0112-KDIL2-2.4011.764.2021.2.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia samochodu wykupionego po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia samochodu wykupionego po zakończeniu umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 70.22.Z.) oraz usług szkoleniowych (kod PKD 85.59.B) na własny rachunek od 5 października 2010 r.

Wnioskodawczyni jest od początku działalności czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, równocześnie płaci podatek dochodowy od osób fizycznych w formie podatku liniowego w wysokości 19%, Wnioskodawczyni prowadzi także księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W dniu 15.12.2016 roku Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego nr (…) której przedmiotem był leasing samochodu osobowego – (…) przeznaczonego na cele działalności gospodarczej. Umowa leasingu została zawarta na okres do dnia (…) listopada 2019 r. (35 rat leasingowych) i spełniała warunki określone w przepisach art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez cały okres trwania umowy pojazd był wykorzystywany wyłącznie dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. W trakcie trwania umowy leasingu 50% kwoty podatku VAT (podatek od towarów i usług) od czynszów leasingowych i innych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu było odliczane jako VAT naliczony. Comiesięczne raty leasingowe ujmowane były w kosztach uzyskania przychodów działalności na podstawie otrzymywanych faktur w kwocie netto powiększonej o kwotę podatku VAT niepodlegającego odliczeniu. Zgodnie z warunkami przedmiotowej Umowy, po jej zakończeniu Wnioskodawczyni przysługiwało prawo wykupu przedmiotu leasingu za 1% jego wartości początkowej. Możliwość nabycia pojazdu po zakończeniu trwania umowy wynikała z zapisów umowy leasingowej. W związku z możliwością wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy i chęcią dalszego używania tego samochodu wyłącznie do celów prywatnych Wnioskodawczyni złożyła do firmy leasingowej wniosek o wykup samochodu na siebie i wystawienie faktury na osobę fizyczną. Faktura dokumentująca wykup została wystawiona na Wnioskodawczynię, tj. (…) w dniu (…) listopada 2019 r., a pojazd został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym (…) w dniu (…) grudnia 2019 r.

Po wykupie pojazdu z leasingu Wnioskodawczyni używała i nadal używa ten samochód jedynie na cele prywatne, dlatego też faktura dokumentująca wykup nie została ujęta w kosztach podatkowych, samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych. Podatek naliczony wynikający z tej faktury nie został wykazany w deklaracji VAT-7 do pomniejszenia podatku należnego. Analogicznie żadne z wydatków związanych z zakupem i używaniem tego samochodu Wnioskodawczyni nie rozliczała w kosztach uzyskania przychodu. Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje na fakt zakupu na firmę samochodu osobowego (…) (faktura z dnia 06.2019) posiadającego homologację ciężarową, tj. VAT-1. Samochód ten jest używany w firmie Wnioskodawczyni wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż tego pojazdu jako niezwiązanego z prowadzoną działalnością i nieużytkowanego na jej potrzeby, po upływie 6 miesięcy od daty wykupu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni przekazanie na cele osobiste, jak i późniejsza sprzedaż samochodu (po okresie co najmniej sześciu miesięcy, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpił moment wykupu z leasingu), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Także sprzedaż pojazdu po okresie sześciu miesięcy po wykupie z leasingu nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Przekazanie na cele osobiste samochodu wykupionego z leasingu operacyjnego nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu, jako że Wnioskodawczyni nie działała w tym przypadku jako podatnik podatku VAT.

Nieodpłatne przekazanie towaru lub składnika majątku na cele prywatne przedsiębiorcy jest opodatkowane tak jak sprzedaż – pod warunkiem że w stosunku do tego towaru lub składnika majątku podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do odliczenia VAT przy jego nabyciu. Ten warunek w przedmiotowej sprawie nie został spełniony.

Wobec powyższego, przekazanie na cele osobiste nie będzie w tym przypadku podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Konsekwentnie sprzedaż pojazdu po upływie 6 miesięcy przez Wnioskodawczynię, gdy pojazd nie był wykorzystywany do prowadzonej działalności, sprzedaż nie ma charakteru częstotliwego, nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na fakt, iż samochód ten stanowi ruchomość i po wykupie z leasingu nie stanowił środka trwałego w działalności gospodarczej, nie był w niej wykorzystywany, a wydatki związane z jego użytkowaniem nie były ujmowane w kosztach uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, to jego sprzedaż po upływie sześciu miesięcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy była wielokrotnie potwierdzana przez organy podatkowe – vide: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretacje w sprawach 0114-KDIP1-3.4012.488. 2019.2.KK z dnia 15.11.2019 r., 0112-KDIL1-1.4012.849.2018.1.MW z dnia 04.02.2019 r., 0111-KDIB3-3.4012.391.2019.3.PJ z dnia 11.12.2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Jednocześnie przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodów jest wymieniona w pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w grudniu 2016 r. zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był leasing samochodu osobowego przeznaczonego na cele działalności gospodarczej. Umowa leasingu została zawarta na okres do listopada 2019 r. (35 rat leasingowych). Przez cały okres trwania umowy samochód osobowy był wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni, w związku z chęcią dalszego używania samochodu wyłącznie do celów prywatnych, po zakończeniu umowy złożyła do firmy leasingowej wniosek o wykup samochodu osobowego. Faktura dokumentująca wykup tego samochodu została wystawiona na Wnioskodawczynię, jako osobę fizyczną, 20 listopada 2019 r. Po wykupie samochodu Wnioskodawczyni wykorzystuje go wyłącznie w celach prywatnych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że jeżeli – w istocie – wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód osobowy nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, to przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Wówczas skutki podatkowe sprzedaży takiego samochodu należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. W konsekwencji, planowana sprzedaż samochodu osobowego będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie u Wnioskodawczyni, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu.

Reasumując – sprzedaż samochodu osobowego, jako niezwiązanego z prowadzoną działalnością i nieużytkowanego na jej potrzeby, po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił wykup – nabycie samochodu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynie i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ informuje, że w przedmiocie podatku od towarów i usług wniosek podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.