0115-KDIT2.4011.558.2021.2.KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 26 i 27 października 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku korzystania przez nadleśniczego i zastępcę nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 26 i 27 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku korzystania przez nadleśniczego i zastępcę nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, dalej „ustawa o lasach” - lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej „Lasami Państwowymi”.

W ramach sprawowanego zarządu (art. 4 ust. 3 ustawy o lasach) Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach.

Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię … ha i jest administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi … leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone. Siedziba Nadleśnictwa położona jest na jego terenie.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, nadleśniczy kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych, który prowadzi samodzielnie gospodarkę w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną.

Stanowiska nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego zaliczane są do Służby Leśnej, co wynika z § 2 pkt 3 lit. a i b rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej.

Z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach wynika, że Służba Leśna to grupa pracownicza na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów. Wymaga to od nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego częstego przemieszczania się po rozległym terenie, a także mobilności i stałej gotowości. Dotyczy to szczególnie bezpośrednich zagrożeń dla majątku zarządzanego przez nadleśnictwo, takich jak: pożary, kradzieże, huragany itp. Natychmiastowa reakcja na takie sytuacje, zagwarantowana możliwością szybkiego dotarcia do miejsc tych zdarzeń ma na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich minimalizowanie.

Nadleśnictwo objęte jest Ponadzakładowym Układem Zbiorowym Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - dalej „PUZP”.

Zgodnie z § 4 ust. 2 PUZP - miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych, zastępców nadleśniczego, inżynierów nadzoru, straży leśnej jest teren nadleśnictwa.

Stosownie do § 18 ust. 2 PUZP - w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Stosownie do § 18 ust. 3 PUZP - maksymalną odległość dojazdu do pracy samochodem służbowym określa kierownik jednostki organizacyjnej, a dla kierownika jednostki - kierownik jednostki nadzorującej.

Nadleśniczy dysponuje samochodem służbowym i udostępnia samochód służbowy zastępcy nadleśniczego do przejazdów pomiędzy miejscem świadczenia pracy, a miejscem zamieszkania.

Podstawą opisanego uprawnienia jest zarządzenie Nadleśniczego nr … z dnia … r. w sprawie Regulaminu użytkowania służbowych samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony wykorzystywanych w działalności gospodarczej Nadleśnictwa, które znajduje oparcie w Zarządzeniu nr … Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia … w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony, zasad ich użytkowania oraz zasad wykorzystywania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych (zarządzenie DGLP).

W myśl § 2 zarządzenia DGLP, uprawnienia do korzystania z samochodów służbowych posiadają kierownicy jednostek, pracownicy jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych oraz inne osoby uprawnione, na zasadach określonych w Regulaminie użytkowania służbowych samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony (zwanym dalej Regulaminem), stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia.

Według regulacji § 3 zarządzenia DGLP:

1. Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza samochodom służbowym stałe miejsce garażowania z uwzględnieniem potrzeb gospodarczych, w tym organizacyjnych.

2. Na garażowanie/postój w innym, dodatkowym miejscu wskazanym przez pracownika dysponującego samochodem służbowym, z uwzględnieniem potrzeb, o których mowa w ust. 1, wyraża zgodę:

a) Dyrektor Generalny Lasów Państwowych - w odniesieniu do pracowników DGLP oraz w odniesieniu do dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych;

b) dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - w odniesieniu do pracowników biura RDLP oraz w odniesieniu do nadleśniczych;

c) nadleśniczy - w odniesieniu do pracowników nadleśnictwa.

3. Jazdy samochodem służbowym podlegają pełnej ewidencji w miesięcznych kartach pracy (KSO) spełniających warunki określone w przepisach prawa, w tym prawa podatkowego, prowadzonych w formie tradycyjnej lub elektronicznej.

Natomiast § 7 Regulaminu, stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia DGLP, określa następujące zasady używania samochodu na potrzeby dojazdu do i z miejsca pracy:

1. Używanie samochodu na potrzeby dojazdu do i z miejsca pracy następuje z uwzględnieniem § 3 Zarządzenia oraz § 18 ust. 2 i 3 PUZP.

2. Pracownik, który uzyskał zgodę na garażowanie/postój samochodu służbowego w miejscu swojego zamieszkania, zobowiązany jest do garażowania/postoju samochodu w miejscu zapewniającym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a także obowiązany jest do oznaczenia w ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w rozdziale III § 10 ust. 1, w kolumnie „Cel wyjazdu” jazda z miejsca garażowania/postoju do miejsca pracy jako „jazda do pracy”, jazd z miejsca pracy do miejsca garażowania/postoju jako „jazda do miejsca zamieszkania” lub „jazda do domu”.

3. Z tytułu korzystania z samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy, pracownikowi mogą być potrącone z wynagrodzenia za pracę obciążenia publicznoprawne według powszechnie obowiązujących przepisów.

Przywołane regulacje znajdują odzwierciedlenie w treści Zarządzenia Nadleśniczego.

Nadleśnictwo jest nadzorowane przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w ….

Nadleśniczy Nadleśnictwa mieszka w mieszkaniu służbowym na terenie Nadleśnictwa i korzysta z samochodu służbowego na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa wynosi .. km. Ze względu na dyspozycyjny charakter pracy, nadleśniczy otrzymał upoważnienie od Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w … do prowadzenia samochodu służbowego, ze wskazaniem miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania nadleśniczego.

Zastępca nadleśniczego mieszka w mieszkaniu prywatnym na terenie Nadleśnictwa i korzysta z samochodu służbowego na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa wynosi … km. Ze względu na dyspozycyjny charakter pracy, zastępca nadleśniczego ma upoważnienie od nadleśniczego Nadleśnictwa do prowadzenia samochodu służbowego, ze wskazaniem miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy po stronie pracownika - nadleśniczego - powstaje przychód w związku z dojazdami samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na trenie Nadleśnictwa, do miejsca wykonywania prac (teren Nadleśnictwa) i czy w związku z tym Nadleśnictwo jest zobowiązane jako płatnik do ustalania wartości świadczenia na zasadach określonych w art. 12 ust. 2-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy po stronie pracownika - zastępcy nadleśniczego - powstaje przychód w związku z dojazdami samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na trenie Nadleśnictwa, do miejsca wykonywania prac (teren Nadleśnictwa) i czy w związku z tym Nadleśnictwo jest zobowiązane jako płatnik do ustalania wartości świadczenia na zasadach określonych w art. 12 ust. 2-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i ustawy o lasach wymaga od nadleśniczego i jego zastępcy częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa, będącym miejscem ich pracy, co wynika z § 4 ust. 2 PUZP.

Wykonują oni obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i majątku. W wykonywaniu tych obowiązków wymagana jest pełna dyspozycyjność i mobilność, w tym w szczególności w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Nadleśnictwa. Nadleśniczy i zastępca nadleśniczego muszą dotrzeć z miejsca swojego zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia.

Stała dyspozycyjność i mobilność w wykonywaniu przez nadleśniczego i zastępcę nadleśniczego obowiązków służbowych wynika ze stosunku pracy i z ustawy o lasach, a więc pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji nadleśniczemu i zastępcy nadleśniczego samochodu - własności Nadleśnictwa (pracodawcy) - z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników.

W świetle wskazanych zarządzeń, prawo do korzystania z samochodu służbowego przysługuje nadleśniczemu, jako kierownikowi, a ponadto innym pracownikom jednostki. Natomiast uprawnienie do używania samochodu do przejazdów do pracy i z pracy, powiązane zostało co do zasady z wyznaczeniem stałego miejsca garażowania w miejscu zamieszkania pracownika.

Przy tym, decyzja w tym zakresie powinna być uwarunkowana potrzebami jednostki LP, zarówno od strony organizacyjnej, jak i gospodarczej. Wynika z tego, że w pierwszej kolejności brana jest pod uwagę zasadność garażowania samochodu w innym miejscu niż siedziba jednostki, a konsekwencją tego jest dopiero odpowiednie dysponowanie pojazdem przez pracownika z miejsca garażowania do miejsca świadczenia pracy. Jest to argument za tym, że dojazdy samochodami służbowymi nie są realizowane w prywatnym interesie pracowników, ale nadrzędny jest tutaj interes pracodawcy. Przy czym nie stoi z tym w sprzeczności przytoczony zapis PUZP, bowiem brak możliwości dojazdu do pracy środkami komunikacji publicznej, zwłaszcza w przypadku pracowników świadczących pracę w terenie, może wpływać na dezorganizację działalności Nadleśnictwa np. w zakresie braków kadrowych, czy zapewnienia ciągłości pracy.

Charakter pracy na stanowisku nadleśniczego, jako kierownika jednostki, jak też jego zastępcy, zdaje się wskazywać na konieczność dyspozycyjności i mobilności w zakresie wykonywania obowiązków służbowych. Jeżeli powierzenie samochodu służbowego nadleśniczemu i zastępcy nadleśniczego, którzy zamieszkują w miejscowościach oddalonych od siedziby Nadleśnictwa oraz wyznaczenie miejsc garażowania tych pojazdów w tych miejscowościach, ma na celu zapewnienie, zabezpieczenie prawidłowej realizacji przez wskazane osoby obowiązków służbowych, to przejazdy do siedziby Nadleśnictwa /lub innego miejsca świadczenia pracy, którym jest teren całego Nadleśnictwa/ i z powrotem, można byłoby uznać za realizowane w interesie pracodawcy. Pomimo zatem, iż przyjęta organizacja pracy w jednostce, pozwala na korzystanie z przejazdów do i z pracy samochodem pracodawcy, a koszty takich dojazdów co do zasady leżą po stronie pracownika, trudno tutaj mówić wyłącznie o prywatnym użytku nadleśniczego, jak i jego zastępcy. Skoro ustalenie miejsca garażowania samochodu ma na celu optymalnie wykorzystanie pojazdu służbowego przez Nadleśnictwo, jest uzasadnione ekonomicznie po stronie pracodawcy, nie jest zaś dodatkowym profitem, nakierowanych na pokrywanie określonych kosztów za pracownika (koszt przejazdów w normalnym stanie rzeczy ponosi każdy pracownik we własnym zakresie), to interes pracodawcy jawi się tutaj jako nadrzędny.

W konsekwencji, wartość związana z eksploatacją samochodu służbowego przez nadleśniczego i jego zastępcę, pozostanie w tym przypadku poza przychodem podatkowym.

Zawarcie umowy o powierzenie mienia znajduje swoje umocowanie w art. 124 § 2 Kodeksu pracy.

Skutkiem takiej umowy jest nałożenie na pracownika obowiązku dbałości o powierzony samochód służbowy oraz jego zwrot w stanie niepogorszonym, a tym samym ponoszenie przez niego pełnej odpowiedzialności za ten składnik mienia Nadleśnictwa. Ważne jest również w realiach sprawy wyznaczenie miejsca garażowania samochodu w miejscowości zamieszkania nadleśniczego/zastępcy, co oznacza, że są oni zobowiązani wobec pracodawcy do rozpoczęcia przejazdu samochodem służbowym z tego miejsca i odpowiednio do zakończenia jazdy w tymże miejscu.

Zdaniem Nadleśnictwa, dojazdy nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie Nadleśnictwa, do miejsca wykonywania pracy (teren nadleśnictwa) nie stanowią przysporzenia majątkowego tych pracowników, a więc nie są przychodem ze stosunku pracy.

Zatem, w wyżej podanych przypadkach regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 31 powołanej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) – pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, dalej „ustawa o lasach” - lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej „Lasami Państwowymi”. W ramach sprawowanego zarządu (art. 4 ust. 3 ustawy o lasach) Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość. Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię … ha i jest administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi … leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone. Siedziba Nadleśnictwa położona jest na jego terenie. Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, nadleśniczy kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych, który prowadzi samodzielnie gospodarkę w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Stanowiska nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego zaliczane są do Służby Leśnej, co wynika z § 2 pkt 3 lit. a i b rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej. Z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach wynika, że Służba Leśna to grupa pracownicza na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów. Wymaga to od nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego częstego przemieszczania się po rozległym terenie, a także mobilności i stałej gotowości. Dotyczy to szczególnie bezpośrednich zagrożeń dla majątku zarządzanego przez nadleśnictwo, takich jak: pożary, kradzieże, huragany itp. Natychmiastowa reakcja na takie sytuacje, zagwarantowana możliwością szybkiego dotarcia do miejsc tych zdarzeń ma na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich minimalizowanie. Nadleśnictwo objęte jest Ponadzakładowym Układem Zbiorowym Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - dalej „PUZP”. Zgodnie z § 4 ust. 2 PUZP - miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych, zastępców nadleśniczego, inżynierów nadzoru, straży leśnej jest teren nadleśnictwa. Stosownie do § 18 ust. 2 PUZP - w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Stosownie do § 18 ust. 3 PUZP - maksymalną odległość dojazdu do pracy samochodem służbowym określa kierownik jednostki organizacyjnej, a dla kierownika jednostki - kierownik jednostki nadzorującej. Nadleśniczy dysponuje samochodem służbowym i udostępnia samochód służbowy zastępcy nadleśniczego do przejazdów pomiędzy miejscem świadczenia pracy, a miejscem zamieszkania. Podstawą opisanego uprawnienia jest zarządzenie Nadleśniczego nr … z dnia …. w sprawie Regulaminu użytkowania służbowych samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony wykorzystywanych w działalności gospodarczej Nadleśnictwa, które znajduje oparcie w Zarządzeniu nr … Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia … w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony, zasad ich użytkowania oraz zasad wykorzystywania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych (zarządzenie DGLP). W myśl § 2 zarządzenia DGLP, uprawnienia do korzystania z samochodów służbowych posiadają kierownicy jednostek, pracownicy jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych oraz inne osoby uprawnione, na zasadach określonych w Regulaminie użytkowania służbowych samochodów osobowych i innych samochodów o ładowności do 3,5 tony (zwanym dalej Regulaminem), stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia. Według regulacji § 3 zarządzenia DGLP:

1. Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza samochodom służbowym stałe miejsce garażowania z uwzględnieniem potrzeb gospodarczych, w tym organizacyjnych.

2. Na garażowanie/postój w innym, dodatkowym miejscu wskazanym przez pracownika dysponującego samochodem służbowym, z uwzględnieniem potrzeb, o których mowa w ust. 1, wyraża zgodę:

a) Dyrektor Generalny Lasów Państwowych - w odniesieniu do pracowników DGLP oraz w odniesieniu do dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych;

b) dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - w odniesieniu do pracowników biura RDLP oraz w odniesieniu do nadleśniczych;

c) nadleśniczy - w odniesieniu do pracowników nadleśnictwa.

3. Jazdy samochodem służbowym podlegają pełnej ewidencji w miesięcznych kartach pracy (KSO) spełniających warunki określone w przepisach prawa, w tym prawa podatkowego, prowadzonych w formie tradycyjnej lub elektronicznej.

Natomiast § 7 Regulaminu, stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia DGLP, określa następujące zasady używania samochodu na potrzeby dojazdu do i z miejsca pracy:

1. Używanie samochodu na potrzeby dojazdu do i z miejsca pracy następuje z uwzględnieniem § 3 Zarządzenia oraz § 18 ust. 2 i 3 PUZP.

2. Pracownik, który uzyskał zgodę na garażowanie/postój samochodu służbowego w miejscu swojego zamieszkania, zobowiązany jest do garażowania/postoju samochodu w miejscu zapewniającym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a także obowiązany jest do oznaczenia w ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w rozdziale III § 10 ust. 1, w kolumnie „Cel wyjazdu” jazda z miejsca garażowania/postoju do miejsca pracy jako „jazda do pracy”, jazd z miejsca pracy do miejsca garażowania/postoju jako „jazda do miejsca zamieszkania” lub „jazda do domu”.

3. Z tytułu korzystania z samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy, pracownikowi mogą być potrącone z wynagrodzenia za pracę obciążenia publicznoprawne według powszechnie obowiązujących przepisów.

Przywołane regulacje znajdują odzwierciedlenie w treści Zarządzenia Nadleśniczego. Nadleśnictwo jest nadzorowane przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w `(...)` Nadleśniczy Nadleśnictwa mieszka w mieszkaniu służbowym na terenie Nadleśnictwa i korzysta z samochodu służbowego na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa wynosi … km. Ze względu na dyspozycyjny charakter pracy, nadleśniczy otrzymał upoważnienie od Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w … do prowadzenia samochodu służbowego, ze wskazaniem miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania nadleśniczego. Zastępca nadleśniczego mieszka w mieszkaniu prywatnym na terenie Nadleśnictwa i korzysta z samochodu służbowego na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa wynosi … km. Ze względu na dyspozycyjny charakter pracy, zastępca nadleśniczego ma upoważnienie od nadleśniczego Nadleśnictwa do prowadzenia samochodu służbowego, ze wskazaniem miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że oddanie Nadleśniczemu i Jego Zastępcy do dyspozycji samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile przejazdy te odbywają się wyłącznie w celach służbowych. W konsekwencji, dojazdy przez Nadleśniczego i Jego Zastępcę z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca realizacji obowiązków służbowych na terenie Nadleśnictwa nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania obowiązków służbowych.

Reasumując, po stronie ww. pracowników w związku z dojazdami samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca ich garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracowników położonym na trenie Nadleśnictwa, do miejsca wykonywania pracy, tj. terenu Nadleśnictwa – nie powstanie przychód. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez Nadleśniczego i Jego Zastępcę samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracowników (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa), na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do obliczenia oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.