0115-KDIT3.4011.710.2021.2.MJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu: 11 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu: 13 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania osiąganych przychodów z działalności korepetycyjnej za przychody z działalności wykonywanej osobiście – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

11 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu: 13 października 2021 r.).

W ww. wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w latach 2007-2018 prowadził działalność w zakresie usług edukacyjnych, polegających na udzielaniu lekcji na godziny.

W związku z problemami w prowadzeniu działalności gospodarczej, tj. wyrejestrowywaniem działalność kilka razy w roku (wakacje, ferie zimowe, urlopy, przerwy świąteczne itp.) oraz różnym zakresem pracy w pozostałych miesiącach – Wnioskodawca wyrejestrowała ww. działalność.

Jednak od roku szkolnego 2021/2022 Podatnik chciałaby dalej prowadzić zajęcia korepetycyjne z języka angielskiego z dziećmi i młodzieżą. Wnioskodawca zaznaczył, że chce prowadzić uproszczony rodzaj działalności, który będzie wykonywać osobiście przy wykorzystaniu jedynie własnej wiedzy, wykonywanej w sposób okazjonalny, bez planu i w sposób nieciągły, przypadkowy. Ponadto korepetycje będą udzielane na niewielką skalę.

W uzupełnieniu wniosku podano poniższe informacje:

Korepetycje będą udzielane w sposób sporadyczny, doraźny, okazjonalny, pod potrzeby wskazane przez ucznia lub jego rodzica.

Będą one miały charakter doraźnej pomocy w rozwiązywaniu pojedynczych zagadnień z języka angielskiego, często pomocy w odrabianiu bieżących zadań domowych. Taki sposób udzielania korepetycji nie będzie pracą nad efektami nauczania ani nad jego skutkami. Wnioskodawca poinformuje rodziców (i uczniów), że rolą korepetycji jest tylko pomoc w trudnościach językowych, bez zobowiązań co do ich efektów. Konieczna jest praca indywidualna ucznia w szkole i w domu.

Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzował swój zapis we wniosku, w którym użył słów: „na własne ryzyko (własna odpowiedzialność wobec osób trzecich)” – w którym miał na myśli, że ze swej strony będzie postępować z zachowaniem należytej staranności oraz etyki, aby uczeń jak najwięcej skorzystał, a rodzice byli zadowoleni z korepetycji, za które ponoszą koszty. Nie chodziło o prawną odpowiedzialność i wynikające z prawa jakiekolwiek ryzyko gospodarcze. Wyłącznie sprawa etyki i staranności, a nie prawnego ryzyka i prawnej odpowiedzialności wobec zlecającego i innych osób.

Udzielanie korepetycji będzie się odbywać według indywidualnych zapotrzebowań korzystających z lekcji, zarówno co do terminu, godziny, jak i ilości czasu przeznaczonego na zajęcia. Do ucznia lub jego rodzica dostosowany będzie również zakres oczekiwanej pomocy edukacyjnej i miejsce jego świadczenia. Wnioskodawca proponuje swoje mieszkanie, mieszkanie ucznia lub inne miejsce wskazane przez ucznia lub jego rodzica. Wszystkie elementy wykonania usługi będą wspólnie uzgadniane pod zapotrzebowanie ucznia i według jego (jego rodziców) realizowane. Często rodzice są obecni w czasie udzielania korepetycji i nadzorują lekcję.

W przypadku zamierzonego sposobu udzielania korepetycji Podatnik nie będzie ponosić ryzyka gospodarczego oraz nie będzie inwestować środków finansowych w udzielanie korepetycji ze względu na to, że korepetycje stanowić mają dodatkowy, niestały oraz nieciągły dochód (przerwy wakacyjne, świąteczne, rezygnacje itp.).

Głównym dochodem Wnioskodawcy jest praca na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na etacie nauczyciela języka angielskiego (od pewnego czasu na stanowisku dyrektora) w szkole podstawowej w małej miejscowości

Podatnik nie zamierza prowadzić żadnej zorganizowanej działalności (typu szkoła językowa), w której zatrudniałby osoby trzecie.

Swoją działalność korepetycyjną chcę wykonywać osobiście, korzystając wyłącznie z własnej wiedzy i umiejętności w zakresie języka angielskiego.

Zajęcia odbywać się będą w sposób nieciągły, przypadkowy i okazjonalny, bez organizacji i planu.

Na pytanie organu: czy działalność wykonywana przez Wnioskodawcę będzie mieścić się w definicji działalności oświatowej? – odpowiedziano: - „Tak, działalność oświatowa polega na podejmowaniu i prowadzeniu zadań dydaktyczno- wychowawczych służących rozwojowi wiedzy i postaw społecznych. Sposób realizacji zadań wynikających z tej definicji może być bądź instytucjonalny, np. szkoły, ale także wykonywany doraźnie, pomocniczo, np. w formie udzielania korepetycji.

Korepetycji będę udzielać dla dzieci i młodzieży w zakresie ich problemów języka angielskiego dotyczących programu edukacji szkolnej (oświatowej). Działalność moja będzie miała ścisły związek i mieści się w definicji działalności oświatowej, o której mowa w rozumieniu art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Na pytanie organu: czy w ostatnich 60 miesiącach wykonywała Pani działalność gospodarczą? – odpowiedziano: - „Tak, prowadziłam działalność gospodarczą (udzielanie korepetycji - lekcji na godziny) w latach 2007-2018. Wyrejestrowałam ją ze względu na nieopłacalność oraz potrzeby zawieszania, odwieszania w związku z przerwami jej wykonywania (wakacje, ferie, brak zleceń itp.). Dużo problemów organizacyjnych przy niskim dochodzie finansowym.”

Zajęcia korepetycji Podatnik zamierza prowadzić osobiście (samodzielnie), bez żadnych wspólników, wykorzystując wyłącznie własną wiedzę i umiejętności.

Udzielanie korepetycji prowadzone będzie wyłącznie przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy jako nauczyciela języka angielskiego. Nie będzie to się wiązało z koniecznością posiadania innych uprawnień.

Należny przychód z planowanej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia w rozumieniu odpowiednich przepisów prawa.

Data wyrejestrowania poprzedniej działalności: 1 grudnia 2018 r.

Reasumując Wnioskodawca wskazał, że prosi o interpretację indywidualną, czy przychody uzyskiwane z tytułu okazjonalnego, osobistego, pozbawionego ryzyka gospodarczego udzielania korepetycji z języka angielskiego, z których nie ponosi odpowiedzialności za rezultat, w miejscu wyznaczonym przez zainteresowanego, można zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytanie:

Czy przedstawiony stan faktyczny stanowi działalność wyczerpującą przesłanki z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i uzasadnia opodatkowanie dochodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) a nie z pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisany stan faktyczny nie wyczerpuje przesłanek działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a udzielane korepetycje dzieciom i młodzieży wyczerpują przesłanki źródła przychodu z działalności wykonywanej osobiście. Wnioskodawca uważa , że będzie to działalność wykonywana osobiście – działalność oświatowa wymieniona w art. 13 pkt 2 ustawy PIT. Ponadto Wnioskodawca uważa, że ze względu na niewielką skalę udzielanych korepetycji będzie to tzw. działalność nierejestrowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy wyszczególniono m.in. jako odrębne źródła przychodów:

‒ działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

‒ pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Zatem, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

‒ jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

‒ wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;

‒ prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym; warunek, aby działalność gospodarcza prowadzona była w sposób zorganizowany nie może być rozumiany jako instytucjonalne wyodrębnienie i jednoczesne wyposażenie takiej działalności w stosowne instrumenty o charakterze materialnym, jak np. biuro i jego wyposażenie; prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie wymaga w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym.

Ponadto, stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z treści wyżej cytowanego przepisu art. 5b ust. 1 ww. ustawy wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są wszystkie trzy przesłanki w nim wymienione. Nieziszczenie się któregokolwiek z tych warunków powoduje, że nie jest możliwe uznanie określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

‒ jest działalnością zarobkową,

‒ jest działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

‒ jest działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

‒ nie polega na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

‒ generuje przychody, które nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Odrębnym źródłem przychodów, wymienionym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność wykonywana osobiście.

Przepis art. 13 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z przedstawionego opisu spawy wynika, że Wnioskodawca od roku szkolnego 2021/2022 chce prowadzić zajęcia korepetycyjne z języka angielskiego z dziećmi i młodzieżą. Wnioskodawca zaznaczył, że chce prowadzić działalność, którą będzie wykonywać osobiście przy wykorzystaniu jedynie własnej wiedzy, w sposób okazjonalny, bez planu i w sposób nieciągły, przypadkowy. Korepetycje będą udzielane na niewielką skalę, pod potrzeby wskazane przez ucznia lub jego rodzica. Do ucznia lub jego rodzica dostosowany będzie zakres oczekiwanej pomocy edukacyjnej i miejsce jego świadczenia. Wnioskodawca proponuję swoje mieszkanie, mieszkanie ucznia lub inne miejsce wskazane przez ucznia lub jego rodzica. Wszystkie elementy wykonania usługi będą wspólnie uzgadniane pod zapotrzebowanie ucznia i według jego (jego rodziców) realizowane. W przypadku zamierzonego sposobu udzielania korepetycji Podatnik nie będzie ponosić ryzyka gospodarczego oraz nie będzie inwestować środków finansowych w udzielanie korepetycji ze względu na to, że korepetycje stanowić mają dodatkowy, niestały oraz nieciągły dochód. Głównym dochodem Wnioskodawcy jest praca na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na etacie nauczyciela języka angielskiego.

Podatnik nie zamierza prowadzić żadnej zorganizowanej działalności (typu szkoła językowa), w której zatrudniałby osoby trzecie. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jego działalność będzie miała ścisły związek i mieści się w definicji działalności oświatowej, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące regulacje prawne, należy stwierdzić, że z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że czynności o których mowa we wniosku nie będą miały charakteru ani zorganizowanego, ani ciągłego w znaczeniu wynikającym z cytowanej uprzednio definicji ustawowej. Wnioskodawca terminy zajęć będzie dopasowywać do osób korzystających z lekcji (brak ciągłości) oraz wykorzystuje jedynie własną wiedzę (brak zorganizowania). Ponadto Wnioskodawca potwierdził, że podejmowane przez Niego czynności mieszczą się w pojęciu działalności oświatowej, to przychody uzyskiwane z tego tytułu powinny być zaliczone do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, że będzie to działalność, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując, przychody Wnioskodawcy uzyskane z tytułu udzielania korepetycji stanowią – w myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji – jako, że wykraczało to poza jednoznacznie sprecyzowany zakres żądania - nie odniesiono się do kwestii możliwości uznania aktywności Wnioskodawcy za przychody z działalności, o której mowa w art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychodów z tzw. „działalności nierejestrowej”).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.