0113-KDIPT2-3.4011.699.2021.2.GG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.), na wezwanie Organu z 29 października 2021 r. (data doręczenia 2 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1 stycznia 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

Jedną z głównych działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o współpracę ze spółką mającą siedzibę w Polsce (dalej: Spółka) świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu lub współtworzeniu od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijaniu/ulepszaniu/modyfikacji już istniejących programów (aplikacji) komputerowych, w tym poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności. Działalność Wnioskodawcy charakteryzuje indywidualność, samodzielność i bazuje na kreatywności i wiedzy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest co do zasady członkiem działających w ramach Spółki zespołów skupiających programistów oraz specjalistów innych dziedzin, koniecznych do stworzenia programu komputerowego. W ramach udziału w zespole Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem kodu źródłowego programów komputerowych. W zależności od przyjętego przez dany zespół w pracach nad danym programem podziału ról i obowiązków, Wnioskodawca odpowiada za tworzenie kodu źródłowego, odpowiedzialnego za różne obszary lub funkcjonalności programu. Wskutek łączenia na poszczególnych etapach, efektów pracy członków zespołu, w tym innych programistów, powstaje program komputerowy w kształcie ustalonym ze Spółką/klientem Spółki. Powyższe czynności Wnioskodawca wykonuje w ramach realizacji projektów (dalej: Projekty).

Efektem pracy Wnioskodawcy jest wytworzenie (ewentualnie rozwinięcie, ulepszenie lub zmodyfikowanie) programu komputerowego, który jako utwór, podlega ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2019 poz. 1231 ze zm.).

Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych stworzonych, rozwiniętych, ulepszonych lub zmodyfikowanych w wykonaniu przez niego usług programistycznych opisanych powyżej na zasadach i warunkach przewidzianych umową o współpracy. Prawa te przysługują Wnioskodawcy jako twórcy lub współtwórcy programów (aplikacji) komputerowych. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę za wynagrodzeniem określonym w umowie całość służących Mu autorskich praw majątkowych do wspomnianych programów (aplikacji) komputerowych, co do zasady z chwilą ich wytworzenia. Wyjątkowo, jeżeli z jakichś względów przeniesienie okaże się niemożliwe lub nieskuteczne (np. w przypadku korzystania z narzędzi lub źródeł, do których Wnioskodawca nie ma pełnych autorskich praw majątkowych, lecz tylko prawo do korzystania z nich – licencje) – Wnioskodawca udziela Spółce za wynagrodzeniem licencji do korzystania ze wspomnianych programów (aplikacji) komputerowych.

Realizacja Projektów nie stanowi rutynowych i okresowych zmian – są to czynności związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności (w zakresie narzędzi informatycznych/oprogramowania) do tworzenia zupełnie nowych lub ulepszonych programów komputerowych. Programy komputerowe jako efekt realizacji Projektów stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca realizuje Projekty w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo -rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Działalność Wnioskodawcy w ramach realizacji Projektów ma następujące cechy:

• tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;
• tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest nowe i oryginalne w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;
• prace nad danym oprogramowaniem są odpowiednio ewidencjonowane przy wykorzystaniu stosownego, programu komputerowego,
• proces tworzenia innowacyjnego oprogramowania przez Wnioskodawcę wymaga określonych działań kreatywnych i nie stanowi mechanicznych oraz rutynowych działań Wnioskodawcy;
• Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia innowacyjnych programów komputerowych swoją wiedzę oraz doświadczenie, umiejętności i kompetencje;
• działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia innowacyjnych programów komputerowych ma charakter ciągły i zorganizowany w oparciu o wypracowaną metodykę.

Wnioskodawca realizuje Projekty poprzez:

• tworzenie od podstaw programu komputerowego lub
• ulepszanie/modyfikację programu komputerowego należącego do Spółki lub jej klienta (udostępnienie programu Wnioskodawcy następuje na podstawie zlecenia bez udzielenia licencji) w celu przygotowania nowej funkcjonalności.

W obu ww. przypadkach Wnioskodawca tworzy nową funkcjonującą całość, która stanowi w istocie program komputerowy podlegający ochronie prawnoautorskiej w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim. Wnioskodawca w ramach umowy łączącej go ze Spółką ponosi odpowiedzialność za świadczone przez siebie usługi i ich rezultaty wobec Spółki, jako partnera biznesowego Spółki.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w sposób realizujący standardy wskazane w art. 30cb ustawy o PIT.

Ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób zapewniający:

1. ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oddzielnie;

2. wyodrębnianie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każdy program komputerowy, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu (jeśli będzie to możliwe).

W przypadku, w którym Wnioskodawca nie będzie w stanie przyporządkować konkretnego kosztu do wytworzenia/ulepszenia/rozwoju danego programu komputerowego:

1. koszt ten zostanie przyporządkowany do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych według proporcji tj. w stosunku łącznej wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych w danym okresie do wartości przychodów z działalności gospodarczej osiągniętych przez Wnioskodawcę łącznie w tymże okresie;

2. następnie część kosztu przypisaną w wyżej opisany sposób do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych (ogółem) w danym okresie, zostanie przyporządkowana do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do danego programu komputerowego według proporcji, tj. w stosunku łącznej wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do tego programu komputerowego w danym okresie do wartości przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw do programów komputerowych osiągniętych przez Wnioskodawcę łącznie w tymże okresie.

Ewidencja Wnioskodawcy obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo -rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi w szczególności następujące koszty: składki na ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych), wyposażenie biurowe, opłaty za księgowość, usługi telekomunikacyjne, koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwo.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że wykonywane przez Niego prace to prace rozwojowe gdyż jest to działalność, która obejmuje nabywanie, łącznie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów czy usług. Prowadzone przeze mnie prace nie mają charakteru zmian rutynowych czy okresowych.

Działalność, którą prowadzi Wnioskodawca w zakresie rozwijania i ulepszania programów komputerowych prowadzona jest przeze mnie w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, korzysta On z przygotowanego wcześniej harmonogramu prac z przyjęciem konkretnych celów. Systematyczność Jego działań polega na codziennej pracy według ustalonego wcześniej planu. Jego zadaniem jest dostarczanie oprogramowania w konkretnym czasie, co jest dokładnie ustalane, kontrolowane i zarządzane przy użyciu dedykowanego do tych celów oprogramowania.

Tworzone, rozwijane oraz ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Praca Wnioskodawcy to tworzenie nowych, dotychczas nieistniejących, autorskich rozwiązań, to kreacja czegoś niepowtarzalnego, niebanalnego. Jako projekcja wyobraźni nie sprowadza się do naśladownictwa, ale charakteryzuje się nowością rezultatu. Programowanie jest działalnością polegającą na pisaniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Należy dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności.

Wnioskodawca opracowuje nowe produkty, ulepszone procesy i usługi niewystępujące dotychczas w Jego praktyce gospodarczej oraz takie, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Opodatkowane dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej stawką 5% będzie za okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. i w dalszych latach, w przypadku rozpatrzenia wniosku zgodnego ze stanowiskiem podatnika.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za cel i rezultat Jego pracy ponosi Wnioskodawca a nie kontrahent.

Posiada w pełni swobodę miejsca i czasu pracy a Jego praca cechuje się niezależnością i brakiem zwierzchnictwa nad Jego pracami.

Dochodem z wytworzonego, ulepszonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są/będą dochody osiągnięte z tytułu: opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej, sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu, odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wszystkie wymienione we wniosku wydatki zostały faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem, ulepszaniem (rozwijaniem) Oprogramowania komputerowego lub jego części, tj. kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku.

Składki ZUS są obligatoryjnym obciążeniem publicznoprawnym każdego przedsiębiorcy. Są to wskazane w wezwaniu składki na ubezpieczenie społeczne, których nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów na podstawie wskazanego w wezwaniu przepisu.

Akcesoria i wyposażenie biurowe służą zapewnieniu dogodnych warunków pracy i należy przez to rozumieć zakup sprzętu komputerowego (komputer, monitor, urządzenia peryferyjne) oraz materiały biurowe takie jak wkłady do drukarki, czy papier biurowy, czy segregatory. Dzięki tym wydatkom i wyposażeniu miejsca pracy, Wnioskodawca tworzy fizycznie kod, tj. pisze go oraz testuje prototypy, które wytworzył, sporządza szkice. Wskazać należy, że Wnioskodawca dzięki sprzętowi komputerowemu prowadzi również rozmowy online ze Zleceniodawcą, dzięki czemu ustala np. wymagania stawiane przez Zleceniodawcę co do danego programu komputerowego. Licencje na narzędzie wspomagające prace programistyczne (IDE) to koszty dzięki, którym Wnioskodawca posiada otoczenie programistyczne, dzięki któremu może pisać kod źródłowy programów komputerowych. Powyższe koszty są bezpośrednim kosztem koniecznym do fizycznego świadczenia usług dla Zleceniodawcy – fizycznego wytwarzania na jego rzecz oprogramowania.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne to Internet oraz abonament telefoniczny, zaś wydatki na opłaty za księgowość to koszty usług obcych zakupu usług biura rachunkowego w zakresie prowadzenia księgowości Wnioskodawcy.

Koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwa, służą do kontaktu ze Spółką zlecającą oraz podróżom na zebrania grup roboczych realizowanych w ramach kontraktu. Wnioskodawca ma tu na myśli wydatki na raty wynikające z umowy leasingowej samochodu. Poprzez naprawy rozumie wydatki na konserwację i serwis pojazdu. Poprzez ubezpieczenie rozumie niezbędne wydatki na objęcie samochodu obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Poprzez paliwo rozumnie koszty związane z tankowaniem wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej samochodu.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne i wyposażenie biurowe służą fizycznemu wytwarzaniu i testowaniu powstałych programów komputerowych.

Opłaty za dostęp do Internetu są niezbędne do poniesienia celem zapewnienia kontaktu ze Spółką zlecającą prace, a także umożliwiają testowanie oprogramowania.

Akcesoria i wyposażenie biurowe służy zapewnieniu dogodnych warunków pracy.

Składki ZUS są obligatoryjnym obciążeniem publicznoprawnym każdego przedsiębiorcy. Co więcej przy homogenicznym profilu działalności w całości dotycząc prac związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, podobnie jak koszty obsługi księgowej.

Koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwa, służą do kontaktu ze Spółką zlecającą oraz podróżom na zebrania grup roboczych realizowanych w ramach kontraktu.

Zakup sprzętu komputerowego (komputer, monitor, urządzenia peryferyjne) – dzięki nim Wnioskodawca tworzy fizycznie kod, tj. pisze go oraz testuje prototypy, które wytworzył. Wskazać należy, że Wnioskodawca dzięki sprzętowi komputerowemu prowadzi również rozmowy online ze Zleceniodawcą, dzięki czemu ustala np. wymagania stawiane przez Zleceniodawcę co do danego programu komputerowego. Licencje na narzędzie wspomagające prace programistyczne (IDE) to koszty dzięki, którym Wnioskodawca posiada otoczenie programistyczne, dzięki któremu może pisać kod źródłowy programów komputerowych.

Powyższe koszty są bezpośrednim kosztem koniecznym do fizycznego świadczenia usług dla Zleceniodawcy – fizycznego wytwarzania na jego rzecz oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonując przeniesienia za wynagrodzeniem autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na rzecz Spółki, uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 w zw. z ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, które może opodatkować stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych i czy realizowane przez Wnioskodawcę działania będące przedmiotem opisu stanu faktycznego, stanowią usługi badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?
2. Czy wydatki (koszty) Wnioskodawcy wskazane w opisanym stanie faktycznym, w części w jakiej są proporcjonalnie przypisane do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych w sposób opisany we wniosku, Wnioskodawca może uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik Nexus)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym uzyskuje On kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 w zw. z ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, które będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W odniesieniu do niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należy określić, czy mamy w niej do czynienia z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej KPWI) będącym programem komputerowym, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie bowiem z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

1. dane prawo podmiotowe może być uznane za program komputerowy (należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30 ca ust. 2 ustawy o PIT);

2. przedmiot ochrony tego prawa podmiotowego został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

3. dane prawo podmiotowe podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Prawo do programu komputerowego, jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej

Jedną z kategorii wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, jest prawo do programu komputerowego. Kluczową kwestią w zakresie możliwości skorzystania z opodatkowania na zasadzie tzw. IP Box jest zatem uznanie, iż przedmiotem sprzedaży jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej – prawo autorskie do programu komputerowego.

Polskie regulacje prawne nie zawierają definicji programu komputerowego. W praktyce przyjmuje się, iż:

1. program komputerowy to w szczególności:

· zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Taki zestaw instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji,

· ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów,

· kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego,

· algorytm rozwiązania określonego zadania, zapisany przy pomocy wybranego języka programowania;

2. programem komputerowym są np. aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory, firmware;

3. interfejs służący połączeniu różnych funkcjonalności programu komputerowego, różnych oprogramowań, czy sprzętu komputerowego z oprogramowaniem może być uznany za część składową programu komputerowego;

4. program komputerowy obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Pojęcie „program komputerowy” użyte zostało w prawodawstwie Unii Europejskiej – w treści Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych.

Pkt 7 preambuły wskazanej dyrektywy stanowi, iż:

„(`(...)`) do celów niniejszej dyrektywy pojęcie program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie”.

W pkt 10 preambuły wskazano z kolei, że:

Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i, tam gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Do elementów programu komputerowego chronionych prawem autorskim zalicza się:

1. forma programów, a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych;

2. interfejsy – gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby przedmiotu ochrony.

W kontekście opodatkowania IP Box należy zauważyć, iż w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzane, ulepszane lub rozwijane wytwory prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę będą spełniać definicję programu komputerowego we wskazanym powyżej rozumieniu. Działalność Wnioskodawcy będzie polegać na tworzeniu lub współtworzeniu od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijaniu/ulepszaniu/modyfikacji już istniejących programów (aplikacji) komputerowych, w tym poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności. Dodatkowo, takie programy komputerowe będą chronione prawem autorskim. Ochrona ta wynika z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – programy komputerowe wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę będą objęte ochroną jako przedmiot autorskiego prawa do programów komputerowych, dlatego będą one zaliczane do kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Program komputerowy został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

W ramach tego warunku, przedmiot ochrony kwalifikowanego prawa własności intelektualnej musi zostać wytworzony, rozwinięty lub ulepszony w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Oznacza to, że:

1. podatnik musi prowadzić działalność badawczo-rozwojową;

2. podatnik musi wytwarzać, rozwijać lub ulepszać przedmiot kwalifikowane prawo własności intelektualnej (prowadzić kwalifikowaną działalność badawczo-rozwojową).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

W kontekście definicji działalności badawczo-rozwojowej wskazuje się, iż działalność taka musi mieć charakter twórczy. Działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Działalność badawczo-rozwojowa musi być też podejmowana w sposób systematyczny i musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń (tak m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.285.2020.2.MBD). Kwalifikowana działalność badawczo-rozwojowa to taka działalność badawczo-rozwojowa, która prowadzi do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W kontekście powyższego Wnioskodawca wskazuje, że tworzy, rozwija lub ulepsza (oraz będzie tworzył, rozwijał, ulepszał) programy komputerowe w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, a w konsekwencji w jej wyniku powstają (będą powstawać) autorskie prawa do programów komputerowych. Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub/i prace rozwojowe, która jest podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Praca Wnioskodawcy realizowana jest poprzez stosowanie nowatorskich rozwiązań i kreatywne wykorzystywanie posiadanych zasobów oraz zdobytej wiedzy i umiejętności w celu wytworzenia/ rozwinięcia/ulepszenia programu komputerowego.

Jednocześnie należy wskazać, że autorskie prawa do programów komputerowych zaliczane są do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Tym samym dojdzie do spełnienia przesłanki uzyskiwania dochodów przez Niego z kwalifikowanej działalności badawczo-rozwojowej, a więc takiej działalności, w ramach której dochodzi do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Podleganie ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska

Programy komputerowe wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Niego będą podlegały ochronie z tytułu praw autorskich na podstawie przepisów art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tym samym w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki uznania, że Wnioskodawca wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego.

Osiąganie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

W kolejnym kroku niezbędne jest określenie, czy Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Tym samym, podatnik będzie mógł zaliczyć do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej dochody osiągane z tytułu:

• opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej na programy komputerowe wytworzone, rozbudowane lub ulepszone przez Wnioskodawcę;
• ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych;
• ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
• z odszkodowania za naruszenie autorskiego prawa do programu komputerowego, jeżeli zostanie uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W kontekście powyższego Wnioskodawca wskazuje, że przenosi (a możliwe, że w niektórych przypadkach udziela licencji) na Spółkę prawa autorskie do programu komputerowego wytworzonego, rozwiniętego lub ulepszonego w ramach swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca określa wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego (udzielenie licencji) jako odrębną pozycję w umowie ze Spółką – w takim przypadku przychodem z tego tytułu będzie wynagrodzenie wprost określone w umowie (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

Tym samym, opisane przez Wnioskodawcę dochody będą mogły być zaliczane do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, gdyż są one dochodami z tytułu sprzedaży KPWI, ewentualnie dochodami z tytułu opłat i należności z umowy licencyjnej, która dotyczy KPWI.

Opodatkowanie preferencyjną stawką podatku kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Finalnie należy ustalić, w jaki sposób kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powinny być opodatkowane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 3 - ust. 6 ustawy o PIT:

1. podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym,

2. wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego ustawą,

3. do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami,

4. w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych) będę mogły być zaliczane przez Wnioskodawcę do podstawy opodatkowania preferencyjną stawką podatku dochodowego (art 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Tak obliczona podstawa opodatkowania zostanie przez Wnioskodawcę skorygowana o tzw. wskaźnik nexus, z zastosowaniem reguł określonych w art. 30ca ust. 4-6 ustawy o PIT. Dopiero do tak obliczonej podstawy opodatkowania Wnioskodawca będzie mógł zastosować preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% na podstawie art 30ca ustawy o PIT.

Podsumowując, Wnioskodawca uzyskuje dochody osiągane z tytułu sprzedaży autorskiego prawa do programów komputerowych (ewentualnie także z tytułu opłat i należności z umowy licencyjnej, która dotyczy programów komputerowych), które stanowią dla niego kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7 ustawy o PIT.

Wszystkie kwalifikowane dochody (obliczane z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT oraz reguł wynikających z art. 30ca ust. 5 -6 tejże ustawy) Wnioskodawca będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki (koszty) Wnioskodawcy wskazane w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów z przeniesienia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych w sposób opisany w niniejszym wniosku (czyli według Klucza Przychodowego), będzie On mógł uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik nexus).

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT:

1. wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego ustawą,

2. do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym, głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług programistycznych i tworzenie programów komputerowych, w celu ich dalszej sprzedaży (przenoszenia praw autorskich majątkowych) w ramach wykonania umowy na rzecz Spółki.

Wnioskodawca z tego tytułu otrzymuje ustalone wynagrodzenie, którego jeden z wyodrębnionych elementów dotyczy wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na Spółkę (niekiedy też za udzielenie licencji).

Wnioskodawca w związku z wykonywaną działalnością badawczo-rozwojową ponosi szereg wydatków wskazanych w opisie stanu faktycznego. Wydatki te są także kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydatki są również wydatkami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, co potwierdza szereg interpretacji indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.1073.2020.2.KR wskazano: „Reasumując - wydatki na sprzęt komputerowy oraz elektroniczny, abonament telefoniczny, delegacje zagraniczne (bilety lotnicze, bilety autokarowe, bilety komunikacji miejskiej, hotel), wynajem samochodu, leasing samochodu, materiały biurowe, usługi doradztwa podatkowego, składki na ubezpieczenie społeczne, szkolenia branżowe, obsługę księgową (w przypadku laptopa stanowiącego środek trwały będą to tylko i wyłącznie odpisy amortyzacyjne dokonane w roku podatkowym), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wydatki ponoszone na sprzęt komputerowy oraz elektroniczny, abonament telefoniczny, delegacje zagraniczne (bilety lotnicze, bilety autokarowe, bilety komunikacji miejskiej, hotel), wynajem samochodu, leasing samochodu, materiały biurowe, usługi doradztwa podatkowego, składki na ubezpieczenie społeczne, szkolenia branżowe, obsługę księgową (w przypadku laptopa stanowiącego środek trwały będą to tylko i wyłącznie odpisy amortyzacyjne dokonane w roku podatkowym), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe koszty są wydatkami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, jednakże tylko w zakresie w jakim przeznaczone są na wytworzenie, rozwinięcie, ulepszenie lub modyfikację danego programu komputerowego. Zatem, prawidłowe ujęcie wysokości kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wymaga zastosowania odpowiedniej metody alokacji.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o PIT ani treść Objaśnień Ministra Finansów w sprawie tzw. IP Box nie wskazują w żadnym punkcie sposobu alokacji kosztów związanych z IP Box, nie wyłączają jednocześnie możliwości zastosowania dwupoziomowego klucza przychodowego celem dokonania takiej alokacji kosztów przez podatników.

Należy wskazać, iż co do zasady, metoda alokacji kosztów w oparciu o klucz przychodowy jest metodą powszechnie znaną, odzwierciedlającą zdolność generowania przychodów przez podatnika w konkretnych obszarach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jest ona również uznawana za właściwą także w kontekście rozliczania tzw. IP Box. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM wskazano: „Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 cyt. ustawy litera a) wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym”.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

(`(...)`) za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku tzw. IP Box przychodowy klucz alokacji jest w zasadzie jedynym prawidłowym i logicznym sposobem na ustalenie odpowiedniej części kosztu, jaka powinna być uwzględniona przy rozliczeniu dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Przy czym dwustopniowy Klucz Przychodowy, który stosuje Wnioskodawca pozwala w sposób najpełniejszy i najbardziej precyzyjny, przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki rozliczania tzw. IP Box, ustalić, które koszty i w jakiej części powinny być przyporządkowane do danego kwalifikowanego prawa (danego programu komputerowego).

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy ponoszone wydatki, w wartości obliczanej z zastosowaniem Klucza Przychodowego, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (to jest do litery „a” wzoru na wskaźnik Nexus).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo**-**rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji. Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, a także ww. przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest to działalność o charakterze twórczym, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Mając natomiast na uwadze możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a) prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem

własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem

własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d) nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa. Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym. Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne,gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

• Wnioskodawca wytwarza, rozwija, ulepsza programy komputerowe lub jego części w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• wytwarzane, rozwijane, ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie lub jego części, stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;
• Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich na Spółkę do wytworzonego, rozwijanego, ulepszanego oprogramowania lub jego części, za co otrzymuje wynagrodzenie, osiągając dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego,w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując, autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części, wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego stanowi dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką) w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, na podstawie przepisów o IP BOX.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących zagadnienia, czy wymienione w opisanym stanie faktycznym koszty ponoszone przez Niego na: składki na ZUS, wyposażenie biurowe, opłaty za księgowość, usługi telekomunikacyjne, koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwo stanowią koszty, o których mowa art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem. Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, w związku z prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, na potrzeby wyznaczenia wskaźnika Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów działalności badawczo -rozwojowej-rozwojowej związanej z wytwarzaniem Oprogramowania, w kategorii „a” Wnioskodawca może zaliczyć wydatki, które zostały faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, tj. składki na ZUS, wyposażenie biurowe, opłaty za księgowość, usługi telekomunikacyjne, koszty leasingu samochodu, naprawy, ubezpieczenia, paliwo.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec tego, ponoszone przez Wnioskodawcę ww. wydatki w zakresie w jakim przeznaczone są na działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawcy, mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno**-**skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k**-**14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w… ,…. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.