0115-KDWT.4011.231.2021.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania udziałów spółki z o.o. z majątku spółki jawnej do majątku osobistego wspólnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania udziałów spółki z o.o. z majątku spółki jawnej do majątku osobistego wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów na terenie Polski. Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej jako „Spółka”). Spółka powstała w 2001 r. Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, przychody i koszty osiągane w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę podlegają opodatkowaniu na poziomie jej wspólników. Spółka ma dwóch wspólników - Wnioskodawcę i jego rodzonego brata (dalej jako „Wspólnicy”). Każdemu ze Wspólników przysługuje udział w zysku Spółki na poziomie 50%. Brat Wnioskodawcy (dalej jako „Brat”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów na terenie Polski. Do opodatkowania dochodów z tytułu bycia wspólnikiem w Spółce podatkiem dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca (a także jego Brat) stosuje art. 30c ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) (19% podatek liniowy). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych oraz dzierżawy nieruchomości. Spółka jest również właścicielem udziałów w spółce z o.o. Spółka jest właścicielem 7.564 udziałów o łącznej wartości nominalnej 3.782.000,00 zł stanowiących ok. 98,7% udziałów w spółce (dalej jako „Udziały”). Pozostałe udziały w spółce z o.o. należą do Wnioskodawcy i jego Brata, każdy ma po 50 udziałów w Spółce. Udziały zostały objęte przez Spółkę w 2009 r., w zamian za wkład niepieniężny wniesiony przez Spółkę. Obecnie Wspólnicy rozważają uporządkowanie struktury własnościowej w grupie. W związku z tym, że Spółka prowadzi działalność operacyjną, nie chcą by Spółka była również właścicielem Udziałów i w związku z tym chcą, by przeniosła posiadane przez siebie Udziały bezpośrednio na ich rzecz. Każdy ze Wspólników miałby dostać po 3.782 udziały, czyli każdy ma dostać połowę Udziałów należących do Spółki. Wspólnicy Spółki jawnej zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu ze Spółki majątku w postaci Udziałów. Wycofanie majątku ze Spółki nastąpi bez obniżania udziału kapitałowego. Przeniesienie własności Udziałów na rzecz Wspólników odbędzie się na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku Spółki do majątku prywatnego (nie będzie to umowa darowizny). Przeniesienie to nie będzie dokonane tytułem wypłaty zysku przez Spółkę. W związku z planowaną uchwałą żaden ze Wspólników nie będzie zobowiązany do spełnienia jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki lub drugiego wspólnika. Wycofaniu składnika w postaci Udziałów nie będzie towarzyszyć żadne dodatkowe wynagrodzenie na rzecz któregokolwiek ze Wspólników. Przeniesienie Udziałów nastąpi - na podstawie wskazanej powyżej uchwały - w oparciu o umowę, która będzie umową nienazwaną (nie będzie stanowiła umowy darowizny) zawierającą oświadczenie Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na Wspólników własności Udziałów, tj. o przeniesieniu Udziałów na rzecz każdego Wspólnika w przypadającej na niego liczbie Udziałów i oświadczenie Wspólników (każdego ze Wspólników w odniesieniu do przypadających na niego Udziałów) o przyjęciu Udziałów na własne potrzeby do prywatnego majątku. Z tytułu przeniesienia Udziałów Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia wskazanych składników majątku. Przekazanie Udziałów nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych. Po przeniesieniu Udziałów Spółka będzie kontynuowała prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie planuje likwidacji Spółki, ani wystąpienia ze Spółki.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytania.

1. Czy wycofanie Udziałów ze Spółki i ich przekazanie przez Spółkę nieodpłatnie do majątku prywatnego Wnioskodawcy spowoduje powstanie z tego tytułu jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie otrzymującego Udziały?

2. Czy wycofanie Udziałów ze Spółki i ich przekazanie przez Spółkę nieodpłatnie do majątku prywatnego Wspólników nie spowoduje powstania jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki przekazującej aktywa?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, wycofanie Udziałów ze Spółki i ich przekazanie przez Spółkę nieodpłatnie do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie spowoduje powstania z tego tytułu jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy jako osoby otrzymującej Udziały.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wycofanie Udziałów ze Spółki i ich przekazanie przez Spółkę nieodpłatnie do majątku prywatnego Wspólników nie spowoduje powstania jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki przekazującej aktywa.

Uzasadnienie stanowisk: spółki jawne, zgodnie z przepisem art. 8 § 1 KSH (Krajowa Administracja Skarbowa), mogą we własnym imieniu nabywać prawa, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Spółka może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek Spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Jednocześnie, ze względu na to, że Spółka jest osobową spółką prawa handlowego i nie posiada osobowości prawnej oraz nie jest spółką jawną, o której mowa w przepisie art. 1 ust. 3 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki a nie sama spółka. System podatków dochodowych opiera się na zasadzie transparentności podatkowej spółek niemających osobowości prawnej (historycznie wszystkich spółek osobowych, a obecnie z wyjątkami dot. spółek komandytowych, komandytowo-akcyjnych i niektórych spółek jawnych, ale cały system opodatkowania został stworzony w oparciu o założenie transparentności spółek osobowych). Doktryna podkreśla, że zasada transparentności spółki osobowej jako mająca fundamentalne znaczenie przy wyznaczaniu reguł opodatkowania podatkiem dochodowym powinna być więc uznana za swego rodzaju „metazasadę”, której nie wolno pomijać na etapie wykładni przepisów ustaw o podatkach dochodowych w zakresie zasad opodatkowania spółek transparentnych podatkowo i ich wspólników. Jej pominięcie może bowiem powodować zniekształcenia systemu opodatkowania wspólników spółek transparentnych podatkowo, a w konsekwencji prowadzić do braku jego spójności. Istotne znaczenie ma również zasada autonomii prawa podatkowego, wyrażająca się w szczególności w tym, że prawo podatkowe może regulować opodatkowanie, w oderwaniu od innych dziedzin prawa oraz praw i obowiązków z nich wynikających. Powyższe oznacza, że jakkolwiek spółka jawna - jako posiadająca zdolność prawną - dysponuje majątkiem odrębnym od majątku jej wspólników, to na potrzeby opodatkowania podatkiem dochodowym stanowi "jedynie" źródło przychodów z działalności gospodarczej osiąganych przez jej wspólników. W konsekwencji - na gruncie prawa podatkowego - posiadanie określonego majątku przez spółkę osobową powinno być zrównane z sytuacją, gdyby jej wspólnicy posiadali określony majątek na współwłasność (w takich proporcjach, w jakich uczestniczą w zysku spółki). W konsekwencji przyjmuje się, iż wszelkie świadczenia, które wspólnik - w ramach stosunków wewnętrznych spółki - spełnia na rzecz „swojej" transparentnej spółki, jak i świadczenia, które od takiej spółki otrzymuje, są świadczeniami spełnianymi „dla samego siebie". Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce stanowi dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy PIT ustawy źródłami przychodów są m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) i kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7). Jednocześnie w świetle art. 5b ust. 2 ustawy PIT wszelkie przychody jakie są osiągane w ramach transparentnej spółki stanowią dla jej wspólników przychody z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy PIT, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. We wskazanych wyżej przepisach mowa jest o tym, że przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia składników majątku. Oznacza to, że do powstania przychodu niezbędne jest zaistnienie dwóch przesłanek łącznie, czyli musi dojść do zbycia, a zbycie powinno być odpłatne. Wnioskodawca i Brat jako drugi wspólnik Spółki zamierzają wycofać Udziały ze Spółki do swoich majątków prywatnych. Czynność ta zostanie udokumentowana uchwałą wspólników Spółki oraz odpowiednią umową przenoszącą własność Udziałów. Przysługująca Wnioskodawcy liczba Udziałów zostanie przekazana do jego majątku osobistego, w związku z czym stanie się on jedynym właścicielem tychże Udziałów, Brat w analogiczny sposób nabędzie drugą połowę Udziałów (w sensie taką samą liczbę Udziałów jako Wnioskodawca). Wycofanie Udziałów ze Spółki i przeniesienie ich do majątków prywatnych Wspólników nie będzie dokonywane odpłatnie i nie będzie dokonywane w ramach wypłaty z zysku Spółki. Wnioskodawca uważa, że w przypadku wycofania Udziałów ze Spółki jako spółki transparentnej do majątków osobistych jej wspólników, wprawdzie mamy do czynienia ze zbyciem tychże Udziałów, jednak wyżej wskazane przepisy nie znajdują zastosowania, gdyż brak jest drugiej przesłanki - odpłatności. Pomimo, że spółka zbywa składniki majątku na rzecz wspólników, nie uzyskuje w zamian żadnych korzyści majątkowych, zatem czynność ta nie ma charakteru odpłatnego. W kwestii dotyczącej otrzymania części Udziałów ze Spółki przez wspólnika, Wnioskodawca twierdzi, że nie uzyska przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie nie powstanie u niego przychód w rozumieniu ustawy PIT. Wartość Udziałów otrzymanych przez Wnioskodawcę będzie bowiem odpowiadała jego udziałowi w Spółce. Nieodpłatne przekazanie Udziałów z majątku Spółki do jej wspólników nie będzie również przychodem z nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym, że Udziały trafią do obydwu wspólników (tj. Wnioskodawcy i Brata) a wartość Udziałów otrzymanych przez każdego ze wspólników będzie odpowiadać przysługującemu każdemu wspólnikowi udziałowi w zysku, czynność ta pozostanie neutralna podatkowo. Świadczenie polegające na przekazaniu majątku spółki jawnej (Udziałów) jej wspólnikom na własność - do ich majątków prywatnych (w liczbie Udziałów proporcjonalnej do udziału w zyskach Spółki) nie wywołuje powstania przysporzenia majątkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jeżeli bowiem określony majątek, którego właścicielem jest spółka osobowa, generuje przychody, to są one przypisywane jej wspólnikom - dokładnie tak, jak gdyby właścicielami określonego majątku byli bezpośrednio wspólnicy. Z tego też względu w art. 8 ust. 1 Ustawy PIT istnieje odniesienie do współwłasności. Wycofanie składników majątku ze spółki jawnej do majątków osobistych wspólników nie wiążące się z obniżeniem udziału kapitałowego nie powoduje powstania przychodu po stronie wspólników - jest to bowiem na gruncie prawa podatkowego i zasady neutralności spółki osobowej przekazanie majątku samemu sobie. Warunkiem neutralności podatkowej jest przekazanie majątku wspólnikom w proporcji odpowiadających ich udziałowi w zyskach spółki osobowej. O sposobie podziału zysku decydują tylko i wyłącznie wspólnicy spółki osobowej. O realnym przysporzeniu podatkowym w przypadku wycofania składnika majątku ze spółki osobowej można by mówić w sytuacji, gdy wspólnik otrzymuje składnik majątku w innej proporcji niż jego udział w spółce, gdyż w takiej sytuacji uzyskiwałby korzyść kosztem innego podmiotu, tj. drugiego wspólnika. W ramach planowanych działań Wspólnicy mają otrzymać ze Spółki majątek w proporcji odpowiadającej ich udziałowi w Spółce. Z tego też względu wycofanie Udziałów z majątku spółki jawnej jest neutralne podatkowo. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca twierdzi, że czynność wycofania Udziałów ze Spółki i nieodpłatnego przekazania Udziałów do majątków prywatnych Wnioskodawcy i Brata (wspólników Spółki) nie będzie rodziła dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej, przykładowo w interpretacji indywidualnej z 5 listopada 2020 r. 0115-KDIT3.4011.518.2020.3.AWO, z 4 maja 2020 r. 0113- KDIPT2-1.4011.89.2020.3.MAP, z 22 lipca 2019 r. 0115-KDIT3.4011.203.2019.2.JŁ, z 17 lipca 2019 r. 0112- KDIL3-3.4011.181.2019.3.TW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 ustawy Kodeks spółek handlowych).

Stosownie natomiast do art. 51 ustawy Kodeks spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

2. spółkę kapitałową w organizacji,

3. spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

5. spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej, a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi.

Ustawa ta zawiera natomiast przepis ogólny, tj. art. 14 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przepisie tym mowa jest o przychodzie z „odpłatnego zbycia” składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.

W przypadku nieodpłatnego przekazania udziałów przez spółkę jawną do majątku jej wspólnika, niewątpliwie dochodzi do zbycia udziałów przez spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej wspólnika.

Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu udziałów ze spółki odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że spółka nie uzyska od wspólnika żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku spółki na jej wspólnika, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.

W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki jawnej niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie składnika majątku z majątku spółki do majątku wspólnika, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u wspólnika przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.

W niniejszej sprawie wskazać również należy na art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

· jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

· jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

· jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

· w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”. Odpłatny zaś to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów, bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić, ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku, gdy wspólnik otrzyma składnik majątku wycofany z majątku spółki do majątku prywatnego o wyższej wartości, niż jego udział w spółce (a zatem nieekwiwalentnie), wówczas powstanie dla niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wspólnika, który otrzyma składnik majątku wyższej wartości powstanie przychód odpowiadający wartości nadwyżki ponad jego udział w spółce. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11, „Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego”. W rezultacie nastąpi świadczenie z majątku spółki jawnej do majątku wspólnika. Natomiast przychód dla wspólnika nie powstanie, jeżeli wartość składnika majątku otrzymanego przez niego będzie miał wartość odpowiadającą (nieprzekraczającą) jego udziałowi w spółce.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca i jego brat są wspólnikami Spółki jawnej. Każdemu ze wspólników przysługuje 50% udział w zyskach i stratach Spółki. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych i oraz dzierżawy nieruchomości. Spółka jawna jest właścicielem 7.564 udziałów o łącznej wartości nominalnej 3 782 000,00 zł w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, stanowiących ok. 98,7% udziałów w spółce z o.o. Pozostałe udziały w spółce z o.o. należą do Wnioskodawcy i jego brata. Udziały zostały objęte w 2009 r. w zamian za wkład niepieniężny wniesiony przez spółkę jawną. Na podstawie uchwały, wspólnicy zamierzają wycofać ze spółki jawnej majątek w postaci udziałów w spółce z o.o. Każdy ze wspólników miałby dostać połowę udziałów należących do spółki jawnej, czyli po 3.782 udziały. Wycofanie majątku ze spółki jawnej nastąpi bez obniżania udziału kapitałowego. Przeniesienie własności udziałów na rzecz wspólników nie będzie dokonane tytułem wypłaty zysku przez spółkę jawną. W związku z planowaną uchwałą żaden ze Wspólników nie będzie zobowiązany do spełnienia jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz spółki jawnej lub drugiego wspólnika. Wycofaniu składnika majątku w postaci Udziałów nie będzie towarzyszyć żadne dodatkowe wynagrodzenie na rzecz któregokolwiek ze wspólników. Przeniesienie Udziałów nastąpi - na podstawie wskazanej powyżej uchwały - w oparciu o umowę, która będzie umową nienazwaną (nie będzie stanowiła umowy darowizny) zawierającą oświadczenie spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników własności udziałów, tj. o przeniesieniu udziałów na rzecz każdego wspólnika w przypadającej na niego liczbie udziałów i oświadczenie wspólników (każdego ze wspólników w odniesieniu do przypadających na niego udziałów) o przyjęciu udziałów na własne potrzeby do prywatnego majątku. Z tytułu przeniesienia udziałów spółka jawna nie uzyska żadnych korzyści majątkowych. Przekazanie udziałów nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych. Po przeniesieniu udziałów spółka będzie kontynuowała prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie planuje likwidacji spółki, ani wystąpienia ze spółki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że nieodpłatne wycofanie wskazanych we wniosku, przypadających na Wnioskodawcę, stosownie do Jego udziału w spółce jawnej, udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy, będzie dla niego zarówno jako otrzymującego udziały, jak i jako wspólnika spółki jawnej przekazującego udziały, neutralne podatkowo i nie będzie skutkować powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.