0112-KDIL2-1.4011.805.2021.2.KF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych z tytułu zapisu testamentowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych z tytułu zapisu testamentowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie (…). Spółka jest producentem (…).

Jednym ze wspólników Spółki jest p. X, posiadający 116 udziałów w Spółce, stanowiących ok. 35% kapitału zakładowego Spółki i dających tyle samo głosów na zgromadzeniu wspólników Spółki. Pozostałe udziały w Spółce należą do: p. A (135 udziałów), p. B (40 udziałów) oraz p. C (40 udziałów). X jest wspólnikiem Spółki od 1994 r. Jego zmarła żona, p. Y, po której odziedziczył część udziałów w Spółce, była związana ze Spółką jeszcze dłużej (była jednym z założycieli Spółki w 1988 r.). X jest zatem osobiście i kapitałowo związany ze Spółką, którą od ponad ćwierć wieku współtworzy.

X ma 77 lat, jest bezdzietnym wdowcem, a jego rodzice i rodzeństwo już nie żyją (jego spadkobiercami ustawowymi są zatem dalsi krewni). X obecnie jest w trakcie przygotowywania testamentu, w którym zamierza rozrządzić swoim majątkiem na wypadek śmierci. Głównym składnikiem jego życiowego dorobku są udziały w Spółce. Kierując się troską o Spółkę, którą od lat współtworzy, chce on uniknąć sytuacji, w której należące do niego udziały wskutek dziedziczenia mogłyby zostać rozproszone lub zbyte osobom trzecim, co negatywnie wpłynęłoby na funkcjonowanie Spółki.

Z powyższych względów X planuje ustanowić zapis windykacyjny (art. 9811 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, dalej jako: „k.c.”) na rzecz Spółki, zgodnie z którym wraz z jego śmiercią Spółka nabędzie (automatycznie, a więc bez konieczności zawierania jakichkolwiek dodatkowych umów nabycia), jako zapisobierca windykacyjny, całość lub część należących do niego udziałów w Spółce. Spółka zostanie przy tym obciążona poleceniem testamentowym (art. 982 k.c.) umorzenia nabytych w ten sposób udziałów bez wypłaty wynagrodzenia za nie (umowa Spółki przewiduje możliwość umorzenia udziałów w Spółce na pisemne żądanie wspólnika). Zapis windykacyjny będzie skuteczny dopiero po jego przyjęciu przez Spółkę. Przyjęcie tego zapisu leży jednak w dobrze pojętym interesie Spółki, gdyż tylko w ten sposób będzie można uniknąć ryzyka „zakłócenia” dotychczasowej działalności Spółki związanej z wstąpieniem do niej spadkobierców X oraz zapewnić dalsze niezakłócone funkcjonowanie Spółki związane m.in. ze stabilnością jej składu udziałowego.

Jednocześnie Spółka zostanie obciążona przez X w testamencie zapisami zwykłymi (art. 968 k.c.), z których będzie wynikał obowiązek wypłacania przez Spółkę określonych świadczeń pieniężnych na rzecz oznaczonych w testamencie osób (siostrzenicy/siostrzeńca spadkodawcy). Zapisy zwykłe będą ściśle związane z zapisem windykacyjnym dotyczącym nabycia udziałów przez Spółkę celem ich umorzenia. Spółka przyjmując ten zapis windykacyjny, będzie zobowiązana do wykonania zapisów zwykłych, a uprawnieni (wskazani w testamencie zapisobiercy) będą mogli dochodzić od Spółki ich wykonania na drodze sądowej. Spółka nie może przyjąć zapisu windykacyjnego a odmówić wykonania zapisów zwykłych. Zapis windykacyjny i zapisy zwykłe są to instrumenty ze sobą wzajemnie powiązane i służą realizacji konkretnych celów, tj. zapewnienia integralności struktury udziałowej i bezpieczeństwa dalszego funkcjonowania Spółki przy jednoczesnym odpowiednim uposażeniu spadkobierców wybranych przez X.

Świadczenia będące przedmiotem zapisów zwykłych będą miały charakter okresowy (np. półroczny, roczny), a ich wysokość będzie ustalona w testamencie jako stała kwota lub jako procent od zysków Spółki. Wnioskodawca będzie zobowiązany wypłacać je dożywotnio – aż do śmierci uprawnionego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 3).

Czy wypłacane przez Spółkę świadczenia pieniężne na rzecz oznaczonych w testamencie osób fizycznych stanowią dla tych osób przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), w związku z czym Spółka będzie obowiązana do sporządzenia i przesłania informacji o przychodach z innych źródeł na formularzu PIT-11 w związku z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane przez Spółkę świadczenia pieniężne na rzecz oznaczonych w testamencie osób fizycznych stanowią dla tych osób przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, w związku z czym Spółka będzie obowiązana do sporządzenia i przesłania informacji o przychodach z innych źródeł w PIT-11 w związku z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

2. działalność wykonywana osobiście;

3. pozarolnicza działalność gospodarcza;

4. działy specjalne produkcji rolnej;

5. (uchylony);

6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;

7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;

9. inne źródła.

Z kolei, zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zwrot „w szczególności” użyty w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to zatem, że do "innych źródeł" należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy o PIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przychody, które będą otrzymywane przez osoby fizyczne oznaczone w testamencie pana X należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, ponieważ nie można ich zaliczyć do którejkolwiek z grup wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt l-8b ustawy o PIT.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z brzmieniem art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Obowiązek sporządzania i przekazywania informacji uzależniony jest od spełniania następujących warunków:

- należność lub świadczenie stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o PIT,

- zaliczenie należności lub świadczenia do przychodów określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, tj. przychodów z innych źródeł, a więc przychodów, których zakwalifikowanie do pozostałych źródeł przychodu nie jest możliwe.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki ciąży na niej obowiązek sporządzenia i przesłania informacji podatkowej PIT-11 na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o PIT z tytułu wypłacanych należności, stanowiących przychód z innych źródeł dla osób fizycznych określonych w testamencie pana X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał przy tym na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Katalog źródeł przychodu, do których kwalifikuje się przychody danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym źródłem przychodów są m.in. wskazane w pkt 9: inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła, o czym świadczy użycie słowa w „szczególności”. Wobec tego przychodem z innych źródeł będzie dla podatnika każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Na podmiotach dokonujących świadczeń z innych źródeł ciążą natomiast obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który został przez nich uzyskany na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zostanie obciążona przez X w testamencie zapisami zwykłymi (art. 968 k.c.), z których będzie wynikał obowiązek wypłacania przez Spółkę określonych świadczeń pieniężnych na rzecz oznaczonych w testamencie osób (siostrzenicy/siostrzeńca spadkodawcy). Zapisy zwykłe będą ściśle związane z zapisem windykacyjnym dotyczącym nabycia udziałów przez Spółkę celem ich umorzenia. Świadczenia będące przedmiotem zapisów zwykłych będą miały charakter okresowy (np. półroczny, roczny), a ich wysokość będzie ustalona w testamencie jako stała kwota lub jako procent od zysków Spółki. Wnioskodawca będzie zobowiązany wypłacać je dożywotnio – aż do śmierci uprawnionego.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z realizacją zapisu testamentowego.

Zapis jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły).

Przedmiotem zapisu może być m.in. obowiązek przekazania określonej ilości pieniędzy.

W myśl natomiast art. 9814 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może obciążyć zapisem zwykłym osobę, na której rzecz uczynił zapis windykacyjny.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. zapisu zwykłego.

Skoro zatem skutki nabycia przez osobę fizyczną środków pieniężnych tytułem zapisu zwykłego podlegają opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, to tym samym dokonywane przez Spółkę świadczenia będące przedmiotem zapisów zwykłych – na mocy zacytowanego przepisu ww. art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywane przez Spółkę świadczenia na rzecz oznaczonych w testamencie osób, będące przedmiotem zapisów zwykłych, nie będą stanowiły świadczeń z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika, w szczególności obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ww. ustawy.

Końcowo, tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania nr 1 i nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.