0115-KDIT2.4011.629.2021.1.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 września 2021 r) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej stawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną. Posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. Przedmiotowe orzeczenie jest wydane na stałe, symbol przyczyny niepełnosprawności to 05-R i 10-N z uzasadnieniem, że Wnioskodawca wymaga stałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

W wieku 58 lat, tj. w roku 2003 w wyniku wypadku Wnioskodawca doznał urazu rozległego zmiażdżenia przedramienia prawego, złamania wieloodłamowego z ubytkiem kości przedramienia i z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego i łokciowego oraz wszystkich ścięgien zginaczy. Przebyte liczne operacje rekonstrukcji nerwu pośrodkowego i przeszczepów ścięgien łydkowych i zginaczy palców nie przyniosły zamierzonych efektów. Doszło do częściowej amputacji przedramienia prawego, w wyniku czego Wnioskodawca stracił całkowicie władzę w prawej ręce. Wnioskodawca nadmienia, że jest osobą praworęczną, wymaga długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Ponadto zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy pęcherza moczowego. Jest więc pacjentem onkologicznym, podlegającym częstym hospitalizacjom, obowiązkowo raz na kwartał przebywa w szpitalu, na oddziale urologicznym.

Stan zdrowia Wnioskodawcy wraz z towarzyszącym mu schorzeniem kręgosłupa nie pozwala również na wykonywanie pracy fizycznej, dźwiganie ciężarów, rąbanie drewna, a często wykonywanie zwykłych czynności życiowych. Jest więc uzależniony od pomocy innych osób.

Mieszka w domu jednorodzinnym wraz z żoną, która jest również osobą w podeszłym wieku i leczoną przewlekle (arytmia, cukrzyca, nadciśnienie, choroba nowotworowa nerek, reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa i schorzenie kręgosłupa), przez co niezdolną do wykonywania prac fizycznych za Wnioskodawcę.

Zarówno Wnioskodawca jak i Jego małżonka posiadają wszelką dokumentację medyczną na potwierdzenie opisanego stanu faktycznego.

Jedynym źródłem ogrzewania w domu jest przestarzały piec na węgiel/drzewo. Zakup węgla, gromadzenie go, zwózka i rąbanie drewna, znoszenie opału (do kotłowni umiejscowionej w piwnicy) stanowi wielki problem w związku z niepełnosprawnością ruchową i licznymi chorobami przewlekłymi. Ciężko jest również wrzucać opał do pieca, czyścić piec, wybierać popiół i wynosić na zewnątrz. Wnioskodawca i Jego małżonka podjęli więc decyzję o zakupie i montażu instalacji fotowoltaicznej oraz pompy ciepła. Instalacja taka jest kosztownym, ale jednocześnie jednym z najbezpieczniejszych i najbardziej ekologicznych źródeł ogrzewania budynku jednorodzinnego. Ponadto zainstalowany programator pozwala ustawiać i zachowywać stałą temperaturę bez ich ingerencji. Założenie ww. instalacji ułatwi Wnioskodawcy wykonywanie funkcji życiowych, ponieważ nie będzie musiał dźwigać i schylać się. Instalacja i montaż zostaną wykonane przez profesjonalną firmę, przy czym wysokość wydatków poniesionych na instalację fotowoltaiczną oraz pompę ciepła - stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie potwierdzona fakturami VAT (podatek od towarów i usług).

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że jak powszechnie wiadomo, wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego uznać należy, że wydatki poniesione na instalację fotowoltaiczną oraz pompę ciepła stanowią dla Wnioskodawcy wydatki na cele rehabilitacyjne i są związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, a przez co podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zgodnie bowiem z przepisami zawartymi w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30a-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Czy można przyjąć, że wydatki związane z zakupem i montażem instalacji fotowoltaicznej i pompy ciepła zostaną w przypadku niepełnosprawności ruchowej Wnioskodawcy poniesione w związku z adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje i ułatwieniem wykonywania czynności życiowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem i montażem instalacji fotowoltaicznej oraz pompą ciepła zostaną poniesione w związku z adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje i stosownie do potrzeb wynikających z Jego niepełnosprawności, ponadto ułatwią wykonywanie czynności życiowych, dlatego Wnioskodawca uważa, że ww. wydatki stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne. Co za tym idzie, w części, w której nie zostały sfinansowane (dofinansowane) z różnych funduszy np. PFRON, NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia), itp. lub zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, podlegać będą odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b) znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy albo

b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną. Posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. Przedmiotowe orzeczenie jest wydane na stałe, symbol przyczyny niepełnosprawności to 05-R i 10-N. Wnioskodawca wymaga stałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

W wieku 58 lat, tj. w roku 2003 w wyniku wypadku Wnioskodawca doznał urazu rozległego

zmiażdżenia przedramienia prawego, złamania wieloodłamowego z ubytkiem kości przedramienia i z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego i łokciowego oraz wszystkich ścięgien zginaczy. Doszło do częściowej amputacji przedramienia prawego, w wyniku czego Wnioskodawca stracił całkowicie władzę w prawej ręce a jest osobą praworęczną. Jest także pacjentem onkologicznym, podlegającym częstym hospitalizacjom (raz na kwartał przebywa w szpitalu) na oddziale urologicznym. Stan zdrowia Wnioskodawcy wraz z towarzyszącym mu schorzeniem kręgosłupa nie pozwala również na wykonywanie pracy fizycznej, dźwiganie ciężarów, rąbanie drewna, a często wykonywanie zwykłych czynności życiowych. Jest więc uzależniony od pomocy innych osób.

Wnioskodawca mieszka w domu jednorodzinnym wraz z żoną, która jest również osobą w podeszłym wieku i leczoną przewlekle, przez co niezdolną do wykonywania prac fizycznych za Wnioskodawcę.

Jedynym źródłem ogrzewania w domu jest przestarzały piec na węgiel/drzewo. Zakup węgla, gromadzenie go, zwózka i rąbanie drewna, znoszenie opału (do kotłowni umiejscowionej w piwnicy) stanowi wielki problem w związku z niepełnosprawnością ruchową i licznymi chorobami przewlekłymi. Ciężko jest również wrzucać opał do pieca, czyścić piec, wybierać popiół i wynosić na zewnątrz. Wnioskodawca i Jego małżonka podjęli więc decyzję o zakupie i montażu instalacji fotowoltaicznej oraz pompy ciepła. Instalacja taka jest kosztownym, ale jednocześnie jednym z najbezpieczniejszych i najbardziej ekologicznych źródeł ogrzewania budynku jednorodzinnego. Ponadto zainstalowany programator pozwala ustawiać i zachowywać stałą temperaturę bez ich ingerencji. Założenie ww. instalacji ułatwi Wnioskodawcy wykonywanie funkcji życiowych, ponieważ nie będzie musiał dźwigać i schylać się. Instalacja i montaż zostaną wykonane przez profesjonalną firmę, przy czym, wysokość wydatków poniesionych na instalację fotowoltaiczną oraz pompę ciepła - stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie potwierdzona fakturami VAT.

Rozpatrując czy wydatki, które poniesie Wnioskodawca na instalację fotowoltaiczną oraz pompę ciepła podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Koniecznym jest zatem ustalenie znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Mając na uwadze okoliczności wskazane we wniosku, w szczególności, że Wnioskodawca jest osobą z niepełnosprawnością ruchową i licznymi chorobami przewlekłymi (nowotwór złośliwy, schorzenia kręgosłupa) przez co problemem dla niego jest ogrzewanie domu za pomocą posiadanego pieca na węgiel/drzewo, co wymaga zgromadzenie węgla, zwózki i rąbania drewna, znoszenia opału (do kotłowni umiejscowionej w piwnicy), wrzucania opału do pieca, jego czyszczenia, wybierania popiołu i wynoszenia na zewnątrz uznać należy, że wydatki związane z montażem instalacji fotowoltaicznej oraz pompy ciepła stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. poniesione w związku z adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkuje i stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności.

Zatem – w sytuacji, gdy ww. wydatki nie zostały/nie zostaną Wnioskodawcy sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały/nie zostaną mu zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo odliczenia ich od dochodu w pełnej wysokości. Natomiast w przypadku gdy ww. wydatki zostały/ną częściowo sfinansowane (dofinansowane) Wnioskodawcy ze środków o których mowa w art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlegać będzie różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą zwróconą/sfinansowaną.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że wysokość wydatków poniesionych na instalację fotowoltaiczną i pompę ciepła Wnioskodawca – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może ustalić na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. Zatem musi to być dokument, który oprócz danych wystawcy i rodzaju zakupionego towaru/usługi oraz kwoty zapłaty zawiera dane identyfikujące kupującego (Wnioskodawcy). Takim dokumentem może więc być faktura VAT, która potwierdzać będzie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe**.**

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.