0115-KDIT2.4011.582.2021.1.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2021 r. (data wpływu 8 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 16 sierpnia 2006 r. Sąd Rejonowy dla K. wydał postanowienie o nabyciu spadku przez: Wnioskodawcę, K. B. oraz J. J. (której prawa, w dalszym postępowaniu przejął syn K. J.). Wielkość udziału dla ww. ustalono po równo dla każdego (po 1/3 udziału). Postępowanie spadkowe dotyczyło nieruchomości objętej księgą wieczystą, składającej się z działki ewidencyjnej nr ….

W dniu 23 października 2017 r. Burmistrz Gminy K., na wniosek zainteresowanych, wydał decyzję o zatwierdzeniu podziału nieruchomości składającej się z działki nr … o powierzchni 1,2309 ha w sposób: nr …/1 o powierzchni 0,3303 ha, nr …/2 o powierzchni 0,3653 ha, nr …/3 o powierzchni 0,5353 ha. Dnia 3 sierpnia 2018 r. aktem notarialnym zniesiono współwłasność dla nieruchomości składającej się z działek …/1, …/2, …/3. Wartość przedmiotu umowy zniesienia współwłasności ustalono na kwotę 300.000 zł, w tym: dla działki …/1 na kwotę 140.000 zł, dla działki …/2 na kwotę 80.000 zł, dla działki …/3 na kwotę 80.000 zł. Ponadto, ustalono, że: działkę o nr …/1 otrzymał K. J., działkę o nr …/2 otrzymała K. B., działkę o nr …/3 otrzymał S. G.. W wyniku zniesienia współwłasności, nieruchomość nabyta przez K. J., przekroczyła wartość udziału we współwłasności (o 40.000 zł – 20.000 zł wartość udziału K. B. i 20.000 zł wartość udziału Wnioskodawcy).

W dniu 28 czerwca 2021 r. nieruchomość nr …/3 została przez Wnioskodawcę sprzedana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Która data – dzień 16 sierpnia 2006 r. (postanowienie o nabyciu spadku) czy dzień 3 sierpnia 2018 r. (umowa zniesienia współwłasności) jest datą wiążącą do ustalenia czy konieczny jest do zapłaty podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości, która nastąpiła 28 czerwca 2021 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość została nabyta w 2006 r. (w wyniku spadku), sprzedana w 2021 r., czyli po okresie 5 lat – podatek nie jest należny. Wartość nieruchomości, otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności, które miało miejsce w 2018 r. była niższa niż wartość udziałów w nieruchomości. Dlatego w ocenie Wnioskującego, czynność ta pozostaje bez wpływu na wymiar podatku dochodowego od sprzedanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Art. 10 ust. 6 powoływanej ustawy stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wedle art. 10 ust. 7 cytowanej ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 16 sierpnia 2006 r. Sąd Rejonowy dla K. wydał postanowienie o nabyciu spadku przez: Wnioskodawcę, K. B. oraz J. J. (której prawa, w dalszym postępowaniu przejął syn K. J.). Wielkość udziału dla ww. ustalono po równo dla każdego (po 1/3 udziału). Postępowanie spadkowe dotyczyło nieruchomości objętej księgą wieczystą, składającej się z działki ewidencyjnej nr …. W dniu 23 października 2017 r. Burmistrz Gminy K., na wniosek zainteresowanych, wydał decyzję o zatwierdzeniu podziału nieruchomości składającej się z działki nr … o powierzchni 1,2309 ha w sposób: nr …/1 o powierzchni 0,3303 ha, nr …/2 o powierzchni 0,3653 ha, nr …/3 o powierzchni 0,5353 ha. Dnia 3 sierpnia 2018 r. aktem notarialnym zniesiono współwłasność dla nieruchomości składającej się z działek …/1, …/2, …/3. Wartość przedmiotu umowy zniesienia współwłasności ustalono na kwotę 300.000 zł, w tym: dla działki …/1 na kwotę 140.000 zł, dla działki …/2 na kwotę 80.000 zł, dla działki …/3 na kwotę 80.000 zł. Ponadto, ustalono, że: działkę o nr …/1 otrzymał K. J., działkę o nr …/2 otrzymała K. B., działkę o nr …/3 otrzymał S. G. W wyniku zniesienia współwłasności, nieruchomość nabyta przez K. J., przekroczyła wartość udziału we współwłasności (o 40.000 zł – 20.000 zł wartość udziału K. B. i 20.000 zł wartość udziału Wnioskodawcy). W dniu 28 czerwca 2021 r. nieruchomość nr …/3 została przez Wnioskodawcę sprzedana.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Według art. 924 i 925 wskazanej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. (art. 1025 § 1 przywołanej ustawy).

Na gruncie art. 195 cytowanej ustawy, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Art. 196 § 1 omawianej ustawy stanowi, że współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W świetle art. 210 § 1 przytoczonej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. (…).

Zgodnie z art. 211 i 212 ww. ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Na mocy teorii prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

- podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

- wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, wartość otrzymanej nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału jaki przysługiwał mu przed zniesieniem współwłasności. Zatem, czynność ta pozostaje bez wpływu na datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę, którą wiązać należy z datą otwarcia spadku.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. nieruchomości, której wyłącznym właścicielem Wnioskodawca stał się w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2018 r., nie stanowi źródła przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż została dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie przed spadkodawcę. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą tej nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.