0113-KDIPT2-2.4011.789.2021.2.MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 28 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

W odpowiedzi na wezwanie Organu uzupełniono ww. wniosek pismem złożonym w dniu 28 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest świadczenie usług programistycznych. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników na żadnej podstawie prawnej. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie usługi i samodzielnie ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności. Wnioskodawca nie wykonuje czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402, ze zm.). Nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji. Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm., dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, nie jest opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w Jego imieniu i na Jego rzecz za granicą.

Model działalności.

Tworzenie i przenoszenie majątkowych praw autorskich do programów komputerowych. Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne samodzielnie, bez pomocy pracowników lub innych zleceniobiorców (podwykonawców). Usługi programistyczne świadczone są na rzecz jednego podmiotu (dalej: Klient). Klientem jest spółka będąca niemieckim rezydentem podatkowym (`(...)`). Podstawą współpracy Wnioskodawcy z Klientem jest Umowa o świadczenie usług podpisana drogą elektroniczną przy użyciu aplikacji`(...)`. Do Umowy o świadczenie usług mają zastosowanie przepisy prawa niemieckiego (zastosowana forma umowy jest wystarczająca do skutecznego przeniesienia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego według prawa niemieckiego). Zgodnie z Umową jej przedmiotem są usługi polegające na rozwoju oprogramowania komputerowego przeznaczonego do diagnostyki`(...)`. W Umowie uregulowano zakaz konkurencji. Zakaz konkurencji obowiązuje w okresie trwania Umowy oraz 2 lata od dnia rozwiązania Umowy. Zakresem zakazu konkurencji objęte są wyłącznie usługi świadczone na rzecz kontrahentów Klienta i usługi identyczne, jak świadczone na podstawie Umowy. W innych przypadkach nie jest natomiast wyłączona możliwość świadczenia usług programistycznych w ramach własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca potencjalnie mógłby świadczyć usługi programistyczne również na rzecz innych kontrahentów.

Na podstawie Umowy Wnioskodawca przenosi na rzecz Klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania, za co otrzymuje wynagrodzenie. Dotyczy to wszelkich majątkowych praw autorskich wytworzonych w związku z realizacją usług programistycznych, w tym również praw autorskich wytworzonych w związku z rozwijaniem oprogramowania.

Prace Wnioskodawcy nad programem komputerowym obejmują m.in. fazę koncepcyjną, tj. opracowanie przez Wnioskodawcę koncepcji wdrożenia określonych funkcji bądź algorytmów, a następnie fazę kodowania polegającą na napisaniu kodu źródłowego w oparciu o wiedzę, doświadczenie i umiejętności z zakresu IT. Praca Wnioskodawcy nad opisanym oprogramowaniem jest równoznaczna z tworzeniem kodu źródłowego stanowiącego ciąg instrukcji wyrażony w języku programowania. Wnioskodawca świadczy swoje usługi wspólnie z innymi programistami działającymi na podobnych zasadach współpracy z Klientem (prace prowadzone są w ramach zespołu programistów). Jeżeli Wnioskodawca oraz inni programiści wspólnie realizują określone rozwiązanie, możliwa jest sytuacja, w której majątkowe prawa autorskie do stworzonego programu komputerowego przysługują wspólnie Wnioskodawcy oraz innym współpracującym w ramach danego projektu programistom. Również jednak w przypadku takiej współpracy Wnioskodawca wytwarza prawa autorskie do programu komputerowego, które przenosi na rzecz Klienta w zamian za wynagrodzenie, przy czym: a) w niektórych przypadkach prawo przysługuje niepodzielnie wszystkim współtwórcom, a w niektórych, pomimo współpracy Wnioskodawca wytwarza niezależny fragment kodu podlegający samodzielnie ochronie prawno-autorskiej; b) w każdym przypadku wysokość wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich, również w przypadku współtwórstwa, ustalana jest na podstawie Umowy.

Klient nie udziela Wnioskodawcy odrębnej licencji wyłącznej w celu wykonania prac na bazie już istniejących fragmentów kodów źródłowych, jest to bowiem zbędne. W zakresie, w jakim Wnioskodawca prowadzi prace polegające na modyfikacji już istniejącego oprogramowania, majątkowe prawa autorskie do modyfikowanego (rozwijanego) oprogramowania posiada Klient. Oznacza to, że w momencie przystąpienia do prac programistycznych prawa autorskie do programu przysługują Klientowi, jednak Wnioskodawca podejmuje swoje działania za zgodą Klienta (na jego zlecenie). W efekcie tych działań każdorazowo powstają rozwinięte i ulepszone części oprogramowania (kody źródłowe), które stanowią samodzielny przedmiot ochrony, tj. program komputerowy. Prawa autorskie do nowych (a także ulepszonych) części oprogramowania z mocy prawa przysługują Wnioskodawcy i przenosi On je w całości, w zamian za wynagrodzenie na rzecz Klienta na podstawie zawartej umowy.

Opisane oprogramowanie jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy, a więc stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (program komputerowy w rozumieniu art. 74 UPA). Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie służy realizacji nowych funkcji lub ulepszeniu już istniejących funkcji.

Wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego.

Prawa autorskie do nowych (a także ulepszonych) części oprogramowania z mocy prawa przysługują Wnioskodawcy i przenosi On je w całości, w zamian za wynagrodzenie na rzecz Klienta na podstawie Umowy. Umowa określa dzienną stawkę wynagrodzenia. Jednocześnie w umowie wskazano, że 10% wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie za stosowanie się do zakazu konkurencji. Wynagrodzenie wypłacane jest zgodnie z Umową tylko w przypadku faktycznego dostarczenia przedmiotu świadczonych usług. Mając na uwadze fakt, że cała działalność Wnioskodawcy w ramach Umowy polega na tworzeniu oprogramowania i przenoszeniu praw autorskich do tego oprogramowania (co jest kluczową częścią Umowy), 90% wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie Umowy (tj. bez części należnej za przestrzeganie zakazu konkurencji) kwalifikowana jest przez Wnioskodawcę jako wynagrodzenie za sprzedaż majątkowych praw autorskich do programów komputerowych.

Działalność badawczo-rozwojowa.

Oprogramowanie jest wytwarzane w ramach działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Ewidencja IP Box.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja jest prowadzona od początku prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, a zatem również od początku prac zmierzających do wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo IP oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Jako przychody w ewidencji ujmowane są kwoty wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich określone w opisany wyżej sposób. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi koszty uzyskania przychodu kwalifikowane jako koszty bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich, w tym kwalifikowanych praw własności intelektualnej od innych podmiotów. W oparciu o ewidencję obliczany jest wskaźnik Nexus. W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca zamierza rozliczać osiągane dochody z wykorzystaniem ulgi IP Box.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że wniosek dotyczy lat: 2019, 2020 i 2021. Usługi Wnioskodawcy świadczone są na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od początku 2019 r. i uzyskuje z niej dochody.

Zgodnie z Umową przedmiotem usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest rozwój oprogramowania do diagnostyki `(...)`w ramach zespołu projektowego. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za realizację tych usług i przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego oraz za stosowanie się do zakazu konkurencji.

Oprogramowanie zostało wytworzone, rozwinięte oraz ulepszone w ramach działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, w związku z którymi uzyskał dochody, których dotyczy wniosek, zostały rozwinięte lub wytworzone w związku z działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku działalności powstały programy komputerowe podlegające u Wnioskodawcy ochronie w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem prac podejmowanych bezpośrednio przez Wnioskodawcę są programy komputerowe w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Programy te po połączeniu z programami (kodami źródłowymi) wytworzonymi przez innych programistów i z kodami już istniejącymi tworzą z perspektywy użytkowej kompleksowy program komputerowy do diagnostyki pojazdów, do którego prawa (po ich przeniesieniu) przysługują kontrahentowi Wnioskodawcy.

Wnioskodawca rozwija oprogramowanie należące do Klienta (nie jest to oprogramowanie wytworzone w całości przez Wnioskodawcę), ale zawsze w wyniku Jego działań powstają nowe programy komputerowe (kody źródłowe) w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których prawa (przysługujące Wnioskodawcy) są przenoszone na rzecz kontrahenta. Programy te stają się integralną częścią programu należącego do kontrahenta. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu dysponującego prawami autorskimi do rozwijanego programu komputerowego (tj. do jego kontrahenta, przy czym należy odróżnić program komputerowy jako produkt końcowy do kontrahenta, od programów wytwarzanych w ramach działalności Wnioskodawcy, które ostatecznie stają się częścią programu komputerowego kontrahenta). Klient Wnioskodawcy nabył i posiada prawa autorskie przysługujące twórcy oprogramowania.

W wyniku rozwijania oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca współpracuje z innymi programistami działającymi na zalecenie tego samego kontrahenta, przy czym programy komputerowe wytworzone przez Wnioskodawcę noszą cechy wskazane we wniosku i uzupełnieniu (są to samodzielne utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Suma programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę i innych programistów po połączeniu stanowi z punktu widzenia użytkowego jeden, końcowy program komputerowy wykorzystywany w działalności kontrahenta.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu/modyfikacji/tworzeniu oprogramowania zmierzają do opracowania nowych funkcji oprogramowania. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje rozwiązania niewystępujące dotychczas w Jego działalności i w działalności kontrahenta (nowe funkcje oprogramowania).

W przypadku rozwijania oprogramowania właścicielem praw do programu rozwijanego jest kontrahent Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest właścicielem (dysponentem) majątkowych praw autorskich do programów stworzonych w ramach tych prac przez siebie (do czasu przeniesienia tych praw na kontrahenta). Wnioskodawca nie posiada licencji wyłącznej na korzystanie z oprogramowania, do którego prawa autorskie przysługują kontrahentowi. Wnioskodawca jest do czasu przeniesienia majątkowych praw autorskich dysponentem praw autorskich do stworzonych przez siebie programów komputerowych. Rozwinięcie oprogramowania następuje na zlecenie kontrahenta na podstawie Umowy. W wyniku tworzenia/modyfikacji oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Nowo powstałe prawa przysługują - do czasu ich przeniesienia - Wnioskodawcy (są to prawa, o których mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Wprowadzane zmiany nie mają charakteru zmian rutynowych, okresowych. Kwalifikacja uzyskiwanych dochodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest przedmiotem oceny prawnej (zmodyfikowane pytanie nr 2).

Ewidencja prowadzona jest od 1 stycznia 2019 r. Ewidencja prowadzona jest od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. W ewidencji jest wyodrębniane każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca ma zamiar opodatkować 5% stawką kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych w latach: 2019, 2020 i 2021, czyli sumę kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej stanowiących iloczyn dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętych w latach: 2019, 2020 i 2021 i wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy.

W celu uzupełnienia należy wskazać, że Wnioskodawca tworzy oprogramowanie do diagnostyki pojazdów, w tym pojazdów`(...)`.

Wnioskodawca opracował w szczególności następujące, nowe funkcje (programy komputerowe):

· rozszerzenia do diagnostyki`(...)`,

· monitorowanie oraz automatyzacja procesu diagnostyki,

· identyfikacja..,

· moduł monitorowania `(...)`,

· moduł symulacji..,

· moduł warstwy prezentacyjnej systemu diagnostycznego,

· moduł administracyjny systemu do diagnostyki `(...)`

Ponadto, Wnioskodawca tworzy całkowicie od podstaw program komputerowy do testowania tego ww. oprogramowania do diagnostyki, tj. w szczególności oprogramowanie odpowiedzialne za:

· automatyczne testy aplikacji symulujące działanie `(...)`,

· automatyzację procesu testowania napięcia dla`(...)`.,

· raportowanie przebiegu oraz rezultatu pod kątem integralności z systemem ,,,

· autonomiczne odzwierciedlenie działań użytkownika w procesie diagnostyki`(...)`

· projektowanie systemu do ..,

· wielowątkową egzekucję zautomatyzowanego procesu testowania,

· implementację reużywalności systemu do symulacji jednostki mechanicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, że opisane dochody uzyskiwane z opisanej działalności Wnioskodawcy od 2019 r., tj. wypłacane wynagrodzenie pomniejszone o wynagrodzenie za przestrzeganie zakazu konkurencji, mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

2. Czy prawidłowa jest wykładnia art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, zgodnie z którą za dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej należy uznać dochód z odpłatnego zbycia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego, w sytuacji, gdy w świetle umowy stanowiącej podstawę przeniesienia tych praw Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za realizację usług programistycznych i umowa nie wyodrębnia literalnie wysokości wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich wskazując jedynie, że następuje ono w ramach wynagrodzenia, ale jednocześnie przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych jest kluczowym zobowiązaniem autora programu, bez którego kontrahent nie zawarłby takiej umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 1), w opisanym stanie faktycznym ma On prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw IP wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw IP, ponieważ:

a) Wnioskodawca uzyskuje dochód z praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych);

b) prawa autorskie do programów komputerowych są wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, a tym samym są to prawa kwalifikowane (kwalifikowane prawa IP);

c) uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód pochodzi ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT;

d) ustalenie dochodu (straty) Wnioskodawcy z poszczególnych kwalifikowanych praw IP jest możliwe na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.

Ad lit. a) Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego czynności programistyczne prowadzą i będą prowadzić do powstania programu komputerowego określonego w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 1 ust. 1 UPA, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i nast. UPA. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 UPA, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, a ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Prawa autorskie przysługują z mocy prawa twórcy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 17 UPA). Również zatem w przypadku prac rozwojowych i modyfikacji dokonywanych na już istniejącym oprogramowaniu, jeżeli wprowadzane zmiany same w sobie mają charakter twórczy, to prowadzą do powstania majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Również w tym wypadku prawa te przysługują twórcy, tj. osobie wprowadzającej modyfikacje i rozwijającej oprogramowanie. Potwierdza to literalne brzmienie art. 74 ust. 4 pkt 2 UPA, zgodnie z którym zmiany wprowadzane w programie komputerowym wprawdzie wymagają zgody osoby dysponującej prawami autorskimi do programu (taką zgodę posiada Wnioskodawca, wszak swoje prace wykonuje na zlecenie Klienta), ale jednocześnie są one dokonywane „z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała”. Takie działania prowadzą do powstania tzw. zależnych praw autorskich. Na gruncie przepisów podatkowych, w tym przepisów o IP Box (art. 30ca i 30cb ustawy o PIT), nie ma definicji programu komputerowego. Nie ma również innej regulacji prawnej, która definiuje program komputerowy. Należy wobec tego posłużyć się definicjami programu komputerowego, które są sformułowane w źródłach innych niż przepisy prawa. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem, program komputerowy jest to „ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera”. Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Program komputerowy jest też definiowany jako uporządkowany ciąg instrukcji zapisanych w określonym języku lub językach programowania, przeznaczony do przetwarzania przez komputer (D. Czajka, Ochrona praw twórców i producentów, Warszawa 2010, s. 80). Zgodnie natomiast z definicją przyjętą przez WIPO program komputerowy jest zbiorem instrukcji, które po utrwaleniu na nośniku i automatycznym przetłumaczeniu na język zrozumiały dla maszyny powodują, że maszyna ma zdolność do wykonywania danej funkcji lub celu (WIPO Model Provision on the Protection of Computer Software). Szerokie rozumienie programu komputerowego jest zgodne z podejściem wyrażonym w Raporcie OECD BEPS Plan Działania nr 5, który stanowi istotny kontekst dla przepisów o IP Box (art. 30ca i 30cb ustawy o PIT).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, skoro tworzone przez Niego oprogramowanie stanowi ciąg instrukcji wyrażony w języku programowania zrozumiałym dla komputera, to stanowi ono program komputerowy podlegający ochronie jako przedmiot praw autorskich.

Ad lit. b) Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Ad lit. c) Wnioskodawca przenosi na Klienta całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa IP, a więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT (szerzej stanowisko to uzasadniono w stanowisku do pytania nr 2).

Ad lit. d) Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o PIT. Na podstawie tak prowadzonej ewidencji jest możliwe: a) wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa IP; b) ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo IP; c) wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo IP - w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Podsumowując - w przedstawionym stanie faktycznym dochody mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2), opisane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej należy zakwalifikować jako dochody ze sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Stosownie do art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: KC), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie natomiast do art. 555 KC, przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 pkt 1) UPA, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy.

Nie ulega zatem wątpliwości, że umowa może być podstawą przeniesienia majątkowych praw autorskich. Jednocześnie przepisy nie określają specjalnych typów umów dla obrotu prawami autorskimi, formułując jedynie pewne szczególne wymagania (np. co do formy umowy, który w niniejszej sprawie jest spełniony podobnie jak inne wymogi formalne). Podstawą obrotu prawami autorskimi mogą być zatem różne umowy, w tym umowa sprzedaży (w praktyce obrotu gospodarczego określana często jako umowa przeniesienia majątkowych praw autorskich).

W opisanym stanie faktycznym umowa spełnia wszystkie istotne elementy umowy sprzedaży praw autorskich, tj.:

1. Wnioskodawca zobowiązuje się przenieść na Klienta majątkowe prawa autorskie;

2. Wnioskodawca przenosi na Klienta przedmiot praw autorskich (kody źródłowe do programów komputerowych);

3. Klient zobowiązany jest przyjąć te prawa i zapłacić cenę (wynagrodzenie). Cena sprzedaży może być określona w różny sposób i nie musi to być jednoznacznie wskazana kwota. Istotne jest to, aby na podstawie umowy możliwe było określenie jej wysokości.

W opisanym stanie faktycznym sprzedaż majątkowych praw autorskich następuje w ramach wynagrodzenia za wykonanie usług. Biorąc pod uwagę fakt, że Wykonawca nie świadczy żadnych innych czynności na rzecz Klienta i jedynie wytwarza programy komputerowe do których prawa sprzedaje, całość wynagrodzenia - po odjęciu części odpowiadającej wynagrodzeniu za przestrzeganie zakazu konkurencji - stanowi cenę sprzedaży majątkowych praw autorskich do programów komputerowych (wynagrodzeniem za przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego jest zatem 90% otrzymywanego wynagrodzenia).

Wobec powyższego uzasadnione jest stanowisko, że ustalone w opisany sposób wynagrodzenie, należy zakwalifikować jako pochodzące ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (praw autorskich do programu komputerowego). Nie jest to natomiast ani odszkodowanie (art. 30ca ust. 7 pkt 4 ustawy o PIT), ani opłata licencyjna (art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o PIT), ani też dochód z kwalifikowanego prawa IP uwzględniony w cenie usługi lub produktu (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1837, ze zm.; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, ze zm.; Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288; Dz. U. z 2021 r., poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 2021 r.), do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2021 r.), do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielania prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicję, która wynika w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej − oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

W myśl bowiem art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Tym samym, stosowanie ulgi IP Box (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy i rozwija oprogramowanie;

2. oprogramowanie wytwarzane jest przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest i będzie program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę stanowiący samodzielny program komputerowy po połączeniu z kodami źródłowymi tworzonymi przez innych programistów będzie częścią programu komputerowego rozumianego jako produkt końcowy z punktu widzenia użytkownika tego programu. Niemniej tworzone samodzielnie przez wnioskodawcę kody źródłowe stanowią w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych program komputerowy podlegający samodzielnej ochronie. Wnioskodawca przenosi na rzecz klienta prawa autorskie do stworzonych samodzielnie fragmentów kodu źródłowego (programu komputerowego) i otrzymuje za to wynagrodzenie;

4. prawa autorskie do nowych (a także ulepszonych) części oprogramowania z mocy prawa przysługują Wnioskodawcy i przenosi On je w całości w zamian za wynagrodzenie na rzecz Klienta na podstawie Umowy.

5. Umowa określa dzienną stawkę wynagrodzenia. Jednocześnie w umowie wskazano, że 10% wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie za stosowanie się do zakazu konkurencji. Wynagrodzenie wypłacane jest zgodnie z Umową tylko w przypadku faktycznego dostarczenia przedmiotu świadczonych usług. Mając na uwadze fakt, że cała działalność Wnioskodawcy w ramach Umowy polega na tworzeniu oprogramowania i przenoszeniu praw autorskich do tego oprogramowania (co jest kluczową częścią Umowy), 90% wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie Umowy (tj. bez części należnej za przestrzeganie zakazu konkurencji), kwalifikowana jest jako wynagrodzenie. Jako przychody w ewidencji ujmowane są kwoty wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich za sprzedaż majątkowych praw autorskich do programów komputerowych. Wnioskodawca wytwarza prawa autorskie do programu komputerowego, które przenosi na rzecz Klienta w zamian za wynagrodzenie.

6. Wnioskodawca w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, którą prowadzi na bieżąco od 1 stycznia 2019 r., wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

7. Wnioskodawca oblicza wskaźnik nexus w oparciu o prowadzoną odrębną ewidencję.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP.

Reasumując, odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca osiąga kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zatem, Wnioskodawca może rozliczyć dochód uzyskany w latach 2019 – 2021 z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Tutejszy Organ zaznacza, że samodzielne prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.