Wnioskodawcę spełnia te kryteria. Do programów komputerowych stosuje się wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o PAIPP zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red.), Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 – art. 74).

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do programów komputerowych wytwarzanych przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 PDOFU, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca będzie w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku, do wytworzenia, ulepszenia czy rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje Wydatki do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Zważając na wyżej wymienione koszty i ich charakter, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części (kwalifikowane IP).

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – należy stwierdzić, że dochodem z kwalifikowanego IP, zgodnie z art. 30ca ust. 7 PDOFU, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

- z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP;

- ze sprzedaży kwalifikowanego IP;

- z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

- z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z postanowieniami konkretnej umowy współpracy w ramach wykonywanych usług przenoszone są przez Wnioskodawcę na rzecz danego Zleceniodawcy wytworzone oprogramowania. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Niniejsza należność obejmuje honorarium za przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do programu komputerowego.

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania należy zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 PDOFU. Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej w projekcie, który jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią wg nas autorskie prawo do programu komputerowego w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU. Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

a) przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz

b) należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 PDOFU;

c) podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Według Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki uznania, ponieważ wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy – odnośnie do pytania nr 3 – wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 PDOFU.

Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 5 do kosztów (o których mowa w ust. 4 tego artykułu), nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umowy na rzecz określonego Kontrahenta.

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone honorarium, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową ponosi On wydatki na:

- Koszt usługi księgowej i doradztwa podatkowego,

- Koszt związany z oprogramowaniem komputerowym,

- Koszty wyposażenia,

- Koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego,

- Koszt związany z poszerzaniem wiedzy zawodowej,

- Koszt usług telekomunikacyjnych,

- koszty składek społecznych zgodnie z ww. wskazaniem,

- koszty amortyzacji i użytkowania (eksploatacji) samochodu osobowego,

- koszty związane z udziałem w szkoleniach i konferencjach.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 PDOFU i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego oprogramowania, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji opisanej we wniosku, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 PDOFU).

Wg Wnioskodawcy wszystkie wymienione ww. wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 PDOFU, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 PDOFU, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będą stanowiły koszty do obliczenia wskaźnika NEXUS, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 PDOFU.

Zdaniem Wnioskodawcy – odnosząc się do pytania nr 4 – zgodnie z art. 30ca ust. 1 PDOFU podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 1 i następne PDOFU wskazują, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu PDOFU;

2. wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowalnych praw własności intelektualnej;

3. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej;

4. określenie wysokości dochodu, jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;

5. prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

W analizowanych przypadku Wnioskodawca:

1. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu PDOFU;

2. w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. oprogramowanie;

3. programy komputerowe sprzedaje na rzecz Kontrahentów, z tytułu czego uzyskuje On przychody;

4. dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów z danego programu komputerowego, przez co określa dochód ze sprzedaży określonego oprogramowania, w tym jest w stanie obliczyć wartość Nexus dla każdego z nich;

5. wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5%, wynika z odrębnie prowadzonej Ewidencji.

Po spełnieniu warunków formalnych dot. prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie art. 30ca tej ustawy.

Uzasadnieniem takiego stanowiska jest to, że:

1. W ramach prowadzonych usług jedynym efektem jego pracy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniającej wymogi art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Następuje przekazanie praw własności intelektualnej Wnioskodawcy klientom, za co pobiera on określone wynagrodzenie. Następuje więc faktyczna ich sprzedaż. Wg ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

Ze względu na to, że prawa te stanowią przedmiot powstały w wyniku prowadzonych przez niego usług dla klientów oraz, uwzględniając, że nie świadczy żadnych innych usług dla klientów, oprócz tworzenia dzieł w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, wartość wytworzonych wartości intelektualnych jest określona wysokością faktury, którą Wnioskodawca wystawia dla swoich klientów za zrealizowane usługi. W efekcie tego Wnioskodawca traci, a klient zyskuje prawa własności intelektualnej. Co istotne, w uzasadnieniu do projektu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego (w tym przypadku ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, art. 1 ust 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1) lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

W związku z powyższym Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest :

- nieprawidłowe w części dotyczącej uznania wydatku na lamkę i opłatę za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,

- prawidłowe w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 5a pkt 38 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Art. 5a pkt 39 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Art. 5a pkt 40 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Art. 4 ust. 3 ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie tworzenia samodzielnie oprogramowania. Wskazał Pan, że – tworząc oprogramowanie – opracowuje Pan nowe koncepcje, narzędzia, rozwiązania niewystępujące dotychczas w praktyce Pana i zleceniodawcy, które można uznać za innowacyjne. Efektem Pana pracy jest powstanie nowego oprogramowania, nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań lub nowych funkcjonalności oprogramowania, niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Pana zleceniodawcy oraz Pana i w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących zarówno w przedsiębiorstwie klienta zleceniodawcy oraz przedsiębiorstwie Zleceniodawcy. Działalność prowadzona przez Pana nastawiona jest na wytworzenie oprogramowania zwiększającego zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wskazał Pan również, że działalność gospodarcza prowadzona jest w sposób systematyczny, ponieważ współpraca ze zleceniodawcą prowadzona jest w sposób stały i zorganizowany.

Podczas świadczenia usług programistycznych w ramach prowadzonej działalności nabywa Pan, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności. Działania przez Pana podejmowane nie są rutynowe. Tworzenie przez Pana oprogramowania, o którym mowa we wniosku, stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, stwierdzamy, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując – podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, w zakresie tworzenia samodzielnie od podstaw oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Art. 30ca ust. 1 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Art. 30ca ust. 2 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Art. 30ca ust. 3 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Art. 30ca ust. 4 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

| (a + b) * 1,3 | a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Art. 30ca ust. 5 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Art. 30ca ust. 7 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Art. 30cb ust. 2 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Art. 30cb ust. 3 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy Pan samodzielnie oprogramowanie;

2. wykonuje Pan powyższe czynności w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. w wyniku prowadzonych przez Pana prac w zakresie tworzenia oprogramowania od podstaw powstaje autorskie prawo do programu komputerowego, które podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

4. przenosi Pan na zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do wytworzonego od podstaw oprogramowania i otrzymuje za to wynagrodzenie – uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

5. prowadzi Pan na bieżąco od stycznia 2020 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję i wyodrębnia w niej: każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

6. opisane i wyeksponowane informacje/dane/warunki będą spełnione również w latach następujących po roku 2020.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 74 ust. 2 ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Pana oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone od podstaw w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że może Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując – autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane samodzielnie przez Pana od podstaw w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne przeniesienie przez Pana prawa autorskiego do programu komputerowego w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym osiąga Pan kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Tym samym jest Pan uprawniony, w zakresie tworzenia samodzielnie oprogramowania od podstaw, do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania wobec dochodu uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania kosztów:

- usługi księgowej i doradztwa podatkowego:

- związanych z oprogramowaniem komputerowym ((`(...)`), abonament w (`(...)`), szkolenia, subskrypcje w chmurze, subskrypcje (`(...)`), inne (`(...)`), opłaty za Internet),

- wyposażenia (biurko, krzesło, lampka, podstawka pod myszkę, klawiatura, podkładka pod odcinek krzyżowy pleców, szafa na przechowywanie dokumentów związanych z działalnością, regał na książki branżowe, podkładka pod nogi dla utrzymania prawidłowej pozycji ciała podczas pracy),

- zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego (telefon, komputer, monitor, drukarka),

- związanych z poszerzaniem wiedzy zawodowej (literatura branżowa, szkolenia, konferencje, certyfikaty, licencje),

- usług telekomunikacyjnych (Internet, abonament telefoniczny),

- składek ubezpieczeń społecznych,

- koszty amortyzacji i użytkowania (eksploatacji) samochodu osobowego (naprawy, przeglądy, ubezpieczenie OC, AC, wymiana opon),

- związanych z udziałem w szkoleniach i konferencjach (bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu, opłaty za przejazdy autostradowe, winiety),

za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

- wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

- kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

- dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

- wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

- wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Ponadto w przypadku poniesienia wydatku na zakup środka trwałego, który podlega amortyzacji podatkowej oraz ma związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus. Uwzględnić może jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Tym samym, wydatki poniesione przez Pana na:

- koszt usługi księgowej i doradztwa podatkowego (z wyjątkiem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej),

- koszt związany z oprogramowaniem komputerowym ((`(...)`), abonament w (`(...)`), szkolenia, subskrypcje w chmurze, subskrypcje (`(...)`), inne (`(...)`), opłaty za Internet),

- koszty wyposażenia (biurko, krzesło, koszty wyposażenia: podstawka pod myszkę, klawiatura, podkładka pod odcinek krzyżowy pleców, szafa na przechowywanie dokumentów związanych z działalnością, regał na książki branżowe, podkładka pod nogi dla utrzymania prawidłowej pozycji ciała podczas pracy),

- koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego (telefon, komputer, monitor, drukarka – w przypadku środków trwałych tylko do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym),

- koszt związany z poszerzaniem wiedzy zawodowej (literatura branżowa, szkolenia, konferencje, certyfikaty, licencje),

- koszt usług telekomunikacyjnych (Internet, abonament telefoniczny),

- koszty składek ubezpieczeń społecznych,

- koszty amortyzacji (tylko do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym) i użytkowania (eksploatacji) samochodu osobowego (naprawy, przeglądy, ubezpieczenie OC, AC, wymiana opon),

- koszty związane z udziałem w szkoleniach i konferencjach (bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu, opłaty za przejazdy autostradowe, winiety),

mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z objaśnień wynika również, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca powinien przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Kosztu bezpośrednio związanego z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie może natomiast stanowić koszt lampki, ponieważ nie ma on związku z wytworzeniem kwalifikowanego IP. Koszt ten nie jest kosztem bezpośrednio związanym z wytwarzaniem IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus.

W ust. 118 Objaśnień podatkowych opublikowanych przez Ministerstwo Finansów, dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej wyjaśniono, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Taką opłatą finansową jest m.in. opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Pana na koszt usługi księgowej i doradztwa podatkowego (z wyjątkiem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej), koszt związany z oprogramowaniem komputerowym ((`(...)`), abonament w (`(...)`), szkolenia, subskrypcje w chmurze, subskrypcje (`(...)`), inne (`(...)`), opłaty za Internet), koszty wyposażenia (biurko, krzesło, podstawka pod myszkę, klawiatura, podkładka pod odcinek krzyżowy pleców, szafa na przechowywanie dokumentów związanych z działalnością, regał na książki branżowe, podkładka pod nogi dla utrzymania prawidłowej pozycji ciała podczas pracy), koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego (telefon, komputer, monitor, drukarka – w przypadku środków trwałych tylko do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym), koszt związany z poszerzaniem wiedzy zawodowej (literatura branżowa, szkolenia, konferencje, certyfikaty, licencje), koszt usług telekomunikacyjnych (Internet, abonament telefoniczny, koszty składek ubezpieczeń społecznych, koszty amortyzacji (tylko do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym) i użytkowania (eksploatacji) samochodu osobowego (naprawy, przeglądy, ubezpieczenie OC, AC, wymiana opon), koszty związane z udziałem w szkoleniach i konferencjach (bilety lotnicze, bilety kolejowe, taksówki, (`(...)`), hotel, dieta, bilety wstępu, opłaty za przejazdy autostradowe, winiety), można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. T****akim kosztem nie są natomiast wydatki poniesione na zakup lampki i opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wytwarzania przez Pana oprogramowania samodzielnie od podstaw. Natomiast w części dotyczącej prac w zespole oraz rozwijania i ulepszania przez Pana oprogramowania wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).