INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 20 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy wycofanie z działalności gospodarczej budynku warsztatu oraz samochodu osobowego i przekazanie ich do majątku prywatnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz czy po likwidacji działalności, odpłatny najem prywatny będzie mógł skorzystać z innej formy opodatkowania podatkiem dochodowym - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
13 lipca marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek został uzupełnionym pismem z 20 września 2021 r. (data wpływu: 21 września 2021 r.).
W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca od roku 2004 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Działalność prowadzona jest we własnym lokalu, warsztacie wprowadzonym w 2016 r. do działalności gospodarczej, gdzie Zainteresowany korzysta z odpisów amortyzacyjnych.
Wnioskodawca posiadał w leasingu operacyjnym samochód osobowy, który po zakończeniu umowy w styczniu 2019 r. wykupił za 1 329,90 zł, VAT był odliczony 50%, jednak Wnioskodawca nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych.
Wnioskodawca zmierza do likwidacji działalności, ale zanim to nastąpi chce wyprzedać towar, który był przedmiotem jego działalności – produkował węże hydrauliczne i sprzedawał je pod zamówienie przedsiębiorcom, ponadto sprzedawał drobne materiały hydrauliczne.
Zainteresowany nie zamierza sprzedawać lokalu i znajdującego się w nim wyposażenia, tj. lady, regały (wytworzone we własnym zakresie), skrzynie metalowe do przechowywania narzędzi, drobny sprzęt i narzędzia, niezbędne do prowadzenia działalności. W przeciągu 15 lat nie było nic modernizowane ani ulepszane. Warsztat ten znajduje się na prywatnej posesji Wnioskodawcy, blisko domu. Zainteresowany od maja 2021 r. wynajął warsztat przedsiębiorcy i z tego tytułu również odprowadza podatki.
W celu likwidacji działalności, Wnioskodawca wyprzedaje głównie towar, opodatkowując go podatkiem VAT – sprzedaż towaru m.in dla przedsiębiorcy, który jest najemcą ww. lokalu. Przed zlikwidowaniem działalności w 2021 r. Zainteresowany planuje wycofać lokal z majątku firmy oraz z ewidencji środków trwałych i przekazać go do majątku prywatnego. Tak samo chce postąpić z samochodem.
Zainteresowany nie posiadał żadnych koncesji, zezwoleń czy też licencji. Po zamknięciu działalności gospodarczej, chce kontynuować, ale już prywatnie, wynajem przedmiotowego warsztatu wraz z jego wyposażeniem. Wydatki jakie poniósł na przedmiotową nieruchomość i jej wyposażenie, w poprzednich latach nie korzystały z odliczeń VAT.
Firma Wnioskodawcy, a szczególnie jej nazwa „H.” …, przez wiele lat kojarzona była z działalnością którą prowadzi. Dlatego przedsiębiorca, który wynajmuje od Zainteresowanego lokal (jednoosobowa działalność gospodarcza), który prowadzi działalność w tym samym zakresie, zakładając swoją działalność, za jego ustną zgodą (nieodpłatnie) dopisał do imienia i nazwiska nazwę „H.”. W ten sam sposób otrzymał od Wnioskodawcy bazę klientów. Najemca prowadzi odrębnie swoją działalność, robi to pod własnym imieniem i nazwiskiem oraz numerem NIP, w tej samej siedzibie. Korzysta z własnego sprzętu komputerowego, oprogramowania.
Likwidację działalności Wnioskodawca planuje w momencie wyprzedaży całego towaru, nie planuje sprzedaży nieruchomości oraz samochodu, a wyposażenia mającego wartość handlową praktycznie nie posiada. Sprzęt komputerowy jest już stary i nie przedstawia znacznej wartości (wartość złomu). Zatem spis likwidacyjny prawdopodobnie wynosił będzie „zero”. Reasumując, po likwidacji działalności – warsztat w dalszym ciągu będzie wynajmowany odpłatnie, jako najem prywatny, a drobne wyposażenie lokalu będzie przekazane do nieodpłatnego korzystania najemcy, co będzie zawarte w umowie. Wszelkie umowy na dostarczanie energii elektrycznej, będą już odrębnie zawierane przez przedsiębiorcę, który wynajmować będzie ten lokal, natomiast opłata za wodę i kanalizację (ścieki) będzie ujęta w umowie najmu, podobnie jak opłata za ogrzewanie. Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia kwoty obrotu powyżej 200 000 zł.
W uzupełnieniu do wniosku podano poniższe informacje:
- Do 31 lipca 2021 r. Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych - podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz VAT, obecnie z tytułu najmu prywatnego płaci zryczałtowany podatek dochodowy i podatek VAT.
- W 2020 r. dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej przekroczyła łącznie kwotę 200 000 zł.
- Po likwidacji działalności gospodarczej, świadczy on jedynie usługę najmu warsztatu (najem prywatny), zatem nie będzie czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku VAT.
- Samochód był zakupiony w leasingu i odliczany był podatek naliczony z rat leasingowych (50%) oraz od wykupu odliczany VAT naliczony (50%). Następnie samochód został wycofany z ewidencji środków trwałych, zatem Wnioskodawca uważa, że przy przekazaniu auta na cele własne będzie podatek VAT należny (cena rynkowa), a nie wystąpi podatek dochodowy od przekazania auta na cele własne.
- Budynek warsztatowy był prywatnym majątkiem Wnioskodawcy - wybudowany w latach 1993-1994. W 2016 r. był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nigdy nie był odliczany podatek VAT, gdyż wybudowany był we własnym zakresie, nie było również żadnych poniesionych nakładów na ulepszenie tego budynku, w związku z czym nie był odliczony podatek VAT. Z uwagi na stan zdrowia w dniu 31 lipca 2021 r. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą. Zatem nie świadczy już usług z tytułu działalności, którą prowadził, jedynie przed samą likwidacją wyprzedawał towar i jednocześnie rozpoczął już wynajem tego budynku (warsztatu), na rzecz przedsiębiorcy, który odkupił od niego towar, z tego tytułu opłacał podatek VAT i dochodowy na zasadach ogólnych.
- Po likwidacji działalności, Wnioskodawca kontynuuje usługę najmu wycofanego z ewidencji środka trwałego (budynek warsztatowy), który przekazał na cele własne i opłaca z tego tytułu w dalszym ciągu podatek VAT oraz zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu najmu prywatnego.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:
-
Czy wycofanie z działalności gospodarczej budynku warsztatu oraz samochodu osobowego i przekazanie ich do majątku prywatnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
-
Czy po likwidacji działalności, kontynuując w trakcie tego samego roku, tj. 2021, odpłatny najem prywatny choć w sposób zorganizowany i ciągły w celach zarobkowych, będzie mógł skorzystać z innej formy opodatkowania podatkiem dochodowym - ryczałtem ewidencjonowanym wg stawki 8,5% do 100.000 zł, a powyżej wg stawki 12% ?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1. Przekazanie nieruchomości na własne cele nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. Przekazanie samochodu będzie podlegało wyłącznie opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie cena rynkowa (cena brutto).
Ad. 2. Formą opodatkowania wynajmu prywatnego w 2021 r. będzie ryczał ewidencjonowany.
Czynność wycofania budynku (warsztatu) do majątku prywatnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako, że jest to nieodpłatne przekazanie na cele prywatne.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są wymienione w:
- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
- pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
- pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) − przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy − przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
- środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2004 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Działalność prowadzona jest we własnym lokalu – warsztacie - wprowadzonym w 2016 r. do działalności gospodarczej, gdzie Zainteresowany dokonywał odpisów amortyzacyjnych.
Wnioskodawca posiadał w leasingu operacyjnym samochód osobowy, który po zakończeniu umowy w styczniu 2019 r. wykupił, ale nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych.
Wnioskodawca zmierza do likwidacji działalności, ale zanim to nastąpi chce wyprzedać towar, który był przedmiotem jego działalności.
Zainteresowany nie zamierza sprzedawać lokalu i znajdującego się w nim wyposażenia, tj. lady, regały (wytworzone we własnym zakresie), skrzynie metalowe do przechowywania narzędzi, drobny sprzęt i narzędzia, niezbędne do prowadzenia działalności. W przeciągu 15 lat nie było nic modernizowane ani ulepszane. Warsztat ten znajduje się na prywatnej posesji Wnioskodawcy. Zainteresowany od maja 2021 r. warsztat wynajął przedsiębiorcy.
Przed zlikwidowaniem działalności w roku 2021 Zainteresowany planuje wycofać lokal z majątku firmy oraz z ewidencji środków trwałych i przekazać go do majątku prywatnego. Tak samo chce postąpić z samochodem.
Po zamknięciu działalności gospodarczej, chce kontynuować, ale już prywatnie, wynajem przedmiotowego warsztatu wraz z jego wyposażeniem.
Likwidację działalności Wnioskodawca planuje w momencie wyprzedaży całego towaru, nie planuje sprzedaży nieruchomości oraz samochodu. Po likwidacji działalności – warsztat w dalszym ciągu będzie wynajmowany odpłatnie, jako najem prywatny.
W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, z uwagi na stan zdrowia w dniu 31 lipca 2021 r. zlikwidował działalność gospodarczą. Do 31 lipca 2021 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych - podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz VAT, obecnie z tytułu najmu prywatnego płaci zryczałtowany podatek dochodowy i podatek VAT.
Po likwidacji działalności, Wnioskodawca kontynuuje usługę najmu wycofanego z ewidencji środka trwałego (budynek warsztatowy), który przekazał na cele własne.
Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania składników majątku z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy zauważyć, że czynność wycofania składników majątku (tu: budynek warsztatowy i samochód osobowy) z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych.
W przedmiotowej sprawie nie nastąpiło odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Przez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie tych rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.
Wobec powyższego, skoro w wyniku likwidacji działalności gospodarczej, doszło do nieodpłatnego przekazania budynku warsztatowego i samochodu osobowy - które zostały wycofane do majątku prywatnego Wnioskodawcy, to przekazanie to nie będzie generowało dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe
W kwestii możliwości skorzystania z innej formy opodatkowania podatkiem dochodowym, tj. ryczałtem ewidencjonowanym, z tytułu najmu prywatnego warsztatu należy wskazać, że pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;
Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tj. działalność winna być prowadzona:
- w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, ponieważ istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
- w sposób ciągły – jednak przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu;
- w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
Ponadto zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).
Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem nieruchomości, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.
Należy podkreślić, że nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.
Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W przypadku, kiedy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej (stanowiła składnik majątku z nią związany), aby przychód z najmu mógł być zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nieruchomość ta musi być uprzednio skutecznie wycofana z tej działalności.
Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.
Z przytoczonych powyżej przepisów prawnych wynika zatem, że przychody z najmu można opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, ale tylko wtedy, gdy kwalifikują się one do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.).
Jak stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 1a cytowanej ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.
Stosownie do art. 6 ust. 1b powyższej ustawy, przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.
Stosownie zaś do art. 9 ust. 4 tej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wycofał z prowadzonej działalności przedmiotowy warsztat do majątku prywatnego a następnie zakończył prowadzenie tej działalności.
Mając zatem na uwadze powyższy opis, należy stwierdzić, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z najmu wskazanej we wniosku nieruchomości (warsztatu) będą mogły być zakwalifikowane do źródła przychodów, jakim jest najem, określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przychody uzyskiwane z ww. źródła będą mogły – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jeśli przychód nie przekroczy kwoty 100 000 zł, wówczas ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 8,5%. Natomiast po przekroczeniu tego limitu, Wnioskodawca odprowadzi od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 - jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.
Tutejszy Organ zastrzega również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.