0115-KDIT3.4011.632.2021.2.JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 30 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed oraz po rozpoczęciu działalności gospodarczej, sfinansowanych przyznaną dotacją, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

16 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych ww. zakresie. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z 30 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi od 2 lipca 2021 r. działalność gospodarczą m.in. w zakresie doradztwa podatkowego (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 69.20.Z), pod firmą K.. Przed podjęciem działalności gospodarczej (tj. 24 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca zawarł umowę z Prezydentem Miasta X (dalej „Umowa”) - reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędy Pracy w X (dalej „Powiatowy Urząd Pracy” lub „PUP”) - na przyznanie bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej (zwane dalej jako „Dotacja”). Powyższe dofinansowanie zostało wypłacone ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, w ramach projektu „…” - Poddziałanie 1.1.1 Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020.

Przedmiotowa Dotacja została udzielona i przyznana na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy co wynika m.in. z zaświadczenia o pomocy de minimis wydanego przez PUP 24 czerwca 2021 r., jak również z treści decyzji o utracie statusu bezrobotnego wydanej przez PUP 28 czerwca 2021 r. oraz informacji uzyskanej bezpośrednio od pracownika PUP (mailowo).

Wnioskodawca otrzymał Dotację w kwocie 25 000 zł brutto na rachunek bankowy 25 czerwca 2021 r. Otrzymana Dotacja stanowi pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Środki przyznane Wnioskodawcy w drodze Dotacji mogły/mogą być wykorzystane wyłącznie zgodnie ze szczegółową specyfikacją wydatków określoną w uzgodnieniach podstawowych warunków umowy z Powiatowym Urzędem Pracy, nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej (tj. do 2 września 2021 r.). Wnioskodawca wydatkował lub zamierza wydatkować (do 2 września br.) środki z Dotacji zgodnie ze specyfiką wynikającą ze złożonego wniosku o przyznanie Dotacji (zgodnie z zawartą umową). W ramach poniesionych wydatków, Wnioskodawca nabył lub zamierza nabyć urządzenia oraz elementy wyposażenia niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w branży doradztwa podatkowego, m.in. laptop, urządzenie wielofunkcyjne, oprogramowanie, niszczarka do dokumentów, dostęp do bazy systemu informacji prawno-podatkowej, meble, fotel, krzesła, materiały biurowe, usługi marketingowe oraz koszty utworzenia strony internetowej, zwane dalej „Wydatkami”.

Wydatki, które zostały poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej zostały udokumentowane fakturami VAT (podatek od towarów i usług) zakupu wystawionymi na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, jednakże ze wskazaniem NIP, gdyż Wnioskodawca posiadał NIP co najmniej od 2011 r. i posługiwał się nim w postępowaniu o przyznanie Dotacji prowadzonym przez Powiatowy Urząd Pracy. Z kolei Wydatki, które zostały poniesione od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej (tj. od 2 lipca 2021 r.), jak również Wydatki, które zostaną poniesione do 2 września 2021 r., są lub zostaną udokumentowane fakturami VAT zakupu, wystawionymi na firmę Wnioskodawcy, ze wskazaniem NIP Wnioskodawcy (tożsamy numer NIP widnieje na fakturach dotyczących wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej).

Zakupione bądź planowane do zakupu wyposażenie w postaci urządzeń oraz pozostałych narzędzi, materiałów i oprogramowania, niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej, których wartość jednostkowa nie przekroczyła 10 000 zł netto, nie zostały/nie zostaną zaliczone w działalności gospodarczej, jako środki trwałe oraz jednocześnie nie zostały/nie zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe wydatki zostały/zostaną ujęte przez Wnioskodawcę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu w momencie poniesienia wydatku.

Wymienione we wniosku składniki majątku będą służyły (służą) wyłącznie celom prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, prowadzonej w formie Kancelarii Doradcy Podatkowego. W chwili obecnej Wnioskodawca nie zatrudnia innych osób, a składniki majątku wskazane we wniosku nie są/nie będą wykorzystywane przez żadne osoby trzecie.

Wnioskodawca zaznacza również, że złożył zgłoszenie rejestracyjne jako podatnik VAT czynny oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych na terytorium Polski. Rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Tytułem uzupełnienia Wnioskodawca zaznacza również, że w jego opinii otrzymana Dotacja jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt. 121 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), co oznacza, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w związku z jej otrzymaniem.

W uzupełnieniu wniosku z 30 września 2021 r. Wnioskodawca precyzuje, że:

- zakres wątpliwości dotyczy jedynie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków sfinansowanych dotacją, nie dotyczy natomiast potwierdzenia czy otrzymana dotacja korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PIT;

- Wnioskodawca prowadzi od 2 lipca 2021 r. działalność gospodarczą m.in. w zakresie doradztwa podatkowego;

- w opisie stanu faktycznego wskazano m.in., że „Powyższe wydatki zostały/zostaną ujęte przez Wnioskodawcę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu w momencie poniesienia wydatku”, co oznacza, że Wnioskodawca zamierza zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio;

- wydatki sfinansowane otrzymaną Dotacją obejmują m.in. (wszystkie wskazane poniżej wydatki zamierzam zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio):

- laptop

- oprogramowanie …,

- urządzenie wielofunkcyjne (ksero, skaner, drukarka),

- niszczarka do dokumentów,

- artykuły biurowe,

- narzędzia do pracy z klientem (słuchawki, mikrofon, kamera),

- rzutnik (projektor obrazu),

- system informacji prawnej LEX,

- wydatki na stronę internetową,

- wydatki na reklamę (hosting, marketing),

- meble (biurko, szafki, regał, krzesła, fotel, wieszak),

- lampka na biurko,

- w stosunku do poszczególnych wydatków wskazanych powyżej, tj. odrębnie dla każdego

z ww. wydatków:

- wartość poszczególnego wydatku (odrębnie dla każdego z ww. wydatków) nie przekroczyła 10.000 zł,

- nie zostaną one (żaden z nich) uznane za środki trwałe oraz nie zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,

- przed podjęciem działalności gospodarczej zostały poniesione wydatki na zakup laptopa (zakup laptopa nastąpił 28 czerwca 2021 r., podczas gdy działalność gospodarcza została zarejestrowana w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) 2 lipca 2021 r.),

- związek ponoszonych wydatków (szczegółowo wskazanych w pkt. 3) z osiąganym przychodem jest bezsporny. Poniesione wydatki służą wyłącznie celom prowadzenia działalności gospodarczej i stanowią podstawowe narzędzia pracy użytkowane w prowadzonej kancelarii doradcy podatkowego bądź zostały poniesione w celach marketingowych. Bez poniesienia ww. wydatków (każdego ze wskazanych w pkt. 3) nie byłoby możliwe udzielanie porad, opinii i wyjaśnień w bieżącej pracy doradcy podatkowego, jak również wykonywanie innych czynności zawodowych, tj. sporządzanie pism procesowych, opinii, analiz, reprezentacji przed organami podatkowymi czy w trakcie spotkań z klientami, jak również przedstawienie oferty kancelarii potencjalnym klientom. W konsekwencji, bez poniesienia ww. wydatków (każdego ze wskazanych w pkt. 3) nie byłoby możliwe osiąganie przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej,

- w odpowiedzi na pytanie organu czy zawarte we wniosku stwierdzenie o treści Tytułem uzupełnienia Wnioskodawca zaznacza również, że w jego opinii otrzymana Dotacja jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt. 121 ustawy o PIT, co oznacza, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w związku z jej otrzymaniem. - jest: a) wskazaniem niebudzących wątpliwości elementów opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (jednoznacznym przedstawieniem okoliczności faktycznych sprawy), b) stanowiskiem Pana w danej kwestii, którego prawidłowość ma zostać oceniona przez tutejszy organ w żądanej interpretacji indywidualnej (opinią Pana o okolicznościach faktycznych sprawy) wskazał Pan, że treść, o której mowa w pkt. II pkt. 5) wezwania nie jest przedmiotem zapytania wniosku i nie powinna zostać oceniona przez tutejszy organ w ramach złożonego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, zarówno przed podjęciem działalności gospodarczej, jak również od dnia podjęcia działalności gospodarczej, na urządzenia lub elementy wyposażenia niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, sfinansowane jednorazową Dotacją przyznaną przez Powiatowy Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione Wydatki, zarówno przed podjęciem działalności gospodarczej, jak również od dnia podjęcia działalności gospodarczej, na urządzenia lub elementy wyposażenia niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, sfinansowane jednorazową Dotacją przyznaną przez Powiatowy Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W pierwszej kolejności należy zauważyć, ze zgodnie z treścią art. 9 ust 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wskazuje art. 10 ust 1 pkt 3 powołanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przepis szczególny (art. 14 ust 2 pkt. 2 ustawy o PIT) wskazuje jednoznacznie, że przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W konsekwencji, zasadne jest twierdzenie, ze ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone Powyższy przepis, co do zasady, przesądza, że wszelkie otrzymywane (postawione do dyspozycji) przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością podatkową stanowią przychód z tej działalności Odrębnie należy traktować jedynie te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Pomimo wskazania, że co do zasady, otrzymane dotacje stanowią przychód podatkowy, zaznaczenia wymaga, iż niektóre z dotacji (dofinansowań) mogą jednakże podlegać zwolnieniom z opodatkowania, w tym konkretnym przypadku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PIT. Zgodnie z przywołanym przepisem, wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

I tak, zgodnie z przytoczonym art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, o którym mowa w art. 49 ust. 7, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotność wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Zgodnie z wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT zasadą ogólną, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie natomiast do treści art 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46. 47a, 47d, 116,122,129, 136 i 137.

Kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- być właściwie udokumentowany,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

W tym miejscu należy wskazać m.in., że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Analiza treści art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o PIT pozwala twierdzić, że nie stoją one na przeszkodzie, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu - na zakup składników - majątku, które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy, i które mają służyć wyłącznie celom prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika.

W tym miejscu należy również przywołać rozporządzenie Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544) oraz załącznik nr 1 objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów - punkt 13. wyposażenie - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, wydatki, o których mowa w treści wniosku na zakup składników majątku ze środków sfinansowanych Dotacją udzieloną przez Powiatowy Urząd Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, których jednostkowa wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g ustawy nie przekracza 10 000 zł netto, i które nie zostały/nie zostają zaliczone przez Wnioskodawcę do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, mogą zostać uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przywołana argumentacja oraz stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje szerokie potwierdzenie w utrwalonej praktyce interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wyrażonej m.in. w: interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2020 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.499.2019.3.MK, interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2020 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.23.2020.2.MK, interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2018 r., sygn. 0112- KDIL3-3.4011.374.2018.1.DS.

W opinii Wnioskodawcy, bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy pozostaje fakt, że część Wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę została poniesiona przed formalną rejestracją działalności gospodarczej (tj. przed 2 lipca 2021 r.), gdyż poniesione w ten sposób Wydatki zostały w odpowiedni sposób (przedstawiony szczegółowo w opisie stanu faktycznego) udokumentowany fakturą, a fakt ich poniesienia zachowuje ścisły i nierozerwalny związek z zamiarem założenia działalności gospodarczej, zwłaszcza, że pomiędzy poniesieniem pierwszego Wydatku sfinansowanego Dotacją, a rejestracją działalności gospodarczej upłynęło mniej niż 7 dni kalendarzowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść przytoczonej regulacji, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

- dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

- ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Powyższe przesądza, że (co do zasady) wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią wyłącznie te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Niektóre z dotacji (dofinansowań) mogą jednakże podlegać zwolnieniom przewidzianym w rozdziale 3 omawianej ustawy. I tak zgodnie z:

- art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2021 r. poz. 1100 ze zm.),

- art. 21 ust. 1 pkt 137 wskazanej ustawy wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 305 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Treść przytoczonych przepisów przesądza, że wyłącznie środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy podlegają pod ramy zwolnienia wskazanego w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przy czym, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- być właściwie udokumentowany,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2 lipca 2021 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Otrzymał On jednorazową dotację przyznaną bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej. Dotacja ta została udzielona i przyznana na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i rynkach pracy. Środki przyznane w ramach dotacji mogły być wykorzystane wyłącznie zgodnie ze szczegółową specyfikacją wydatków określoną w uzgodnieniach podstawowych warunków umowy z Powiatowym Urzędem Pracy, nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej (tj. do 2 września 2021 r.).

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy poniesione przez Niego wydatki, zarówno przed podjęciem działalności gospodarczej, jak również od dnia podjęcia działalności gospodarczej, na urządzenia lub elementy wyposażenia niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, sfinansowane jednorazową Dotacją przyznaną przez Powiatowy Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, może On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wskazać należy, że analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu - na zakup składników majątku, które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy, i które mają służyć wyłącznie celom prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika.

W myśl rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544), załącznik nr 1 objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów - punkt 13. wyposażenie – to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Wobec powyższego wydatki na zakup składników majątku ze środków uzyskanych z Funduszu Pracy, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (w tym przypadku elementy wyposażenia oraz tzw. materiały pomocnicze), których jednostkowa wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g ustawy nie przekracza 10 000 zł, i które nie zostały zaliczone przez podatnika do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Dodatkowo w opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca przed podjęciem działalności gospodarczej poniósł wydatek na zakup laptopa (zakup laptopa nastąpił 28 czerwca 2021 r., podczas gdy działalność gospodarcza została zarejestrowana w CEIDG 2 lipca 2021 r.).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku poniesionego przed rozpoczęciem działalności gospodarczej wskazać należy, że do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przed datą rozpoczęcia działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, istotnym jest ustalenie, czy takie wydatki są potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością, czy też wydatki te nie są związane z działalnością gospodarczą, czy też związek ten jest na tyle iluzoryczny, że można przesądzić, ze mają charakter osobisty. Poza tym koszt podatkowy musi być odpowiednio udokumentowany.

Zatem wydatek poniesiony przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające konkretny, wyraźny związek z uzyskiwanym później przychodem - w tym tak jak w przedmiotowej sprawie wydatek na zakup laptopa, bez którego - jak wskazuje Wnioskodawca - nie byłoby możliwe udzielanie porad, opinii i wyjaśnień w bieżącej pracy doradcy podatkowego, jak również wykonywanie innych czynności zawodowych, tj. sporządzanie pism procesowych, opinii, analiz, reprezentacji przed organami podatkowymi czy w trakcie spotkań z klientami, jak również przedstawienie oferty kancelarii potencjalnym klientom bez poniesienia którego uzyskanie przychodów nie byłoby możliwe - stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie można natomiast zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w poprzednim roku podatkowym, w którym nie istniało jeszcze źródło przychodów, gdyż byłoby to niezgodne z art. 22 ust. 4 i art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

W niniejszej sprawie jednak przedmiotowy wydatek na zakup laptopa został poniesiony w roku podjęcia działalności gospodarczej.

Reasumując, wydatki poniesione na urządzenia lub elementy wyposażenia niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) sfinansowane jednorazową Dotacją przyznaną przez Powiatowy Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy. Co do zasady - nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wyżej wymienione wydatki poniesione na zakup składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, niezaliczonych przez Niego do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, które zostały sfinansowane ze środków pochodzących z omawianego dofinansowania – a które, jak Wnioskodawca precyzyjnie uzasadnił, stanowiły wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy w odniesieniu do realizowanej działalności m.in. w zakresie doradztwa podatkowego. Także wydatek na zakup laptopa, poniesiony co prawda przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, może stanowić koszt uzyskania przychodów w tej działalności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę tutejszy organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku wspólnym. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.