0115-KDIT2.4011.459.2021.2.ENB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 23 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

M. J. na podstawie wpisu do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) prowadzi Firmę pod nazwą: B. (dalej: Wnioskodawca), numer NIP: `(...)` Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym mającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej: PKPIR), według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.

Wnioskodawca na mocy umowy z dnia 28 lutego 2019 r. oraz aneksu do umowy z dnia 2 czerwca 2021 (dalej: Umowa) świadczy na rzecz A. z siedzibą w C. (Irlandia) (dalej: Kontrahent, Spółka) usługi sklasyfikowane w ramach PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), jako działalność związana z oprogramowaniem. Mówiąc szerzej Wnioskodawca aktywnie działa w branży informatycznej i głównym przedmiotem działalności jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Kontrahentowi w ramach świadczonych na jego rzecz usług na podstawie umowy o współpracy. Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych, które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustawy są utworami.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje w szczególności czynności opierające się na:

a) Projektowaniu rozwiązań technicznych (badania, eksperymenty, prototypy, projekt), których efektem jest dokument techniczny.

b) Programowaniu i wdrażaniu zaprojektowanych rozwiązań.

c) Koordynowaniu prac (spotkania, tłumaczenie wymagań produktowych na techniczne i w drugą stronę, definiowanie i usprawnianie procesów, reagowanie na wszelkie problemy).

d) Zarządzanie ludźmi (dbanie o pracowników, mentoring, rozwiązywanie konfliktów, podwyżki, itp).

W ramach czynności opisanych w pkt a) -d) powstają dwa produkty:

1. platformy „n” oraz

2. „r”.

Są to innowacyjne produkty oparte na sztucznej inteligencji. W uproszczeniu zasada działania polega na zbieraniu wiadomości z portali, gazet, blogów i innych źródeł z całego świata. W oparciu o te informacje tworzone są zbiory danych dla Klientów opisujące co i gdzie się dzieje. Jest to niezbędne i wykorzystywane, np. kiedy Klient chce zainwestować w daną firmę. Wówczas chce wiedzieć, co się o niej wcześniej i obecnie donosi w celu dokonania oceny ryzyka inwestycyjnego. Inną grupą odbiorców są Klienci, którzy dbają o swoją reputację/wizerunek i na bieżąco chcą wiedzieć, co się o nich pisze – w celu podejmowania odpowiednich działań PR-owych. Przypadków użycia jest znacznie więcej, przytoczone są najpowszechniejszymi. Prace nad produktami: platformą "n" oraz "r" odbywają się w zespole programistów, którego praca jest na bieżąco planowana, organizowana i koordynowana. Nadzór polega na raportowaniu postępu prac, jednak w zakresie ich realizacji Wnioskodawca ma pełną swobodę działania. Działania techniczne są opisywane w systemie Jira – systemie ticketów do układania zadań i tasków.

W związku z zawartą umową o współpracy ponoszone jest ryzyko gospodarcze. Dodatkowo Wnioskodawca jest odpowiedzialny za swoją pracę jak i pracę całego zespołu. Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe w ramach projektu związanego z ww. platformami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizował oraz będzie realizować w przyszłości projekty o podobnym charakterze, tj. polegające na tworzeniu utworów celem tworzenia nowego oprogramowania (tj. aplikacji, systemów itp.) od podstaw lub rozwijania istniejącego oprogramowania o nowe lub ulepszone funkcjonalności.

Zaangażowanie bowiem w projekty o charakterze innowacyjnym i badawczo-rozwojowym stanowi specjalizację Wnioskodawcy.

Wnioskodawca tworząc kod, tworzy go od podstaw samodzielnie, oznacza to, że jego praca nie ma charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego kodach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie lub jego części wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest w związku z tym rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: dalej: "ustawa o PAIPP"). W ramach umowy z Kontrahentem każdorazowo powstanie część programu komputerowego/program komputerowy, który staje się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Cała opisana tu działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia i rozwijania oprogramowania jest działalnością twórczą. Celem bowiem tej działalności jest opracowywanie nowych koncepcji lub pomysłów, które przyczyniają się do systematycznego poszerzania wiedzy. Realizowana przez Wnioskodawcę praca wymaga kreatywności i innowacyjnego podejścia, a efekty tej pracy charakteryzują się oryginalnością i indywidualnością.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę wpisuje się w niżej wymienione kryteria związane ze zwiększaniem zasobów wiedzy, w zakresie niestandardowych rozwiązań do wykorzystania narzędzi informatycznych:

(i) jest ukierunkowana na nowe odkrycia.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest ukierunkowana na nowe odkrycia - aktualnie w zakresie rozwijania aplikacji wykorzystywanej w przygotowywaniu analiz różnych portali informacyjnych w celu stworzenia narzędzi do zarządzania ryzykiem.

Podejmowana przez Wnioskodawcę praca ma bowiem na celu odkrywanie nowych rozwiązań w zakresie narzędzi informatycznych, które mogą być wykorzystane w praktyce gospodarczej, pomóc w inwestowaniu czy dbaniu o wizerunek i PR firmy.

(ii) jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność opiera się na nowych, oryginalnych i niespotykanych planach, koncepcjach i hipotezach. W toku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac nad tworzeniem i rozwijaniem programów komputerowych nie prowadzi działalności, która ma charakter powtarzalny, rutynowy lub odtwórczy.

Realizowane przez Wnioskodawcę projekty są projektami innowacyjnymi. Projekty Wnioskodawcy mają na celu opracowanie i wdrożenie określonych, nowych lub ulepszonych funkcjonalności.

(iii) brak jest pewności, co do jej wyniku końcowego.

Prowadzonym przez Wnioskodawcę pracom towarzyszy niepewność, co do efektów tych prac. Oznacza to, że przyjmując zlecenie od Spółki Wnioskodawca do końca pracy nie ma pewności, czy i w jakim stopniu program komputerowy wytworzony przez niego odpowiadać będzie zapotrzebowaniu biznesowemu Kontrahenta. Często prowadzi do podejmowania czynności metodą prób i błędów.

(iv) Praca Wnioskodawcy jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie.

W związku z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalność gospodarczej, budżet prowadzonych przez Wnioskodawcę prac obejmuje głównie koszty związane z:

§ wyposażeniem biura,

§ nabyciem sprzętu komputerowego i narzędzi, akcesoriów IT/ informatycznych,

§ prowadzeniem księgowości,

§ kosztami eksploatacyjnymi pojazdu oraz innymi bieżącymi kosztami niezbędnymi do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że prace prowadzone są przez Wnioskodawcę samodzielnie, a zasadniczo całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związana jest z tworzeniem i rozwijaniem programów komputerowych, budżet prac pokrywa się z budżetem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Niemniej, przychody i koszty uzyskania przychodów związane z każdym wytworzonym lub rozwiniętym, a następnie zbytym przez Wnioskodawcę programem komputerowym prowadzone są w osobnej ewidencji. Oznacza to, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest formalnie zaplanowana i uwzględniona w budżecie.

(v) Praca Wnioskodawcy prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone. Oznacza to, że prowadzone przez Wnioskodawcę prace owocują wynikiem, który potencjalnie i praktycznie daje możliwość transferu nowej wiedzy. Daje to możliwość dla innych podmiotów do odtworzenia wyników w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy pierwotna hipoteza nie zostanie potwierdzona lub gdy produkt nie może zostać opracowany zgodnie z pierwotnym zamierzeniem. Wyniki prowadzonych prac zawsze zostają wyartykułowane, tj. zapisane w postaci kodu źródłowego, algorytmu, graficznie, w postaci innego utworu lub pisemnie.

W ramach całości prac powstaje Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę podlegające wspomnianej wcześniej ochronie prawnej na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP. Za wynagrodzeniem określonym w umowie, Wnioskodawca przenosi na Spółkę prawa majątkowe do poszczególnych elementów przedmiotu umowy – utworów w rozumieniu art. 1 ustawy PAIPP. Przeniesienie następuje wraz z wypłatą wynagrodzenia na warunkach określonych w umowie.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2021 r. tworzy odrębną od PKPIR ewidencję, prowadzoną w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, kosztów określonych w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Oznacza to, że odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest przez Wnioskodawcę prowadzona na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Osiągane przez Wnioskodawcę dochody są dochodami ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (por. art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f.). W świetle powyższego oraz objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dot. preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX Wnioskodawca stosuje się do pkt. 75 objaśnień i chcąc skorzystać z preferencji IP BOX wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego składa niniejszy wniosek.

W uzupełnieniu Wnioskodawca potwierdził, że prace Wnioskodawcy są działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny wg harmonogramu prac z przyjętym określonym celem do osiągnięcia, w celu zwiększenia i wykorzystania zasobów wiedzy. Prace Wnioskodawcy są działalnością obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.), tj. działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalność Wnioskodawcy zmierza do wytworzenia nowych zastosowań w ramach prac rozwojowych (por. art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce), są to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności. Nastawione są na opracowanie nowych produktów, procesów lub usług. Podsumowując podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (stanowią badania aplikacyjne). Wnioskodawca tworzy bezpośrednio kody źródłowe aplikacji, które bądź stanowią składowe komponentów, bądź są bezpośrednio całością komponentów systemu informatycznego. Wnioskodawca tworzy kody samodzielnie, jak również w zespole wraz z innymi programistami (w zależności od wielkości oraz złożoności danego modułu), jak również modyfikuje (ulepsza) istniejący już kod źródłowy. Tworzony przez Wnioskodawcę kod, tworzony jest w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej. Za wynagrodzeniem określonym w umowie, Wnioskodawca przenosi na Spółkę prawa majątkowe do poszczególnych elementów przedmiotu umowy – utworów w rozumieniu art. 1 ustawy PAIPP. Przeniesienie następuje wraz z wypłatą wynagrodzenia. Zachowane są przesłanki art. 41 i 53 ww. ustawy.

Zmiany dotyczą i będą dotyczyły wyłącznie prac w zakresie tworzenia nowych produktów i usług, które mają charakter innowacyjny. Nie dotyczą prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany, czynności wdrożeniowych, serwisowania itp. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę programów komputerowych powstają odrębne programy komputerowe/części programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Umowa z Kontrahentem jest łączną zapłatą za całość prac bez wyodrębnienia wartości wynagrodzenia za poszczególne rodzaje czynności. W niej jest wliczone wynagrodzenie za przenoszenie praw autorskich do efektów pracy w postaci programów komputerowych. Praca Wnioskodawcy polega na opracowywaniu nowych, lub ulepszonych produktów, procesów, usług. Z uwagi na tempo rozwoju branży IT są one w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. W stosunku do osób trzecich za rezultat oraz wykonanie opisanych we wniosku czynności Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność, jest odpowiedzialny za pracę zarówno swoją jak i całego zespołu. Umowa o współpracy określa jako miejsce pracy: S., Polska. Z uwagi na siedzibę działalności tam Wnioskodawca wykonuje swoją pracę, w wyznaczonych godzinach. Wnioskodawca potwierdził również, że jako wykonujący opisane we wniosku czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W związku z faktem, że Wnioskodawca, obok tworzenia Oprogramowania świadczy jeszcze inne usługi poboczne, z których dochód nie może być zaliczony do dochodów kwalifikowanych w rozumieniu art. 30ca u.p.d.o.f., w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania według odpowiedniej proporcji.

Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, tj. Wnioskodawca określi procentowy podział wydatków, przyporządkowując go w określonej części do przychodów z Oprogramowania oraz do innych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez zastosowanie przedmiotowej proporcji, uzyska koszty faktycznie poniesione przez niego na prowadzoną bezpośrednio działalność gospodarczą, która w tym zakresie jest zdaniem Wnioskodawcy działalnością badawczo-rozwojową, związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca wyjaśnił, że pod pojęciem kosztów użytkowania samochodu należy rozumieć koszty paliwa do samochodu, napraw związane z bieżącą eksploatacją, zużywaniem się, czy koszty amortyzacji pojazdu. Są to koszty dojazdu do siedziby Klienta, co związane jest nierozerwalnie z samą działalnością gospodarczą zarówno w zakresie samej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak i w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową. Koszty związane z dojazdem do klienta będę tu przypisane do kosztów kwalifikowanych w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, które można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pod pojęciem kosztów „sprzętu komputerowego i akcesoriów IT” Wnioskodawca rozumie sprzęt komputerowy taki jak komputery, router, karta graficzna, wentylator niestanowiący środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Sprzęt ten jest wykorzystywany do realizacji czynności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która to zdaniem Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Pod pojęciem „urządzeń, materiałów i wyposażenia biurowego” Wnioskodawca rozumie drobną elektronikę jak np. kable HDMI, lampka, materiały biurowe pisarskie, używane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Są one wykorzystywane do realizacji czynności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która to zdaniem Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy opisane wydatki w części w jakiej będą bezpośrednio lub proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. Wiąże się to bezpośrednio z tym, że bez kosztów użytkowania samochodu, prowadzenia księgowości, nabywania sprzętu komputerowego i akcesoriów IT, urządzeń, materiałów i wyposażenia biurowego jak i specjalistycznego oprogramowania wspomagającego tworzenie Oprogramowania nie byłby w stanie świadczyć swoich usług, a co za tym idzie w ogóle nie byłby w stanie uzyskać przychodu.

Koszty wymienionych we wniosku kosztów nabycia będą przypisane do kosztów kwalifikowanych w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, które można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zakres wniosku nie obejmuje możliwości uwzględnienia we wskaźniku nexus kosztów doskonalenia zawodowego.

Wnioskodawca prowadzi działalność od 1 stycznia 2021 r. Chciałaby skorzystać z ulgi za 2021 i lata następne z zastrzeżeniem, że nie zmieni się stan faktyczny sprawy.

Wnioskodawca potwierdził, że przedmiotem pytania Nr 2 jest możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych z odpłatnego przeniesienia prawa autorskiego do programu komputerowego przy zastosowaniu 5%.

Wnioskodawca potwierdził, że przedmiotem pytania Nr 3 jest możliwość zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego przedstawiona w zaistniałym stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.?

2. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu odpłatnego przeniesienia prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę tworzonego w ramach świadczonych Usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią sprzedaż w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f., o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy i tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu przy zastosowaniu stawki 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?

3. Czy koszty:

· użytkowania samochodu w tym koszty napraw i inne koszty związane z jego eksploatacją;

· prowadzenia księgowości;

· sprzętu komputerowego i akcesoriów IT;

· urządzeń, materiałów i wyposażenia biurowego;

· specjalistycznego oprogramowania wspomagającego tworzenie Oprogramowania;

ponoszone przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f., przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 u.p.d.o.f., na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone Nr 1 i 2. W zakresie wyznaczonym pytaniem Nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 1 – działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 2 – jest to sprzedaż w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.do.f., autorskich praw do programu komputerowego o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy i tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do podatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu przy zastosowaniu stawki 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT.

Ad 1)

Zgodnie z przedstawionym opisem, prace Wnioskodawcy stanowią działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.do.f. Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zarówno pojęcie badań naukowych, jak i prac rozwojowych zostało natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. w art. 5a pkt 39 u.p.do.f. oraz pkt 40 u.p.d.o.f.

Zgodnie z definicją z art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne

b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności.

Z kolei art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, stanowi, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy mówić wówczas, gdy:

a) Działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe. Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. W prowadzonych projektach badawczo-rozwojowych Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy, jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia autorskiego i innowacyjnego Oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania aplikacyjne.

b) Realizowane prace mają twórczy charakter. Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. W prowadzonych projektach B+R Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy, jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia autorskiego i innowacyjnego Oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania aplikacyjne.

c) Prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób. Wnioskodawca prowadzi prace w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Przedmiotowe prace są zaplanowane przez Wnioskodawcę i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego.

d) Wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych dokonuje poszerzenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach projektów B+R działania ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych projektach.

Wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w pkt a)-d) w przypadku projektów badawczo-rozwojowych realizowanych przez Wnioskodawcę.

Ponadto Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że ustawa o podatku dochodowym odsyła bezpośrednio do przepisów ustaw pozapodatkowych, natomiast zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, organ jest zobowiązany do tego, aby się do nich ustosunkować. Jak wskazuje wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt I GSK 789/14, "pojęcia przepisów prawa podatkowego, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie".

W podobnym kontekście wypowiedziały się sądy administracyjne w innych orzeczeniach, m.in. NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2524/12.

Ad 2)

Wnioskodawca uzyskuje dochody ze stworzonego - w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Oprogramowania, będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zgodnie z umową o współpracy i aneksem w ramach wykonywanych usług, majątkowe prawa własności intelektualnej do tworzonego Oprogramowania i jego części przenoszone są przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, które wyczerpuje roszczenia Wnioskodawcy. Niniejsza należność obejmuje honorarium za przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonego Oprogramowania bądź części Oprogramowania należy zakwalifikować, jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca, stoi na stanowisku, że dochody uzyskiwane z odpłatnego zbywania praw autorskich do programów komputerowych są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca u.p.d.o.f.. Tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania wskazanych powyżej kwalifikowanych dochodów przy zastosowaniu stawki, określonej w tym przepisie.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do kodu źródłowego stanowiącego Oprogramowanie wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód, w zakresie w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W świetle powyższego Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania wskazanych powyżej kwalifikowanych dochodów przy zastosowaniu stawki, tj. 5% podstawy opodatkowania.

Wynika to z następujących przesłanek ustawowych:

1. w rozpatrywanym przypadku kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są autorskie prawa do programów komputerowych wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., które podlegają ochronie na podstawie odrębnych ustaw (ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), i których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

2. uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej będących prawami autorskimi do programów komputerowych jest zgodnie z art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f., kwalifikowanym dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca uzyskuje bowiem dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent;

2. prawo ochronne na wzór użytkowy;

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego;

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego;

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin;

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288);

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy).

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych w celu określenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy wskazać, że muszą to być koszty funkcjonalnie związane z przychodami osiąganymi z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy należy również mieć na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia – mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań oraz obejmują prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce jak również badania aplikacyjne.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę, ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem Wnioskodawca uzyskuje dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia majątkowych praw autorskich do programów komputerowych/części programów komputerowych, podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, uznać należy, że dochody te są dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co również istotne, Wnioskodawca wskazał, że posiada i prowadzi na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności, tj. od 1 stycznia 2021 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, kosztów określonych w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

Wnioskodawca spełnia więc co do zasady warunki wskazane w art. 30cb ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pamiętać trzeba jednak, aby w ww. ewidencji wyodrębnić również każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Oznacza to, że Wnioskodawca uprawniony jest do preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku 2021 i w latach następnych – o ile nie ulegną zmianie okoliczności wskazane we wniosku i nie ulegnie zmianie stan prawny. Zatem uzyskane w 2021 r. i latach następnych kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca będzie mógł opodatkować 5% stawką podatku na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.