0113-KDIPT2-3.4011.768.2021.1.RR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej: (…), „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie usług przetwarzania danych, wsparcia procesów biznesowych oraz analitycznych klientów (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 63.11.Z). Spółka pozyskuje klientów z Polski, ale także z zagranicy, w szczególności z (…). Do realizacji usług na rzecz tych klientów Spółka czasami deleguje pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

W latach 2016 i 2017 Spółka oddelegowała dwóch pracowników do wykonywania pracy na terytorium (…), tj. jeden pracownik został oddelegowany w okresie od maja do listopada 2016 r., a drugi pracownik w okresie od maja do listopada 2017 r. Spółka zawarła z tymi pracownikami aneksy do umów o pracę zmieniające m.in. miejsce wykonywania pracy oraz stawkę wynagrodzenia. Delegowanie pracowników nie stanowiło podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, wskutek czego Spółka nie wypłaca pracownikom diet i innych należności z tytułu podróży służbowej. Pracownicy nie otrzymywali żadnych kwot od klienta w (…). Pracownicy pozostawali przez cały okres pracownikami (…).

W związku z oddelegowaniem do pracy za granicą w celu realizacji zawartego kontraktu, Spółka udostępniła pracownikom bezpłatnie:

- zakwaterowanie (miejsce noclegowe),

- przelot do (…) i przelot powrotny do Polski,

- ubezpieczenie kosztów leczenia i assistance, następstw nieszczęśliwych wypadków oraz odpowiedzialności cywilnej, a także pokryła koszty uzyskania wizy oraz innych dokumentów imigracyjnych.

Kwestia czy zapewnienie przez Spółkę delegowanemu za granicę pracownikowi świadczeń mogło zostać uznane jako nieodpłatne świadczenie, powodujące powstanie u pracownika Spółki przychodu ze stosunku pracy, a po stronie Spółki obowiązku odprowadzania zaliczek z tego tytułu była przedmiotem sporu z Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej przed sądami administracyjnymi, który zakończył się wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK1912/18.

Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym wyroku stwierdził, że przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę dla swoich pracowników związane z miejscem wykonywania przez nich pracy na jej rzecz, z wyłączeniem podróży służbowej, stanowią dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek na zasadach określonych w art. 32 ww. ustawy. Należy dodać, że przez cały okres oddelegowania pracownicy pozostawali polskimi rezydentami podatkowymi.

Mając powyższe na uwadze, Spółka, działając jako płatnik, zamierza wpłacić do właściwego urzędu skarbowego podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu osiągniętych przez pracowników odpowiednio w 2016 i 2017 r. przychodów z nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od Spółki, wraz z odsetkami za zwłokę.

Spółka planuje także dokonać korekt informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11. Odnośnie jednego pracownika korekta PIT-11 będzie dotyczyła 2016 r., a w przypadku drugiego pracownika – 2017 r. W przedmiotowych korektach informacji, Spółka zamierza wskazać przychód do opodatkowania uwzględniający wartość nieodpłatnych świadczeń, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek za dany rok faktycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego w 2016 r. i odpowiednio w 2017 r. Innymi słowy, w korekcie informacji Spółka wskaże przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń (w efekcie, zmianie ulegnie także dochód), natomiast wartość zaliczek pobranych przez płatnika pozostanie niezmieniona, zważywszy na fakt, że podatek od dochodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń zostanie wpłacony zapłacony do właściwego urzędu skarbowego dopiero w 2021 r. Spółka przekaże korekty informacji PIT-11 do właściwego urzędu skarbowego oraz pracownika.

Spółka chce dokonać także korekt deklaracji PIT-4R za lata 2016 i 2017 wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez (…) jako płatnika, tj. przy uwzględnieniu przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracji pierwotnej, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego.

W celu potwierdzenia prawidłowości powyższego stanowiska odnośnie obowiązku złożenia korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za 2016 i 2017 r., w tym zakresu tego obowiązku, Spółka zwraca się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację indywidualną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe?

2. Czy złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe.

Ad 2

Złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1 i Ad 2

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przy czym, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).

W świetle wydanego dla Spółki wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1912/18, wydatki ponoszone przez Spółkę dla swoich pracowników związane z miejscem wykonywania przez nich pracy na jej rzecz, z wyłączeniem podróży służbowej, stanowią dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek na zasadach określonych w art. 32 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Art. 38 ust. 1a ustawy o PIT stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

Kwestie związane z korektą deklaracji regulują przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. kwota przychodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Powyższe ma zatem zastosowanie również do dokonywania korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Wnioskodawca planuje dokonać korekt informacji PIT-11, w stosunku do jednego pracownika za 2016 r., a w stosunku do drugiego za 2017 r., w których zostanie wykazany pełen przychód podlegający opodatkowaniu, tj. uwzględniając przychód z nieodpłatnych świadczeń, natomiast zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych wykazana zostanie w wartości pierwotnej, ponieważ nie została ona pobrana przez płatnika w 2016 i 2017 r., ale podatek zostanie zapłacony dopiero w 2021 r.

Na podstawie art. 39 ustawy o PIT, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) oraz faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz faktycznie pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. Jak można wnioskować po samej nazwie formularza PIT-11 „informacja o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy” jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. W efekcie, uiszczenie brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, dostarczenie pracownikom informacji PIT-11, w której uwzględniono zaniżony przychód ze stosunku pracy, obliguje Wnioskodawcę do sporządzenia korekt tych informacji i wykazania w skorygowanych informacjach przychodów osiągniętych przez pracowników w pełnej wysokości, tj. z uwzględnieniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń ze strony (…). Zważywszy, że podatek zostanie wpłacony dopiero w 2021 r., w skorygowanej informacji odpowiednio za 2016 i 2017 r., kwota pobranych zaliczek nie ulegnie zmianie w stosunku do kwot wskazanych w deklaracjach pierwotnych.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o PIT oraz ustalonego wzoru (PIT-4R) w deklaracji tej powinny być wykazywane należne zaliczki na podatek dochodowy, a zatem takie, które powinny zostać pobrane przez płatnika zgodnie z obowiązującymi przepisami, a nie takie które zostały faktycznie pobrane.

Spółka planuje złożyć również korekty deklaracji PIT-4R za 2016 i 2017 r., w których wykaże wartości zaliczek należnych, w wysokości jaka powinna być pobrana przez (…) jako płatnika. Korekta deklaracji wynikać będzie z faktu rozpoznania i skorygowania u pracowników przychodów z tytułu świadczenia niepieniężnego podlegającego opodatkowaniu (tj. nieodpłatnych świadczeń o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego). W związku ze złożonymi korektami, u (…) powstanie różnica pomiędzy pobranymi i wpłaconymi przez Spółkę zaliczkami na podatek dochodowy od osób fizycznych, a należnymi zaliczkami wykazanymi w kwotach w jakich powinny zostać pobrane. Różnica ta, jak wskazano powyżej, zostanie uiszczona przez Spółkę na rachunek właściwego urzędu skarbowego w 2021 r.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r. oraz złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został opublikowany w Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,** za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami ad

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej: (…), „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie usług przetwarzania danych, wsparcia procesów biznesowych oraz analitycznych klientów (kod PKD 63.11.Z). Spółka pozyskuje klientów z Polski, ale także z zagranicy, w szczególności z (…). Do realizacji usług na rzecz tych klientów Spółka czasami deleguje pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

W latach 2016 i 2017 Spółka oddelegowała dwóch pracowników do wykonywania pracy na terytorium (…), tj. jeden pracownik został oddelegowany w okresie od maja do listopada 2016 r., a drugi pracownik w okresie od maja do listopada 2017 r. Spółka zawarła z tymi pracownikami aneksy do umów o pracę zmieniające m.in. miejsce wykonywania pracy oraz stawkę wynagrodzenia. Delegowanie pracowników nie stanowiło podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, wskutek czego Spółka nie wypłaca pracownikom diet i innych należności z tytułu podróży służbowej. Pracownicy nie otrzymywali żadnych kwot od klienta w (…). Pracownicy pozostawali przez cały okres pracownikami (…).

W związku z oddelegowaniem do pracy za granicą w celu realizacji zawartego kontraktu, Spółka udostępniła pracownikom bezpłatnie:

- zakwaterowanie (miejsce noclegowe),

- przelot do (…) i przelot powrotny do Polski,

- ubezpieczenie kosztów leczenia i assistance, następstw nieszczęśliwych wypadków oraz odpowiedzialności cywilnej, a także pokryła koszty uzyskania wizy oraz innych dokumentów imigracyjnych.

Kwestia czy zapewnienie przez Spółkę delegowanemu za granicę pracownikowi świadczeń mogło zostać uznane jako nieodpłatne świadczenie, powodujące powstanie u pracownika Spółki przychodu ze stosunku pracy, a po stronie Spółki obowiązku odprowadzania zaliczek z tego tytułu była przedmiotem sporu z Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej przed sądami administracyjnymi, który zakończył się wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK1912/18.

Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym wyroku stwierdził, że przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę dla swoich pracowników związane z miejscem wykonywania przez nich pracy na jej rzecz, z wyłączeniem podróży służbowej, stanowią dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek na zasadach określonych w art. 32 ww. ustawy. Należy dodać, że przez cały okres oddelegowania pracownicy pozostawali polskimi rezydentami podatkowymi.

Mając powyższe na uwadze, Spółka, działając jako płatnik, zamierza wpłacić do właściwego urzędu skarbowego podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu osiągniętych przez pracowników odpowiednio w 2016 i 2017 r. przychodów z nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od Spółki, wraz z odsetkami za zwłokę.

Spółka planuje także dokonać korekt informacji PIT-11. Odnośnie jednego pracownika korekta PIT-11 będzie dotyczyła 2016 r., a w przypadku drugiego pracownika – 2017 r. W przedmiotowych korektach informacji, Spółka zamierza wskazać przychód do opodatkowania uwzględniający wartość nieodpłatnych świadczeń, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek za dany rok faktycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego w 2016 r. i odpowiednio w 2017 r. Innymi słowy, w korekcie informacji Spółka wskaże przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń (w efekcie, zmianie ulegnie także dochód), natomiast wartość zaliczek pobranych przez płatnika pozostanie niezmieniona, zważywszy na fakt, że podatek od dochodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń zostanie wpłacony zapłacony do właściwego urzędu skarbowego dopiero w 2021 r. Spółka przekaże korekty informacji PIT-11 do właściwego urzędu skarbowego oraz pracownika.

Spółka chce dokonać także korekt deklaracji PIT-4R za lata 2016 i 2017 wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez (…) jako płatnika, tj. przy uwzględnieniu przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracji pierwotnej, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego.

W celu potwierdzenia prawidłowości powyższego stanowiska odnośnie obowiązku złożenia korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za 2016 i 2017 r., w tym zakresu tego obowiązku, Spółka zwraca się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację indywidualną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe?

2. Czy złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe.

Ad 2

Złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1 i Ad 2

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przy czym, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).

W świetle wydanego dla Spółki wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1912/18, wydatki ponoszone przez Spółkę dla swoich pracowników związane z miejscem wykonywania przez nich pracy na jej rzecz, z wyłączeniem podróży służbowej, stanowią dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek na zasadach określonych w art. 32 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Art. 38 ust. 1a ustawy o PIT stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

Kwestie związane z korektą deklaracji regulują przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. kwota przychodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Powyższe ma zatem zastosowanie również do dokonywania korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Wnioskodawca planuje dokonać korekt informacji PIT-11, w stosunku do jednego pracownika za 2016 r., a w stosunku do drugiego za 2017 r., w których zostanie wykazany pełen przychód podlegający opodatkowaniu, tj. uwzględniając przychód z nieodpłatnych świadczeń, natomiast zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych wykazana zostanie w wartości pierwotnej, ponieważ nie została ona pobrana przez płatnika w 2016 i 2017 r., ale podatek zostanie zapłacony dopiero w 2021 r.

Na podstawie art. 39 ustawy o PIT, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) oraz faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz faktycznie pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. Jak można wnioskować po samej nazwie formularza PIT-11 „informacja o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy” jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. W efekcie, uiszczenie brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, dostarczenie pracownikom informacji PIT-11, w której uwzględniono zaniżony przychód ze stosunku pracy, obliguje Wnioskodawcę do sporządzenia korekt tych informacji i wykazania w skorygowanych informacjach przychodów osiągniętych przez pracowników w pełnej wysokości, tj. z uwzględnieniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń ze strony (…). Zważywszy, że podatek zostanie wpłacony dopiero w 2021 r., w skorygowanej informacji odpowiednio za 2016 i 2017 r., kwota pobranych zaliczek nie ulegnie zmianie w stosunku do kwot wskazanych w deklaracjach pierwotnych.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o PIT oraz ustalonego wzoru (PIT-4R) w deklaracji tej powinny być wykazywane należne zaliczki na podatek dochodowy, a zatem takie, które powinny zostać pobrane przez płatnika zgodnie z obowiązującymi przepisami, a nie takie które zostały faktycznie pobrane.

Spółka planuje złożyć również korekty deklaracji PIT-4R za 2016 i 2017 r., w których wykaże wartości zaliczek należnych, w wysokości jaka powinna być pobrana przez (…) jako płatnika. Korekta deklaracji wynikać będzie z faktu rozpoznania i skorygowania u pracowników przychodów z tytułu świadczenia niepieniężnego podlegającego opodatkowaniu (tj. nieodpłatnych świadczeń o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego). W związku ze złożonymi korektami, u (…) powstanie różnica pomiędzy pobranymi i wpłaconymi przez Spółkę zaliczkami na podatek dochodowy od osób fizycznych, a należnymi zaliczkami wykazanymi w kwotach w jakich powinny zostać pobrane. Różnica ta, jak wskazano powyżej, zostanie uiszczona przez Spółkę na rachunek właściwego urzędu skarbowego w 2021 r.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, złożenie korekt informacji PIT-11, uwzględniających przychód powiększony o wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, przy jednoczesnym wykazaniu zaliczek fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika, odpowiednio w 2016 i 2017 r. oraz złożenie korekt deklaracji PIT-4R wykazujących należne zaliczki w wysokości jaka powinna być pobrana przez płatnika, tj. przy uwzględnieniu w podstawie opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a nie w wysokościach zaliczek, które były na deklaracjach pierwotnych, tj. fizycznie pobranych i przekazanych do urzędu skarbowego przez płatnika w 2016 i 2017 r., jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został opublikowany w Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,** za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

ministracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.