0115-KDIT2.4011.587.2021.2.HD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 19 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym w dniu 15 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych ze zwrotem kosztów dojazdu na szkolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych ze zwrotem kosztów dojazdu na szkolenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej także: A. lub Uczelnia) jest uczelnią publiczną, działającą na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm., zwanej dalej: PSWiN). Uczelnia posiada osobowość prawną.

A. zawarła w dniu (`(...)`) ze Skarbem Państwa – Ministrem Edukacji i Nauki (dalej: Minister) umowę Nr (`(...)`) (zwaną dalej: Umowa).

Zgodnie z postanowieniami § 1 ust. 1 Umowy, Uczelnia na podstawie zlecenia Ministra z dnia 21 kwietnia 2021 r. zobowiązuje się do wykonania zadań polegających na realizacji projektu Ministra w zakresie wsparcia poprawy stanu kondycji fizycznej dzieci i młodzieży po powrocie do zajęć stacjonarnych pt. „(`(...)`)” mających na celu (…).

Zadania zostaną wykonane przez Uczelnię w ramach jej działalności statutowej. Na wykonanie Zadań Uczelnia otrzyma dotację celową. Przy wydatkowaniu środków finansowych przekazanych Uczelni przez Ministra na realizację Zadań, Uczelnia zobowiązana jest do stosowania obowiązujących przepisów prawa powszechnego, w tym ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.) oraz ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1129 ze zm.). Uczelnia zobowiązuje się wykonać Zadania z należytą starannością oraz zapewnić prawidłowe wydatkowanie przyznanych środków finansowych.

Nauczyciele uczestniczący w szkoleniach realizowanych przez Uczelnię w ramach Zadań nie będą pracownikami Uczelni.

Zgodnie z Załącznikiem nr 1 do Umowy „Opis Zadań” Obszar realizacji zadania jest podzielony na etapy.

W ramach Etapu I zostaną przygotowane i przeprowadzone szkolenia (…). Szkolenia będą odbywały się w kontakcie bezpośrednim na terenie Uczelni w A. oraz w wynajętym obiekcie w B. (również w formie zdalnej w przypadku gdy sytuacja epidemiczna w kraju nie pozwoli na przeprowadzenie zajęć w kontakcie bezpośrednim).

Planowane jest przeszkolenie (…). W ramach projektu Ministra zakładane jest pokrycie kosztów podróży nauczycieli na szkolenie przez Uczelnię. Umowa dopuszcza pokrycie kosztów podróży w formie zwrotu kosztów podróży (tj. zwrotu kosztów faktycznie poniesionych) lub w formie ryczałtu. Środki na ten cel są wyszczególnione w kosztorysie Zadań, stanowiącym Załącznik nr 2 do Umowy. Umowa wymaga, aby uczestnicy szkoleń zostali poinformowani o zasadach przekazania środków z tytułu pokrycia kosztów podróży na etapie rekrutacji.

W celu wykonania obowiązków wynikających z Umowy, A. stworzyła Regulamin zwrotu kosztów dojazdu, który określa zasady zwrotu kosztów dojazdu uczestników na szkolenia realizowane w ramach projektu Ministra (dalej: Regulamin). Uczestnik szkolenia, ubiegający się o zwrot kosztów dojazdu, jest zobowiązany do zapoznania się z Regulaminem oraz respektowania jego zapisów. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu (…).

Zgodnie z Regulaminem, koszt dojazdu będzie rozliczany zgodnie z stawkami obowiązującymi w 2021 r. określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. nr 27 poz. 271 ze zm., zwanym dalej: Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.). Stawka za 1 kilometr dojazdu do i powrotu ze szkolenia dla podróży samochodem osobowym wynosi:

a) o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – 0,5214 zł,

b) o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – 0,8358 zł.

Uczestnik szkolenia przekaże A. komplet dokumentów niezbędnych do pokrycia kosztów dojazdu. Złożenie niekompletnych, niepoprawnych dokumentów lub złożenie ich po terminie powoduje utratę przez szkolonego uprawnienia do rekompensaty. Dodatkowo uczestnik szkolenia, wypełniając wniosek, potwierdza, że jest świadomy odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdy we wniosku lub zatajenie prawdy. Wypłata nastąpi po dokonaniu weryfikacji przez Uczelnię ukończenia szkolenia przez danego uczestnika, zakończonego wydaniem certyfikatu. A. ma prawo sprawdzić wiarygodność danych podanych przez wnioskującego, ma też prawo prosić o dodatkowe dokumenty, zaś uczestnik szkolenia jest zobowiązany do ich niezwłocznego dostarczenia pod rygorem utraty uprawnienia do rekompensaty kosztów dojazdu. Zwrot kosztów podróży będzie realizowany poprzez przelew na wskazany przez szkolonego rachunek bankowy w ciągu 14 dni od akceptacji przez Uczelnię wniosku wraz z załącznikami. Niezależnie od faktycznie poniesionych przez szkolonego kosztów dojazdu, rekompensata będzie ograniczona do maksymalnej kwoty 100 zł brutto.

Regulamin zakłada zastosowanie do wypłacanych należności przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167 ze zm., zwanego dalej: Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r.). Uczestnik szkolenia składa oświadczenie, że koszty dojazdu na szkolenie nie będą sfinansowane z innych źródeł.

A., w odniesieniu do należności wypłacanych biorącym udział w szkoleniu tytułem zwrotu kosztów dojazdu, zamierza zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Uczelnia zamierza poinformować uczestników szkolenia, że warunkiem zastosowania zwolnienia z opodatkowania jest niezaliczenie objętych zwrotem kosztów dojazdu do kosztów uzyskania przychodów uczestnika szkolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do opisanych należności wypłacanych uczestnikom szkoleń, stanowiących zwrot kosztów dojazdu na szkolenia, prawidłowym będzie zastosowanie przez Uczelnię zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Uczelni nie będzie spoczywał obowiązek pobrania podatku ani sporządzenia informacji podatkowej (np. PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11) ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Uczelnia – jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – może zastosować zwolnienie z opodatkowania wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (do wysokości limitów wynikających z tego przepisu) do wartości świadczeń polegających na zwrocie przez Uczelnię kosztów przejazdów na rzecz uczestników szkoleń.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że przychodami są – co do zasady – otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W opinii Uczelni, okoliczność, że dokona ona zwrotu kosztów dojazdu na wniosek uczestnika szkolenia oznacza dla tej osoby wymierne i konkretne przysporzenie majątkowe. Osoba ta nie będzie bowiem zobligowana do pokrycia tych kosztów samodzielnie i tym samym nie dochodzi do uszczuplenia jej majątku. Po stronie uczestnika szkolenia powstanie zatem przychód podatkowy. Uzyskane przez uczestnika szkolenia przysporzenie w związku ze zwrotem kosztów dojazdu należy zakwalifikować do odpowiedniego źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do przychodów osiągniętych przez osoby uczestniczące w szkoleniu w związku ze zwrotem kosztów dojazdu zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychody z innych źródeł).

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” dowodzi, iż wyliczenie ma charakter przykładowy, a do kategorii tej zaliczyć należy także inne przychody, niż wymienione wprost w przepisie (por. wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1007/16, prawomocny wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 140/13, prawomocny wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1275/15). Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych powinna podlegać każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść), zarówno pieniężna, jak i niepieniężna. Z tego względu o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zatem przychód uzyskany przez uczestnika szkolenia w związku ze zwrotem kosztów dojazdu, jako niemieszczący się w pozostałych źródłach przychodów, o których mowa w art. 12-14 i 17 ustawy, stanowić będzie przychód z innych źródeł.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

W orzecznictwie sądów administracyjnych stwierdza się, że pojęcia „podróży” użytego w analizowanym przepisie nie należy utożsamiać z pojęciem „podróży służbowej”, które jest definiowane w przepisach prawa pracy, a którym posłużono się w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1446/16: w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyodrębnił dwa rodzaje podróży uzasadniające zwolnienie przychodów uzyskanych za czas podróży, mianowicie „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Trzeba więc zauważyć, że według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie. W rezultacie, nie wyłącza możliwości zastosowania analizowanego zwolnienia okoliczność, że w przypadkach objętych niniejszym wnioskiem podróże będą odbywane do i z miejsca przeprowadzenia szkolenia.

Pojęcie „podróży” użyte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych. Jak wskazano w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1788/18: nie ulega wątpliwości, że zwrot ten nie został zdefiniowany ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. W Małym Słowniku Języka Polskiego pod red. Elżbiety Sobol (Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1995) podróż definiuje się jako: przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca. Wykładnia językowa nie uzasadnia dookreślenia tego pojęcia poprzez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też poprzez zdefiniowanie kierunku podróży.

Osoby biorące udział w szkoleniu organizowanym przez Wnioskodawczynię należy uznać za osoby odbywające podróż. Dodatkowo są to osoby niebędące pracownikami Uczelni, a zatem podróżujące poza stosunkiem pracy. Z tej perspektywy zatem przesłanki dla zastosowania zwolnienia należy uznać za spełnione.

Wysokość wypłacanych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem nie powinna przekraczać wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach, dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Regulacje, do których odwołuje się wskazany przepis, to między innymi Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. oraz Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.

Analiza wzmiankowanych w opisie zdarzenia przyszłego zapisów Regulaminu, jaki znajdzie zastosowanie do dokonywanych wypłat na rzecz uczestników szkoleń, potwierdza, że pozostają one spójne z przepisami, na które się powołuje art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności postanowienia Regulaminu, dotyczące przejazdu środkiem komunikacji publicznej, zakładają zwrot na podstawie biletów, biletów w formie elektronicznej, imiennych faktur/rachunków lub paragonu. Praktyka taka pozostaje w zgodności z § 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. Przepis ten zakłada, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. Dodatkowo, w sytuacji skorzystania z samochodu prywatnego/użyczonego zwrot kosztów przez Uczelnię następuje według stawki za kilometr przewidzianej w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (zgodnie z § 2 pkt 1 tego aktu prawnego). Nie ma przy tym znaczenia limit kosztów, jakie maksymalnie mogą zostać zwrócone przez A. (100 zł brutto), gdyż art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi o maksymalnej wysokości należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. Wysokość wypłacanych kwot, wynikających z odpowiednio udokumentowanych kosztów podróży, może zatem być niższa.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się – w myśl art. 21 ust. 13 tej ustawy – jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub

2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Wskazaną przesłankę dotyczącą kosztów uzyskania przychodów należy rozumieć w ten sposób, że koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej uzyskującej ich zwrot (por. interpretacja z dnia 10 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi nr IPTPB1/4511-201/15-4/SJ). Uczestnicy szkoleń zostaną poinformowani przez Uczelnię, że warunkiem zastosowania zwolnienia z opodatkowania jest niezaliczenie objętych zwrotem kosztów dojazdu do kosztów uzyskania przychodów uczestnika szkolenia. Odnosząc się natomiast do pozostałych wymogów, wymienionych w art. 21 ust. 13 pkt 1-4, w świetle przywoływanego uprzednio wyroku NSA z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1446/16: zawarty w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia statuowanego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter rozłączny, na co wskazuje użycie spójnika „lub”. Wystarczające dla zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest więc zaistnienie jednego z wymienionych warunków. W odniesieniu do analizowanego zdarzenia przyszłego A. musi zatem wykazać, że przynajmniej jeden z tych wymogów został spełniony.

Jak podkreślano, zadania zostaną wykonane przez Uczelnię w ramach jej działalności statutowej. A. została zobowiązana do wykonania projektu Ministra w zakresie wsparcia poprawy stanu kondycji fizycznej dzieci i młodzieży po powrocie do zajęć stacjonarnych pt. „(`(...)`)”. Zwrot kosztów dojazdów na szkolenie dla jego uczestników jest elementem realizacji Zadań.

Uczelnia działa na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Jako uczelnia publiczna jest poddana nadzorowi ministra – Ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki w zakresie zgodności działania z przepisami prawa oraz prawidłowości wydatkowania środków publicznych. Z tej perspektywy można zasadnie twierdzić, że świadczenia polegające na zwrocie kosztów dojazdu zostały poniesione: w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a także przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane (art. 21 ust. 13 pkt 3 ww. ustawy).

Reasumując, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na kumulatywne spełnienie przesłanek je warunkujących: podróż odbędzie osoba niebędąca pracownikiem, wysokość wypłacanych kwot nie przekroczy wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, koszty podróży nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej, której koszty podróży są pokrywane, świadczenia polegające na zwrocie kosztów dojazdu zostały poniesione w celu realizacji zadań Uczelni jako jednostki organizacyjnej działającej na podstawie przepisów odrębnych ustaw, świadczenia polegające na zwrocie kosztów dojazdu zostały poniesione przez Uczelnię, stanowiącą jednostkę organizacyjną nadzorowaną przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej.

Mając na względzie dopuszczalność zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na Uczelni nie będą spoczywały obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem do urzędu skarbowego podatku (zaliczki na podatek). Uczelnia nie będzie także zobligowana do sporządzenia informacji (PIT-11) w związku z wypłacanymi należnościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawczynię orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawczynię wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.