INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 21 września 2021 r. (data wpływu 23 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powiernictwa – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
23 września 2021r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powiernictwa.
We wniosku złożonym przez
- Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana S.
- Zainteresowanych niebędących stronami postępowania: Pana N.,Pana K., Pana B.
przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca S. (dalej Wnioskodawca lub Powiernik) zamierza w przyszłości zawrzeć umowę powierniczą z Zainteresowanymi (dalej Powierzającymi), na podstawie której zobowiąże się do zawarcia w imieniu własnym, lecz na rzecz Zainteresowanych – Powierzających – umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, także zgłoszenia jej do Krajowego Rejestru Sądowego, wykonywania wszelkich praw wynikających z udziałów w tejże spółce zgodnie z instrukcjami i poleceniami Powierzających. Powierzający przekażą Powiernikowi środki pieniężne za nabycie lub objęcie udziałów w spółce. Powiernik natomiast będzie wykonywał prawa względem osób trzecich w wyznaczonym umową powiernictwa zakresie.
Wnioskodawca oraz Zainteresowani zakładają, że Wnioskodawca będzie właścicielem części udziałów osobiście oraz częściowo obejmie udziały w imieniu każdego z Zainteresowanych na podstawie umowy Powierniczej. Oprócz Wnioskodawcy i Zainteresowanych wspólnikami w spółce mogą być również inne osoby.
Na wezwanie Powierzających Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydania Im lub wskazanym przez Nich osobom trzecim wszystkiego, co uzyskał dla Powierzających w toku wykonywania umowy powierniczej, w tym przede wszystkim objętych umową powierniczą udziałów w spółce czy dywidendy lub innych pożytków itp. Powiernik zatem zobowiązany będzie wobec Powierzających, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności do zwrotu udziałów, zgodnie z umową powiernictwa). Ponadto Powiernik zobowiązany będzie do niezwłocznego przekazywania Powierzającym wszelkich pożytków związanych z tym prawem.
Powołana umowa powiernicza zostanie zawarta na czas nieokreślony i wygaśnie z chwilą wydania na wezwanie Powierzających własności ostatniego udziału w spółce, zgodnie z umową powierniczą. Umowa powyższa będzie przewidywać, także możliwość rozwiązana za wypowiedzeniem, które skutkować będzie analogicznym wydaniem udziałów w spółce. Powiernik z tytułu zawartej umowy powierniczej, będzie otrzymywał umowne wynagrodzenie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
1. Czy przekazanie Powiernikowi przez Powierzających środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów w spółce oraz zwrotne przekazanie udziałów Powierzającym, jest z uwagi na jedynie pośrednie nabycie przez Nich udziałów w spółce czynnością, która powinna być neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika?
2. Czy w przypadku wypłaty dywidendy przez Spółkę na podstawie uchwały o podziale zysku podjętej przez Wnioskodawcę, jako Powiernika i udziałowca Spółki, dywidenda wypłacona na rzecz Wnioskodawcy – Powiernika, po czym niezwłocznie przekazana Powierzającym lub wypłacona bezpośrednio przez Spółkę Powierzającym, będzie neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy – Powiernika i nie będzie stanowić dla Niego dochodu z udziału w zyskach osób prawnych opodatkowanego zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)?
3. Czy w przypadku wypłaty dywidendy przez Spółkę na podstawie uchwały o podziale zysku podjętej przez Wnioskodawcę jako Powiernika i udziałowca Spółki, dywidenda wypłacona na rzecz Wnioskodawcy – Powiernika, po czym niezwłocznie przekazana Powierzającym lub wypłacona bezpośrednio przez Spółkę Powierzającym, będzie dochodem Powierzających z udziału w zyskach osób prawnych opodatkowanym zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Zainteresowanych:
1. W świetle przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, stanowisko, że przekazanie Powiernikowi przez Powierzających środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów w spółce oraz zwrotne przekazanie udziałów Powierzającym, jest z uwagi na jedynie pośrednie nabycie przez nich udziałów w spółce czynnością, która powinna być neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika – jest prawidłowe.
2. Ponadto w świetle przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego stanowisko, że w przypadku wypłaty dywidendy przez Spółkę na podstawie uchwały o podziale zysku podjętej przez Wnioskodawcę jako Powiernika i udziałowca Spółki, dywidenda wypłacona na rzecz Wnioskodawcy – Powiernika, po czym przekazana Powierzającym lub wypłacona bezpośrednio przez Spółkę Powierzającym, będzie neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy – Powiernika i nie będzie stanowić dla Niego dochodu z udziału w zyskach osób prawnych opodatkowanego zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) – jest prawidłowe.
3. W świetle przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, stanowisko, że w przypadku wypłaty dywidendy przez Spółkę na podstawie uchwały o podziale zysku podjętej przez Wnioskodawcę jako Powiernika i udziałowca Spółki, dywidenda wypłacona na rzecz Wnioskodawcy – Powiernika, po czym przekazana Powierzającym lub wypłacona bezpośrednio przez Spółkę Powierzającym, będzie dochodem Powierzających z udziału w zyskach osób prawnych opodatkowanego zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT – jest prawidłowe.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, umowa wiążąca Wnioskodawcę i Powierzających będzie miała charakter umowy powiernictwa. Jako czynność powiernicza, będzie składać się z poniższych elementów:
-
przekazania Powiernikowi przez Powierzających środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów w spółce;
-
przeniesienia przez Powierzających (Zainteresowanych) na Powiernika (Wnioskodawcę) praw, albo zobowiązanie Powiernika do nabycia tych praw na podstawie przekazanych Mu przez Powierzających środków na ten cel, w następstwie czego Powiernik będzie wykonywał te prawa względem osób trzecich w wyznaczonym umową powiernictwa zakresie;
-
zobowiązania Powiernika wobec Powierzających, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności, że powierzone prawa do Nich powrócą);
-
zobowiązanie Powiernika do przekazywania Powierzającym wszelkich pożytków związanych z tym prawem.
Zatem umowa powiernicza dotycząca nabycia udziałów w spółce lub objęcia udziałów udziałami w spółce musi mieć charakter fiducjarny (tzn. prawa udziałowe muszą być nabyte na powiernika), aby mogła spełniać swoją rolę. W związku z takim ukształtowaniem umowy powierniczej w odniesieniu do praw udziałowych okolicznościami związanymi z nią, które mogłyby ewentualnie wywołać skutki podatkowe są, co do zasady:
a) przekazanie przez Powierzających Wnioskodawcy, jako Powiernikowi, środków pieniężnych na nabycie udziałów w spółce w ramach wykonania umowy;
b) przekazanie przez Wnioskodawcę, jako Powiernika, lub bezpośrednio przez spółkę na rzecz Powierzających środków z tytułu dywidendy w ramach wykonania umowy powiernictwa;
c) przekazanie udziałów w spółce przez Wnioskodawcę, jako Powiernika, na rzecz Powierzających po zakończeniu umowy powiernictwa.
Czynność przekazania Powiernikowi środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów przez Powierzających nie ma charakteru definitywnego, a jest jedynie formą pośredniego nabycia udziałów w spółce przez Powierzających. Czynność ta powinna być, zatem neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika.
Również przeniesienie własności udziałów w Spółce przez Powiernika Powierzającym w wykonaniu zobowiązania Powiernika wynikającego z umowy powierniczej należy uznać za neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy – Powiernika z punktu widzenia podatku dochodowego, ponieważ w ramach tego przeniesienia własności następuje de facto otrzymanie przez Wnioskodawcę swoich własnych aktywów.
Stanowisko to potwierdza doktryna (M. Chudzik, Opodatkowanie czynności powierniczych, Monitor Podatkowy 2/2006). Zgodnie z tym stanowiskiem, rozpoznawanie skutków podatkowych sprzedaży powierniczej (tzn. sprzedaży przez powiernika rzeczy lub prawa należących do powierzającego i wydanie powierzającemu korzyści w postaci uiszczonej ceny) leży po stronie powierzającego, nie zaś powiernika. Innymi słowy, w takiej sytuacji powiernik traktowany jest jako podmiot transparentny podatkowo – na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych istnieje możliwość traktowania powierzającego, jako właściciela udziałów w spółce, mimo że w okresie trwania umowy powiernictwa ich formalnym właścicielem, w rozumieniu prawa cywilnego, jest powiernik.
Powyższe stanowisko potwierdza także orzecznictwo sądowe w wyroku z 9 listopada 2004 r. (sygn. akt III SA 3031/03) WSA w Warszawie wskazał w tezie do tego wyroku, co następuje: „nie można przychodu ze sprzedaży powierniczej traktować, jako przysporzenia zleceniobiorcy powiernika (`(...)`) natomiast kosztów powierniczego nabycia udziału oraz kosztów i przychodu z powierniczego zbycia udziału nie rozpoznaje się w rozliczeniu podatkowym u zleceniobiorcy, ale u zleceniodawcy”.
Taki punkt widzenia, w stosunku do relacji wynikających z umowy powiernictwa, podzielają także organy podatkowe, m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej 19 sierpnia 2008 r. (nr IPPB2/415-375/08-2/JK) oraz w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej 21 stycznia 2010 r. (nr IPPB4/415-729/09-2/JS).
Podsumowując, czynność przekazania Powiernikowi środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów przez Powierzających nie ma charakteru definitywnego, a jest jedynie formą pośredniego nabycia udziałów w spółce przez Powierzających. Czynność ta powinna być, zatem neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika. Taką czynnością neutralną podatkowo dla Powiernika będzie również zwrotne przekazanie udziałów przez Powiernika Powierzającym.
Z kolei w przypadku wypłaty dywidendy przez spółkę i przekazania jej Powierzającym przez Powiernika lub wypłaty dywidendy Powierzającym wprost ze spółki, będzie ona dochodem Powierzających z udziału w zyskach osób prawnych opodatkowanym zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f ustawy o PIT są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ustawy o PIT. Zgodnie z nim, źródłami przychodów są:
-
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
-
działalność wykonywana osobiście;
-
pozarolnicza działalność gospodarcza;
-
działy specjalne produkcji rolnej;
-
(uchylony)
-
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
-
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
-
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną,
- inne źródła.
Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie którymi może rozporządzać jak właściciel).
W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, jak i prawne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana – mianem reprezentowanego.
Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.
Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.
Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia.
Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i art. 735 Kodeksu cywilnego (dalej: KC), istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego.
W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 KC).
Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:
a) ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa na pierwsze żądanie zleceniobiorcy;
b) ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa;
c) nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw; prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 KC, dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 KC);
d) przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 KC).
Jak wskazano na wstępie, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Tak więc w celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania przez podatnika kwoty należnej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli zważyć, że w niektórych przypadkach kwoty otrzymane nie są kwotami należnymi. Dotyczyć to może w szczególności tych umów, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni itp.). W tych przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami należnymi nie są kwoty otrzymane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane podatnikowi przez osobę, na rzecz której działa. Przychodem jest wówczas prowizja (lub inaczej: określone wynagrodzenie), a nie kwoty otrzymywane z tytułu czynności dokonywanej przez podatnika (działającego na rzecz innej osoby).
W odniesieniu do wypłaty dywidendy przez spółkę, której udziały posiada w danym momencie Powiernik należy wyjaśnić, że wprawdzie podmiotem, który uzyskuje formalnie dywidendę od spółki będzie Powiernik, ale zgodnie z umową powiernictwa dywidenda ta zostanie przekazana Powierzającym lub też zostanie ona wypłacona bezpośrednio Powierzającym. Przysporzenie majątkowe z tytułu dywidendy nastąpi więc po stronie Powierzających, a nie Powiernika (Wnioskodawcy). W konsekwencji, skutki podatkowe wypłaty dywidendy należy rozpoznawać po stronie Powierzających, a nie po stronie Powiernika (Wnioskodawcy).
Ponadto skoro wypłata dywidendy Powiernikowi (Wnioskodawcy) i przekazanie jej Powierzającym lub wypłacenie Powierzającym bezpośrednio przez Spółkę nastąpi w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej umowy powierniczej, u Wnioskodawcy nie powstanie z tego tytułu przychód. Będzie to dla Niego jako Powiernika czynność neutralna podatkowo. W tej sytuacji przychód powstanie po stronie Powierzających, zgodnie z umową powiernictwa.
Powyższe stanowisko potwierdza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach:
- nr IBPB-2-2/4511-673/16-1/HS – Dyrektor Izby Skarbowa w Katowicach,
- nr IPPB1/415-58/13-2/AM – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,
- nr 0115-KDIT2-1.4011.46.2018.2.MT – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora KIS: „wypłata dywidendy przez spółkę Wnioskodawcy powiernikowi nie będzie stanowiła dochodu Wnioskodawcy, jako powiernika, ponieważ nie będzie opodatkowana u niego, jako jego dochód z udziału w zyskach osób prawnych, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 24 ust. 5 ww. ustawy, dochód ten osiągną Inwestorzy” (interpretacja z 12 kwietnia 2013 r., nr IPPB1/415-58/13-2/AM – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie).
Mając na względzie powyższe, stanowiska Wnioskodawcy i Zainteresowanych jawią się jako uzasadnione i zasługują na uwzględnienie, o co raz jeszcze wnoszą.
Reasumując, zdarzenie przyszłe będzie wiązało się ze skutkami podatkowymi bezpośrednio dla Wnioskodawcy, jak i Zainteresowanych, co uprawnia Ich do otrzymania wspólnej interpretacji podatkowej w ww. sprawie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Nadmienia się przy tym, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).
W tym miejscu wyjaśnić należy, że przedstawiając własne stanowisko Zainteresowani przywołali nieaktualne brzmienie przepisów art. 10 oraz art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe nie ma jednak wpływu na treść tego rozstrzygnięcia.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.