0115-KDIT2.4011.536.2021.1.DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2021 r. (data wpływu: 30 lipca 2021r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiada aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności - stopień umiarkowany - symbol między innymi - choroby metaboliczne - cukrzyca. Wnioskodawczyni choruje na cukrzycę insulinozależną, leczoną (…). Choroba wymusza na Wnioskodawczyni obowiązek ciągłego monitoringu poziomu glikemii, co wiąże się z (…), co i tak nie zapewnia wychwycenia niepożądanych zjawisk w postaci nagłych skoków lub spadków glikemii. Skoki te, są niebezpieczne dla zdrowia i życia. Wobec faktu, iż cukrzyca, z powodu (…), nie jest kontrolowana, w trakcie dnia a także nad ranem występują spore wahania wartości glikemii, aby ułatwić Wnioskodawczyni życie i zapewnić bezpieczeństwo, podjęto decyzję o wprowadzeniu do jej monitoringu systemu (…).

System ten, dzięki zainstalowaniu sensora monitoruje wartości glikemii w trybie ciągłym, nieprzerwanie od jego uruchomienia. Ponadto, aby odczyt taki był możliwy, na sensor nakładana jest specjalna nakładka o nazwie (…), co powoduje, iż odczyt glikemii jest dokonywany automatycznie, regularnie co (…) minut. Wartości z odczytu są automatycznie przekazywane do telefonu komórkowego do programu (…), a w przypadku wahań wartości glikemii, uruchamiany jest alarm, co powoduje iż z odpowiednim wyprzedzeniem można podać korektę insuliny, lub też glukozę, a tym samym nie dochodzi do niebezpiecznych dla życia sytuacji. Wartości glikemii wyświetlane są w formie (…). Ponadto program wylicza także tendencje dobowe, w okresie do (…) dni poprzedzających odczyt i pokazuje kiedy były największe skoki lub spadki glikemii. Umożliwia także lekarzowi podgląd wyników pacjenta wg dat i pory dnia i godziny a także trafniejsze zastosowanie leczenia. Na bieżąco także pokazuje wartość hemoglobiny glikowanej, parametru istotnego dla leczenia cukrzycy.

Aby system mógł działać poprawnie, potrzebny jest program (…) lub (…), który to program można zainstalować tylko i wyłącznie na telefonie - smartfon z funkcją NFC. Nie ma innej możliwości działania systemu w pętli i odczytywania wartości glikemii. Ponadto program ten, w przypadku zdarzeń niepożądanych wyświetla alarm z powiadomieniem o zaistniałej sytuacji także na telefonie wskazanej osoby, informując o powstałym problemie (przekazuje także wartości glikemii), co w przypadku omdleń z powodu spadku lub wzrostu glikemii jest sprawą kluczową, bo decyduje o natychmiastowej pomocy, nawet gdy osoby opiekującej się nie ma obok i jest np. w pracy. Ponadto producent sensorów dostarcza oprogramowanie na smartfon o nazwie (…), które to oprogramowanie jest także przez niego aktualizowane. Wyżej wskazane programy mają funkcje ręcznej kalibracji odczytów - w przypadkach wątpliwych, można skorzystać ze zwykłego glukometru na paski a wartość odczytu wprowadzić do systemu. Następuje wtedy automatycznie korekta wartości. Oczywiście producent sensorów udostępnia także czytnik, jednakże nie zapewnia on działania w pętli, nie ma możliwości ręcznej kalibracji, alarmów, przekazywania informacji o sytuacjach nagłych na inne urządzenia, wszystkich wyżej opisanych funkcji, nie dokonuje on odczytu automatycznie, tylko trzeba go przykładać, a i dokładność jego pomiarów pozostaje daleko w tyle za programem dedykowanym sensorom. Także sam producent poleca stosowanie programów na smartfony, ponieważ czytnik jest dodatkowo płatny, często awaryjny, a co jest także przesądzające - to ogranicza on działanie sensora do (..) dni - w przypadku programów dodatkowych (…) na smartfona, sensor działa (…) dni. Ma to kolosalne znaczenie, ponieważ w przypadku Wnioskodawczyni, system ten nie podlega refundacji. 

Telefon ma być zakupiony w miesiącu wrześniu. Wnioskodawczyni wskazała także, że zdaje sobie sprawę z tego, iż telefon - smartfon jest urządzeniem powszechnym, jednakże w tym przypadku, poprzez zastosowanie 3 programów (z czego 2 są płatne) staje się on narzędziem indywidualnym - programy mają konta personalnie przypisane do osoby, ułatwiającym życie diabetykowi i jego indywidualnym systemem monitoringu wartości glikemii. Na obecną chwilę Wnioskodawczyni używa programów (…), (…) oraz (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zakupu telefonu komórkowego (smartfona) - urządzenia nowego, pełnopłatnego, dokumentowanego fakturą VAT (podatek od towarów i usług), zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, osoba niepełnosprawna (podatnik) może odliczyć to urządzenie jako niezbędne dla jego potrzeb życiowych w ramach ulgi z tyt. niepełnosprawności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że telefon - smartfon posiada spersonalizowane oprogramowanie i służy ułatwieniu wykonywania czynności życiowych wynikających z potrzeb osoby niepełnosprawnej - wykonuje pomiar glikemii zamiast niej, ogranicza liczbę nakłuć palców, a co za tym idzie, powoduje zwiększenie komfortu psychicznego osoby chorej na cukrzycę, szczególnie przebywając w skupiskach ludzi, np. w pracy - spojrzenie na telefon nie zwraca uwagi otoczenia, jest normalnym zachowaniem.

Mając na uwadze argumenty wskazane wyżej oraz to, iż ustawodawca zezwala na odliczanie w ramach ulgi z tytułu niepełnosprawności sensorów i nakładek, to z tego przywileju powinna też korzystać osoba używająca zestawu w ramach pętli, ponieważ smartfon jest jego integralną i nierozerwalną częścią, bez którego wcześniej wskazane elementy nie mogą samodzielnie funkcjonować.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 26 ust. 7a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), smartfon nie jest sprzętem gospodarstwa domowego, a co za tym idzie jego zakup nie został wykluczony przez ustawodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b) znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy albo

b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Rozpatrując czy zakup telefonu podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, że katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi o charakterze szczególnym, konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisach wynika zatem, że:

- pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

- zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

- cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Do oceny przydatności tego sprzętu w rehabilitacji pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiada aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności - stopień umiarkowany. Wnioskodawczyni choruje na cukrzycę insulinozależną, która wymusza obowiązek ciągłego monitoringu poziomu glikemii. Aby ułatwić Wnioskodawczyni życie i zapewnić bezpieczeństwo, podjęto decyzję o wprowadzeniu do jej monitoringu systemu (…) System ten, dzięki zainstalowaniu sensora monitoruje wartości glikemii w trybie ciągłym, nieprzerwanie od jego uruchomienia. Wartości z odczytu są automatycznie przekazywane do telefonu komórkowego do programu (…), a w przypadku wahań wartości glikemii, uruchamiany jest alarm, co powoduje iż z odpowiednim wyprzedzeniem można podać korektę insuliny, lub też glukozę, a tym samym nie dochodzi do sytuacji niebezpiecznych dla życia. Umożliwia także lekarzowi podgląd wyników pacjenta, a także trafniejsze zastosowanie leczenia. Aby system mógł działać poprawnie, potrzebny jest program (…) lub (…), który to można zainstalować tylko i wyłącznie na telefonie - smartfon z funkcją NFC. Ponadto program ten, w przypadku zdarzeń niepożądanych wyświetla alarm z powiadomieniem o zaistniałej sytuacji także na telefonie wskazanej osoby, co w przypadku omdleń jest sprawą kluczową, bo decyduje o natychmiastowej pomocy. Ponadto producent sensorów dostarcza oprogramowanie na smartfon o nazwie (…). W przypadku Wnioskodawczyni, system ten nie podlega refundacji. Telefon - smartfon poprzez zastosowanie 3 programów staje się narzędziem indywidualnym - programy mają konta personalnie przypisane do osoby, ułatwiającym życie diabetykowi i jego indywidualnym systemem monitoringu wartości glikemii.

Należy podkreślić, iż zasadnym jest przyjęcie, że aktualny rozwój nauki i techniki, w wyniku którego są wprowadzane na rynek nowe urządzenia i doskonalone dotychczas funkcjonujące na rynku urządzenia, powoduje, że urządzenia, które dotychczas nie były wykorzystywane w rehabilitacji, stają się również urządzeniami ułatwiającymi wykonywanie czynności życiowych osobom niepełnosprawnym. Zainstalowanie przez Wnioskodawczynię na telefonie opisanych we wniosku aplikacji, które zmniejszają ryzyko negatywnych konsekwencji zdrowotnych, powoduje, że telefon (smartfon) będzie posiadał indywidualny charakter, związany z niepełnosprawnością Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie mogła w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć od dochodu w swoim zeznaniu rocznym składanym za 2021 r. wydatek poniesiony w 2021 r. na udokumentowany fakturą VAT zakup opisanego we wniosku telefonu komórkowego (smartfona), na którym Wnioskodawczyni zainstaluje opisane we wniosku i związane z jej niepełnosprawnością aplikacje.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.