0115-KDIT1.4011.631.2021.2.MST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym 5 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

9 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową, który został uzupełniony 5 listopada 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą E. od 1 maja 2011 r. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Korzysta on z liniowej formy opodatkowania z równą stawką podatkową 19% z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – na podstawie art. 30c ustawy o PIT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kompleksowym prowadzeniu projektów związanych z oprogramowaniem (usługi programistyczne). W ramach tej działalności wykorzystuje wiedzę z dziedziny programowania w celu dostosowania oprogramowania klientów do ich specjalnych potrzeb. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, natomiast usługi świadczone są w głównej mierze na rzecz podmiotów nieposiadających rezydencji podatkowej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca wykonuje swoją działalność na własny rachunek. Nie wykonuje czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez kontrahenta. Wnioskodawca w związku z tak prowadzoną działalnością ponosi ryzyko gospodarcze, jak również ponosi odpowiedzialność wobec kontrahentów i osób trzecich za wykonanie i rezultat prowadzonych prac.

Działalność Wnioskodawcy polega na wytwarzaniu kodu źródłowego (wraz z niezbędną dokumentacją) poprzez dokonywanie odpowiednich zmian w systemach klientów. Wprowadzany przez Wnioskodawcę kod jest zatem inny od już istniejącego kodu istniejącego oprogramowania klientów Wnioskodawcy. Wytworzony w ten sposób przez niego kod źródłowy zapewnia dodatkowe, nowe funkcjonalności w oprogramowaniu klientów. Wnioskodawca, realizując na zlecenie klientów dany projekt, sprzedaje prawa autorskie do wytworzonych przez siebie kodów źródłowych lub udziela licencji wyłącznej na korzystanie z tych kodów, co znajduje wyraz w postanowieniach umownych, dokumentach lub innych postanowieniach dokonanych między klientami a Wnioskodawcą.

W ramach współpracy z kontrahentami Wnioskodawca wytwarza zatem nowe rozwiązania informatyczne mające zastosowanie m.in. w: najmie krótkookresowym, logistyce oraz w branży spożywczej. W swojej działalności korzysta m.in. z narzędzi: …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …. Rozwiązania wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach ww. działalności zapewniają nowe, niespotykane wcześniej w przedsiębiorstwie kontrahentów funkcjonalności.

Wnioskodawca prowadzi ww. działalność od początku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, tj. od 2011 roku. Zamierza on skorzystać z ulgi IP BOX do dochodów uzyskanych w roku podatkowym 2019, jak również w latach następnych, w których realizował będzie ww. działalność. Wniosek dotyczy roku podatkowego 2019, niemniej jednak w przypadku uzyskania pozytywnej interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie wyklucza skorzystania z ulgi w latach następnych, w których będzie prowadził tożsamą działalność z działalnością opisaną we wniosku.

W związku z ww. działalnością Wnioskodawca ponosi następujące koszty:

- licencje do oprogramowania;

- dostęp do chmury obliczeniowej;

- sprzęt komputerowy;

- komputery;

- kursy, szkolenia, materiały edukacyjne, literatura.

Jednocześnie, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca zajmuje się również innym przedmiotem działalności niż ww. działalność, która jednak nie jest w żadnej mierze związana z głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy i tym samym nie jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawcę łączą z jego kontrahentami umowy ramowe o współpracy, na zasadach B2B.

W ramach tych umów Wnioskodawca – na specjalne zamówienie klienta – zobowiązany jest m.in. do wytwarzania (programowania) oprogramowania w oparciu o specyfikację podaną przez klienta. Po wykonaniu umowy Wnioskodawca przekazuje kontrahentom wszystkie wyniki zrealizowanego przez siebie zlecenia, w tym niezbędną dokumentację, tracąc tym samym do nich możliwość i prawo faktycznego dostępu (po przeniesieniu wyników zlecenia dostęp do tych wyników, w tym kodu źródłowego wytworzonego przez Wnioskodawcę posiada co do zasady kontrahent).

Za wykonanie umowy oraz za przeniesienie majątkowego prawa autorskiego/udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie z prawa autorskiego do wytworzonych wyników prac (kodów źródłowych) Wnioskodawcy przysługuje honorarium. Na podstawie umów ramowych, dokumentów lub innych postanowień dokonanych pomiędzy stronami oraz ewidencji czasu pracy prowadzonej przez Wnioskodawcę, a także wiedzy z zakresu branży informatycznej określa ww. honorarium.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ze względu na ilość i dynamikę projektów, które realizuje Wnioskodawca, nie jest on w stanie wyodrębnić – w odrębnej od PKPiR ewidencji – wszystkich przychodów oraz kosztów podatkowych związanych z wykonaniem każdego zlecenia (projektu), w ramach którego powstają opisane we wniosku kody źródłowe. Wnioskodawca jest jednak w stanie wyodrębnić przychody i koszty związane z ww. działalnością dot. programowania (w ramach której powstają kody źródłowe) od przychodów i kosztów dotyczących pozostałej działalności Wnioskodawcy. Prowadzi on na bieżąco ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, pozwalającą na ustalenie łącznego dochodu z przeniesienia praw autorskich do kodów źródłowych (tj. dochodów związanych z czynnościami programowania). Ewidencja ta jest prowadzona od początku działalności Wnioskodawcy.

W piśmie uzupełniającym doprecyzowano, że w ramach działalności Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje badań naukowych. Działalność Wnioskodawcy obejmuje prace rozwojowe, które są prowadzone od początku prowadzonej działalności gospodarczej, tj. od 1 maja 2011 r. Powyższe prace dotyczą wykorzystania wiedzy z zakresu programowania. Celem prac prowadzonych przez Wnioskodawcę jest tworzenie nowego lub ulepszonego oprogramowania, zatem dotyczą one programowania. Powyższe prace obejmują czynności polegające na tworzeniu kodu źródłowego oraz niezbędnej dokumentacji. Działalność ta nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzonych, zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. Jeżeli w toku prowadzonej działalności wystąpiłyby takie działania, należy wyraźnie zaznaczyć, że nie stanowią one w żadnej mierze przedmiotu wniosku, a w szczególności pytania zadane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie dotyczyłyby takiej działalności.

Wnioskodawca podejmuje działalność w sposób systematyczny. Jest on związany z kontrahentami umowami ramowymi o współpracy, na podstawie których zobowiązany jest do wytarzania kodu źródłowego. Ww. zobowiązanie jest określone w sposób ciągły, a kod źródłowy wytwarzany jest na podstawie konkretnych zleceń kontrahenta. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością podejmowaną w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Każdy wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy zapewniający dodatkowe, nowe funkcjonalności w oprogramowaniu klienta stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W odpowiedzi na pytanie organu dotyczące określenia czy to, że Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży praw autorskich do wytworzonych kodów źródłowych bądź udziela licencji na korzystanie z tych kodów jest wyłącznie jego opinią, czy okolicznością znajdującą odzwierciedlenie w rzeczywistości, wobec zawarcia informacji o powyższym zarówno w opisie sprawy, jak i we własnym stanowisku, w ramach uzupełnienia wyjaśniono, iż powyższy fragment należy rozumieć w taki sposób, że w toku działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca sprzedaje prawo autorskie do kodu źródłowego lub udziela licencji na korzystanie z ww. prawa autorskiego (oczywiście nie jednocześnie wobec tego samego prawa autorskiego). Zatem opis ten dotyczy całościowo działalności Wnioskodawcy, a nie konkretnego przypadku prawa autorskiego. Na płaszczyźnie konkretnego prawa autorskiego zastosowanie znajduje spójnik „albo”, tzn. sprzedaje prawa autorskie do wytworzonych przez siebie kodów źródłowych albo udziela licencji wyłącznej na korzystanie z tych kodów. Z powyższego tytułu Wnioskodawcy przysługuje każdorazowo wynagrodzenie. Uzyskiwanie dochodu przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży praw autorskich do wytworzonych kodów źródłowych bądź udzielenia licencji na korzystanie z tych kodów jest okolicznością znajdującą odzwierciedlenie w rzeczywistości. Jak wynika przy tym z uzupełnienia, Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa uwzględnionego w cenie usług programistycznych albo uzyskuje dochód z udzielenia licencji na korzystanie z ww. prawa.

Czynność przeniesienia przez Wnioskodawcę na kontrahentów majątkowych praw autorskich do wytworzonych kodów źródłowych w roku 2019 odbywała się z zachowaniem warunków przewidzianych w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Wnioskodawca określa wysokość wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich/udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie z praw autorskich do wytworzonych przez siebie kodów źródłowych na podstawie liczby godzin poświęconych na wytworzenie ww. praw. Takie wynagrodzenie nie było wypłacane odrębnie od pozostałych składników wynagrodzenia należnego za świadczenie na rzecz Kontrahentów usług programistycznych w ramach zawartych w tym zakresie umów ramowych.

W odniesieniu do kosztów, które Wnioskodawca chciałby uwzględnić we wskaźniku nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał on, że o bezpośrednim związku takich kosztów z wytworzeniem przez niego kodów źródłowych oprogramowania świadczą następujące przesłanki:

- w przypadku kosztów licencji do oprogramowania – Wnioskodawca nie może tworzyć kodu źródłowego bez specjalistycznego oprogramowania, które pozwala na jego tworzenie. Sam sprzęt komputerowy bez oprogramowania nie pozwala na wykonywanie ww. działalności. Wnioskodawca, aby uzyskiwać przychody z działalności opisanej we wniosku musi zakupić licencje na oprogramowanie,

- w przypadku kosztów dostępu do chmury obliczeniowej – Wnioskodawca tworząc kody źródłowe korzysta z chmury obliczeniowej, na której może zamieszczać efekty swoich prac, m.in. dokumentację, jak również wykorzystuje udostępniony serwer, moc obliczeniową chmury,

- w przypadku kosztów sprzętu komputerowego oraz komputerów – Tworzenie kodów źródłowych nie może być efektywnie wykonywane bez posiadania odpowiedniego sprzętu. Wnioskodawca, korzystając z ww. urządzeń komputerowych tworzy cyfrowe produkty, które są opisane we wniosku,

- w przypadku kosztów kursów, szkoleń, materiałów edukacyjnych, literatury – Wytwarzanie kodu źródłowego wymaga od Wnioskodawcy ciągłej edukacji i poszerzania swojej wiedzy z zakresu informatyki. Ww. dziedzina nauki dynamicznie się rozwija oraz zmienia, bez aktualizowania wiedzy Wnioskodawca nie może prowadzić efektywnie swojej działalności.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe polegające na tworzeniu kodu źródłowego. Powyższe prace prowadzi przy pomocy oprogramowania, chmury obliczeniowej, sprzętu komputerowego oraz komputera, w związku z tym ponosi ww. koszty. Wnioskodawca w prowadzonych pracach wykorzystuje wiedzę z zakresu nauk informatycznych, którą nabywa między innymi dzięki kursom, szkoleniom, materiałom edukacyjnym, literaturze, co się wiąże z ww. kosztami. Koszty sprzętu komputerowego oraz komputerów oznaczają koszty nabycia takiego sprzętu. Za sprzęt komputerowy Wnioskodawca uznaje materialną część komputera m.in. jest to: procesor, płyta główna, pamięć komputerowa, karta graficzna, dysk twardy, mysz, monitor, klawiatura, kamera internetowa, drukarka itp. Poprzez koszty kursów i szkoleń należy rozumieć zarówno koszty udziału w kursach oraz szkoleniach, jak i zakupu usług szkoleniowych z zakresu nauk informatycznych. Za koszty materiałów edukacyjnych i literatury należy rozumieć wydatki ponoszone na książki, artykuły, monografie, podręczniki i inne nośniki wiedzy z zakresu nauk informatycznych.

W zakresie prowadzenia ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencji IP Box, w piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował, że wyodrębnia w niej prawa do każdego kodu źródłowego. Jednocześnie, w odpowiedzi na pytanie organu, jakie konkretnie czynności programowania Wnioskodawca utożsamia z dochodem ze sprzedaży takich praw wobec wskazania we wniosku, że odrębna od PKPiR ewidencja pozwala na ustalenie łącznego dochodu z przeniesienia praw autorskich do kodów źródłowych (tj. dochodów związanych z czynnościami programowania) Wnioskodawca wskazał, że z takim dochodem utożsamia on czynności programowania polegające na wytwarzaniu kodu źródłowego. Ww. ewidencja pozwala ponadto na ustalenie łącznego dochodu osiągniętego w 2019 roku z udzielania przez Wnioskodawcę licencji na korzystanie z prawa autorskiego do wytworzonych wyników prac (kodów źródłowych). Wnioskodawca niezwłocznie po wytworzeniu danego kodu źródłowego przenosi autorskie prawa majątkowe na kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność realizowana przez Wnioskodawcę spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy wytworzone kody źródłowe opisane we wniosku stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3. Czy koszty wskazane w opisie stanu faktycznego mogą zostać zakwalifikowane jako kwalifikowany koszt wskazany pod literą „a” we wskaźniku NEXUS (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT)?

4. Czy ewidencja prowadzona w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego spełnia wymogi stawiane przez art. 30cb ustawy o PIT?

5. Czy Wnioskodawca może skorzystać z 5% stawki podatku dochodowego od osób fizycznych określonej w art. 30ca ustawy o PIT w zakresie dochodów osiągniętych przez niego w 2019 roku w wyniku działalności programistycznej opisanej we wniosku w części, w jakiej dochody te dotyczą wynagrodzenia za przeniesienie majątkowego prawa autorskiego/udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie z prawa autorskiego do wytworzonych przez Wnioskodawcę wyników prac (kodów źródłowych)?

Wnioskodawca, doprecyzowując zakres żądania wynikający z pytania nr 1 wyjaśnił, że pojęcie „działalność realizowana przez Wnioskodawcę” należy rozumieć jako wyodrębnione zadania realizowane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie związanym z oprogramowaniem, a konkretnie jako działalność polegającą na wytwarzaniu kodu źródłowego.

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 i 5. W zakresie pytania nr 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ad. 1.

W świetle przedstawionych powyżej okoliczności zawartych w stanie faktycznym należy uznać, że prowadzone przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Jak wskazuje orzecznictwo, przedmiotem interpretacji jest całość normy, w tym elementy definiujące pojęcia użyte przez ustawodawcę. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 779/13 wskazał, iż „Interpretacji w rozumieniu Ordynacji podatkowej podlegają wszystkie przepisy tworzące konkretną normę podatkową, to jest przepisy określające podmiot i przedmiot opodatkowania, stawki podatkowe oraz ulgi i zwolnienia podatkowe. Elementem normy podatkowej są również przepisy definiujące pojęcia użyte przez ustawodawcę. Podatnik, występując z wnioskiem o interpretację, nie musi przywoływać wszystkich przepisów składających się na normę podatkową, ale może (i tak dzieje się najczęściej) ograniczyć się do jednego tylko z elementów tej normy. Na tej właśnie zasadzie możliwe jest poddanie interpretacji wyłącznie przepisu określającego zakres zastosowania zwolnienia podatkowego, preferencyjnej stawki podatku, czy określającego wyłączenie pewnego przedmiotu z zakresu opodatkowania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie sposób dostrzec powodów, dla których przedmiotem interpretacji indywidualnej nie może być ustawowa definicja pojęcia, znajdującego zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji”.

W art. 5a pkt 38 ustawy o PIT ustawodawca określił działalność badawczo-rozwojową jako „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Powyższe przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową (przy czym kryteria te muszą być spełnione łącznie). Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1. obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2. mieć twórczy charakter,

3. być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4. być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu warto zaznaczyć, iż zgodnie z ugruntowaną praktyką interpretacyjną, działalnością badawczo-rozwojową jest tworzenie oprogramowania dostosowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Niniejsze stanowisko potwierdzają między innymi następujące indywidualne interpretacje podatkowe wydane przed Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: interpretacja z dnia 31 października 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.427.2018.1.BM, interpretacja z dnia 24 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.381.2019.1.APO, interpretacja z dnia 22 czerwca 2020 r., nr 0111-KDWB.4011.16.2020.2.APA.

W kwestii pierwszego oraz czwartego z powyższych warunków Wnioskodawca wskazuje, iż głównym celem jego działalności jest tworzenie nowych, ulepszonych lub zmienionych kodów źródłowych zapewniających dodatkowe funkcjonalności.

W konsekwencji podejmowanych przez niego działań powstają nowe oprogramowania (programy komputerowe) spersonalizowane pod potrzeby danego kontrahenta. Dane rozwiązania cechują się innowacyjnością na skalę danego przedsiębiorstwa kontrahenta.

Programy komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę nie są powszechnymi produktami dostępnymi w branży IT. Należy stwierdzić, że Wnioskodawca tworząc nowe oprogramowanie przyczynia się do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystuje istniejące zasoby wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań.

W związku z powyższym zarówno pierwszy, jak i czwarty warunek uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową należy uznać za wypełniony.

W zakresie drugiego warunku należy się odwołać do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Regulacja ta definiuje pojęcie utworu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W przypadku prac prowadzonych przez Wnioskodawcę ten warunek jest w oczywisty sposób spełniony, ponieważ efekty prac są rezultatem działań, w wyniku których powstają subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci oprogramowania zapewniającego nowe funkcjonalności.

Jednocześnie należy zauważyć, że przedmiotem prac badawczo-rozwojowych może być także produkt, usługa czy proces, które nie stanowią utworu w rozumieniu prawa autorskiego, a jedynie charakteryzują się twórczością, czyli nowością/oryginalnością prac. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, prace badawczo-rozwojowe muszą się cechować twórczością w stopniu minimalnym (działanie twórcze na skale przedsiębiorstwa).

Ww. warunek bez wątpienia jest spełniony, ponieważ rozwiązania powstałe w ramach umów z kontrahentami cechują się twórczością przynajmniej w stopniu minimalnym, tj. na skalę danego przedsiębiorstwa, o których mowa wyżej w przywołanych objaśnieniach. Wytwarzane rozwiązania są bezpośrednio dostosowane do potrzeb klienta, w związku z czym cechują się innowacyjnością i indywidualnością w kontekście wytworzonego rozwiązania danego problemu.

Wnioskodawca prowadzi nieprzerwalnie działalność badawczo-rozwojową od 2011 roku. Na podstawie umów o współpracy zawartych z kontrahentami, jest on zobowiązany m.in. do wytwarzania (programowania) oprogramowania. Wnioskodawca prowadzi opisane we wniosku prace badawczo-rozwojowe w sposób regularny i zamierza wykonywać je systematycznie także w przyszłości. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w tym zakresie niewątpliwie nie mają zatem charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie.

W związku z powyższym należy uznać, że realizowane przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe spełniają łącznie wszystkie z czterech przesłanek. Tym samym stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Opisany we wniosku kod źródłowy stanowi autorski program komputerowy, będący – zdaniem Wnioskodawcy – kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 tejże ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

- patent,

- prawo ochronne na wzór użytkowy,

- prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

- prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

- dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

- prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

- wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. O ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),

- autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Analizując zakres pojęciowy prawa autorskiego do programu komputerowego należy odnieść się do objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX. Minister Finansów wskazuje, iż pojęcie programu komputerowego należy interpretować szeroko. Cytując fragment przywołanego objaśnienia: „Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego", które wskazują, że część chroniona prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność”.

Dalej wskazano natomiast, że określenie program komputerowy należy interpretować: „Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogach oraz kod wynikowy i interfejs”.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, tworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy, który dodaje nowe funkcjonalności w systemach kontrahentów stanowi program komputerowy, o którym mowa w powyższych objaśnieniach. Wytworzone kody źródłowe stanowiące program komputerowy podlegają ochronie prawno-autorskiej na podstawie regulacji art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (opodatkowanego stawką 5%) ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT):

(a + b) * 1,3/a + b+ c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu przepisów ustaw dochodowych,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu przepisów ustaw dochodowych,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wymienione w stanie faktycznym można zakwalifikować jako koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez niego działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Koszty poniesione na: licencje do oprogramowania, dostęp do chmury obliczeniowej, kursy, szkolenia, materiały edukacyjne, literaturę, sprzęt komputerowy i komputery są uzasadnione i konieczne, aby wytwarzać oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskanie przez niego w 2019 roku w wyniku działalności programistycznej w części, w jakiej dochody te dotyczą wynagrodzenia za przeniesienie majątkowego prawa autorskiego lub wynagrodzenia za udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie z prawa autorskiego do wytworzonych przez Wnioskodawcę wyników prac (kodów źródłowych) mogą zostać opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego spełnione są – według Wnioskodawcy – wszystkie przesłanki zastosowania art. 30ca ustawy o PIT. Wnioskodawca:

- uzyskuje kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

- na podstawie prowadzonej ewidencji Wnioskodawca jest w stanie określić wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Spełnienie pierwszej z przesłanek ma miejsce w przypadku osiągnięcia dochodu ze skomercjalizowania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy:

- jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o PIT oraz

- przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Jak wskazano powyżej Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży majątkowego prawa autorskiego lub udzielania licencji do wytwarzanych programów komputerowych stanowiących utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów prawno-autorskich.

Zgodnie z art. 30ca ust 7 pkt 1-3 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

- z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

- ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

- z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Przedmiot ochrony, czyli prawa autorskie do programów komputerowych, powstają (tak jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1) w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Dodatkowo, tak jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję wymaganą przepisami art. 30cb ustawy o PIT. Umożliwi to obliczenie kwalifikowanego dochodu, o którym rozstrzyga art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Tym samym Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych uprawniony będzie do opodatkowania wskazanych powyżej dochodów przy zastosowaniu stawki na poziomie 5% (stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT).

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kody źródłowe wytwarzane przez niego w ramach opisanej działalności programistycznej spełniającej przesłanki działalności badawczo- rozwojowej stanowią autorskie prawo do programu komputerowego. Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on także wszystkie inne wymogi stawiane przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego do skorzystania z ulgi podatkowej określonej w art. 30ca ustawy o PIT. W związku z powyższym, kwalifikowany dochód uzyskany ze sprzedaży niniejszego kwalifikowanego prawa (uwzględnionego w cenie usług programistycznych) bądź dochód uzyskany na podstawie udzielenia licencji może zostać opodatkowany według preferencyjnej stawki 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powołanej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z późn. zm.),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP Box stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wynika z wniosku – mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny, zmierzają do wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań oraz obejmują prace rozwojowe. Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Jak zaznaczono we wniosku, każdy wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy zapewniający dodatkowe, nowe funkcjonalności w oprogramowaniu klienta stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że autorskie prawa do ww. programów komputerowych chronionych z powyższego przepisu, tworzonych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy – w zakresie, w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika ponadto, że Wnioskodawca uzyskuje dochody z tytułu przeniesienia na Kontrahentów praw autorskich do wytworzonych kodów źródłowych bądź udzielenia licencji na korzystanie z tych kodów oraz że na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box prowadzi on odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję na bieżąco, od początku swojej działalności. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok 2019.

Przy czym należy mieć na uwadze, że do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio – art. 30ca ust. 8 ustawy.

Wyeksponować w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych we wniosku za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – art. 30ca ust. 4 ustawy) wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wobec tego, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki (wymienione we wniosku) w zakresie, w jakim przeznaczone są na działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawcy, mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika/wskaźników nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy).

Należy przy tym zastrzec, że ocenie organu nie podlegała część stanowiska przedstawionego do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotycząca uznania, że tworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy, który dodaje nowe funkcjonalności w systemach kontrahentów stanowi program komputerowy chroniony na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, bowiem okoliczność tą przedstawiono we wniosku jako fakt.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.