0113-KDIPT2-2.4011.940.2021.2.SR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2021 r. (data wpływu 25 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem złożonym w dniu 25 listopada 2021 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 17 listopada 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.940.2021.1.SR.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczypospolitej Polskiej, studiuje i mieszka od urodzenia w kraju i tutaj odprowadza podatki.

Ojciec Wnioskodawczyni (…) pracował w Belgii dla firmy … i miał umowę o pracę na czas nieokreślony. Miał przyjechać na święta Bożego Narodzenia do domu, czekano na niego, ale nie wrócił. Policja powiadomiła o jego śmierci. Zginął tragicznie w wypadku drogowym w dniu 15 grudnia 2012 r. Został uderzony z pełną siłą przez samochód osobowy na drodze … w … w Belgii. Miał 41 lat.

Po śmierci ojca Wnioskodawczyni został rozpoczęty proces sądowy. Rozpoczęcie procesu sądowego w sprawie odszkodowania wymagało sporo starań, przede wszystkim były one związane ze znalezieniem prawnika, który posługiwałby się językiem polskim i francuskim. Pozew sądowy złożył mecenas …. Po procesie, w dniu 3 października 2018 r. Sąd Pierwszej Instancji w … Oddział w …, 2-gi wydział sprawy cywilne (kopia wyroku została dołączona do wniosku) pomyślnie odniósł się do złożonego wniosku w myśl ustawy o odszkodowaniu dla tak zwanych słabych użytkowników ruchu drogowego (artykuł 29 bis ustawy z dnia 21 listopada 1989 r., zmienionej przez ustawę z dnia 19 stycznia 2001 r.). Na mocy ww. wyroku sądowego zostało przyznane Wnioskodawczyni jako córce odszkodowanie. Odszkodowanie to zostało wypłacone z tytułu ubezpieczenia OC pojazdu … sprawcy wypadku (Towarzystwo Ubezpieczeniowe …). Pieniądze z odszkodowania wpłynęły w dniu 1 sierpnia 2019 r. Wysokość otrzymanego przez Wnioskodawczynię odszkodowania z tyłu śmierci Jej ojca na skutek wypadku drogowego została przyznana Jej na mocy wyroku Sądu pierwszej instancji w … Oddział … z dnia 3 październik 2018 r. Sędzia przyznał odszkodowanie jako szkodę moralną i zastosował prawo w zakresie tego wniosku zgodnie z tabelą orientacyjną. Sędzia uznał, że sposób życia i kompetencje techniczne ofiary spowodowałyby, że pomagałby swoim córkom i umożliwiłby im łatwiejszy start. Sąd adekwatnie wynagrodził to, co w rzeczywistości stanowi utratę szansy. Od tego odszkodowania w Belgii nie został pobrany podatek

Śmierć ojca była, jest i będzie ogromną stratą dla Wnioskodawczyni. Pamięta ona jak oczekiwano na telefoniczną informację od ojca, o której godzinie i gdzie ma być odebrany w Polsce. Zamiast tego policja przekazała tragiczną informację, że Jej tata nie żyje. Było to dla Niej trudne doświadczenie i wielki szok. Starała sobie z tym poradzić. Wnioskodawczyni pamięta, że mama miała problemy i trudności z organizacją pogrzebu. Razem z siostrą ją wspierały, jednak dla nich było to zbyt trudne. Nikt nie był na to gotowy. W trakcie tych wydarzeń Wnioskodawczyni była uczennicą gimnazjum. Bez taty ich rodzina już nigdy nie będzie taka sama. Będąc coraz starszą i posiadając własną rodzinę Wnioskodawczyni nabiera świadomości jak ważna i jaką wartość ma pełna rodzina.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od otrzymanego odszkodowania, czy jest zwolniona z płacenia tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie przeanalizowanych przez Nią źródeł dotyczących otrzymanego odszkodowania, nie jest Ona zobowiązana do odprowadzenia podatku. Przyznane Jej odszkodowanie jest formą zadośćuczynienia po stracie Jej ojca. Nie jest to materialna korzyść, a forma rekompensaty po stracie ojca, który był głową i głównym żywicielem rodziny.

W chwili śmierci ojca Wnioskodawczyni miała 13 lat. Była dzieckiem, uczęszczała do gimnazjum.

Potrzebowała ojcowskiej rady i męskiego wzorca. W dodatku informacja o śmierci Jej ojca nadeszła w okresie bożonarodzeniowym, przez to jego śmierć będzie kojarzyć im się i ten czas z jego brakiem i bólem po stracie.

Na tej podstawie Wnioskodawczyni wnioskuje, że nie powinna płacić podatku dochodowego od przyznanego Jej odszkodowania, gdyż jest ono formą zadośćuczynienia za poniesione krzywdy, a nie korzyści. Potwierdza to art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żaden z wymienionych tam podpunktów nie odnosi się do Jej sytuacji życiowej. Śmierć ojca to ogromna strata, szczególne dla młodej dziewczyny. Ponadto ojciec był jedynym żywicielem rodziny, a jego strata pogorszyła sytuację materialną rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe**.**

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Wnioskodawczyni posiadając miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczypospolitej Polskiej, studiuje i mieszka od urodzenia w kraju i tutaj odprowadza podatki. Ojciec Wnioskodawczyni pracował w Belgii. Zginął tragicznie w wypadku drogowym w dniu 15 grudnia 2012 r. Został uderzony z pełną siłą przez samochód osobowy. Po śmierci ojca Wnioskodawczyni został rozpoczęty proces sądowy. Po procesie, w dniu 3 października 2018 r. Sąd Pierwszej Instancji pomyślnie odniósł się do złożonego wniosku w myśl ustawy o odszkodowaniu dla tak zwanych słabych użytkowników ruchu drogowego. Na mocy ww. wyroku sądowego zostało przyznane Wnioskodawczyni jako córce odszkodowanie. Odszkodowanie to zostało wypłacone z tytułu ubezpieczenia OC pojazdu sprawcy wypadku (Towarzystwo Ubezpieczeniowe …). Pieniądze z odszkodowania wpłynęły w dniu 1 sierpnia 2019 r. Sędzia przyznał odszkodowanie jako szkodę moralną i zastosował prawo w zakresie tego wniosku zgodnie z tabelą orientacyjną. Od tego odszkodowania w Belgii nie został pobrany podatek

W związku z otrzymaniem przez Wnioskodawczynię odszkodowania wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC z Belgii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139, z późn. zm.; dalej: „Konwencja polsko-belgijska”), zmieniona Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094).

Ponadto wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Belgia notyfikowały Konwencję polsko-belgijską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r. Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę dnia 23 stycznia 2018 r., natomiast przez Belgię dnia 27 czerwca 2019 r. Dniem wejścia w życie i stosowania postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Belgii 1 października 2019 r. Tekst Konwencji MLI w języku polskim został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2018 r., poz. 1369. Jednak wskazać należy, że przepisy Konwencji MLI nie będą miały w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 lit. b) i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji przez Polskę:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2020 r.

Zatem, Konwencja MLI nie będzie miała zastosowana w przedstawionym stanie faktycznym bowiem postanowienia Konwencji MLI w odniesieniu do pozostałych podatków będą mieć zastosowanie do okresów podatkowych rozpoczynających się po dniu 1 stycznia 2020 r.

Przepisy Konwencji polsko-belgijskiej nie określają szczególnych zasad opodatkowania dochodów z ubezpieczeń. W konsekwencji do takich dochodów ma zastosowanie art. 21 ust. 1 Konwencji polsko-belgijskiej stanowiący, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie, bez względu na to skąd pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.

Powyższe oznacza, że odszkodowanie wypłacone przez zagranicznego ubezpieczyciela osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że przedmiotowe odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawczynię mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

W myśl ogólnej zasady sformułowanej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art.30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymieniono inne źródła (pkt 9).

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy zaznaczyć, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności”, świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy podatkowej, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Zatem, do tej kategorii przychodów należy zaliczyć różnego rodzaju odszkodowania, zadośćuczynienia oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tychże odszkodowań bądź zadośćuczynień. Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia z ww. tytułów są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

a) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,

b) dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Zauważyć należy, że ogólne warunki, zasady podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych określa ustawa z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2021 r., poz. 1130, z późn. zm.). Na podstawie art. 28 ww. ustawy, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w przeprowadzonym przez siebie postępowaniu, o którym mowa w art. 29, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie służy wyrównaniu krzywdy, odszkodowanie naprawieniu powstałej szkody. Zadośćuczynienie i odszkodowanie ma służyć naprawieniu uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych (zarówno materialnych jak i niematerialnych).

Natomiast zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 854, z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 4 pkt 1 ww. ustawy, ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane dalej „ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych” .

Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 805 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 Kodeksu cywilnego. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia OC ma wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej.

Stosownie do art. 446 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł.

Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 446 § 4 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 448 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone z ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, to zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajduje zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych bądź osobowych objęte są dyspozycją tego przepisu. W konsekwencji ww. świadczenie nie jest objęte zwolnieniem od podatku wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, pomimo że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymanego odszkodowania, Jej stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje załączonych dokumentów. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.