0114-KDIP3-1.4011.707.2021.2.EC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.) uzupełnione pismem z dnia 2 listopada 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 25 października 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.707.2021.1.EC (data nadania 26 października 2021 r., data doręczenia 27 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania dodatkowego wynagrodzenia, tzw. dodatku covidowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania dodatkowego wynagrodzenia, tzw. dodatku covidowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - to jednoosobowa działalność gospodarcza świadcząca usługi oznaczone symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 86.90.B jako ratownik medyczny odpowiedzialny jest za życie i zdrowie ludzi będących w potrzebie, a w dobie walki z koronawirusem, narażając własne życie i zdrowie, nieprzerwanie pracuje w celu zapewnienia jak najlepszej opieki ludziom chorym.

Zgodnie z poleceniem Ministra `(...)` z dnia 4 września 2020 r. wydanym Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia (według stanu na 9 marca 2021 r.) na podstawie którego wypłacane są tzw. dodatki covidowe, Prezes NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia) został zobowiązany do przekazania środków na wypłatę dodatków podmiotom leczniczym umieszczonym w wykazie prowadzonym przez Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie polecenia Ministra `(...)` z dnia 2 marca 2021 r. wydanego na podstawie art. 11h ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. w stosunku do których Minister `(...)` albo wojewoda wydał polecenia albo decyzję na podstawie odpowiednio art. 10 ust. 2 pkt 1 lit b albo art. 11 ust. 1 i ust 4 albo art. 11h ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. (Dz.U. poz. 374 ze zm.)

Wnioskodawca zawarł umowę z Zespołem Opieki Zdrowotnej w dniu 1 grudnia 2020 r. i świadczył usługi medyczne w szpitalu tymczasowym w (…) na rzecz pacjentów z Covid - 19. Poza wynagrodzeniem, które przysługiwało wnioskodawcy w oparciu o treść zawartej ze Szpitalem umowy, podatnikowi, zgodnie z poleceniem Ministra `(...)` winien być także wypłacony tzw. "dodatek covidowy", który nie wynikał bezpośrednio z umowy, a został przyznany odgórnie na mocy polecenia Ministra `(...)`, w oparciu o szczególne rozwiązania w walce z Covid-19 i uregulowane ustawą.

Wnioskodawca w związku z powyższym nie mógł ujmować wynagrodzenia za tzw. "dodatek covidowy" w fakturach, którymi rozliczał wynagrodzenie przysługujące mu na mocy zapisów umowy zawartej ze szpitalem na udzielenie świadczeń zdrowotnych, gdyż sam dodatek nie był wynikiem porozumienia stron. W związku z powyższym zaszła konieczność ujęcia wynagrodzenia przysługującego wnioskodawcy z tytułu przyznanego mu tzw. "dodatku covidowego".

Wnioskodawca nie mógł dokonać stosownych korekt poprzednich faktur, bowiem jak wskazano dodatek covidowy nie jest wynagrodzeniem, które przysługuje wnioskodawcy na mocy zawartej z podmiotem leczniczym umowy.

Wobec tego wnioskodawca w dniu 1 lipca 2021 r. wystawił dodatkową fakturę na rzecz swojego usługodawcy, tj. Zespołu Opieki Zdrowotnej (podmiot-pośrednik obowiązany do wypłaty dodatku covidowego), w której ujął należne mu wynagrodzenie za każdy miesiąc z tytułu dodatku covidowego. Wnioskodawca zgodnie z umową miał określony miesięczny okres rozliczeniowy, a więc przy ustalaniu momentu osiągnięcia przychodu zastosowanie znajduje w przypadku wnioskodawcy art. 14 ust. 1e ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym datą uzyskania przychodu przez podatnika jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

W stanie faktycznym powstaje zagadnienie wymagające interpretacji organu podatkowego: z jaką datą powstaje obowiązek podatkowy wnioskodawcy tj. chwila uzyskania przychodu przez wnioskodawcę z tytułu wynagrodzenia za tzw. dodatek covidowy, a więc należności przysługującej wnioskodawcy, która pomimo iż pozostaje w związku ze świadczoną przez niego usługą (świadczenie dodatkowe, nie wynikające z umowy), to jednak nie jest elementem wynagrodzenia przysługującego mu na podstawie umowy, co oznacza, że podatnik nie mógł ująć tego wynagrodzenia w fakturach, w których rozliczał godziny świadczone w ramach umowy.

Co do zasady, medycy pracujący na tzw. kontraktach, wystawiają faktury za okresy miesięczne. To by oznaczało, że zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), przychód powstał w ostatnim dniu rozliczanego miesiąca. Przepis ten wskazuje, że jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu określonego w umowie lub na wystawionej fakturze. Warto tu podkreślić, że podmioty medyczne, np. szpitale, częstokroć dopiero w styczniu lub w lutym wyraziły zgodę na wystawienie przez medyków faktur opisanych „dodatek covidowy" Wnioskodawca wskazał, że Krajowa Informacja Skarbowa stoi na stanowisku, że przychód ten należy opodatkować dopiero w dniu otrzymania należności na rachunek bankowy. Niestety na tę chwilę muszą Wnioskodawcy wystarczyć jedynie zapewnienia infolinii. Nie ma w tej kwestii żadnego oficjalnego, pisemnego stanowiska, na które można byłoby się powołać w razie ewentualnej kontroli. Urząd Skarbowy opiera swoje stanowisko o uregulowania z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku PIT. Na podstawie tego przepisu, dla przykładu, w dacie zapłaty rozpoznaje się obowiązek podatkowy w dacie otrzymania odszkodowania, kary umownej, zwrotu kosztów itp. gdyby dodatki covidowe były wypłacane na konta medyków bezpośrednio na podstawie ustawy, to zasadność zastosowania tego przepisu nie budziłaby żadnych wątpliwości. Być może błąd tkwi w dokumentowaniu świadczenia fakturą tymczasem praktyka wskazuje, że podstawą do wypłaty dodatku covidowego jest faktura. W treści faktury wskazywany jest konkretny okres rozliczeniowy, w większości przypadków faktury te są ewidencjonowanie do okresu rozliczeniowego, który jest wskazany w dokumencie.

Podstawą prawną jest pkt 1a ppkt b polecenie Ministra `(...)` z dnia 30 września 2020 r. zmienionego poleceniem Ministra `(...)` z dnia 1 listopada 2020 r. wydanego w oparciu o uprzednio obowiązujący art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych, oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Dodatek na podstawie art. 47 ust. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Z 2020 r. poz. 1845 ze zm.) nie jest tu podstawą, są to dwa odrębne podatki. Podatnik stoi na stanowisku zapłaty podatku w momencie wpłaty wynagrodzenia za dodatek covidowy na rachunek bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Z jaką chwilą powstaje przychód podatnika w związku z uzyskaniem prawa do dodatkowego wynagrodzenia, które pozostaje w związku z zawartą umową o świadczenie usług, jednak nie jest objęte wynagrodzeniem uzgodnionym przez strony umowy, a dodatkowym ekwiwalentem, który przysługuje podatnikowi na mocy szczególnych przepisów wprowadzonych przez właściwy organ państwowy z uwagi na charakter świadczonych przez podatnika usług?

2. Czy przychód podatkowy z tytułu świadczenia dodatkowego 100% wynagrodzenia za dodatek covidowy (od grudnia 2020 do maja 2021 z umowy z dn. 1 grudnia 2020 r. na udzielenie świadczeń zdrowotnych) na podstawie polecenia Ministra `(...)` z dn. 1 listopada 2020 r. oraz dalszych dyrektyw związanych z przeznaczeniem środków pieniężnych na finansowanie między innymi świadczeń dodatkowych dla personelu medycznego powstał po stronie Wnioskodawcy w dacie otrzymania od Zleceniodawcy zapłaty za dodatek covidowy?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód podatkowy powstanie w dacie otrzymania od Zleceniodawcy zapłaty za świadczona usługę zdrowotną w tym przypadku dodatek covidowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zachodzi konieczność wyjaśnienia nowego stanu faktycznego, powstałego dla niektórych grup podatników w związku ze szczególnymi rozwiązaniami przyjętymi na terenie kraju w związku ze zwalczaniem wirusa SARS-CoV-2.

Z uwagi na przyznanie niektórej grupie podmiotów szczególnych dodatków w związku ze świadczeniem przez nich usług, należy wyjaśnić z jaką datą powstaje przychód wynikający z prawa do otrzymania specjalnego dodatku. Podatnik, zgodnie z zapisem umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, rozlicza się z udzielającym zamówienia w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Powyższe oznacza, że datą uzyskania przychodu przez podatnika zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Podatnik zgodnie z zapisami umowy, za wykonane usługi wystawiał faktury. Minister `(...)`, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, dalej także jako "ustawa o COVID-19", zlecił Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia wypłatę dla określonej grupy podmiotów tzw. "dodatków covidowych". Na mocy polecenia Ministra `(...)` z dnia 1 listopada 2020 r., zmieniającego polecenie Ministra `(...)` z dnia 4 września 2020 r., wydane w oparciu o obowiązujący wówczas art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, ze zm.), zmienione poleceniem Ministra `(...)` z dnia 30 września 2020 r. do grupy podmiotów, którym ma zostać wypłacony tzw. dodatek covidowy zostały zaliczone osoby wykonujące zawód medyczny w podmiotach leczniczych, o których mowa w pkt 1 ppkt 2- udzielają świadczeń zdrowotnych w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym lub w Izbach przyjęć oraz Szpitalach poziomu 2-go oraz 3-go.

Do powyższej grupy podmiotów został zaliczony podatnik, który wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowym wniosku. Podatnik, zgodnie z umową, wystawiał każdego miesiąca fakturę począwszy od stycznia 2021 r. w związku z wykonywaniem swojej usługi. Z uwagi na przysługujący mu "dodatek covidowy", o którym mowa powyżej wystawił także fakturę zbiorczą w dniu 1 lipca 2021 r., w której uwzględnił należność z tytułu przysługującego mu "dodatku covidowego" za cały okres świadczenia usługi, tj. od grudnia 2020 r. do czerwca 2021 r. Podatnik nie miał możliwości ujęcia "dodatku covidowego" w ramach faktur wystawianych każdego miesiąca za świadczenie usług, bowiem żaden zapis umowy, nie zezwalał mu na doliczenie takiego dodatku, a obowiązek jego wypłaty powstał nie na mocy oświadczeń woli stron wynikających z umowy, ale na mocy zapisu ustawy.

Zgodnie z tym co wyżej, z uwagi na miesięczny okres rozliczeniowy, do podatnika winien mieć zastosowanie przepis art. 14 ust. 1e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym datą uzyskania przychodu przez podatnika jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Tymczasem podatnik dokonał rozliczenia powyższych faktur. Powstaje zatem konieczność wyjaśnienia z jaką datą powstał dla podatnika przychód wynikający z faktury zbiorczej z dnia 1 lipca 2021 r., w której ujął on należność wynikającą z przysługującego mu "dodatku covidowego".

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, "w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty".

Podatnik stoi na stanowisku, że co do tego konkretnego przychodu uzyskanego z tzw. "dodatku covidowego", niezależnie od okresu rozliczeniowego wynikającego z zawartej między nim, a usługodawcą umowy, należy stosować przepis art. 14 ust. 1i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik nie otrzymał obecnie zapłaty za fakturę, w której uwzględnił wynagrodzenie za tzw. "dodatek covidowy". Dodatek ten, nie był ujęty w miesięcznym okresie rozliczeniowym, bowiem miesięczny okres rozliczeniowy dotyczył tylko i wyłącznie stawek wynikających z umowy i stawek nią objętych.

Zdaniem podatnika, który w ramach swojej działalności świadczy usługi medyczne, "dodatek covidowy" mógłby zostać potraktowany jako wynagrodzenie za dodatkowe świadczenia medyczne.

W interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2020 r., znak. 0112-KDIL2-2.4011.397.2020.1 .MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że wypłaty z tytułu nadwykonań usług medycznych powinny być księgowane w dacie faktycznego otrzymania zapłaty.

Argumentacją dla takiego uzasadnienia ma być fakt, iż nie są to świadczenia gwarantowane w ramach zawartej umowy współpracy.

Tym samym, podatnik stoi na stanowisku, że niezależnie od okresu rozliczeniowego, który przyjął na mocy umowy z usługodawcą do świadczenia dodatkowego, które nie wynika z tej umowy nie ma zastosowania art. 14 ust. 1 e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przepis art. 14 ust. 1i cytowanej ustawy, w związku z czym, dniem powstania przychodu dla podatnika z tytułu należności wynikających z uzyskania uprawnienia do wypłaty specjalnego dodatku będzie dzień otrzymania zapłaty z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c cytowanej ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Wobec powyższego, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności – przychód podatkowy powstaje w dacie tej czynności, która miała miejsce najwcześniej. Opodatkowaniu podlega przychód należny, co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Ustawodawca przewidział również szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 14 ust. 1e).

Przepis ten ma zastosowanie do usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym – określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, że wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych (miesięcznych, kwartalnych, rocznych), to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, świadczy usługi jako ratownik medyczny. Wnioskodawca zawarł umowę z Zespołem Opieki Zdrowotnej w dniu (…) grudnia 2020 r. i świadczył usługi medyczne w szpitalu tymczasowym w (…) na rzecz pacjentów z Covid - 19. Poza wynagrodzeniem, które przysługiwało Wnioskodawcy w oparciu o treść zawartej ze Szpitalem umowy, podatnikowi, zgodnie z poleceniem Ministra `(...)` winien być także wypłacony tzw. "dodatek covidowy", który nie wynikał bezpośrednio z umowy, a został przyznany odgórnie na mocy polecenia Ministra `(...)`., w oparciu o szczególne rozwiązania w walce z Covid-19 i uregulowane ustawą. Wnioskodawca w związku z powyższym nie mógł ujmować wynagrodzenia za tzw. "dodatek covidowy" w fakturach, którymi rozliczał wynagrodzenie przysługujące mu na mocy zapisów umowy zawartej ze szpitalem na udzielenie świadczeń zdrowotnych, gdyż sam dodatek nie był wynikiem porozumienia stron. Wobec tego wnioskodawca w dniu 1 lipca 2021 r. wystawił dodatkową fakturę na rzecz swojego usługodawcy, tj. Zespołu Opieki Zdrowotnej (podmiot-pośrednik obowiązany do wypłaty dodatku covidowego), w której ujął należne mu wynagrodzenie za każdy miesiąc z tytułu dodatku covidowego.

W związku z powyższym, mając na uwadze, że:

- dodatkowe wynagrodzenie, tzw. „dodatek covidowy” które pomimo iż pozostaje w związku ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługą, to jednak nie jest elementem wynagrodzenia przysługującego mu na podstawie umowy,

- „dodatki covidowe” wypłacane są zgodnie z poleceniem Ministra Zdrowia z dnia 2 marca 2021r. (Dz. U. poz. 374 ze zm.) wydanym Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia,

- jak wskazał Wnioskodawca Zespół Opieki Zdrowotnej jest pośrednikiem obowiązanym do wypłaty tzw. „dodatku covidowego”

należy uznać, że przychód dokumentujący uzyskanie dodatkowego świadczenia pieniężnego powstanie na podstawie art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w momencie dokonania zapłaty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) ul. (…), (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.