INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2021 r**.** (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:
- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia pracowników, sfinansowanych ze świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP – jest prawidłowe;
- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży sfinansowanych z dotacji, otrzymanej na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 sierpnia 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia pracowników, sfinansowanych ze świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży sfinansowanych z dotacji, otrzymanej na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na przygotowywaniu i podawaniu posiłków pasażerom w pociągach - w wagonach restauracyjnych i w postaci przekąsek, sprzedawanych z wózków z żywnością (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 56.10.B, 56.10.A). Sprzedaż obejmuje także piwo. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), a dla celów rozliczania podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, ma status mikroprzedsiębiorcy. Działalność jest prowadzona bez żadnych przerw, nigdy nie była zawieszona.
Ze względu na bardzo trudną sytuację firmy Wnioskodawcy, spowodowaną epidemią COVID, Wnioskodawca otrzymał pomoc publiczną:
- świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników z Wojewódzkiego Urzędu Pracy w (…) w kwocie 2000 zł na pracownika pełnoetatowego (na podstawie art. 15gga Ustawy z dnia 2 marca 2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842, ze zm.),
- oraz od starosty powiatu (…) dotacje na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej (na podstawie art. 15zze4 tej samej Ustawy oraz rozporządzeń: Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 152), Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 371).
Otrzymane środki zostały wydatkowane zgodnie z ich przeznaczeniem, określonym w umowach z wyżej wymienionymi instytucjami, tj. dofinansowanie wynagrodzeń - na wypłatę wynagrodzeń pracowników w kwocie 2000 zł na osobę (pozostała część należnego pracownikom wynagrodzenia oraz składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) zostały pokryte ze środków własnych firmy), natomiast dotacje, otrzymane od starosty (PUP) - na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży (np. napoje, orzeszki, ciastka, piwo itp.).
Zgodnie z art. 15gga ust. 25 Ustawy z dnia 2 marca 2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19:„Przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.".
Zgodnie z art. 15zze4 ust. 15 przywołanej ustawy „Przychód z tytułu udzielonej dotacji na zasadach określonych w ust. 1 oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 13, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych".
Jednak ani ustawa ani rozporządzenie nie odnosi się do tego, czy wydatki, pokryte środkami pochodzącymi z dofinansowania wynagrodzeń i z dotacji, mogą być kosztem uzyskania przychodu.
W związku z powyższym zadano następujące pytani****a:
1. Czy wydatki, poniesione na wynagrodzenia pracowników, sfinansowane ze świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP na dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, otrzymane na podstawie art. 15gga Ustawy z dnia 2 marca 2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.) stanowią koszty uzyskania przychodów?
2. Czy wydatki, poniesione na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży (np. napoje, orzeszki, ciastka, piwo itp.), sfinansowane z dotacji, otrzymanych na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej (na podstawie art. 15zze4 tej samej Ustawy oraz rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 19 styczni 2021 r. (Dz. U. poz. 152) i z dnia 26 lutego 2021 r. (Dz. U. poz. 371), stanowią koszty uzyskania przychodów?
Stanowisko Wnioskodawcy,
Odnośnie pytania 1
Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną, przy której zatrudnia pracowników. W związku z tym ponosi koszty wynagrodzeń oraz składek ZUS, które odprowadza za zatrudnionych. Otrzymane świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy przeznaczył na wypłatę wynagrodzeń, zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie z Wojewódzkim Urzędem Pracy. Po zakończeniu okresu dofinansowania Wnioskodawca złożył odpowiednie rozliczenie, przedstawiając dokumenty, potwierdzające wypłatę wynagrodzeń oraz wpłaty składek ZUS i podatku od wynagrodzeń.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty pracownicze są ewidentnie związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 przywołanej ustawy, a ich poniesienie zostało właściwie udokumentowane. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że wydatki, poniesione na wynagrodzenia pracowników, sfinansowane ze świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP na dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, otrzymane na podstawie art. 15gga Ustawy z dnia 2 marca 2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.) stanowią koszty uzyskania przychodów.
Odnośnie pytania 2
Działalność Wnioskodawcy polega na przygotowywaniu i podawaniu posiłków pasażerom w pociągach - w wagonach restauracyjnych i w postaci przekąsek, sprzedawanych z wózków z żywnością (PKD 56.10.B, 56.10.A). Sprzedaż obejmuje także piwo. Dotacje na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej (na podstawie art. 15zze4 wyżej przywołanej Ustawy oraz Rozporządzeń, zostały przeznaczone na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży (np. napoje, orzeszki, ciastka, piwo itp.). Zakupy materiałów i towarów są niezbędne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i są poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodów. Nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 Ustawy o PDOF. Ich zakup jest każdorazowo dokumentowany fakturą, za którą Wnioskodawca płaci gotówką lub przelewem na konto kontrahenta. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że wydatki, poniesione na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży (np. napoje, orzeszki, ciastka, piwo itp.), sfinansowane z dotacji, otrzymanych na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej (na podstawie art. 15zze4 Ustawy z dnia 2 marca 2020 oraz Rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2021 r. (Dz. U. poz. 152) i z dnia 26 lutego 2021 r. (Dz. U. poz. 371), stanowią koszty uzyskania przychodów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842, ze zm. dalej: „ustawa o COVID”) wprowadziła szereg rozwiązań osłonowych m.in. dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które ponoszą negatywne skutki ekonomiczne pandemii COVID-19.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, zatrudnia pracowników, ma status mikroprzedsiębiorcy. Ze względu na bardzo trudną sytuację firmy Wnioskodawcy, spowodowaną epidemią COVID, Wnioskodawca otrzymał pomoc publiczną:
- świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników z Wojewódzkiego Urzędu Pracy w kwocie 2000 zł na pracownika pełnoetatowego (na podstawie art. 15gga Ustawy z dnia 2 marca 2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych,
- oraz od starosty dotacje na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej (na podstawie art. 15zze4 tej samej Ustawy oraz rozporządzeń: Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 152), Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 371).
Otrzymane środki zostały wydatkowane zgodnie z ich przeznaczeniem, określonym w umowach z wyżej wymienionymi instytucjami, tj. dofinansowanie wynagrodzeń - na wypłatę wynagrodzeń pracowników w kwocie 2000 zł na osobę (pozostała część należnego pracownikom wynagrodzenia oraz składki ZUS zostały pokryte ze środków własnych firmy), natomiast dotacje, otrzymane od starosty - na zakup surowców i materiałów podstawowych oraz towarów handlowych, przeznaczonych do sprzedaży.
Zgodnie z art. 15gga ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1662), lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.
Stosownie do art. 15gga ust. 9 ustawy o COVID, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po stwierdzeniu kompletności wniosku i złożeniu przez przedsiębiorcę wszystkich oświadczeń, o których mowa w ust. 6 pkt 2-7, występuje niezwłocznie w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przyznanie limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.
Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, na podstawie limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. (art. 15gga ust. 10 ustawy o COVID).
Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia wniosku. (art. 15gga ust. 11 ustawy o COVID).
Przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. (art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID).
Wnioskodawca otrzymał również od starosty dotacje na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 zze4 ust. 1 ustawy o COVID w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19 starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy dotacji na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy i małemu przedsiębiorcy, o których mowa odpowiednio w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, którzy na dzień 30 września 2020 r. prowadzili działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.2l.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 77.2l.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.5l.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i których przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w październiku albo listopadzie 2020 r. był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie 2019 r.
Przychód z tytułu udzielonej dotacji na zasadach określonych w ust. 1 oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 13, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.(art. 15 zze4 ust. 15 ustawy o COVID).
W treści ustawy o COVID przewidziano różne formy i charakter wsparcia dla podatników. Wsparcie to może polegać na udzieleniu dotacji, dofinansowania działalności, bezzwrotnej lub częściowo bezzwrotnej pomocy. Przepisy ustaw podatkowych, jak i ustawy o COVID mogą zarazem przewidywać rozwiązania prawne na podstawie których otrzymanie wsparcie nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, bądź przychód ten jest wolny od podatku dochodowego. W przedstawionym stanie faktycznym jest to uregulowane odpowiednio w art. 15gga ust. 25 i w art. 15 zze4 ust. 15 ustawy o COVID.
Rozpatrując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynagrodzenia pracowników sfinansowanych ze środków pochodzących ze wsparcia uzyskanego na rzecz ochrony miejsc pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, oraz wydatków poniesionych na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży sfinansowanych z dotacji otrzymanych na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej wskazać należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
-
został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
-
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
-
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
-
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
-
został właściwie udokumentowany,
-
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.
Należy również zauważyć, że ww. katalogi kosztów uzyskania przychodów mają charakter otwarty, co oznacza, że podatnik powinien dokonać oceny zasadności poniesionego wydatku pod kątem jego związku z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Mając na względzie powyższe oraz fakt, że art. 23 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza wydatków sfinansowanych z przedmiotowej dotacji, ani wydatków poniesionych na ochronę miejsc pracy, nie ma przeciwwskazań, by poniesione wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu podatnika, przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą przesłanek zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów.
Wobec powyższego, w odniesieniu do wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, sfinansowanych środkami przyznanymi z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak i wydatków na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków oraz towarów handlowych sfinansowanych z dotacji otrzymanych na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej nie znajdzie zastosowania żadne wyłączenie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, w przypadku otrzymania dofinansowania, na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, oraz dotacji na podstawie art. 15 zze4 ustawy o COVID, mimo, że kwoty dofinansowania, dotacji nie stanowią przychodu podatkowego, wydatki nimi pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.
W szczególności, w odniesieniu do tych wypłat, nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.
Podkreślić w tym miejscu należy raz jeszcze, że wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Zatem, skoro przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają regulacji, zgodnie z którą przedsiębiorca otrzymujący dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, czy dotację na podstawie art. 15 zze4 ustawy o COVID powinien wyłączyć wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane tym świadczeniem i wydatki sfinansowane dotacją z kosztów uzyskania przychodów oraz w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć, że wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane świadczeniem na rzecz ochrony miejsc pracy oraz wydatki na zakup surowców i materiałów podstawowych do przygotowywania posiłków i towarów handlowych sfinansowane dotacją na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika, o ile wydatki te spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.