0115-KDIT1.4011.618.2021.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 28 października 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony 3 listopada 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 19 listopada 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

Jedną z głównych działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o współpracę ze spółką mającą siedzibę w Polsce (dalej: Spółka) świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu lub współtworzeniu od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijaniu/ulepszaniu/modyfikacji już istniejących programów (aplikacji) komputerowych, w tym poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności. Działalność Wnioskodawcy charakteryzuje indywidualność, samodzielność i bazuje na kreatywności i wiedzy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest co do zasady członkiem działających w ramach Spółki zespołów skupiających programistów oraz specjalistów innych dziedzin, koniecznych do stworzenia programu komputerowego. W ramach udziału w zespole Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem kodu źródłowego programów komputerowych. W zależności od przyjętego przez dany zespół w pracach nad danym programem podziału ról i obowiązków Wnioskodawca odpowiada za tworzenie kodu źródłowego, odpowiedzialnego za różne obszary lub funkcjonalności programu. Wskutek łączenia na poszczególnych etapach efektów pracy członków zespołu, w tym innych programistów, powstaje program komputerowy w kształcie ustalonym ze Spółką/klientem Spółki. Powyższe czynności Wnioskodawca wykonuje w ramach realizacji projektów (dalej: Projekty).

Efektem pracy Wnioskodawcy jest wytworzenie (ewentualnie rozwinięcie, ulepszenie lub zmodyfikowanie) programu komputerowego, który jako utwór podlega ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2019.1231 z późn. zm.).

Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych stworzonych, rozwiniętych, ulepszonych lub zmodyfikowanych w wykonaniu przez niego usług programistycznych opisanych powyżej na zasadach i warunkach przewidzianych umową o współpracy. Prawa te przysługują Wnioskodawcy jako twórcy lub współtwórcy programów (aplikacji) komputerowych. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę za wynagrodzeniem określonym w umowie część służących mu autorskich praw majątkowych do wspomnianych programów (aplikacji) komputerowych, co do zasady z chwilą ich wytworzenia. Wyjątkowo, jeżeli z jakichś względów przeniesienie okaże się niemożliwe lub nieskuteczne (np. w przypadku korzystania z narzędzi lub źródeł, do których Wnioskodawca nie ma pełnych autorskich praw majątkowych, lecz tylko prawo do korzystania z nich - licencje), Wnioskodawca udziela Spółce za wynagrodzeniem licencji do korzystania ze wspomnianych programów (aplikacji) komputerowych.

Realizacja Projektów nie stanowi rutynowych i okresowych zmian - są to czynności związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności (w zakresie narzędzi informatycznych/oprogramowania) do tworzenia zupełnie nowych lub ulepszonych programów komputerowych. Programy komputerowe jako efekt realizacji Projektów stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca realizuje Projekty w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Działalność Wnioskodawcy w ramach realizacji Projektów ma następujące cechy:

‒ tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;

‒ tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest nowe i oryginalne w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;

‒ prace nad danym oprogramowaniem są odpowiednio ewidencjonowane przy wykorzystaniu stosownego programu komputerowego;

‒ proces tworzenia innowacyjnego oprogramowania przez Wnioskodawcę wymaga określonych działań kreatywnych i nie stanowi mechanicznych oraz rutynowych działań Wnioskodawcy;

‒ Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia innowacyjnych programów komputerowych swoją wiedzę oraz doświadczenie, umiejętności i kompetencje;

‒ działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia innowacyjnych programów komputerowych ma charakter ciągły i zorganizowany w oparciu o wypracowaną metodykę.

Wnioskodawca realizuje Projekty poprzez:

‒ tworzenie od podstaw programu komputerowego lub

‒ ulepszanie/modyfikację programu komputerowego należącego do Spółki lub jej klienta (udostępnienie programu Wnioskodawcy następuje na podstawie zlecenia bez udzielenia licencji) w celu przygotowania nowej funkcjonalności.

W obu ww. przypadkach Wnioskodawca tworzy nową funkcjonującą całość, która stanowi w istocie program komputerowy podlegający ochronie prawnoautorskiej w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim. Wnioskodawca w ramach umowy łączącej go ze Spółką ponosi odpowiedzialność za świadczone przez siebie usługi i ich rezultaty wobec Spółki, jako partnera biznesowego Spółki.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w sposób realizujący standardy wskazane w art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób zapewniający:

1. ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oddzielnie;

2. wyodrębnianie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każdy program komputerowy, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu (jeśli będzie to możliwe).

W przypadku, w którym Wnioskodawca nie będzie w stanie przyporządkować konkretnego kosztu do wytworzenia/ulepszenia/rozwoju danego programu komputerowego:

1. koszt ten zostanie przyporządkowany do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych według proporcji, tj. w stosunku łącznej wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych w danym okresie do wartości przychodów z działalności gospodarczej osiągniętych przez Wnioskodawcę łącznie w tymże okresie;

2. następnie część kosztu przypisaną w wyżej opisany sposób do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych (ogółem) w danym okresie zostanie przyporządkowana do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do danego programu komputerowego według proporcji, tj. w stosunku łącznej wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do tego programu komputerowego w danym okresie do wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych osiągniętych przez Wnioskodawcę łącznie w tymże okresie.

Ewidencja Wnioskodawcy obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi w szczególności następujące koszty:

1. składki na ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych),

2. wyposażenie biurowe,

3. opłaty za księgowość,

4. usług telekomunikacyjnych,

5. koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwo.

Działalność jest podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wytworzenie programu komputerowego nastąpiło w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o wskazanych cechach. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie przez Wnioskodawcę ponosi Zleceniodawca. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach umowy z kontrahentem nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie praw do programów komputerowych oraz za świadczenie usług.

W zakresie:

1. składek na ZUS - wniosek dotyczy składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

2. opłat za księgowość - wniosek dotyczy wydatków na prowadzenie wymaganych prawem ewidencji podatkowych w sposób zgodny z art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT;

3. usług telekomunikacyjnych - chodzi o abonament telefoniczny i usługę świadczoną przez dostawcę internetu;

4. wyposażenie biurowe - chodzi o artykuły biurowe/papiernicze (tonery, papier do drukarki) oraz biurko, krzesło, lampkę biurkową, klawiaturę, myszkę, podkładki;

5. koszty leasingu, naprawy samochodu, paliwa - chodzi o raty leasingowe, wydatki na naprawę samochodu oraz koszty paliwa zużywanego w trakcie użytkowania tego samochodu.

Ponoszone koszty służą całej działalności, przy czym zdecydowaną większość działalności stanowi właśnie działalność badawczo-rozwojowa, w ramach której wytwarzane są kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Poszczególne koszty co do zasady nie są bezpośrednio (1:1) alokowane na poszczególne projekty, gdyż ich charakterystyka nie pozwala na taką klasyfikację (przykładowo, internet jest wykorzystywany w różnych - wszystkich - projektach). Z tego względu wskazane we wniosku koszty są lokowane na poszczególne projekty opisanym we wniosku kluczem alokacji, jakim jest klucz przychodowy. W sytuacji gdy nabycie danej rzeczy (określony koszt) będzie wiązać się bezpośrednio z danym projektem (jej nabycie będzie konsekwencją realizacji tego projektu) to w takim przypadku koszt ten będzie obciążał ten projekt w całości.

Poniesione koszty umożliwiają powstanie programów poprzez powiązanie:

‒ prawne - koszty składek ZUS są obowiązkiem prawnym i bez nich w ogóle programy komputerowe nie mogłyby legalnie powstawać. Analogicznie obowiązki rozliczeniowe związane z podatkami, stąd referencja do kosztów księgowości;

‒ faktyczne - bez np. biurka niemożliwe byłoby pisanie kodu, a dostęp do internetu jest niezbędny np. do komunikacji, przekazania efektów prac czy przechowywania ich w repozytorium w chmurze;

‒ organizacyjne - stworzenie programu komputerowego wymaga spotkań z klientem przy pracy nad konkretnym rozwiązaniem, stąd koszty rat leasingowych czy paliwa nie byłyby poniesione, gdyby nie tworzenie konkretnego programu komputerowego.

Co więcej, nieprzypisanie ww. kosztów w odpowiedniej proporcji do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej skutkowałoby rozliczeniem ich w całości na zasadach ogólnych, czyli zmniejszałyby bazę podatkową opodatkowaną na zasadach niepreferencyjnych (tzw. podatek liniowy), co byłoby nieuprawnioną korzyścią podatkową po stronie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonując przeniesienia za wynagrodzeniem autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na rzecz Spółki uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 w zw. z ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, które może opodatkować stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych i czy realizowane przez Wnioskodawcę działania będące przedmiotem opisu stanu faktycznego stanowią usługi badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy wydatki (koszty) Wnioskodawcy wskazane w opisanym stanie faktycznym, w części w jakiej są proporcjonalnie przypisane do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych w sposób opisany w niniejszym wniosku, Wnioskodawca może uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik Nexus)?

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 w zw. z ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, które będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W odniesieniu do niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należy określić, czy mamy w niej do czynienia z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej KPWl) będącym programem komputerowym, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Zgodnie bowiem z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zatem z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

1. dane prawo podmiotowe może być uznane za program komputerowy (należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30 ca ust. 2 ustawy o PIT);

2. przedmiot ochrony tego prawa podmiotowego został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

3. dane prawo podmiotowe podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Prawo do programu komputerowego jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Jedną z kategorii wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT jest prawo do programu komputerowego. Kluczową kwestią w zakresie możliwości skorzystania z opodatkowania na zasadzie tzw. IP Box jest zatem uznanie, iż przedmiotem sprzedaży jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej - prawo autorskie do programu komputerowego. Polskie regulacje prawne nie zawierają definicji programu komputerowego. W praktyce przyjmuje się, iż:

1. program komputerowy to w szczególności:

‒ zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Taki zestaw instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.

‒ ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów;

‒ kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego;

‒ algorytm rozwiązania określonego zadania, zapisany przy pomocy wybranego języka programowania;

2. programem komputerowym są np. aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory, firmware;

3. interfejs służący połączeniu różnych funkcjonalności programu komputerowego, różnych oprogramowań, czy sprzętu komputerowego z oprogramowaniem może być uznany za część składową programu komputerowego,

4. program komputerowy obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Pojęcie „program komputerowy” użyte zostało w prawodawstwie Unii Europejskiej - w treści Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych.

Pkt 7 preambuły wskazanej dyrektywy stanowi, iż: „(`(...)`) do celów niniejszej dyrektywy pojęcie program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie”.

W pkt 10 preambuły wskazano z kolei, że: Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i, tam gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Do elementów programu komputerowego chronionych prawem autorskim zalicza się:

1. forma programów, a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych;

2. interfejsy - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby przedmiotu ochrony.

W kontekście opodatkowania IP Box należy zauważyć, iż w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzane, ulepszane lub rozwijane wytwory prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę będą spełniać definicję programu komputerowego we wskazanym powyżej rozumieniu. Działalność Wnioskodawcy będzie polegać na tworzeniu lub współtworzeniu od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijaniu/ulepszaniu/modyfikacji już istniejących programów (aplikacji) komputerowych, w tym poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności. Dodatkowo, takie programy komputerowe będą chronione prawem autorskim. Ochrona ta wynika z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - programy komputerowe wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę będą objęte ochroną jako przedmiot autorskiego prawa do programów komputerowych, dlatego będą one zaliczane do kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ad. 2

Program komputerowy został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W ramach tego warunku, przedmiot ochrony kwalifikowanego prawa własności intelektualnej musi zostać wytworzony, rozwinięty lub ulepszony w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. Oznacza to, że:

1. podatnik musi prowadzić działalność badawczo-rozwojową;

2. podatnik musi wytwarzać, rozwijać lub ulepszać przedmiot kwalifikowane prawo własności intelektualnej (prowadzić kwalifikowaną działalność badawczo-rozwojową).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

W kontekście definicji działalności badawczo-rozwojowej wskazuje się, iż działalność taka musi mieć charakter twórczy. Działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Działalność badawczo-rozwojowa musi być też podejmowana w sposób systematyczny i musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń (tak m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.285.2020.2.MBD). Kwalifikowana działalność badawczo-rozwojowa to taka działalność badawczo-rozwojowa, która prowadzi do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W kontekście powyższego Wnioskodawca wskazuje, że tworzy, rozwija lub ulepsza (oraz będzie tworzył, rozwijał, ulepszał) programy komputerowe w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a w konsekwencji w jej wyniku powstają (będą powstawać) autorskie prawa do programów komputerowych. Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub/i prace rozwojowe, która jest podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Praca Wnioskodawcy realizowana jest poprzez stosowanie nowatorskich rozwiązań i kreatywne wykorzystywanie posiadanych zasobów oraz zdobytej wiedzy i umiejętności w celu wytworzenia/rozwinięcia/ulepszenia programu komputerowego.

Jednocześnie należy wskazać, że autorskie prawa do programów komputerowych zaliczane są do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Tym samym dojdzie do spełnienia przesłanki uzyskiwania dochodów przez Wnioskodawcę z kwalifikowanej działalności badawczo-rozwojowej, a więc takiej działalności, w ramach której dochodzi do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad. 3

Podleganie ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Programy komputerowe wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę będą podlegały ochronie z tytułu praw autorskich na podstawie przepisów art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie 3 przesłanki uznania, że Wnioskodawca wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego.

Osiąganie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W kolejnym kroku niezbędne jest określenie, czy Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Tym samym, podatnik będzie mógł zaliczyć do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej dochody osiągane z tytułu:

‒ opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej na programy komputerowe wytworzone, rozbudowane lub ulepszone przez Wnioskodawcę;

‒ ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych;

‒ ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

‒ z odszkodowania za naruszenie autorskiego prawa do programu komputerowego, jeżeli zostanie uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W kontekście powyższego Wnioskodawca wskazuje, że przenosi (a możliwe, że w niektórych przypadkach udziela licencji) na Spółkę prawa autorskie do programu komputerowego wytworzonego, rozwiniętego lub ulepszonego w ramach swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca określa wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego (udzielenie licencji) jako odrębną pozycję w umowie ze Spółką - w takim przypadku przychodem z tego tytułu będzie wynagrodzenie wprost określone w umowie (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

Tym samym, opisane przez Wnioskodawcę dochody będą mogły być zaliczane do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, gdyż są one dochodami z tytułu sprzedaży KPWI, ewentualnie dochodami z tytułu opłat i należności z umowy licencyjnej, która dotyczy KPWL.

Opodatkowanie preferencyjną stawką podatku kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Finalnie należy ustalić, w jaki sposób kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powinny być opodatkowane przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT: Podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 3-6 ustawy o PIT:

3. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym;

4. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego ustawą;

5. Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami;

6. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych) będę mogły być zaliczane przez Wnioskodawcę do podstawy opodatkowania preferencyjną stawką podatku dochodowego (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Tak obliczona podstawa opodatkowania zostanie przez Wnioskodawcę skorygowana o tzw. wskaźnik nexus, z zastosowaniem reguł określonych w art. 30ca ust. 4-6 ustawy o PIT. Dopiero do tak obliczonej podstawy opodatkowania Wnioskodawca będzie mógł zastosować preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% na podstawie art. 30ca ustawy o PIT.

Podsumowując, Wnioskodawca uzyskuje dochody osiągane z tytułu sprzedaży autorskiego prawa do programów komputerowych (ewentualnie także z tytułu opłat i należności z umowy licencyjnej, która dotyczy programów komputerowych), które stanowią dla niego kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7 ustawy o PIT.

Wszystkie kwalifikowane dochody (obliczane z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT oraz reguł wynikających z art. 30ca ust. 5-6 tejże ustawy) Wnioskodawca będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki (koszty) wskazane w opisanym stanie faktycznym, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych w sposób opisany we wniosku (czyli według Klucza Przychodowego), Wnioskodawca będzie mógł uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik Nexus).

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT:

4. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego ustawą.

5. Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym, głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług programistycznych i tworzenie programów komputerowych, w celu ich dalszej sprzedaży (przenoszenia praw autorskich majątkowych) w ramach wykonania umowy na rzecz Spółki. Wnioskodawca z tego tytułu otrzymuje ustalone wynagrodzenie, którego jeden z wyodrębnionych elementów dotyczy wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na Spółkę (niekiedy też za udzielenie licencji).

Wnioskodawca w związku z wykonywaną działalnością badawczo-rozwojową ponosi szereg wydatków wskazanych w opisie stanu faktycznego. Wydatki te są także kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawcy ww. wydatki są również wydatkami, o których mowa w art 30ca ust. 4 ustawy o PIT, co potwierdza szereg interpretacji indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.1073.2020.2.KR wskazano: Reasumując - wydatki na sprzęt komputerowy oraz elektroniczny, abonament telefoniczny, delegacje zagraniczne (bilety lotnicze, bilety autokarowe, bilety komunikacji miejskiej, hotel), wynajem samochodu, leasing samochodu, materiały biurowe, usługi doradztwa podatkowego, składki na ubezpieczenie społeczne, szkolenia branżowe, obsługę księgową (w przypadku laptopa stanowiącego środek trwały będą to tylko i wyłącznie odpisy amortyzacyjne dokonane w roku podatkowym), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wydatki ponoszone na sprzęt komputerowy oraz elektroniczny, abonament telefoniczny, delegacje zagraniczne (bilety lotnicze, bilety autokarowe, bilety komunikacji miejskiej, hotel), wynajem samochodu, leasing samochodu, materiały biurowe, usługi doradztwa podatkowego, składki na ubezpieczenie społeczne, szkolenia branżowe, obsługę księgową (w przypadku laptopa stanowiącego środek trwały będą to tylko i wyłącznie odpisy amortyzacyjne dokonane w roku podatkowym), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe koszty są wydatkami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, jednakże tylko w zakresie w jakim przeznaczone są na wytworzenie, rozwinięcie, ulepszenie lub modyfikację danego programu komputerowego. Zatem, prawidłowe ujęcie wysokości kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wymaga zastosowania odpowiedniej metody alokacji.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o PIT ani treść Objaśnień Ministra Finansów w sprawie tzw. IP Box nie wskazują w żadnym punkcie sposobu alokacji kosztów związanych z IP Box, nie wyłączają jednocześnie możliwości zastosowania dwupoziomowego klucza przychodowego celem dokonania takiej alokacji kosztów przez podatników. Należy wskazać, iż co do zasady, metoda alokacji kosztów w oparciu o klucz przychodowy jest metodą powszechnie znaną, odzwierciedlającą zdolność generowania przychodów przez podatnika w konkretnych obszarach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jest ona również uznawana za właściwą także w kontekście rozliczania tzw. IP Box. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM wskazano: Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 cyt. ustawy litera a wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym. Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik. (`(...)`) Za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku tzw. IP Box przychodowy klucz alokacji jest w zasadzie jedynym prawidłowym i logicznym sposobem na ustalenie odpowiedniej części kosztu, jaka powinna być uwzględniona przy rozliczeniu dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Przy czym dwustopniowy Klucz Przychodowy, który stosuje Wnioskodawca pozwala w sposób najpełniejszy i najbardziej precyzyjny, przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki rozliczania tzw. IP Box, ustalić, które koszty i w jakiej części powinny być przyporządkowane do danego kwalifikowanego prawa (danego programu komputerowego).

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy ponoszone wydatki, w wartości obliczanej z zastosowaniem Klucza Przychodowego, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik Nexus).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powołanej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP Box stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c. – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d. – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Należy jednak podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że dochody osiągnięte ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych we wniosku za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – art. 30ca ust. 4 ustawy) wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać aby istniał związek pomiędzy:

‒ wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒ dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca powinien również ustalać odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem. Wobec tego, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki (wymienione we wniosku) mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika/ wskaźników nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy).

Pomimo uznania przez organ za adekwatną „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art 14h ustawy Ordynacja podatkowa.

Ocenie organu nie podlegała kwestia uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową, jak również stanowisko Wnioskodawcy dotyczące kwalifikacji efektów jego pracy jako programów komputerowych, bowiem okoliczność ta stanowiła element opisu stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.