0113-KDIPT2-2.4011.843.2021.2021.2.MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 4 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2021 r. (data wpływu 27 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. W odpowiedzi na wezwanie Organu uzupełniono ww. wniosek pismem z dnia 26 października 2021 r. (data wpływu 27 października 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2015 r. mąż Wnioskodawczyni zakupił mieszkanie w `(...)`. Ponieważ Wnioskodawczyni nie przebywała w tym czasie w Polsce, zakup został przeprowadzony notarialnie na wyłączną własność męża Wnioskodawczyni. Niespodziewanie w styczniu 2020 r. u męża Wnioskodawczyni zdiagnozowano`(...)`. Mąż Wnioskodawczyni chcąc Ją zabezpieczyć przed ewentualnymi problemami po jego śmierci, przeprowadził u notariusza akt darowizny dla Wnioskodawczyni, jako majątku wspólnego. Niestety Pani Notariusz nie poinformowała, że przez następne 5 lat nie można sprzedać mieszkania bez podatku, co w tym przypadku nie było zupełnie potrzebne, a wynikły tylko kłopotliwe problemy i skomplikował ten wpis sytuację, w jakiej Wnioskodawczyni się znajduje. Po długiej hospitalizacji, w dniu `(...)` listopada 2020 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Przy załatwianiu spraw spadkowych Wnioskodawczyni dowiedziała się, że będzie musiała zapłacić podatek, jeżeliby chciała sprzedać mieszkanie. Ponieważ mieszkanie jest za duże dla jednej osoby, Wnioskodawczyni zadecydowała o jego sprzedaży. Sprzedaż mieszkania nie jest związana z zyskiem, ale z sytuacją, jaka Ją spotkała.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że wniosek dotyczy nieruchomości (lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność), położonej w `(...)`. Między Wnioskodawczynią i Jej mężem obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej od zawarcia aktu małżeństwa w 1982 r. Data nabycia nieruchomości przez Jej męża to 22 lipca 2015 r. Mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość do majątku odrębnego męża (przyczyną tego było, że w okresie tym Wnioskodawczyni nie przebywała w Polsce). Data darowizny to 22 maja 2020 r. Darowizna nastąpiła do majątku wspólnego małżonków, cyt.: „AA daruje swojej żonie EA nieruchomość objętą do tej pory jego majątkiem osobistym, stanowiącą samodzielny lokal mieszkalny nr 3, w budynku nr `(...)` na `(...)` w `(...)`, objęty księgą wieczystą nr `(...)`, wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, wyżej szczegółowo opisane, postanawiając, że darowizna ta wejdzie w skład ich majątku wspólnego, a EA za zgodą swojego męża AA oświadcza, że darowiznę tę na powyższych zasadach przyjmuje”. Lokal mieszkalny będący przedmiotem ww. darowizny, Wnioskodawczyni i Jej mąż zawsze uważali za składnik majątku wspólnego, mimo że w akcie notarialnym figurował tylko mąż Wnioskodawczyni i była to data nabycia nieruchomości przez Jej męża (w dniu 22 lipca 2015 r.). Wnioskodawczyni i Jej mąż nie zawierali umowy majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać mieszkanie w 2021 r. Przedmiotem sprzedaży będzie udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość. Drugim współwłaścicielem jest córka, która nabyła (udział) w spadku po ojcu.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości w opisanym zdarzeniu podlega podatkowi dochodowemu?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), nie powinna być obciążona podatkiem dochodowym od sprzedaży nieruchomości, ponieważ minął okres 5 lat, od daty zakupu mieszkania, w którym wspólnie zamieszkali.

Mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość w 2015 r. Nieruchomość objęta do tej pory (22 maja 2020 r. data sporządzenia aktu darowizny) jego majątkiem osobistym, położona jest na `(...)` w `(...)`, objętą jest księgą wieczystą `(...)` wraz ze związanym udziałem w nieruchomości wspólnej. Mąż Wnioskodawczyni przed śmiercią dokonał aktu darowizny na Jej rzecz. Darowizna ta weszła w skład majątku wspólnego. Wnioskodawczyni nadmienia, że byli małżeństwem przez `(...)` lat, wszystko co posiadali było ich wspólnotą majątkową.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż nie podlega podatkowi dochodowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Jeżeli więc odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl art. 10 ust. 6 ww. ustawy, przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że między Wnioskodawczynią i Jej mężem od zawarcia małżeństwa w 1982 r. obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W dniu 22 lipca 2015 r. mąż Wnioskodawczyni do majątku odrębnego nabył nieruchomość, tj. lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. W dniu 22 maja 2020 r. mąż Wnioskodawczyni przeprowadził u notariusza akt darowizny, według której mąż Wnioskodawczyni daruje Wnioskodawczyni nieruchomość objętą do tej pory jego majątkiem osobistym, stanowiącą samodzielny lokal mieszkalny, objęty księgą wieczystą wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, postanawiając, że darowizna ta wejdzie w skład ich majątku wspólnego. W dniu `(...)` listopada 2020 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. nieruchomość w 2021 r. Przedmiotem sprzedaży będzie udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość. Drugim współwłaścicielem jest córka, która nabyła udział w spadku po ojcu. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) Kodeks cywilny, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego stanowią, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy przede wszystkim istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości (lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność) przez męża Wnioskodawczyni, do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny stanowi dla Wnioskodawczyni nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.). Przepis art. 33 pkt 1-10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, określa co należy do majątku osobistego każdego z małżonków. Stosownie do treści art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, odrębny majątek każdego z małżonków stanowią przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Natomiast, zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wskazać należy, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 ww. ustawy).

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową), mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W myśl natomiast art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego w drodze darowizny nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność włączonego do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny, należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez męża Wnioskodawczyni, tj. 22 lipca 2015 r.

Mając na uwadze opis sprawy przedstawiony we wniosku oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż w 2021 r. udziału w nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność, nastąpi po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, planowana sprzedaż nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni źródła przychodu określonego w ww. przepisie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.