0112-KDIL2-1.4011.910.2021.1.MKA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2021 r. (data wpływu 3 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem samochodu służbowego w celu wykonywania obowiązków służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem samochodu służbowego w celu wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy (dalej jako: Wnioskodawca) stanowi jednostkę organizacyjną Gminy , poprzez którą Gmina realizuje zadania publiczne na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2020 poz. 713, dalej: ustawa o samorządzie gminnym).

Wnioskodawca w celu realizacji zadań służbowych przekazał samochód służbowy będący własnością Gminy do używania między innymi Wójtowi Gminy (uprawnionymi do użytkowania samochodu są także inni pracownicy Urzędu Gminy), który wykonuje obowiązki służbowe nie tylko w siedzibie gminy, ale także poza nią. Funkcja Wójta Gminy wymaga wielu spotkań, wizyt, wyjazdów. Można w tym miejscu stwierdzić, że miejscem pracy osoby wybranej na to stanowisko jest obszar całej gminy. Wójt jako Organ Gminy (art. 11a ust. 1 pkt 2, art. 26 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), kieruje bieżącymi sprawami gminy oraz reprezentuje ją na zewnątrz (art. 31 ustawy o samorządzie gminnym). Jego praca służy zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, tzw. zadania własne gminy, których przykładowe wyliczenie zostało wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Wielokrotnie występują okoliczności takie, że Wójt Gminy jest zmuszony opuścić Urząd Gminy w celach odbycia wyjazdu poza obszar gminy. Są to np. spotkania z władzami innych gmin, powiatów, czy województwa, są to spotkania z inwestorami, przedsiębiorcami, w urzędzie marszałkowskim, z konserwatorem zabytków, itd. Wójt Gminy uczestniczy w różnorodnych spotkaniach organizowanych na i poza obszarem gminy, w różnych godzinach dnia, w tym późno popołudniowych. Spotkania, imprezy, wydarzenia mają charakter różnorodny, np. sportowy, związany ze świętem państwowym, religijnym. W każdym takim wydarzeniu Wójt Gminy reprezentuje gminę. Podejmuje działania mające na celu jej promocję. Zdarzają się i takie sytuacje, kiedy Wójt Gminy udaje się na spotkania gminne aranżowane bez wcześniejszego wyprzedzenia lub na takie, które odbywają się w dni wolne od pracy. Ponadto, Wójt Gminy musi być dyspozycyjny i mobilny o każdym czasie, w tym nawet w późnych godzinach nocnych w sytuacjach podwyższonego stanu gotowości z uwagi na zbliżające się zagrożenie dla mieszkańców gminy (art. 31a, 31b ustawy o samorządzie gminnym).

Jak wynika z dotychczasowego sposobu korzystania z samochodu służbowego, samochód ten wykorzystywany jest przede wszystkim przez Wójta Gminy, który podobnie jak pozostali pracownicy Urzędu otrzymał samochód do używania na podstawie Regulaminu użytkowania samochodu służbowego w Urzędzie Gminy wprowadzonego ZARZĄDZENIEM Wójta Gminy z dnia 17 lutego 2021 r. i jest zobowiązany do korzystania z przekazanego pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli do celów służbowych, związanych ze świadczeniem pracy oraz innych związanych z tym zadań. Jest również zobowiązany między innymi do zachowania przepisów ruchu drogowego oraz szczególnej dbałości o przekazane mu mienie: o stan techniczny samochodu, jego wygląd zewnętrzny, ochronę przed kradzieżą, uszkodzeniami mechanicznymi, nieuprawnionym dostępem osób trzecich. Osoby korzystające z samochodu, w tym Wójt Gminy podpisują oświadczenie o odpowiedzialności materialnej, którego wzór określono w załączniku do wskazanego wyżej regulaminu.

Należy również zaznaczyć, że przy Urzędzie Gminy znajdują się ogólnodostępne stanowiska parkingowe, które tylko częściowo są objęte zasięgiem kamer. W tym zakresie nie ma osobno wyznaczonego miejsca parkingowego do parkowania samochodu służbowego. Dostęp do samochodu służbowego możliwy jest bezpośrednio z ulicy. Zostawianie samochodu na noc na parkingu przy Urzędzie Gminy wiąże się ze znacznym ryzykiem. Na parking może teoretycznie dostać się każda z osób. Z samochodu mogą również korzystać zatrudnione, pojedyncze, wyznaczone przez Wójta Gminy osoby, lecz wyłącznie w celach służbowych dotyczących spraw gminy. Wójt Gminy ani żadna z osób posługujących się pojazdem służbowym Wnioskodawcy nie korzysta z ryczałtu przysługującego im za korzystanie z samochodów prywatnych.

Tym samym mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności Wójt Gminy wykonuje także przejazdy samochodem służbowym zakupionym na własność przez Gminę na trasie miejsce zamieszkania - miejsce wykonywania pracy i odwrotnie. Miejsce zamieszkania Wójta Gminy znajduje się w oddaleniu od siedziby Urzędu Gminy, ale w obrębie tej samej gminy. Jak wspomniano powyżej Wójt Gminy musi wykazywać pełną gotowość do wykonywania swoich obowiązków w różnych porach dnia. Absurdalnym stałaby się sytuacja, kiedy Wójt Gminy zmuszony byłby prywatnym samochodem „dostawać się” w późnych godzinach popołudniowych na parking Urzędu Gminy, aby móc skorzystać z samochodu służbowego.

Charakter pracy, zadań służbowych Wójta Gminy wymaga od niego pełnej gotowości. Parkowanie (garażowanie) w miejscu zamieszkania Wójta Gminy ma na celu zapewnienie mobilności oraz dyspozycyjności w wykonywaniu przez niego obowiązków służbowych, jednocześnie związane jest z zapewnieniem sprawowania nadzoru nad powierzonym samochodem. Ponadto przyjazd po samochód służbowy byłby dodatkowym kosztem dla Wnioskodawcy z powodu wydłużenia czasu wykonywania zadań służbowych. Wójt Gminy poświęciliby mniej czasu na efektywne wykonywanie pracy z powodu dojazdów do siedziby Wnioskodawcy tylko po to, aby odebrać samochód służbowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania przez Wójta Gminy do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) w stanie faktycznym przedstawionym powyżej stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym, czy wartość tego świadczenia powinna być zaliczana do przychodu ze stosunku pracy Wójta Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania przez Wójta Gminy do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) w stanie faktycznym przedstawionym powyżej nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), a w związku z tym, wartość tego świadczenia nie powinna być zaliczana do przychodu ze stosunku pracy Wójta Gminy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U.2020 poz. 1320), pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

1. pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,

2. narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Ponadto, stosownie do art. 124 § 2 ww. Kodeksu pracy pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. Wobec tego, pracownik (tu: Wójt Gminy) dojeżdżający samochodem służbowym z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby miejsca pracy oraz z siedziby miejsca pracy do miejsca zamieszkania - co do zasady - nie uzyskuje przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy samochód parkowany jest w godzinach nocnych na ogrodzonej posesji stanowiącej miejsce zamieszkania pracownika (tu: Wójta Gminy).

Zgodnie bowiem z Regulaminem użytkowania samochodu służbowego w Urzędzie Gminy wprowadzonego ZARZĄDZENIEM Wójta Gminy z dnia 17 lutego 2021 r. po godzinach pracy Urzędu lub po wykonaniu zadań związanych z działalnością Urzędu użytkownik samochodu jest zobowiązany do parkowania pojazdu służbowego w miejscach do tego przeznaczonych. Sytuacja taka jest uzasadniona i może wystąpić wówczas, gdy tak jak w okolicznościach sprawy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem parkingowym bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez pracownika, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracownika. Tym samym, miejsce zamieszkania pracownika po godzinach pracy jest w okolicznościach sprawy i zwłaszcza w przypadku zadań Wójta Gminy miejscem najodpowiedniejszym. W przypadku Wnioskodawcy ustalone miejsce parkowania z jednej strony zapewnia wymaganą od Wójta Gminy mobilność i dyspozycyjność, a także, co nie jest bez znaczenia, bezpieczeństwo oraz możliwość sprawowania nadzoru nad powierzonym mu samochodem służbowym. W takiej sytuacji, oczywistym jest, że Wójt Gminy wykonując swoje obowiązki służbowe przy wykorzystaniu udostępnionego mu w tym celu samochodu służbowego, niezależnie czy to w Urzędzie Gminy, czy też w innym miejscu w celach realizacji zadań gminnych musi przemieszczać się z ustalonego z Wnioskodawcą miejsca parkowania bądź garażowania do miejsca wykonywania czynności służbowych (Urząd Gminy bądź inne miejsce wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem).

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, takiego wykorzystania samochodu - dojazdu z bezpiecznego miejsca parkowania bądź garażowania (także gdy jest to miejsce zamieszkania pracownika - tu: Wójta Gminy) do Urzędu Gminy bądź innego miejsca, w którym pracownik (tu: Wójt Gminy) wykonuje swoje obowiązki służbowe, oraz z drogi powrotnej pomiędzy tymi miejscami, nie należy rozpatrywać jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika (tu: Wójta Gminy), o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Wskazane przez Wnioskodawcę stanowisko zostało wielokrotnie potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, np.:

- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2016 r. (nr IBPB-2-2/4511-260/16/AK), w której wskazano: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przejazdy pracownika (Kierownika Urzędu - Burmistrza Miasta) przydzielonym samochodem służbowym z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania pracy, czyli do miejsc na obszarze i poza obszarem gminy gdzie odbywają się różnego rodzaju spotkania, imprezy, wydarzenia i z powrotem są ściśle związane z charakterem jego pracy i zadaniami służbowymi. Przejazdy są prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez pracownika obowiązków służbowych. Ponadto parkowanie (garażowanie) samochodu w miejscu zamieszkania Burmistrza Miasta ma na celu zapewnić mu mobilność oraz dyspozycyjność w wykonywaniu obowiązków służbowych i jednocześnie umożliwić sprawowanie nadzoru nad powierzonym samochodem. Biorąc zatem pod uwagę powyższe fakty stwierdzić należy, że jeżeli ww. przejazdy odbywają się wyłącznie w celach służbowych, dla których to powierzony został Burmistrzowi Miasta samochód służbowy, to wykorzystywanie tego samochodu do przejazdu z miejsca zamieszkania Burmistrza Miasta do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) nie stanowi nieodpłatnego świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, ww. przejazdy pracownika - Burmistrza Miasta - samochodem służbowym - o ile nie służą one jego osobistym celom lecz odbywają się w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Tym samym z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”

- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 grudnia 2018 r. (nr 0115-KDIT2-2.4011.415.2018.1.MM): „Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania/parkowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten rzeczywiście jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca parkowania/garażowania do siedziby Wnioskodawcy lub innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem nie generują przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy do i z miejsca parkowania, a także garażowanie w bezpiecznym miejscu znajdującym się w pobliżu miejsca zamieszkania/pobytu pracownika stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy.”

- Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 grudnia 2015 r., (nr IPTPB3/4511-210/15-2/JZ): „Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy ww. pracownika samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i w kierunku odwrotnym - o ile nie służą one osobistym celom pracownika lecz odbywają się w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Zatem z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego.”

- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 września 2015 r.(nr ILPB2/4511-1-574/15-2/JK): „Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania (parkowania) w "bezpiecznym miejscu", wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca parkowania do siedziby Wnioskodawcy lub miejsca wykonywania pracy nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca parkowania, a także garażowanie (parkowanie) stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy i umożliwiają sprawne i efektywne wypełnianie powierzonych zadań.”

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania przez Wójta Gminy do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) w stanie faktycznym przedstawionym powyżej nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a w związku z tym, wartość tego świadczenia nie powinna być zaliczana do przychodu ze stosunku pracy Wójta Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszystkie otrzymywane przez pracownika świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 31 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik (Wójt Gminy), otrzymał do używania - na podstawie Regulaminu użytkowania samochodu służbowego w Urzędzie Gminy - samochód służbowy i jest on zobowiązany do korzystania z przekazanego pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli do celów służbowych, związanych ze świadczeniem pracy oraz innych związanych z tym zadań. Wójt Gminy wykonuje między innymi przejazdy samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania - miejsce wykonywania pracy i odwrotnie. Charakter pracy, zadań służbowych Wójta Gminy wymaga od niego pełnej gotowości. Parkowanie (garażowanie) samochodu w miejscu zamieszkania Wójta Gminy ma na celu zapewnić mu mobilność oraz dyspozycyjność w wykonywaniu obowiązków służbowych i jednocześnie umożliwić sprawowanie nadzoru nad powierzonym samochodem.

Jak wynika zatem z przywołanego opisu stanu faktycznego, używanie samochodu służbowego służyć będzie Wójtowi Gminy w celach związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych). W przedmiotowej sprawie nie otrzyma on żadnej korzyści majątkowej kosztem Gminy. Korzystanie bowiem z samochodu służbowego przez Wójta Gminy, wobec którego ze względu na specyfikę wykonywanych zadań oczekuje się pełnej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.

W konsekwencji stwierdzić należy, że jeżeli przejazdy odbywają się wyłącznie w celach służbowych, dla których to powierzony został Wójtowi Gminy samochód służbowy, to wykorzystywanie tego samochodu do przejazdu z miejsca zamieszkania Wójta Gminy do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) nie stanowi nieodpłatnego świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem wartość tego świadczenia nie powinna być zaliczana do przychodu ze stosunku pracy Wójta Gminy.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.