0115-KDIT3.4011.590.2021.2.JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 29 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX). Wniosek został następnie uzupełniony pismem z 29 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

(1) Ustalenia wstępne

Wnioskodawca od dnia 1 maja 2000 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi związane z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z.). Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję na potrzeby IP Box. Ewidencja zapewnia ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, oraz wyodrębnia koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

(2) Przedmiot działalności

Działalność Wnioskodawcy skupia się na działaniach programistycznych, polegających na:

‒ wytwarzaniu,

‒ rozwijaniu,

‒ ulepszaniu programów komputerowych (oprogramowania bądź jego części),

w głównej mierze jest to:

‒ wytwarzanie oprogramowania, polegające na pisaniu kodu aplikacji backendowych (ABAP),

‒ wytwarzanie oprogramowania, polegające na pisaniu kodu aplikacji internetowych (webowych - FIORI),

‒ wytwarzania części oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego,

‒ wytwarzanie oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji krytycznych systemów informatycznych instytucji ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ wytwarzanie części, modułów, komponentów oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji oraz oprogramowania narzędziowego wspierających pracę programisty kompleksowych i krytycznych systemów instytucji ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ rozwijanie oprogramowania, aplikacji komputerowych polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji wspierającego kompleksowe systemy krytyczne w instytucjach ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ rozwijanie nowych i istniejących części oprogramowania, modułów, komponentów oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji wspierającego kompleksowe systemy krytyczne w instytucjach ubezpieczeniowych (finansowych).

Z kontrahentami Wnioskodawca współpracuje w ramach umów o świadczenie usług (współpracy). Wnioskodawca przed stworzeniem oprogramowaniu bądź jego części planuje działania projektowe. Może wystąpić sytuacja, w której Wnioskodawca współpracuje z zespołami danego kontrahenta, wówczas ma on z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy. Prowadzi dyskusje na tematy techniczne (m.in. jakich narzędzi najlepiej będzie użyć w danym przypadku oraz z jakiego podejścia do wytwarzania oprogramowania skorzystać) z zespołami kontrahenta.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca podejmuje samodzielnie decyzje co do sposobów wykonywania czynności oraz użytych rozwiązań. Realizowane przez Wnioskodawcę zlecenia programistyczne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu (możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach) i czasie wyznaczonym przez kontrahentów. Wnioskodawca samodzielnie kształtuje czas przeznaczony na wykonywanie powierzonych mu zadań w taki sposób, aby zadania te mogły być wykonane z najwyższą starannością. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonywane czynności w ramach zawieranych umów. Ponadto kontrahenci mają prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym, w związku z nienależytym wykonaniem umowy. Zaznaczyć należy, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

(3) Specyfika prowadzonej działalności programistycznej

Wnioskodawca przy tworzeniu oprogramowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, oprócz posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych, korzysta z następujących języków programowania: ABAP, Fiori (JavaScript, HTML, CSS), SQL.

Wnioskodawca wykorzystuje znajomość zagadnień IT (systemy operacyjne, systemy baz danych, serwery aplikacyjne i transakcyjne, przetwarzanie danych, wymiana danych, cyberbezpieczeństwo, programowanie: strukturalne, obiektowe, skryptowe), umiejętności ich zastosowania w praktyce pod konkretny przypadek oraz podejścia i filozofii do wytwarzania oprogramowania (Scrum, Agile, Kanban, DevOps) oraz dobrych praktyk, wzorców architektonicznych i projektowych.

Wnioskodawca realizuje zadania programistyczne na rzecz swoich kontrahentów, a w szczególności stworzono lub jest w trakcie realizacji:

2019 - projektów z obszaru (…) ubezpieczeń prywatnych, tj.:

‒ zaprojektowanie i wytworzenie Frameworka a następnie modułu umożliwiającego (…),

‒ rozwój modułów zarządzających i obsługujących (…),

2019/2020 - projektów z obszaru (…) ubezpieczeń zdrowotnych, tj.:

‒ rozwój modułów zarządzających i obsługujących (…),

‒ wytworzenie i rozwój aplikacji internetowej wspomagającej proces (…),

‒ rozwój modułu finansowego kalkulującego (…).,

‒ rozwój modułu zarządzającego i obsługującego procesy (…),

‒ wytworzenie i rozwój modułu umożliwiającego (…).

Wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej), wymaga od Wnioskodawcy twórczego podejścia, systematyki w zwiększaniu zasobów wiedzy, indywidualnych, autorskich pomysłów zmierzających do znalezienia nowych rozwiązań dla zaadresowanych problemów i obejmują m.in.:

1. zebranie, uporządkowanie oraz zrozumienie zleconych wymagań klienta zarówno od strony biznesowej/funkcjonalnej, a także niefunkcjonalnej jak np. dostępności, skalowalności, wydajności, responsywności interfejsu użytkownika, volumenu danych, ich retencji. Nabywana wiedza domenowa / sektorowa rosnąca z każdym nowym projektem / klientem jest wymagana włącznie z permanentną zdolnością, gotowością i adaptacją koniecznej nowej wiedzy (nowe standardy rynkowe, zmieniające się regulacje prawne i rynkowe, technologiczne) do zaproponowania rozwiązania które z jednej strony będzie niezawodne, efektywne (kosztowo jak i wydajnościowo), przyjazne zarówno dla użytkownika końcowego/innego systemu lub platformy,

2. analizę funkcjonalno-techniczną pod kątem spójności zarówno logicznej jak i semantycznej prowadzącej do powstania funkcjonalnego szkieletu przyszłego rozwiązania w szczególności z perspektywy końcowego użytkownika lub w przypadku rozwiązań integracyjnych, zgodnościowych (compliance), adaptacyjnych – zrozumiałym z perspektywy pracowników klienta, innych zespołów zarówno biznesowych jak i inżynierskich,

3. analizę systemową, prowadzącą do zebrania informacji/danych wejściowych, zbadanie potrzebnych integracji i interfejsów dostępowych zarówno w wewnętrznym ekosystemie IT jak i zewnętrznym oraz stworzenie planu i sposobu postępowania w celu osiągnięcia ustalonego stanu końcowego odpowiadającego koncepcji oraz celowi oprogramowania,

4. analizę i zrozumienie warstwy danych, kontenerów danych potrzebnych do ich składowania (zarówno baz danych jak i całych hurtowni danych). Zbadanie, oszacowanie przepustowości infrastruktury sieciowej a także przyszłego zapotrzebowania (wolumenu) na składowanie danych,

5. zbadanie istniejących rozwiązań technologicznych rynkowych, nawet gotowych funkcji, bibliotek programistycznych tudzież interfejsów API, adapterów i connectorów w celu wykorzystania we własnym projekcie z perspektywy możliwości użycia w tworzonym oprogramowaniu,

6. wytworzenie modelu przyszłej architektury rozwiązania, następującego po zbadaniu możliwości wykorzystania istniejących komponentów architektury na równi z możliwościami infrastruktury informatycznej klienta, w zależności od poziomu skomplikowania i kompleksowości rozwiązania jak i wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych,

7. wytworzenie głównego algorytmu a także algorytmów cząstkowych realizujących poszczególne części, kroki, bloki (zbioru reguł postępowania mającego na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje wyjściowe w skończonej liczbie działań) lub wielu alternatywnych algorytmów w celu porównania ich efektywności. W rezultacie wybór i określenie ostatecznej formy algorytmu potrzebnego do osiągnięcia określonego uprzednio celu, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how) Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej,

8. wytworzenie (zamodelowanie) modelu danych, przyszłych przepływów danych i zmian ich stanów w obrębie tworzonego oprogramowania,

9. wytworzenie prototypów rozwiązania, tj. zaprojektowanie i zaprogramowanie szkieletu docelowego rozwiązania lub jego części w celu zbadania słuszności przyjętych założeń, hipotez zarówno od strony logicznej jak i stadium wykonalności projektu w obrębie przyjętych założeń, ograniczeń, zasobów informatycznych,

10. implementację algorytmu, tj. zapisanie programu w formie dokumentacji projektowej i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu, który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania - kompilacji, w celu otrzymania kodu wykonywalnego,

11. implementację modelu danych,

12. testy automatyczne kodów, metodologia - wdrażane są z początkiem 2021,

13. testowanie oprogramowania na serwerze Wnioskodawcy i ewentualny powrót do wcześniejszych etapów w zależności od wyników prowadzonych testów,

14. przekazanie Klientowi oprogramowania do eksploatacji poprzez przeniesienie fizyczne oraz przeniesienie praw autorskich do oprogramowania za wynagrodzeniem.

Prowadzona działalność w zakresie tworzenia programu komputerowego podejmowana jest w sposób systematyczny rozumiany jako: metodyczny, uporządkowany i zaplanowany. Wnioskodawca planuje działania na przyszłość i dokumentuje prowadzone projekty czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego (cel projektu, jego przebieg oraz ostateczny wynik).

Zadania są planowane z wyprzedzeniem, zgodnie ze metodologiami tworzenia oprogramowania (AGILE, SCRUM, KANBAN). Każdy projekt prowadzony jest zgodnie z metodyką oraz tworzona jest dokumentacja wymagań, a działania planowane są w oparciu o system zarządzania projektami.

Wnioskodawca prowadził projekty, które doprowadziły do:

2019

‒ zaprojektowania i wytworzenia Frameworka, a następnie modułu umożliwiającego (…),

‒ integracji i rozbudowy modułu dotyczącego (…).

2019/2020

‒ wytworzenia aplikacji (…),

‒ wytworzeniu modułu umożliwiającego (…),

‒ integracji i rozbudowy modułów umożliwiających (…).

Wnioskodawca nadal prowadzi projekty rozwojowe dla procesów ubezpieczeniowych.

Innowacyjność tworzonego oprogramowania (innowacyjny charakter występuje zawsze w obrębie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, przeważnie w skali kontrahenta a czasem w skali rynku/sektora) polega na tym, iż był/będzie to:

2019:

‒ Moduł umożliwiający (…). Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, jak i użytych technologii i środków, co miało bezpośrednie przełożenie na jakość oprogramowania wytworzonego. Efektem jest poprawa jakości i wydajności wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia oraz stworzenie dodatkowej bazy dla innych procesów kontrahenta, co wpłynęło znacząco na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój tworzonego oprogramowania oraz wpłynie na rozwój oprogramowania klienta.

‒ Interfejs między modułem (…). Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, wykorzystania technologii do komunikacji między modułami. Efektem jest poprawa jakości i wydajności wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia, co wpłynęło znacząco na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój tworzonego oprogramowania.

2019/2020:

‒ Unikatowa aplikacja internetowa wspomagająca proces (…). Innowacyjność projektu polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji aplikacji i doboru technologii oraz sposobów komunikacji z systemami backendowymi. Efektem jest poprawa jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Wytworzenie wzorcowej aplikacji bazowej, dla następnych projektów, co wpłynie na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

‒ Interfejs modułu umożliwiającego (…). Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, standaryzacji. Efektem jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Wytworzenie bazy, podstawy do rozwoju interfejsu pomiędzy (…), co wpłynęło na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

‒ Moduł umożliwiający (…). Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, standaryzacji. Efektem tego jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Umożliwienie zastosowania wypracowanego standardu w innych obszarach, co wpłynie na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

Wnioskodawca tworząc oprogramowanie bądź jego części na rzecz danego kontrahenta opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności, z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, w szczególności:

1. tworzy dotychczas nieosiągalne funkcjonalności, w szerokim zakresie i w najlepszej jakości wykonania,

2. implementuje nowe sposoby rozwiązywania problemów projektowych,

3. tworzy nowe lub bardziej wydajne algorytmy w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco,

4. prace modernizacyjne oprogramowania w celu podniesienia jakości, wydajności i możliwości wykorzystania nowych ich funkcjonalności, co przekłada się na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój oprogramowania,

5. tworzy model przyszłej architektury rozwiązania, następującego po zbadaniu możliwości wykorzystania istniejących komponentów architektury na równi z możliwościami infrastruktury informatycznej klienta, w zależności od poziomu skomplikowania i kompleksowości rozwiązania jak i wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych,

6. projektuje i tworzy główny algorytm, a także algorytmy cząstkowe realizujące poszczególne części, kroki, bloki (zbioru reguł postępowania mającego na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje wyjściowe w skończonej liczbie działań) lub wielu alternatywnych algorytmów w celu porównania ich efektywności. W rezultacie wybór i określenie ostatecznej formy algorytmu potrzebnego do osiągnięcia określonego uprzednio celu, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how) Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej,

7. tworzy prototypy oprogramowania, tj. zaprojektowanie i zaprogramowanie docelowego rozwiązania w celu zbadania słuszności przyjętych założeń, hipotez zarówno od strony logicznej jak i w stadium wykonalności projektu w obrębie przyjętych założeń, ograniczeń, zasobów informatycznych,

8. projektuje i implementuje algorytmy, tj. zapisanie programu w formie dokumentacji projektowej i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu, który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania - kompilacji, w celu otrzymania kodu wykonywalnego.

Wnioskodawca podkreśla, że nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego (tzw. utrzymaniowych, maintenance), jednak w razie wystąpienia błędów lub usterek w powstałym na podstawie umowy z danym kontrahentem oprogramowaniu bądź jego części, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i zdanie produktów odpowiadających pierwotnym wymaganiom.

Każdorazowo działalność na rzecz danego kontrahenta polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez niego nie miały miejsca.

Reasumując, oprogramowanie, opisane powyżej we wniosku, zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej o wskazanych we wniosku cechach:

1. stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze - wymaga od Wnioskodawcy twórczego podejścia, systematyki w zwiększaniu zasobów wiedzy, indywidualnych, autorskich pomysłów zmierzających do znalezienia nowych rozwiązań dla zaadresowanych problemów,

2. efektem wykonywanych prac przez Wnioskodawcę jest oprogramowanie, Wnioskodawca oprócz posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych, korzysta z następujących języków programowania: ABAP, Fiori (JavaScript, HTML, CSS), SQL. W praktyce Wnioskodawca wykorzystuje znajomość zagadnień IT (systemy operacyjne, systemy baz danych, serwery aplikacyjne i transakcyjne, przetwarzanie danych, wymiana danych, cyberbezpieczeństwo, programowanie: strukturalne, obiektowe, skryptowe), umiejętności ich zastosowania w praktyce pod konkretny przypadek oraz podejścia i filozofii do wytwarzania oprogramowania (Scrum, Agile, Kanban, DevOps) oraz dobrych praktyk, wzorców architektonicznych i projektowych.

3. Powyższe, pozwala Wnioskodawcy, w ramach prac nad tworzeniem oprogramowania, na łączenie tych obszarów, przez tworzenie wydajnego oprogramowania, którego celem jest rozwiązywanie problemów przed tym oprogramowaniem postawionych. Wnioskodawca opracowuje nowe, ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego,

4. podejmowana jest w sposób systematyczny rozumiany jako: metodyczny, uporządkowany i zaplanowany,

5. opracowuje nowe funkcjonalności z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności (wykorzystuje znajomość zagadnień IT (systemy operacyjne, systemy baz danych, serwery aplikacyjne i transakcyjne, przetwarzanie danych, wymiana danych, cyberbezpieczeństwo, programowanie: strukturalne, obiektowe, skryptowe), umiejętności ich zastosowania w praktyce pod konkretny przypadek oraz podejścia i filozofii do wytwarzania oprogramowania (Scrum, Agile, Kanban, DevOps) oraz dobrych praktyk, wzorców architektonicznych i projektowych),

6. polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez niego nie miały miejsca.

(4) Przychody ze zbycia autorskiego prawa do programu komputerowego

Wnioskodawca uzyskuje przychody z działalności, której założeniem jest stworzenie oprogramowania o określonych parametrach i przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania na kontrahenta. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu wykonanych usług, obejmujące należność za sprzedaż autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. Wynagrodzenie płatne jest na podstawie wystawionej faktury. Wszystkie prace realizowane w ramach tworzenia programów komputerowych, w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami, dzięki czemu Wnioskodawca ma informacje, jak czasochłonne były poszczególne projekty. Są to wykazy godzinowe, dokumentacja projektu, zawartość narzędzi do zarządzania projektami oraz historia pracy (dodanego kodu) w repozytorium kodu. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem oprogramowania bądź jego części, w momencie zakończenia etapu lub całości zlecenia, przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Każdorazowo wynikiem działalności gospodarczej Wnioskodawcy w związku z wytwarzania oprogramowania, w wyniku rozwinięcia, ulepszenia oprogramowania jest odrębny utwór, nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej, który ma indywidualny i twórczy charakter, a zakres ten podlega odrębnemu prawu własności intelektualnej - jest utworem i podlega ochronie prawnej. Wnioskodawcy do momentu przeniesienia na rzecz kontrahenta, przysługują autorskie prawa majątkowe do składowych (tj. części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego programu.

Może wystąpić sytuacja, w której:

‒ po pierwsze projekt zamyka się w obrębie jednej faktury sprzedażowej, wskutek czego część obejmująca wynagrodzenie autorskie, będzie odnosiła się do przychodu z danego oprogramowania,

‒ po wtóre projekt jest rozciągnięty w czasie, wówczas można przypisać do niego kilka faktur sprzedażowych, wówczas część danej faktury, która obejmuje wynagrodzenie autorskie, będzie przychodem za poszczególną część oprogramowania,

‒ po trzecie prowadzone są w tym samym czasie prace nad kilkoma projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej faktury przychodów, przypadających na poszczególne oprogramowania bądź ich części na podstawie dokumentacji projektowych.

(5) Koszty uzyskania przychodu a współczynnik Nexus

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która skupiona jest na działaniach programistycznych, Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów:

1. zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego wraz z akcesoriami, takie jak: laptop, komputer, tablet czy telefon, monitory, przewody HDMI, okablowanie, przejściówki, myszki komputerowe, router etc. - wymienione urządzenia (np. router, monitor) polepszają użyteczność komputera/laptopa (np. moc obliczeniowa), w wyniku czego zwiększa się jakość świadczonych usług programistycznych, jak i pozwala to zoptymalizować czas pracy. Wnioskodawca poniósł koszty na zakup akcesoriów np. myszki komputerowej, przewodu HDMI oraz ładowarki, które służą do rozbudowy samego komputera/laptopa, gdyż tworzenie kodu wymaga specjalistycznego sprzętu, systemu, jak i odpowiedniej ergonomii. Okablowanie oraz przejściówki umożliwiają Wnioskodawcy połączenie sprzętu elektronicznego ze sobą, co umożliwia ich w pełni wykorzystanie. Sam sprzęt komputerowy nie jest wystarczający dla sprawnego tworzenia oprogramowania przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadany sprzęt komputerowy poprzez wymianę jego podzespołów oraz wykorzystywanych urządzeń peryferyjnych. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy,

2. koszty transportu, takie jak koszty rat leasingu samochodu osobowego, paliwo, naprawy serwisowe, ubezpieczenie - koszty te umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do kontrahenta w celu konsultacji, personalizacji tworzonego oprogramowania, czy do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń elektronicznych. Samochód osobowy wykorzystywany jest do celów świadczenia usług na rzecz kontrahentów, jak również do czynności wymagających prowadzenia działalności gospodarczej w całym jej zakresie. Taki środek transportu pozwala na konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, również nie można zapomnieć o zapewnieniu szybkiego dostępu do sklepów z narzędziami programistycznymi, a więc Wnioskodawca jest w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości, wpływając na mocniejszą pozycję na rynku zleceń informatycznych,

3. koszty usług taksówkarskich - Wnioskodawca ponosi koszty z tytułu korzystania z usług taksówkarskich. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że poniesienie kosztu z tytułu korzystania z usług taksówkarskich było niezbędne do pozostawania w bezpośrednim kontakcie z klientem w ramach świadczonych usług w zakresie wytwarzania, ulepszania lub rozwijania oprogramowania, tj. pracy programisty wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak już zostało wskazane, koszt usług taksówkarskich, umożliwia transport do klienta, a co za tym idzie pozostawanie z nim w bezpośrednim kontakcie jest niezbędny, bowiem pozwala na dostosowywanie świadczonych usług do potrzeb klienta i jego wymagań, a także ułatwia poruszanie się w strefie miejskiej w sposób szybki i ergonomiczny,

4. koszty podróży służbowych , takie jak bilety na pociągi, bilety lotnicze, usługi hotelowe, diety związanych z prowadzoną działalnością programistyczną oraz wyjazdami do siedzib swoich Kontrahentów. Podróże służbowe pozwalają pośrednio na zoptymalizowanie czasu pracy, a bezpośrednim skutkiem owych podróży jest spotkanie z zagranicznym kontrahentem Wnioskodawcy, w wyniku czego świadczone przez Wnioskodawcę usługi programistyczne są lepiej dopasowane do potrzeb danego kontrahenta. Opisywane podróże mają za cel spotkania z klientem, co służy indywidualizacji tworzonego oprogramowania oraz kodu, w tym pełnej realizacji potrzeb klienta, w wyniku czego finalny produkt jest maksymalnie spersonalizowany,

5. koszty usług księgowych - Wnioskodawca ponosi koszty usług księgowości związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Koszt poniesiony na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box), w wyniku czego koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis, w tym Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności per se, Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim Utworów, a konkretniej programów komputerowych,

6. usługi doradztwa w zakresie IP Box – koszty poniesione na usługi doradcze dotyczą możliwości skorzystania z ulgi IP Box, jak i samego złożenia wniosku o interpretację, w tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową,

7. koszty usług telekomunikacyjnych, tj. abonament telefoniczny - sprawne realizowanie prac wymaga często szybkiej komunikacji i poniesienia związku z tym kosztów związanych z zakupem usług telekomunikacyjnych. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy szybkie i stabilne medium komunikacyjne, które jest nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt z kontrahentem oraz dzielenie się efektami swojej pracy, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu,

8. opłaty za Internet – wydatki na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych (w sytuacji zdalnego porozumiewania się kontrahentem), jakimi są dostęp do Internetu, który był Wnioskodawcy niezbędny do wykonywania działalności tego rodzaju – usługi te umożliwiają pracę zdalną nad danym projektem. Bez dostępu do tych usług mogłoby nie być możliwe prowadzenie takiej działalności, ze względu na specyfikę tworzonego oprogramowania, to właśnie z wykorzystaniem narzędzi zdalnego porozumiewania następuje chociażby przekazanie wyników prowadzonych prac rozwojowych,

9. koszty szkoleń i konsultacji fachowych - Wnioskodawca ponosi koszty związane z uczestnictwem w szkoleniach, kursach konsultacjach w zakresie wiedzy fachowej, która ułatwia zrozumienie zagadnień z danych obszarów ubezpieczeniowych, finansowych, ochrony i opieki zdrowotnej. Wnioskodawca musiał stale podnosić swoją wiedzę i rozwijać umiejętności. Dokonywał tego tak, aby być cały czas „na bieżąco” z nowościami technologicznymi szczególnie w dziedzinie programowania. Tylko w ten sposób był w stanie dostarczyć kontrahentowi produkt spełniający oczekiwania, jednocześnie będący jedynym w swoim rodzaju ze względu na zastosowane autorskie rozwiązania oraz na tyle innowacyjny, że powstające oprogramowanie można określić jako nowatorskie. Świadczenie ww. usług wymagało zatem ciągłego poszerzania i zdobywania wiedzy, aby oprogramowanie, było jak najlepszej jakości,

10. zakup materiałów biurowych, takich jak tusz do drukarki, papier do drukarki, segregator i koszulki do segregatora, zeszyty czy długopisy - zakup tuszu do drukarki służy m.in. do druku dokumentów związanych z projektem. Koszty zakupu materiałów biurowych są niezbędne do prowadzenia dokumentacji dotyczącej przedsięwzięć informatycznych, tj. drukowanie, przechowywanie, notowanie umów, faktur, kodów lub algorytmów oraz innych dokumentów związanych z danym projektem programistycznym,

11. koszty wyposażenia biura, tj. zakup mebli biurowych, jak również zakup kawy, papieru toaletowego, środków czystości i higieny - Wnioskodawca dba o ergonomiczne stanowisko pracy, dlatego jest zmuszony ponosić koszty związane z wyposażeniem biura. Jak powszechnie wiadomo odpowiednio przygotowane miejsce pracy pozwala zoptymalizować osiągane wyniki, stąd należy przyjąć, że wydatki na odpowiednie wyposażenie biura są dla Wnioskodawcy kosztami niezbędnymi w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Koszty wskazane we wniosku są bezpośrednio związane z wytworzeniem programu komputerowego, ponieważ stanowią koszty działalności Wnioskodawcy. W przypadku nieponoszenia wskazanych we wniosku kosztów Wnioskodawca nie mógłby prowadzić prac, których realizacja skutkuje powstaniem nowego prawa własności intelektualnej. Koszty te są bezpośrednio związane z realizacją projektu. Bez ich poniesienia, projekt nie mógłby być realizowany, a tym samym nie powstałoby prawo własności intelektualnej.

(6) Podsumowanie

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 roku regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP Box Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do rozliczenia za rok 2019 (korekta zeznania podatkowego), 2020 (korekta zeznania podatkowego) i następny, jeżeli charakter i cel prac nie ulegnie zmianie. Niniejszy wniosek dotyczy zatem zdarzeń przeszłych i przyszłych. W opisanym powyżej stanie faktycznym, w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę skupiającej się na działaniach programistycznych, której założeniem jest przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego na kontrahentów, Wnioskodawca ma wątpliwość czy czynności związane z powstaniem autorskiego prawa do programu komputerowego wykonywane w ramach działalności gospodarczej, stanowią działalność badawczo-rozwojową i możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

I. przedmiotem wniosku jest rok 2019, 2020, 2021,

II.

1. działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, prowadzona jest była i będzie w okresie, którego dotyczy wniosek w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzonych, zmienianych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (prace rozwojowe). Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje badań naukowych,

2. Wnioskodawca prowadzi tę działalność określoną w pkt II ppk 1 wezwania od 01.05.2000 r. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie prace określone w punkcie 1,

3. działalność, jest działalnością twórczą prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę,

4. prowadzona przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (prace rozwojowe),

5. efekty pracy Wnioskodawcy, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

6. Wnioskodawcy przysługują zarówno osobiste jak i majątkowe prawa autorskie do programów komputerowych. Prawa majątkowe są przenoszone za wynagrodzeniem na Kontrahenta,

7. w każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę programu komputerowego wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez niego działań opisanych w odpowiedzi na pytanie 1 . Wnioskodawca prowadzi odrębne działania dla celów wytworzenia każdego z poszczególnych programów komputerowych, które są efektem jego pracy,

8. tak, programy komputerowe są zawsze efektem działań Wnioskodawcy, które obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń,

9. Wnioskodawca współpracuje z Kontrahentami na mocy umowy o świadczenie usług. Podstawą stosunku prawnego jest umowa zawarta stosownie do art. 750 k.c. Umowa zawarta jest w każdym przypadku umową ramową zawartą na określony lub nieokreślony okres czasu, natomiast Wnioskodawca tworzy, rozwija ulepsza i modyfikuje programy komputerowe na mocy takiej umowy,

10. innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, standaryzacji. Efektem tego jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Umożliwienie zastosowania wypracowanego standardu w innych obszarach, co wpłynie na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania,

11. Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na nabycie wyników B+R,

12. tak, w wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efekt prowadzonych prac dotyczy zarówno prac polegających na wytwarzaniu Oprogramowania, które to programy (każdy z osobna) podlega ochronie prawnej wynikającej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Taką samą ochroną objęte są również części Oprogramowania, która każda z osobna jest programem komputerowym, który podlega ochronie przewidzianej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

a) wynagrodzenie Wnioskodawcy składa się z wynagrodzenia całościowego za usługę. W skład usługi wchodzi przeniesienie praw majątkowych do programu komputerowego oraz usługi dodatkowe (konsultacje, naprawy poimplementacyjne, spotkania), które nie stanowią części niniejszego wniosku i opodatkowane są na zasadach ogólnych,

b) Wnioskodawca przyjął miesięczne okresy rozliczeniowe,

c) przeniesienie praw majątkowych następuje bez dodatkowych dokumentów automatycznie po jego stworzeniu przez Wnioskodawcę,

d) w relacjach z Kontrahentem następuje indywidualizacja i konkretyzacja tych praw, kontrahent wie jakie konkretnie prawa autorskie majątkowe nabywa, w którym momencie, do jakich utworów za jaką cenę i na jakich polach eksploatacji,

14. Wnioskodawca dokonuje wszystkich czynności opisanych we wniosku na podstawie umowy o świadczenie usług. Zdarza się, że Wnioskodawca jako twórca oprogramowania, do którego uprzednio prawa autorskie przeniósł na kontrahenta dokonuje rozwijania czy ulepszenia tego oprogramowania. Z takiego tytułu Wnioskodawca również uzyskuje przychody,

15. Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu przeniesienia praw majątkowych na Zleceniodawcę do programu komputerowego. Uzyskuje również przychody z tytułu konsultacji, napraw poimplementacyjnych, które opodatkowuje na zasadach ogólnych i nie są przedmiotem wniosku,

16. Wnioskodawca nie zamierza opodatkowywać tych dodatkowych niezwiązanych wprost z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dochodów stawką 5%,

17. poprzez zakup sprzętu komputerowego, Wnioskodawca rozumie zakup laptopy, drukarkę, telefony, mysz komputerową, router Wi-Fi, kable do telefonów, komputerów monitorów oraz niszczarkę. Są to konkretne koszty w katalogu zamkniętym,

18. są to koszty zakupu dostępu do szkoleń i konsultacji fachowych przez specjalistów dzięki czemu Wnioskodawca pogłębia swoją wiedzę z zakresu programowania,

19. poprzez wydatki na doradztwo w zakresie IP BOX Wnioskodawca rozumie wydatki na zastępstwo prawne przed KIS w zakresie uzyskania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego,

20. Wnioskodawca używając do tego klucza podziałowego dokonuje podziału tego kosztu,

21. Wnioskodawca chciałby uwzględnić we wskaźniku Nexus wszystkie wskazane wydatki stosując przy tym ewentualnie proporcję (metoda przychodowa),

22. odpowiadając na pytanie, czy wymienione we wniosku wydatki zostały już poniesione (proszę wskazać, które to wydatki), czy też zostaną poniesione dopiero w latach następnych/będą ponoszone również w kolejnych latach wskazał Pan, że tak zostały one poniesione przez Wnioskodawcę,

23. Tak Wnioskodawca prowadzi odrębną, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych projektów dokumentacji oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każdy projekt dokumentacji oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każdy projekt dokumentacji, w sposób zapewniający określenie dochodu.

‒ Wnioskodawca prowadzi taką ewidencję od 01.01.2019 r.

‒ Jest ona prowadzona na bieżąco od daty wskazanej w poprzednim punkcie.

‒ Wnioskodawca wyodrębnia w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

‒ Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona od 1 stycznia 2019 r. tj. daty wprowadzenia ulgi IP BOX,

24. opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu informacje, dane i warunku miały miejsce i dojdzie do ich spełnienia w całym okresie którego dotyczy wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, w opisanym powyżej stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u. PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?

2. Czy możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z przeniesienia praw majątkowych do wytworzonych, rozwiniętych, ulepszonych programów komputerowych w latach 2019-2021, wyliczonego zgodnie z art. 30ca u. PIT w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. w zakresie pytania pierwszego - Zdaniem Wnioskodawcy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, w opisanym stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt. 38-40 ustawy o PIT,

2. w zakresie pytania drugiego - Zdaniem Wnioskodawcy ma on możliwość zastosowania stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z przeniesienia praw majątkowych do wytworzonych, rozwiniętych, ulepszonych programów komputerowych w latach 2019-2021, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania pierwszego:

Stosownie do treści artykuł 5a pkt 38 u. PIT normuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badaniami naukowymi są więc:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 u. PIT, pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Należy zatem udzielić odpowiedzi, kiedy prowadzona działalność gospodarcza skupiająca się na działaniach programistycznych, w głównej mierze na:

‒ wytwarzaniu oprogramowania, polegające na pisaniu kodu aplikacji backendowych (ABAP),

‒ wytwarzaniu oprogramowania, polegające na pisaniu kodu aplikacji internetowych (webowych - FIORI),

‒ wytwarzaniu części oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego,

‒ wytwarzaniu oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji krytycznych systemów informatycznych instytucji ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ wytwarzaniu części, modułów, komponentów oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji oraz oprogramowania narzędziowego wspierających pracę programisty kompleksowych i krytycznych systemów instytucji ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ rozwijaniu oprogramowania, aplikacji komputerowych polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji wspierającego kompleksowe systemy krytyczne w instytucjach ubezpieczeniowych (finansowych),

‒ rozwijaniu nowych i istniejących części oprogramowania, modułów, komponentów oprogramowania, polegające na projektowaniu i pisaniu kodu aplikacji wspierającego kompleksowe systemy krytyczne w instytucjach ubezpieczeniowych (finansowych), może zostać uznana za działalność B+R.

Wskazać należy, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym ma

następujące cechy:

1. charakter twórczy. Wnioskodawca tworzy nowe i oryginalne rozwiązania, a w szczególności stworzono lub jest w trakcie realizacji:

2019 - projektów z obszaru (…) ubezpieczeń prywatnych:

‒ zaprojektowanie i wytworzenie Frameworka a następnie modułu umożliwiającego (…),

‒ rozwój modułów zarządzających i obsługujących (…),

2019/2020 - projektów z obszaru (…) ubezpieczeń zdrowotnych:

‒ rozwój modułów zarządzających i obsługujących (…),

‒ wytworzenie i rozwój aplikacji internetowej do wspomagająca proces (…),

‒ rozwój modułu finansowego kalkulującego (…).,

‒ rozwój modułu zarządzającego i obsługującego procesy (…),

‒ wytworzenie i rozwój modułu umożliwiającego (…).

Tworzone oprogramowanie bądź jego części wymaga od Wnioskodawcy twórczego podejścia, systematyki w zwiększaniu zasobów wiedzy w celu indywidualnych, autorskich pomysłów zmierzających do znalezienia nowych rozwiązań dla zaadresowanych problemów i obejmują m.in.:

1. zebrania, uporządkowania oraz zrozumienia zleconych wymagań klienta zarówno od strony biznesowej/funkcjonalnej, a także niefunkcjonalnej jak np. dostępności, skalowalności, wydajności, responsywności interfejsu użytkownika, volumenu danych, ich retencji. Nabywana wiedza domenowa / sektorowa rosnąca z każdym nowym projektem / klientem jest wymagana włącznie z permanentną zdolnością, gotowością i adaptacją koniecznej nowej wiedzy (nowe standardy rynkowe, zmieniające się regulacje prawne i rynkowe, technologiczne) do zaproponowania rozwiązania które z jednej strony będzie niezawodne, efektywne (kosztowo jak i wydajnościowo), przyjazne zarówno dla użytkownika końcowego/innego systemu lub platformy,

2. analizy funkcjonalno-technicznej pod kątem spójności zarówno logicznej jak i semantycznej prowadzącej do powstania funkcjonalnego szkieletu przyszłego rozwiązania w szczególności z perspektywy końcowego użytkownika lub w przypadku rozwiązań integracyjnych, zgodnościowych (compliance), adaptacyjnych – zrozumiałym z perspektywy pracowników klienta, innych zespołów zarówno biznesowych jak i inżynierskich,

3. analiza systemowa, prowadząca do zebrania informacji/danych wejściowych, zbadanie potrzebnych integracji i interfejsów dostępowych zarówno w wewnętrznym ekosystemie IT jak i zewnętrznym oraz stworzenie planu i sposobu postępowania w celu osiągnięcia ustalonego stanu końcowego odpowiadającego koncepcji oraz celowi oprogramowania,

4. analiza i zrozumienie warstwy danych, kontenerów danych potrzebnych do ich składowania (zarówno baz danych jak i całych hurtowni danych). Zbadanie, oszacowanie przepustowości infrastruktury sieciowej a także przyszłego zapotrzebowania (wolumenu) na składowanie danych,

5. zbadanie istniejących rozwiązań technologicznych rynkowych, nawet gotowych funkcji, bibliotek programistycznych tudzież interfejsów API, adapterów i connectorów w celu wykorzystania we własnym projekcie z perspektywy możliwości użycia w tworzonym oprogramowaniu,

6. wytworzenie modelu przyszłej architektury rozwiązania, następującego po zbadaniu możliwości wykorzystania istniejących komponentów architektury na równi z możliwościami infrastruktury informatycznej klienta, w zależności od poziomu skomplikowania i kompleksowości rozwiązania jak i wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych,

7. wytworzenie głównego algorytmu a także algorytmów cząstkowych realizujących poszczególne części, kroki, bloki (zbioru reguł postępowania mającego na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje wyjściowe w skończonej liczbie działań) lub wielu alternatywnych algorytmów w celu porównania ich efektywności. W rezultacie wybór i określenie ostatecznej formy algorytmu potrzebnego do osiągnięcia określonego uprzednio celu, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how) Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej,

8. wytworzenie (zamodelowanie) modelu danych, przyszłych przepływów danych i zmian ich stanów w obrębie tworzonego oprogramowania,

9. wytworzenie prototypów rozwiązania, tj. zaprojektowanie i zaprogramowanie szkieletu docelowego rozwiązania lub jego części w celu zbadania słuszności przyjętych założeń, hipotez zarówno od strony logicznej jak i stadium wykonalności projektu w obrębie przyjętych założeń, ograniczeń, zasobów informatycznych,

10. implementacja algorytmu, tj. zapisanie programu w formie dokumentacji projektowej i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu, który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania - kompilacji, w celu otrzymania kodu wykonywalnego,

11. implementacja modelu danych,

12. testy automatyczne kodów, metodologia - wdrażane są z początkiem 2021,

13. testowanie oprogramowania na serwerze Wnioskodawcy i ewentualny powrót do wcześniejszych etapów w zależności od wyników prowadzonych testów,

14. przekazanie Klientowi oprogramowania do eksploatacji poprzez przeniesienie fizyczne oraz przeniesienie praw autorskich do oprogramowania za wynagrodzeniem.

Twórczość przejawia się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Twórczość należy odnosić do działalności w ramach przedsiębiorstwa, tj. działanie podatnika powinno być twórcze w odniesieniu do jego własnej działalności. Nie ma tu znaczenia czy podobne rozwiązanie (ulepszone procesy, usługi czy produkty) zostało już opracowane przez inny podmiot. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór Wnioskodawcy,

2. prowadzona jest w sposób systematyczny rozumiany jako: metodyczny, uporządkowany i zaplanowany. Wnioskodawca planuje działania na przyszłość i dokumentuje prowadzone projekty, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego (cel projektu, jego przebieg oraz ostateczny wynik). Zadania są planowane z wyprzedzeniem, zgodnie ze zwinnymi metodologiami tworzenia oprogramowania. Ponadto tworzona jest dokumentacja wymagań, a działania planowane są w oparciu o system zarządzania projektami,

3. spełnia przesłanki, zawarte w definicji prac rozwojowych, które są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wnioskodawca prowadzi/prowadził projekty, które doprowadzić mają/doprowadził do powstania:

2019

‒ zaprojektowania i wytworzenia Frameworka, a następnie modułu umożliwiającego (`(...)`),

‒ integracji i rozbudowy modułu dotyczącego (…).

2019/2020

‒ wytworzenia aplikacji (…),

‒ wytworzeniu modułu umożliwiającego (…),

‒ integracji i rozbudowy modułów umożliwiających (…).

Wnioskodawca nadal prowadzi projekty rozwojowe dla procesów ubezpieczeniowych.

Innowacyjność tworzonego oprogramowania (innowacyjny charakter występuje zawsze w obrębie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, przeważnie w skali kontrahenta a czasem w skali rynku/sektora) polega na tym, iż był/będzie to:

2019:

‒ moduł umożliwiający (`(...)`).

Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, jak i użytych technologii i środków, co miało bezpośrednie przełożenie na jakość oprogramowania wytworzonego. Efektem jest poprawa jakości i wydajności wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia oraz stworzenie dodatkowej bazy dla innych procesów kontrahenta, co wpłynęło znacząco na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój tworzonego oprogramowania oraz wpłynie na rozwój oprogramowania klienta,

‒ interfejs między modułem dotyczącym (…).

Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, wykorzystania technologii do komunikacji między modułami. Efektem jest poprawa jakości i wydajności wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia, co wpłynęło znacząco na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój tworzonego oprogramowania.

2019/2020:

‒ Unikatowa aplikacja internetowa wspomagająca proces (…)

Innowacyjność projektu polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji aplikacji i doboru technologii oraz sposobów komunikacji z systemami backendowymi. Efektem jest poprawa jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Wytworzenie wzorcowej aplikacji bazowej, dla następnych projektów, co wpłynie na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

‒ Interfejs modułu umożliwiającego (…).

Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, standaryzacji. Efektem jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Wytworzenie bazy, podstawy do rozwoju interfejsu pomiędzy (…), co wpłynęło na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

‒ Moduł umożliwiający (…).

Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskiego pomysłu odnośnie sposobu realizacji projektu, standaryzacji. Efektem tego jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania przy jednoczesnym skróceniu pracochłonności danego zagadnienia. Umożliwienie zastosowania wypracowanego standardu w innych obszarach, co wpłynie na zmniejszenie nakładów na rozwój tworzonego oprogramowania.

2020:

‒ Prace modernizacyjne oprogramowania w celu podniesienia jakości, wydajności i możliwości wykorzystania nowych ich funkcjonalności.

Innowacyjność polega na zastosowaniu autorskich pomysłów odnośnie sposobu realizacji algorytmów, standaryzacji. Efektem tego jest poprawa wydajności i jakości wytwarzanego oprogramowania, a tym samym zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój tworzonego oprogramowania.

Wnioskodawca tworząc oprogramowanie bądź jego części na rzecz danego kontrahenta opracowuje nowe bądź ulepsza istniejące już funkcjonalności, z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, w szczególności:

1. tworzy dotychczas nieosiągalne funkcjonalności, w szerokim zakresie i w najlepszej jakości wykonania,

2. implementuje nowe sposoby rozwiązywania problemów projektowych,

3. tworzy nowe lub bardziej wydajne algorytmy w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco,

4. prace modernizacyjne oprogramowania w celu podniesienia jakości, wydajności i możliwości wykorzystania nowych ich funkcjonalności, co przekłada się na zmniejszenie nakładów poniesionych na rozwój oprogramowania,

5. tworzy model przyszłej architektury rozwiązania, następującego po zbadaniu możliwości wykorzystania istniejących komponentów architektury na równi z możliwościami infrastruktury informatycznej klienta, w zależności od poziomu skomplikowania i kompleksowości rozwiązania jak i wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych,

6. projektuje i tworzy główny algorytm, a także algorytmy cząstkowe realizujące poszczególne części, kroki, bloki (zbioru reguł postępowania mającego na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje wyjściowe w skończonej liczbie działań) lub wielu alternatywnych algorytmów w celu porównania ich efektywności. W rezultacie wybór i określenie ostatecznej formy algorytmu potrzebnego do osiągnięcia określonego uprzednio celu, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how)

Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej,

7. tworzy prototypy oprogramowania, tj. zaprojektowanie i zaprogramowanie docelowego rozwiązania w celu zbadania słuszności przyjętych założeń, hipotez zarówno od strony logicznej jak i w stadium wykonalności projektu w obrębie przyjętych założeń, ograniczeń, zasobów informatycznych,

8. projektuje i implementuje algorytmy, tj. zapisanie programu w formie dokumentacji projektowej i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu, który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania - kompilacji, w celu otrzymania kodu wykonywalnego.

Wnioskodawca nie wykonuje czynności o charakterze rutynowym. W praktyce Wnioskodawca wykorzystuje znajomość zagadnień IT (systemy operacyjne, systemy baz danych, serwery aplikacyjne i transakcyjne, przetwarzanie danych, wymiana danych, cyberbezpieczeństwo, programowanie: strukturalne, obiektowe, skryptowe), umiejętności ich zastosowania w praktyce pod konkretny przypadek oraz podejścia i filozofii do wytwarzania oprogramowania (Scrum, Agile, Kanban, DevOps) oraz dobrych praktyk, wzorców architektonicznych i projektowych. Tworzony kod źródłowy aby spełniał potrzeby kontrahenta musi być opracowywany za każdym razem w inny sposób. Kod ten jest unikatowy, będący efektem kreatywnego procesu myślowego Wnioskodawcy. Proces wytwarzania oprogramowania musi być stale ulepszany pod względem kodu, gdyż wytwarzane aplikacje muszą być szybkie, intuicyjne, wysoce skalowane,

4. założeniem działalności jest uzyskiwanie przychodów z przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego na kontrahenta, przy czym wynik prowadzonych projektów nie jest z góry możliwy do przewidzenia. Istotną cechą działalności jest właśnie niepewność co do powodzenia prowadzonych prac.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego interpretowane winny być z uwzględnieniem zastosowania przepisów z innej dziedziny i organy podatkowe nie mogą uchylić się od interpretacji tych przepisów w powiązaniu z przepisem podatkowym. Takie podejście jest zgodne z poglądem wyrażonym przez NSA, w wyroku z 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2524/12. Sąd zwrócił uwagę, że wprowadzenie w życie przepisów dotyczących interpretacji podatkowych dokonywanych przez organy podatkowe miało na celu przede wszystkim zminimalizowanie skutków ryzyka wszelkich działań podejmowanych przez podatników, płatników i inkasentów. Interpretacje podatkowe nie przynosiłby żadnej użyteczności, skoro wykładnia konkretnych przepisów byłaby opierana wyłącznie o przepisy podatkowe. „Trzeba również zauważyć, że mimo, iż instytucja indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego odnosi się głównie do regulacji z zakresu prawa daninowego, jakim jest prawo podatkowe, to nie można jednak tracić z pola widzenia, że prawo podatkowe określa konsekwencje prawnopodatkowe w związku ze zdarzeniami regulowanymi przez inne dziedziny prawa. Nie funkcjonuje ono w oderwaniu od innych gałęzi prawa, zwłaszcza tych, które normują stosunki społeczne zaistniałe pomiędzy podmiotami cywilnymi, głównie zaś pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Prawo podatkowe jest zatem ściśle związane z obrotem prawnym, w tym gospodarczym, bez zaistnienia którego nie powstałyby stosunki podatkowoprawne. Podczas interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można zatem nie uwzględnić regulacji prawnych, które normują stosunki z zakresu obrotu gospodarczego. Ograniczenie interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie do sfery podatkowej – narusza przepisy regulujące wydawanie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (por. wyrok NSA z 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1871/07)”. NSA, w wyrok z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt I GSK 789/14, zwrócił uwagę, iż wniosek interpretacyjny stanowi w istocie rzeczy pytanie o zasadność możliwości subsumcji stanu faktycznego interpretacji pod wskazane w stanowisku wnioskodawcy przepisy prawa, które w razie potrzeby są objęte wykładnią wnioskodawcy, a następnie są analizowane przez podatkowy organ interpretacyjny. Analizy „pojęcia „przepisów prawa podatkowego”, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. Podobny pogląd wyraził WSA w Poznaniu, w wyroku z 20 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 795/18, zwrócił uwagę, że „przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Poszczególne ustawy podatkowe zawierają obszerną liczbę przepisów odwołujących się do pojęć i instytucji właściwych dla innych dziedzin prawa. Zgodnie natomiast z wolą ustawodawcy, organ zobligowany jest, w świetle art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, na wniosek zainteresowanego, wydać w jego indywidualnej sprawie indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, w sytuacji, gdy dotyczy ona przepisów mogących mieć znaczenie dla sytuacji prawnopodatkowej zainteresowanego. Innych ograniczeń przedmiotu interpretacji w ramach wykładni przepisów prawa podatkowego ustawa nie zna”. Zatem „organy podatkowe, dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego, zobowiązane są do posiłkowania się przepisami z innych dziedzin prawa dla wyjaśnienia znaczenia występujących w przepisach ustaw podatkowych pojęć i instytucji z tych innych dziedzin prawa (zob. np. wyroki: NSA z 4 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 1019/09, z 14 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2524/12, i z 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2108/12). Wynika to stąd, że przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Z przytoczonych wyżej poglądów orzeczniczych należy wywieść, że jeżeli Wnioskodawca w sposób szczegółowy zaprezentuje własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego powinien uzyskać rzetelną informację, jak w określonym stanie faktycznym organ podatkowy interpretuje przepisy podatkowe znajdujące w nim zastosowanie, co może mieć wpływ na prawidłowość dokonania przez Wnioskodawcę rozliczenia podatku dochodowego.

Zważywszy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w tym również Delegatura w Piotrkowie Trybunalskim, wydała wiele indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przedstawionej przez innych zainteresowanych wątpliwości, czy prowadzą oni działalność badawczo-rozwojową, a tym samym, czy mogą skorzystać z preferencji opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box. Należy podkreślić, że interpretacje te poza tym, że był w nich przedstawiony analogiczny stan faktyczny, odnosiły się do stanu prawnego, który nie uległ jakiejkolwiek zmianie. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, organ podatkowy nie może przerzucać na Wnioskodawcę ciężaru odpowiedzi na pytania zadane przez niego we wniosku.

Dla uszczegółowienia, Wnioskodawca zamieszcza przykładowe sygnatury wydanych wcześniej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pozytywnych interpretacji podatkowych, o których mowa powyżej:

‒ Nr 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC,

‒ Nr 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG,

‒ Nr 0113-KDIPT2-1.4011.50.2020.2.MM,

‒ Nr 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD,

‒ Nr 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP,

‒ Nr 0111-KDIB1-1.4011.33.2020.2.NL,

‒ Nr 0111-KDIB1-1.4011.87.2020.2.DK,

‒ Nr 0111-KDIB1-2.4011.55.2020.2.DP,

‒ Nr 0111-KDIB1-3.4011.7.2020.2.JKT.

Jednocześnie w razie wystąpienia odmiennej interpretacji tych samych przepisów, Wnioskodawca prosi, o odniesienie się do ww. interpretacji, wskazanie znaczących różnic w stanie faktycznym lub prawnym oraz uzasadnienie odmiennego traktowania jego przypadku, od utrwalonej już linii interpretacyjnej przywołanych przepisów.

Podsumowując, powyższe cechy spełniają definicję działalności B+R, a konkretnie prac rozwojowych, o których mowa w art. 5a ust. 38 u. PIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także kryteria w definiowaniu działalności B+R z tzw. Podręcznika Frascati (OECD, Podręcznik Frascati), do którego odniesienie znajduje się w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u. PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Artykuł 30ca ust. 1 i następne u. PIT wskazują, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wytwarzanie, rozwijanie lub ulepszanie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, spełniającej kryteria działalności B+R kwalifikowalnych praw własności intelektualnej,

2. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej, które podlegają ochronie prawnej,

3. określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie,

4. prowadzenie odrębnej ewidencji związanej z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

Art. 30ca ust. 2 u. PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule stanowi autorskie prawo do programu komputerowego (ust. 2 pkt 8). Przepis ten wymaga również, aby można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej, aby spełnione zostały dwa kryteria:

1. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska,

2. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R.

Oprogramowanie wytwarzane jest przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji tworzone przez niego oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie, definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, modyfikacja lub ulepszenie jest wynikiem prac B+R.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, zostały spełnione wszystkie ww. przesłanki, aby prawo autorskie do programów komputerowych tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której cechy spełniają definicję działalności B+R, a konkretnie prac rozwojowych, zaliczyć do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 u. PIT.

Dochodem z kwalifikowanego IP, zgodnie z art. 30ca ust. 7 u. PIT, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

1. z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP,

2. ze sprzedaży kwalifikowanego IP,

3. z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z działalności, której założeniem jest przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego na kontrahenta. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem oprogramowania lub jego części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Wobec tego otrzymywane przez Wnioskodawcę należności będą przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego i należy je zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u. PIT.

Ustawodawca wskazuje, że podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik Nexus. Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 u. PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przepisy u. PIT nie zawierają jakiegokolwiek katalogu kosztów kwalifikowanych. Natomiast zawierają odniesienie, że do kosztów kwalifikowanych nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP (art. 24d ust. 5 u. PIT). Za koszty niezwiązane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, są w szczególności: odsetki, opłaty finansowe oraz koszty związane z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednak, wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej. Na mocy art. 30ca ust. 6 u. PIT, w przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z działalności, której założeniem jest przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego na kontrahenta. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące należność za sprzedaż autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. Wnioskodawca ponosi wydatki na:

1. zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego wraz z akcesoriami, takie jak: laptop, komputer, tablet czy telefon, monitory, przewody HDMI, okablowanie, przejsciówki, myszki komputerowe, router etc.,

2. koszty transportu, takie jak koszty rat leasingu samochodu osobowego, paliwo, naprawy serwisowe, ubezpieczenie,

3. koszty usług taksówkarskich,

4. koszty podróży służbowych , takie jak bilety na pociągi, bilety lotnicze, usługi hotelowe, diety,

5. koszty usług księgowych,

6. usługi doradztwa w zakresie IP Box,

7. koszty usług telekomunikacyjnych, tj. abonament telefoniczny,

8. opłaty za Internet,

9. koszty szkoleń i konsultacji fachowych,

10. zakup materiałów biurowych, takich jak tusz do drukarki, papier do drukarki, segregator i koszulki do segregatora, zeszyty czy długopisy,

11. koszty wyposażenia biura, tj. zakup mebli biurowych,

które są również kosztami w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 u. PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Koszty wskazane we wniosku są bezpośrednio związane z wytworzeniem programu komputerowego, ponieważ stanowią koszty działalności Wnioskodawcy. W przypadku nieponoszenia wskazanych we wniosku kosztów Wnioskodawca nie mógłby prowadzić prac, których realizacja skutkuje powstaniem nowego prawa własności intelektualnej. Koszty te są bezpośrednio związane z realizacją projektu. Bez ich poniesienia, projekt nie mógłby być realizowany, a tym samym nie powstałoby prawo własności intelektualnej.

Zatem wydatki te bezpośrednio powiązane z poszczególnymi projektami realizowanymi przez Wnioskodawcę uznane winny być za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 u. PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego programu komputerowego, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, zostały spełnione wszystkie ww. przesłanki, aby dochód uzyskiwany z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej działalności, w przypadku uznania działalności za działalność B+R, został opodatkowany preferencyjną 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych z tej sprzedaży.

PODSUMOWANIE

Przyjęta przez Wnioskodawcę wykładnia wskazanych na wstępie przepisów prawa pozwala na opodatkowanie preferencyjną 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej działalności, w przypadku uznania działalności za działalność B+R.

Wnioskodawca przywołuje przytoczone w niniejszym wniosku poglądy wyrażone ww. interpretacjach indywidualnych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych jako własne stanowisko w stanie faktycznym opisanym wnioskiem.

Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w zakresie trwałości orzecznictwa sądowego w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego. W wyroku z 10 maja 2012 r. sygn. I FSK 1010/11 wskazał, iż: „wprawdzie z art. 170 w zw. z art. 171 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, iż prawomocne wyroki sądów administracyjnych wiążą strony danego postępowania, sąd który je wydał, inne sądy i organy, jedynie co do przedmiotu rozstrzygnięcia, w którym został on wydany, zatem nie mają one charakteru wiążącego tak dla sądów administracyjnych jak i organów podatkowych w przypadku rozpoznawania innych spraw i to pomimo możliwego podobieństwa zaistniałych stanów faktycznych, to jednak art.14e Ordynacji podatkowej stanowi wskazówkę do dokonywania wykładni prawa z uwzględnieniem tego orzecznictwa także przy udzielaniu interpretacji, a nie tylko przy jej zmianie. W szczególności istotnym dla realizacji zasady zaufania, określonej w art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej, jest ustosunkowanie się przez organ w uzasadnieniu interpretacji do orzeczeń, na które strona powołała się we wniosku o interpretację”.

W podsumowaniu powyższego wywodu, odwołując się do poglądów doktryny i orzecznictwa, NSA w wyroku sygn. I FSK 1010/11 zwrócił uwagę, iż odwołanie się przez stronę we wniosku o wydanie interpretacji do argumentacji sądu na temat wykładni konkretnego przepisu staje się argumentacją samego podatnika właśnie w sprawie rozpatrywanej. “Jeżeli więc organ podatkowy nie podziela wspomnianej argumentacji, powinien szczegółowo odnieść się do uzasadnienia wyroku sądowego i ustosunkować się do wyrażonych tam poglądów, wyjaśniając szczegółowo, dlaczego je odrzuca”.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca oczekuje, iż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej dokona pogłębionej analizy przywołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, co pozwoli na prawidłową kwalifikację prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opisanej niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy.

Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny, a więc metodyczny i zaplanowany.

Ww. dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi od maja 2000 r. działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi związane z programowaniem. Działalność Wnioskodawcy skupia się na działaniach programistycznych, polegających na wytwarzaniu, rozwijaniu oraz ulepszaniu programów komputerowych (oprogramowania bądź jego części). Wnioskodawca realizuje zadania programistyczne na rzecz swoich kontrahentów. Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, prowadzona jest była i będzie w okresie, którego dotyczy wniosek w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzonych, zmienianych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Co istotne w niniejszej sprawie, Wnioskodawca w treści uzupełnienia wniosku wskazał wprost, że działalność Wnioskodawcy obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (prace rozwojowe).

Jak wskazał Wnioskodawca, prowadzi On wyłącznie takie prace celem wytworzenia lub rozwinięcia programu komputerowego. Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych.

Powyższe stwierdzenie Wnioskodawcy wyczerpuje co do zasady wszystkie elementy składowe definicji prac rozwojowych zawartej w powołanym powyżej art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę i opisanej we wniosku działalności w zakresie tworzenia (w tym rozwijania) programów komputerowych za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do drugiego pytania Wnioskodawcy, a zarazem ustalenia, czy ma On możliwość skorzystania za okres od 2019 r. do 2021 r. z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie;

2. Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

4. w przypadku rozwoju i ulepszania oprogramowania również powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania, które również podlegają ochronie przewidzianej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

5. Wnioskodawca przenosi na kontrahentów autorskie prawa majątkowe do wytworzonego oprogramowania i otrzymuje za to wynagrodzenie, uzyskując dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

6. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która zapewnia ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł w przedstawionym zdarzeniu przyszłym skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w latach podatkowych 2019, 2020 oraz 2021 r.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy uznać za prawidłowe w zakresie pytania pierwszego oraz drugiego.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie ustalenia, czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, w opisanym powyżej stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z przeniesienia praw majątkowych do wytworzonych, rozwiniętych, ulepszonych programów komputerowych w latach 2019-2021, zgodnie z art. 30ca tej ustawy. Tym samym organ nie potwierdza stanowiska Wnioskodawcy, które dotyczy zagadnień innych niż ww. w tym dot. ewentualnej kwalifikacji opisanych we wniosku wydatków do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzec należy również, że przedmiotem interpretacji indywidualnej nie była również ocena, czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nosi znamiona prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.