0114-KDIP3-2.4011.815.2021.2.MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2021 r. (data wpływu 17 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest:

- prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów;

- nieprawidłowe – w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność oznaczonego numerem (…) położonego przy ulicy W., dla którego Sąd Rejonowy dla (`(...)`). X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (…). Umowę ustanowienia odrębnej własności opisanego powyżej lokalu mieszkalnego i jego przeniesienia, dokumentowaną aktem notarialnym sporządzonym przez asesora notarialnego M. H., Zastępcę Notariusza J. H., za numerem Repertorium A Rep. (…). W dniu (…) 2020 r. Wnioskodawca podpisał z firmą M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (`(...)`) (następca prawny spółki wskazanej w zdaniu poprzednim) umowę sprzedaży, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z §2 umowy kupił udział wynoszący 10/143 (dziesięć łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położonej w W. przy ulicy W., stanowiące lokal niemieszkalny - garaż podziemny, która opisana jest jako miejsca postojowe oznaczone numerami: (…) (opisane w §1 ust. 2 pkt 7 lit b. umowy, opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym). Dla opisanej nieruchomości Sąd Rejonowy dla (`(...)`) X wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczysta KW Nr (…). W dziale II księgi wieczystej KW Nr (…) Wnioskodawca wpisany jest jako współwłaściciel. W dziale III tejże księgi wieczystej znajduje się wpis o treści; podział do korzystania z lokalu niemieszkalnego, w ten sposób, że G. K. oraz jego następcom prawnym w ramach udziału wynoszącego 9/143 części przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z 9 miejsc postojowych (stan na dzień składania wniosku, brak rozpoznania na dzień składania wniosku wzmianek dotyczących transakcji opisanych poniżej- poza umową darowizny).

Opisane nabycie zostało dokonane do majątku osobistego Wnioskodawcy wobec obowiązującego w jego małżeństwie ustroju małżeńskiej rozdzielności majątkowej, co potwierdzone zostało w opisanym akcie notarialnym.

W umowie sprzedaży z deweloperem określono sposób korzystania przez Wnioskodawcę z miejsc postojowych w lokalu stanowiącym garaż podziemny i wskazano, że przysługuje mu prawo do wyłącznego korzystania z nabytych miejsc, oraz że nie będzie on wnosić roszczeń do pozostałych miejsc postojowych.

Na dzień składania wniosku Wnioskodawca zbył pięć miejsc postojowych oraz planuje zbycie - dokonać sprzedaży kolejnych.

W 2020 r. Wnioskodawca zawarł z członkiem rodziny P. A. umowę darowizny, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z § 2 darował udział wynoszący 1/143 (jeden łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położnej w W. przy ulicy W., stanowiącej lokal niemieszkalny - garaż podziemny, oznaczony numerem (…) (opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym).

W dniu (…) 2021 r. Wnioskodawca podpisał z osobami trzecimi umowę sprzedaży, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z §6 umowy sprzedał udział wynoszący 1/143 (jeden łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położonej w W. przy ulicy W., stanowiącej lokal niemieszkalny - garaż podziemny, oznaczony numerem (…) (opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym).

W dniu (…) 2021 r. Wnioskodawca podpisał z osobami trzecimi umowę sprzedaży, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z §2 umowy sprzedał udział wynoszący 1/143 (jeden łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położonej w W. przy ulicy W., stanowiącej lokal niemieszkalny - garaż podziemny, oznaczony numerem (…) (opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym).

W dniu (…) 2021 r. Wnioskodawca podpisał z osobami trzecimi umowę sprzedaży, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z §2 umowy sprzedał udział wynoszący 1/143 (jeden łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położonej w W. przy ulicy W., stanowiącej lokal niemieszkalny - garaż podziemny, oznaczony numerem (…) (opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym).

W dniu (…) 2021 r. Wnioskodawca podpisał z osobami trzecimi umowę sprzedaży, Rep. A Nr (…) mocą której, zgodnie z §2 umowy sprzedał udział wynoszący 1/143 (jeden łamane przez sto czterdzieści trzy) części we współwłasności nieruchomości położonej w W. przy ulicy W., stanowiącej lokal niemieszkalny - garaż podziemny, oznaczony numerem (…) (opis nieruchomości w ślad za aktem notarialnym).

Ponadto Wnioskodawca planuje sprzedać kolejne lokale niemieszkalne opisane na wstępie (zdarzenie przyszłe).

Przychód ze sprzedaży udziałów w lokalach stanowiących garaż podziemny Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup i wykończenie mieszkania, które przeznaczone będzie na cele mieszkaniowe jego i jego rodziny. W tym też celu w dniu (…) 2020 r. Wnioskodawca podpisał ze spółką pod firmą J. Spółka Akcyjna z siedzibą w (`(...)`) umowę deweloperską, Rep. A Nr (…) mocą której zobowiązał się do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz nabycia prawa własności tego lokalu (dalej Umowa deweloperska). Zgodnie z §5 Umowy deweloperskiej termin odbioru lokalu został wyznaczony na dzień (…) 2022 r., a zgodnie z §6 Umowy deweloperskiej termin podpisania przyrzeczonej umowy przeniesienia własności został ustanowiony do dnia (…) 2022 r. Stosownie do §3 ust. 5a cena za lokal mieszkalny została już przez Wnioskodawcę uiszczona w wysokości 10%, a reszta ceny, tj. 90% uiszczona ma zostać w terminie 14 dni od dnia poinformowania przez dewelopera o uzyskania przez niego ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie (na dzień składania niniejszego wniosku deweloper nie uzyskał ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie).

Nadto Wnioskodawca kupił już podłogę drewnianą celem wykończenia opisanego powyżej lokalu mieszkalnego, w którym zamieszka wraz z rodziną oraz sukcesywnie planuje kupować kolejne materiały budowlane celem wykończenia mieszkania.

Zakup opisanego powyżej lokalu mieszkalnego nie jest związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, mieszkanie służyć będzie celom mieszkaniowym, tj. zamieszkaniu Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca dokonał zakupu opisanych „garaży” jak również dokona zakupu lokalu mieszkalnego do majątku osobistego. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonką istnieje ustrój rozdzielności majątkowej, dokumentowany aktem notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty nabycia od dewelopera prawa własności udziałów w odrębnym lokalu niemieszkalnym stanowiącym garaż podziemny, w ramach którego Wnioskodawcy -podatnikowi, przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, oraz koszty zawarcia z deweloperem umów sprzedaży w formie aktów notarialnych (wynagrodzenie notariusza, koszt odpisów aktów notarialnych, koszty sądowe) mogą stanowić koszty uzyskania przychodu ze zbycia udziałów w lokalu stanowiącym garaż podziemny?
2. Czy dochód ze sprzedaży prawa własności udziału w odrębnym lokalu niemieszkalnym stanowiącym garaż podziemny, w ramach którego podatnikowi przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, korzysta ze zwolnienia podatkowego w przypadku przeznaczenia przychodu uzyskanego ze zbycia na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie?
3. Czy dochód z planowanej sprzedaży prawa własności udziału w odrębnym lokalu niemieszkalnym stanowiącym garaż podziemny, w ramach którego podatnikowi przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, korzysta ze zwolnienia podatkowego w przypadku przeznaczenia przychodu uzyskanego ze zbycia na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie?
4. Czy następujące koszty: zakup płytek (wraz z klejami i fugami), zakup podłogi (wraz z matami pod panele i listwami podłogowymi), zakup farb, zakup gładzi, zakup i montaż drzwi wewnętrznych z futrynami, koszt montażu w/w elementów stanowi koszty zawarcia umowy notarialnej zakupu lokalu mieszkalnego, wykonanie instalacji ogrzewania podłogowego, w lokalu nabywanym na własne cele mieszkaniowe są uznane za wydatki przeznaczane na cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Garaż, dla którego założono osobną księgę wieczystą, stanowi więc odrębną nieruchomość lokalową w polskim porządku prawnym. Prawo własności takiej nieruchomości lokalowej może przysługiwać kilku osobom w częściach ułamkowych, jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy. Każdy właściciel ma prawi do rozporządzania, w tym zbycia takiej nieruchomości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Tym samym, z lokalem stanowiącym odrębny garaż związany jest odpowiedni udział w nieruchomości wspólnej (podobnie jak z każdym innym lokalem mieszkalnym).

Przedmiotem zbycia jest prawo własności udziału (4/143), z własnością którego związany jest odpowiedni udział w nieruchomości wspólnej (w ramach którego podatnikowi przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych). Tym samym przychód ze zbycia udziału w prawie własności (udziału w nieruchomości lokalowej stanowiącej odrębny lokal) traktowany jest jak przychód ze zbycia udziału w nieruchomości. Tak samo przyszły przychód ze zbycia udziału w prawie własności traktowany winien być jak przychód ze zbycia udziału w nieruchomości - zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca planuje zbyć kolejne lokale niemieszkalne.

Przedmiotowy lokal niemieszkalny, stanowiący garaż - jako lokal oddzielny ma założoną księgę wieczystą - a Wnioskodawca został wpisany w dziale II księgi wieczystej jako współwłaściciel.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych opodatkowanie podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie ustawy ordynacja wyborcza zaniechano poboru podatku. Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości traktowane jest jako źródło przychodu. Ustawodawca nie rozróżnia przy tym, czy chodzi o nieruchomość gruntową, budynkową, czy też lokalową, wobec czego przyjąć należy, że odnosi się to do każdego rodzaju nieruchomości w polskim porządku prawnym.

W 2020 r. Wnioskodawca nabył udział w odrębnym lokalu stanowiącym garaż podziemny. W 2021 r. Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż tychże udziałów. Nie minął wobec tego jeszcze okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości stanowiącej garaż podziemny (art. 10 ust. 8 ww. ustawy). Powyższe oznacza, że zbycie udziału (4/143) w lokalu stanowiącym odrębną własność (garaż podziemny w budynku) wraz ze związanym z nim prawem odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej wiąże się oraz wiązać się będzie wobec planowanej sprzedaży z otrzymaniem przez Wnioskodawcę przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie tym jest mowa ogólnie o nieruchomości lub udziału w nieruchomości (a więc także udziału w nieruchomości lokalowej).

Udział w garażu podziemnym Wnioskodawca zakupił w 2020 r. za kwotę (…) zł brutto. Dodatkowe koszty jakie Wnioskodawca poniósł w związku z nabyciem udziału w lokalu to: wynagrodzenie notariusza (w tym za wydanie wypisów) w wysokości (…) zł brutto oraz (…) zł tytułem kosztów sądowych w postępowaniu wieczystoksięgowym, a więc łącznie (…) zł brutto. Podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży nie pobrano na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z umowami sprzedaży opisanymi w opisie stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca sprzedał udział w wysokości 4/143 części w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnego - garażu podziemnego, tj. 4 miejsca za cenę łącznie (…) zł brutto. Wnioskodawca planuje sprzedać dalszy udział w garażu podziemnym wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej.

Wobec brzmienia art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty 19% podatku dochodowego od dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodem, a poniesionymi kosztami. W jego przypadku poniesione koszty z tytułu nabycia to kwota (…) zł brutto.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwala jednocześnie na zwolnienie dochodu z opodatkowania w przypadku przeznaczenia otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe. Wobec zawarcia w dniu (…) 2020 r. z J. Spółka Akcyjna z siedzibą w (`(...)`) umowy deweloperskiej, Rep. A Nr (…) celem zakupu mieszkania dla zamieszkania dla siebie i rodziny Wnioskodawca poniesie niebawem wydatki związane i z pracami wykończeniowymi w lokalu mieszkalnym (nabywanym w tzw. standardzie deweloperskim) jak również przede wszystkim związane z ceną za ten lokal mieszkalny.

Jak wskazano wcześniej Stosownie do §3 ust. 5a cena za lokal mieszkalny została już przez Wnioskodawcę uiszczona w wysokości 10% (… zł), a reszta ceny, tj. 90% (… zł) uiszczona ma zostać w terminie 14 dni od dnia poinformowania przez dewelopera o uzyskania przez niego ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie (na dzień składania niniejszego wniosku deweloper nie uzyskał ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie). Zgodnie z §4 umowy deweloperskiej deweloper uzyska decyzję o pozwoleniu na użytkowanie budynku w terminie do dnia (…) 2021 r., a zatem do końca roku 2021 Wnioskodawca zobowiązany jest uiścić resztę ceny za lokal mieszkalny. Zgodnie z §6 Umowy deweloperskiej termin podpisania przyrzeczonej umowy przeniesienia własności został ustanowiony do dnia (…) 2022 r.

Wobec powyższego wydatki na zakup materiałów niezbędnych do wykończenia lokalu nabytego w stanie surowym od dewelopera, wydatek na zakup mieszkania oraz koszty zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży powinny być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe podatnika. Już same planowane wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego przekroczą kwotę, jaką Wnioskodawca zamierza uzyskać ze zbycia udziału w lokalu stanowiącym garaż podziemny.

Tym samym podsumowując - skoro garaż podziemny został wyodrębniony w budynku jako osobny oraz samodzielny lokal niemieszkalny z odrębną księgą wieczystą i Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży udziału w nieruchomości - z uwagi na fakt, że nie minął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 - zbycie to stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Dalej zgodnie z ustawą za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia uważa się koszty nabycia lub wytworzenia, powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych.

Koszty nabycia określiły umowy notarialne sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości wraz z kosztami notarialnymi.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomość lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 omawianej ustawy wydatkiem poniesionym na cel określony w art. 131 ust. 1 ustawy jest wydatek poniesiony m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Tak więc w sytuacji gdy przychód uzyskany ze zbycia „garaży" w 2021 r. zostanie do końca grudnia 2024 r. przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego oraz materiały na jego wykończenie (termin umowy przyrzeczonej został ustalony przez strony umowy deweloperskiej do dnia (…) 2022, tj. dochód ze zbycia na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit a. i lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części odpowiadającej przychodowi wydatkowanemu na te cele będzie zwolniony z opodatkowania 19% -owym podatkiem dochodowym.

Na koniec zaznaczyć należy, że nadrzędnym celem rzeczonego zwolnienia przedmiotowego jest ułatwienie podatnikowi poprawy sytuacji mieszkaniowej, a w niniejszym stanie faktycznym bezsprzecznym jest planowany zakup lokalu mieszkalnego dla Wnioskodawcy oraz jego rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów i nieprawidłowe – w pozostałej części.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodu, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jest natomiast pozarolnicza działalność gospodarcza.

Aby nie powstał przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przeanalizować obydwa warunki wskazane powyżej.

Odnosząc się do pierwszego warunku, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

• po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,
• po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,
• po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter.
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia tak zarysowanego problemu nabiera kwestia ustalenia właściwych relacji między regulacją art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w związku z art. 5a pkt 6) a art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy. Sygnalizowane w judykaturze problemy związane ze stosowaniem tych przepisów biorą się z tego, że z ich treści trudno wyinterpretować w sposób jednoznaczny, gdzie przebiega granica między tym, co stanowi obrót nieprofesjonalny, a tym co należy rozpoznawać jako czynności związane z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej (wyrok NSA z 5 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 379/14, z 9 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 1423/14, z 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 773/13 i inne).

Aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktyczne osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f”.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu, należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Wskazać należy, że dla oceny, czy dokonywane czynności spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzygające znaczenie mają okoliczności, w jakich są one wykonywane. O prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości czy przewidywanych korzyści podatkowych dokonywać swobodnej kwalifikacji poszczególnych kategorii przychodów do określonych źródeł przychodów.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok NSA z 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 933/17.

Dla uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej nie jest również konieczne, aby podatnik miał formalnie status przedsiębiorcy, nie jest wymagana rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że (…) 2020 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca nabył 10 miejsc postojowych w garażu podziemnym. Wnioskodawca wskazał, że poza przekazaniem jednego miejsca postojowego członkowi rodziny w ramach umowy darowizny, sprzedał kolejno cztery miejsca postojowe w dniach: (…) 2021 r., (…) 2021 r., (…) 2021 r., (…) 2021 r. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że planuje sprzedać kolejne pięć miejsc postojowych

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że mają one charakter profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i nie mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Nie sposób tutaj mówić o przypadkowym i okazjonalnym charakterze czynności, którym nie można przypisać cech korzyści finansowej.

Opisane przez Wnioskodawcę czynności, tj. nabycie 10 miejsc postojowych w garażu podziemnym, sprzedaż części miejsc osobom trzecim i planowana sprzedaż kolejnych – świadczą niewątpliwie o zarobkowym charakterze przedmiotowej transakcji. Z całokształtu działań Wnioskodawcy wynika, że nabył przedmiotowe miejsca postojowe z zamiarem dalszej odsprzedaży, podejmując działania charakterystyczne dla profesjonalnego sprzedawcy nieruchomości.

Stanowisko organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, np. w wyroku NSA z 25 sierpnia 2011 r. sygn. akt II FSK 433/10, który stwierdził, że „w pełni należy podzielić wywód sądu pierwszej instancji, że w ustawowej (tej sprzed jak i po 1 stycznia 2007 r.) i uniwersalnej definicji działalności gospodarczej i zrównanej z nią definicji pozarolniczej działalności gospodarczej akcentuje się takie okoliczności jak min. działania niejednorazowe, podporządkowanie owej działalności regułom opłacalności i zysku (…)”.

Należy również zauważyć, że dla przypisania podatnikowi prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest konieczne wykazanie, czy już w momencie nabywania nieruchomości podatnik miał zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i czy nieruchomości zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży, czy też na cele osobiste. Podobnie nie ma znaczenia, czy w momencie nabycia nieruchomości zamiarem właściciela było przeznaczenie jej do sprzedaży z zyskiem, lecz to, że podatnik podjął działania mające charakter ciągły, zorganizowany, nakierowany na uzyskanie zysku ze sprzedaży nieruchomości.

Stanowisko takie potwierdza wyrok NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt I FSK 1855/15, w którym Sąd stwierdził, że „nie tyle istotny w ustalonych okolicznościach był ściśle zamiar, jaki towarzyszył Skarżącej w momencie nabywania nieruchomości (ich cel, przeznaczenie), lecz całokształt późniejszych działań do nich się odnoszących, który statuował zakres zaangażowania Strony (i jej małżonka) w dokonywanie obrotu nieruchomościami”.

Ponadto, jak wskazał WSA w Bydgoszczy w wyroku z 24 kwietnia 2019 r. sygn. akt. I SA/Bd 108/19: „Bez znaczenia natomiast jest okoliczność, na jaki cel zostanie przeznaczony przychód/dochód osiągnięty z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Prawo do rozporządzania dochodem z tytułu sprzedaży działek nie determinuje kwalifikowania przychodu do określonego źródła przychodów, tj. z art. 10 ust. 1 pkt 3 czy z art. 10 ust. pkt 8 u.p.d.of”.

Odnosząc się do drugiego warunku, od którego uzależnione jest, aby nie powstał przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, wskazać należy, że przedmiotowe miejsca postojowe Wnioskodawca nabył w 2020 r. i częściowo sprzedał w 2021 r., a więc nie upłynął pięcioletni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Mając na względzie okoliczności przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że sprzedaż miejsc postojowych w garażu podziemnym jest rodzajem aktywności określonej jako działalność gospodarcza podjęta w celu zarobkowym, a zatem, w kontekście powołanych wyżej przepisów, przychody uzyskane przez Wnioskodawcę należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ww. przypadku nie znajdzie więc zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany ze sprzedaży miejsc postojowych w garażu podziemnym, w okolicznościach wskazujących na to, że sprzedaż ta jest wykonywana w ramach prowadzonej działalności, winien być opodatkowany zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego właśnie źródła – pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca chce przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży miejsc postojowych na własne cele mieszkaniowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii wydatków, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze zbycia udziałów w lokalu stanowiącym garaż podziemny wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów zostały określone w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanym przypadku nie znajdzie jednak zastosowania przepis art. 22 ust. 6c ww. ustawy, bowiem zbycie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, a przepis ww. artykułu wyraźnie wskazuje, że dotyczy on odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z wysokością osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że dokonał On zakupu lokalu stanowiącego garaż podziemny składający się z 10 miejsc postojowych, z których 4 zostały już sprzedane i poniósł koszty związane z zawarciem z deweloperem umów sprzedaży w formie aktów notarialnych, tj. koszty wynagrodzenia notariusza, koszty odpisów notarialnych, koszty sądowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy ww. koszty mogą stanowić koszty uzyskania przychodu ze zbycia udziałów w lokalu stanowiącym garaż podziemny.

W tym miejscu należy mieć na uwadze, że zgodnie z przytoczoną wyżej regulacją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro przedmiotowa nieruchomość (miejsca postojowe w garażu podziemnym) została nabyta celem dalszej odsprzedaży – stanowi w działalności gospodarczej towar handlowy, to wydatki poniesione na nabycie tej nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Należy bowiem uznać, że spełniają one kryteria celowości, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przy tym nie są wydatkami wymienionymi w art. 23 ww. ustawy.

Wskazać również należy, że zgodnie z dyspozycją art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków, takich jak: wynagrodzenie notariusza, koszt odpisów aktów notarialnych i koszty sądowe poniesione w związku z nabyciem garażu należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.