0112-KDIL2-2.4011.800.20212.2.IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek ‒ uzupełniony pismem z 4 listopada 2021 r. (data wpływu 5 listopada 2021 r.) ‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 marca 1999 r. Wnioskodawczyni prowadzi nieprzerwalnie pozarolniczą działalność gospodarczą p.n. (`(...)`).

Wykonywana w ostatnich latach podstawowa i faktyczna działalność, jaką Wnioskodawczyni zgłosiła do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, to PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 47.19.Z ‒ pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach.

Wnioskodawczyni oferuje do sprzedaży szeroką gamę produktów chemicznych, galanterię skórzaną, wyroby tekstylne i dekoracje do domu oraz drobną biżuterię.

Działalność opodatkowana jest od wielu lat podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, natomiast w ostatnich latach podatkiem liniowym, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni zatrudnia na chwilę obecną trzech pracowników na umowę o pracę. Jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od chwili rozpoczęcia pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzi ją w swoim rodzinnym mieście liczącym około 7 tysięcy mieszkańców. W pierwszych latach swojej działalności (1999-2003) hurtownię Wnioskodawczyni prowadziła w wynajmowanym pomieszczeniu (lokalu).

W pierwszym kwartale 2003 roku na jej lokalnym rynku nieruchomości pojawiła się oferta sprzedaży nieruchomości z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego z częścią handlową. Po zapoznaniu się ze szczegółami tej oferty Wnioskodawczyni postanowiła ją nabyć, gdyż dokończenie jej budowy zaspokajałoby jej potrzeby zarówno mieszkaniowe, jak i lokalowe dla celów prowadzonej od czterech lat pozarolniczej działalności gospodarczej. I tak, aktem notarialnym (`(...)`) z 17 czerwca 2003 r. Wnioskodawczyni dokonała przedmiotowej transakcji nabycia ww. nieruchomości, tj. działki oznaczonej nr ewidencyjnym gruntów (`(...)`), o powierzchni 0,0202 ha, z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego z częścią handlową za cenę łączną 120.000 zł z funduszy stanowiących jej majątek odrębny oraz częściowo z kredytu udzielonego przez Bank (`(...)`) z przeznaczeniem na sfinansowanie części handlowej. Stroną sprzedającą niniejszej transakcji była osoba fizyczna (nie przedsiębiorca).

W dniu 11 sierpnia 2003 r. Starosta x wydał decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego z częścią handlową na ww. działce na rzecz Wnioskodawczyni. Zgodnie z postanowieniami tej decyzji Wnioskodawczyni przejęła prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia na budowę nr (`(...)`). udzielone stronie sprzedającej. Po ukończeniu częściowym inwestycji, decyzją nr (`(...)`) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał zgodę na częściowe użytkowanie budynku mieszkalno-handlowego na ww. działce.

Część nieruchomości dotyczącej pomieszczeń wykorzystywanych do handlu Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych i od miesiąca września

2003 roku dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zaliczając je w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Na opisanej nieruchomości nie zostały poniesione nakłady przekraczające 30% jej wartości, z których to zostałby odliczony podatek od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług) ).

Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, że decyzją z 27 maja 2004 r. (`(...)`) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w (`(...)`) wydał decyzję udzielającą pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalno-handlowego w części mieszkalnej.

Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować prowadzoną działalność gospodarczą z końcem pierwszego kwartału 2022 roku, tj. 31.03.2022 r., z uwagi na pogłębiający się spadek sprzedaży w firmie Wnioskodawczyni spowodowany głównie wypieraniem z rynku segmentu handlu tradycyjnego przez handel nowoczesny (marketowy). Na przestrzeni ostatnich pięciu lat powstały w miejscowości Wnioskodawczyni liczne markety oferujące zbieżny w większości asortyment towarowy z jej (`(...)`).

Likwidacja działalności wiąże się z wykonaniem przez przedsiębiorcę wielu czynności, w tym m.in. dokonania spisu składników majątkowych. Po zlikwidowaniu pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni planuje sprzedać opisaną wyżej nieruchomość.

Wnioskodawczyni nadmienia, że pozostaje w związku małżeńskim od 2000 roku, w którym obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na pytania:

Na podstawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych nieruchomość, która ma być przedmiotem sprzedaży, jest budynkiem mieszkalnym, czy niemieszkalnym?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowuje swoje stanowisko w oparciu o pkt 2 objaśnień wstępnych Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r

w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) Dziennik Ustaw brok 1999 nr 112 poz. 1316 (ostatnia zmiana Dz. U. z 2002 r. Nr 18, poz. 170), który stanowi, że przez budynki mieszkalne rozumie się obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje także pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

W myśl powyższych objaśnień budynek, który ma być przedmiotem sprzedaży, jest budynkiem mieszkalnym, gdyż ponad połowa całkowitej powierzchni stanowi część mieszkalną.

Stanowi jako całość jedną nieruchomość?

Budynek ten stanowi także jako całość jedną nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w przyszłości opisanej nieruchomości mieszkalnej z częścią handlową, która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowana, będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (jako zbywany środek trwały firmy)?

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż opisanej w części G niniejszego wniosku nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, iż sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nabyto tą nieruchomość.

Stosownie do zapisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania tych źródeł. Stosownie do przepisów wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są wymienione w art. 10 ust. 1 pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ) oraz odpłatne zbycie (z zastrzeżeniem ust. 2) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów (`(...)`), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych wyżej – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (art. 10 ust. 1 pkt 8).

Zatem sprzedaż nieruchomości lub jej części lub (`(...)`) przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie powoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu.

Z kolei sprzedaż po upływie 5 lat nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak wskazują przepisy, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (`(...)`) nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

‒ odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

‒ zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej i z dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest także przychód z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2c przytoczonej ustawy wynika, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 (a więc cyt.: „Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (`(...)`)”) do działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie związanym z tym budynkiem (`(...)`).

Podsumowując, jeżeli nieruchomość zostanie uznana za użytkową (niemieszkalną), przy jej sprzedaży należy wykazać przychód z działalności gospodarczej bez względu na to, czy była ona uznana za środek trwały firmy, czy też nie. Ważny jest fakt jej wykorzystywania w prowadzonej firmie, bowiem spełnia definicję środka trwałego.

Jeżeli natomiast budynek zostanie zakwalifikowany do mieszkalnych, to mimo jego użytkowania w działalności gospodarczej przychód z tego źródła przychodów nie powstanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni posiadana przez nią nieruchomość wykorzystywana w części do celów działalności gospodarczej jest nieruchomością mieszkalną, gdyż analizując przepisy dotyczące klasyfikacji środków trwałych zgodnie z obowiązującym Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864), pkt 4 załącznika ‒ objaśnienia szczegółowe, przez budynki rozumie się cyt. „zadaszone obiekty budowlane, na trwale połączone z gruntem, wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów”.

W świetle przepisów ww. rozporządzenia budynki dzielą się na budynki mieszkalne i niemieszkalne. Jak czytamy w przedmiotowych wyjaśnieniach szczegółowych, budynki mieszkalne są to cyt. „obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych.

W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

W świetle powyższych objaśnień budynek będący własnością Wnioskodawczyni i wykorzystywany w części do działalności gospodarczej spełnia definicję budynku mieszkalnego.

Ponadto, zgodnie z istniejącą ewidencją budynków (na podstawie otrzymanego we wrześniu 2021 roku wypisu z kartoteki budynków, prowadzonej ewidencji przez Starostę (`(...)`)), przedmiotowy budynek ma status wybudowanego, a rodzaj zaklasyfikowania wg KŚT ‒ budynki mieszkalne (110).

Podsumowując przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, Wnioskodawczyni uważa, że przychód uzyskany z planowanej w przyszłości sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (wykorzystywanym w części do dział. gosp.), po zlikwidowaniu działalności gospodarczej, nie będzie stanowił przychodu do opodatkowania z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nie będzie także źródłem przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy – źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,

2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c ‒ przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy ‒ przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa

w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 tej ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒ nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒ nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy podatkowej, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Przy czym, należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego. Stąd należy odwołać się w tym przypadku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.). Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że ‒ co do zasady ‒ przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), stanowią przychody z działalności gospodarczej.

W tej sprawie istotnym zatem jest, czy nieruchomość, o której mowa we wniosku, jest budynkiem mieszkalnym, czy też niemieszkalnym. Powyższe ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia źródła przychodów ze zbycia nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że aktem notarialnym z 2003 r. Wnioskodawczyni dokonała nabycia nieruchomości, tj. działki o powierzchni 0,0202 ha,

z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego z częścią handlową, z funduszy stanowiących jej majątek odrębny oraz częściowo z kredytu z przeznaczeniem na sfinansowanie części handlowej. W tym samym roku Starosta wydał decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego z częścią handlową na ww. działce na rzecz Wnioskodawczyni. Po ukończeniu częściowym inwestycji, również w 2003 r., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał zgodę na częściowe użytkowanie budynku mieszkalno-handlowego na ww. działce. Część nieruchomości dotyczącej pomieszczeń wykorzystywanych do handlu Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych i od miesiąca września 2003 roku dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zaliczając je w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że w 2004 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję udzielającą pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalno-handlowego w części mieszkalnej. Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować prowadzoną działalność gospodarczą z końcem pierwszego kwartału 2022 roku, tj. 31.03.2022 r. Po zlikwidowaniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni planuje sprzedać opisaną nieruchomość. Wnioskodawczyni wskazała, że budynek, który ma być przedmiotem sprzedaży, jest budynkiem mieszkalnym, gdyż ponad połowa całkowitej powierzchni stanowi część mieszkalną. Budynek ten stanowi także jako całość jedną nieruchomość.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawne oraz kierując się treścią wniosku, a zwłaszcza zawartego w nim oświadczenia, że nieruchomość została sklasyfikowana jako „budynek mieszkalny”, należy stwierdzić, że kwota uzyskana ze sprzedaży budynku nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek zawarty we wskazanym już art. 14 ust. 2c tej ustawy.

W konsekwencji – skutki podatkowe sprzedaży opisanej nieruchomości należy oceniać w kontekście przesłanek wskazanych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie wskazanej w zdaniu poprzednim regulacji należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości zakupionej w 2003 r., z uwagi na upływ 5-letniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię tej nieruchomości, nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Reasumując – sprzedaż w przyszłości opisanej nieruchomości mieszkalnej z częścią handlową, która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowana, nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.