INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.) – uzupełnionym 5 października 2021 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
20 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony 5 października 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
10 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła – będąc panną – wraz z P. K. lokal mieszkalny w X. (…, pow. użytkowa 33 m2). Udział Wnioskodawczyni wynosił ½ części lokalu. Właścicielem pozostałej ½ części nieruchomości był P. K.
Lokal kosztował 210 000 zł. Wkład własny na zakup mieszkania wynosił 100 000 zł. 50 000 zł wkładu własnego wniosła Wnioskodawczyni, pozostałe 50 000 zł P. K. Na 110 000 zł wspólnie zaciągnęli kredyt hipoteczny (umowa kredytowa z 20 stycznia 2020 r. zawarta w Banku Y).
10 czerwca 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała P. K. ½ części lokalu, której była właścicielem. Należną Wnioskodawczyni kwotę 105 000 zł P. K. zapłacił w następujący sposób:
- 50 000 zł przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni dnia 8 czerwca 2021 r.;
- 55 000 zł zostało uznane jako zapłacone poprzez przejęcie kredytu na mieszkanie w całości przez P. K. – zwolnienie z długu nastąpiło 31 maja 2021 r. poprzez zawarcie umowy o zwolnienie z kredytu.
Kwota 50 000 zł, którą Wnioskodawczyni zapłaciła za zakup mieszkania jako wkład własny, to darowizna od rodziców Wnioskodawczyni (J. i J. W.) otrzymana 18 grudnia 2019 r., 24 stycznia 2020 r. Darowizna była zwolniona z podatku od spadków i darowizn. Fakt darowizny został zgłoszony do urzędu skarbowego w X., ul. M.
W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:
- wniosek z dnia 12 sierpnia 2021 r. dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości;
- Wnioskodawczyni oczekuje wykładni: art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 19 ust. 1, art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
- przedmiot wniosku: art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 19 ust. 1, art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).
1. Czy w przypadku gdy Wnioskodawczyni posiadała własność mieszkania wspólnie z były partnerem jako współwłasność w udziałach po ½ i swój udział odsprzedała jemu w okresie 5 lat od nabycia za cenę nabycia (bez uzyskania żadnego przysporzenia w majątku ani dochodu) powstanie obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału we własności lokalu mieszkalnego, a jeżeli tak to jaka kwota w tym przypadku byłaby podstawą ustalenia zobowiązania podatkowego?
2. Czy w przypadku gdy ww. cena sprzedaży składała się z dwóch składowych, tj. kwoty 50 000 zł w postaci przelewu bankowego od byłego partnera tytułem zwrotu wkładu własnego Wnioskodawczyni oraz 55 000 zł z tytułu przejętego przez byłego partnera zobowiązania kredytowego ciążącego na Wnioskodawczyni na rzecz Banku PKO BP, czyli de facto kwota, której nigdy nie posiadała, ani nie otrzymała ze sprzedaży nieruchomości – powstanie obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału we własności lokalu mieszkalnego od ceny sprzedaży tegoż udziału?
Prezentując własne stanowisko – stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku – Wnioskodawczyni wskazała, że godnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyłączeniem dochodów wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)- d) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.
W wyniku rozstania z partnerem Wnioskodawczyni postanowiła przenieść swój udział wynoszący ½ we własności nieruchomości na byłego partnera. Nabycie nastąpiło 10 lutego 2020 r. za kwotę 210 000 zł (były partner wniósł 50 000 zł, Wnioskodawczyni także 50 000 zł z kredytu bank pokrył resztę ceny, tj. 110 000 zł), zaś odsprzedanie udziału nastąpiło po roku i 4 miesiącach od nabycia, tj. w dniu 10 czerwca 2021 r. Wartość zbywanego udziału została określona na 105 000 zł. Ze sprzedaży tego udziału
Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego dochodu, ani żadnej innej korzyści finansowej. Po prostu nie chciała być we współwłasności z byłym partnerem a on chciał dalej użytkować to mieszkanie dla własnych celów.
Ponadto Wnioskodawczyni posiadała zobowiązanie kredytowe na kwotę 55 000 zł wobec banku, które to zobowiązanie scedowała na byłego partnera. Za zgodą banku on przejął spłatę tego kredytu a zatem tu także nie odniosła z tej transakcji żadnej korzyści ani dochodu. Biorąc pod uwagę galopujące ceny nieruchomości, to Wnioskodawczyni poniosła wręcz wymierną stratę z tytułu sprzedaży tego udziału.
Zatem biorąc pod uwagę powyższe – zdaniem Wnioskodawczyni –
- w przypadku kwoty 50 000 zł uzyskanej z tytułu sprzedaży przeniesienie prawa własności nieruchomości co prawda miało odpłatny charakter, jednakże ponieważ na skutek sprzedaży Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia w majątku sprzedaż ta nie spowodowała powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
- w przypadku pozostałej wartości 55 000 zł transakcji zgodnie ze stanowiskiem zawartym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 lipca 2020 r. sygn. akt II FSK 1196/18 przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu nie miało odpłatnego charakteru, gdyż jako przenosząca to prawo Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia majątkowego, zmieniła się tylko struktura majątku Wnioskodawczyni, jednakże sprzedaż ta nie spowodowała powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu.
Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – stanowi ono źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Z powyższego zatem wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości/udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej/jego nabycia.
W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni w lutym 2020 r. nabyła wraz z byłym partnerem lokal mieszkalny (po ½ części nieruchomości – udział). W czerwcu 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała byłemu partnerowi ½ części lokalu, której była właścicielem. Należna Wnioskodawczyni kwota została zapłacona w następujący sposób:
- część przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni dnia 8 czerwca 2021 r.;
- część została uznana jako zapłacona poprzez przejęcie kredytu na mieszkanie w całości przez byłego partnera – zwolnienie z długu nastąpiło 31 maja 2021 r. poprzez zawarcie umowy o zwolnienie z kredytu.
Innymi słowy – w przedmiotowej sprawie – Wnioskodawczyni przenosząc na rzecz drugiego współwłaściciela udział w lokalu mieszkalnym dokonała jego odpłatnego zbycia.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między osobami fizycznymi, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 tej ustawy, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Umowa sprzedaży, będąca niewątpliwie formą odpłatnego zbycia nieruchomości, uregulowana została w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Sprzedaż w rozumieniu cywilnoprawnym ma więc charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia własności nieruchomości i zapłacenia sprzedawcy ceny.
W myśl art. 3531 Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Zauważyć także należy, że użyty w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy termin „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, umowy zamiany lub sprzedaży. „Płatność” natomiast nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).
Biorąc pod uwagę powyższe i dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Przychód z tego tytułu powstaje w dacie zbycia udziału w nieruchomości. Jego wartość wynika z umowy sprzedaży (aktu notarialnego).
Stosownie bowiem do treści art. 19 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie natomiast do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).
Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp.
Koszty te – jako koszty odpłatnego zbycia – pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa określony zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym – w omawianej sprawie – dochodem Wnioskodawczyni z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, jest różnica pomiędzy przychodem określonym na podstawie art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. – co do zasady – wartością udziału w nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia a kosztami uzyskania tego przychodu ustalonymi na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy obejmującymi: udokumentowane koszty nabycia nieruchomości: cenę nabycia nieruchomości, prowizję biura nieruchomości przy zakupie nieruchomości, opłaty notarialne dotyczące czynności nabycia nieruchomości, podatki obciążające Wnioskodawczynię z tytułu czynności jej nabycia; udokumentowane stosownie do art. 22 ust. 6e ustawy nakłady (wydatki na remont nieruchomości) poczynione w okresie jej posiadania, które zwiększyły jej wartość – w części przypadającej na Wnioskodawczynię jako współwłaścicielkę. Dochód ten podlega opodatkowaniu według stawki podatku wynoszącej 19%, stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec tego nie można zgodzić się ze stwierdzeniami Wnioskodawczyni, że: na skutek sprzedaży Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia w majątku sprzedaż ta nie spowodowała powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz że przenosząca to prawo Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia majątkowego, zmieniła się tylko struktura majątku Wnioskodawczyni, jednakże sprzedaż ta nie spowodowała powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.
W świetle art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39), wykazać:
-
dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
-
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.
Końcowo nadmienić należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe zostały szczegółowo wyliczone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, odpłatne zbycie w udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału, określonym zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu – ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c cytowanej ustawy podatkowej.
Niemniej zauważyć należy, że w analizowanej sprawie może jednak nie powstać zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku, gdy przychód z omawianej transakcji będzie równy dochodowi, bądź też w sytuacji skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia dochodu na tzw. „cele mieszkaniowe”.
Podkreślenia przy tym wymaga, że dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, organ interpretacyjny nie może rozstrzygać w kwestiach, które wymagają przeprowadzenia postępowania podatkowego. W konsekwencji zatem, nie może dokonać ustalenia wysokości podatku, do zapłaty którego Wnioskodawczyni będzie zobowiązana, co sugeruje treść wniosku. Przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy regulujące zasady jego ustalania. Wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, organ nie dokonuje wyliczenia kwot przychodów oraz kosztów. W związku z tym nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę wartości. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.
W przedmiotowej sprawie należy odróżnić zakres norm określających sposób ustalania dochodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomości – w tym przychodu i kosztów uzyskania przychodów – od sposobu obliczenia oraz udokumentowania (udowodnienia) tych wartości. Zarówno weryfikacja prawidłowości przyjętych wartości przychodu i kosztów uzyskania przychodów oraz dokonanych obliczeń nie jest elementem zastosowania przepisu – może być ona dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych, które nie jest możliwe w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Wówczas, zgodnie z ogólną zasadą prawną, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie wywodzącej z tego tytułu skutki prawne, podatnik będzie musiał wykazać, że prawidłowo obliczył, zaewidencjonował i wykazał określone wartości w złożonym zeznaniu.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.