0115-KDIT2.4011.456.2021.3.DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2021 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 czerwca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2021 r. oraz w dniach 3 i 21 września 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 12 sierpnia 2021 r. oraz w dniach 3 i 21 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy o podział majątku wspólnego z dnia (…) 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała niezabudowane działki (…) i (…) łącznego obszaru (…). Podział został dokonany bez spłat. Podział majątku nastąpił na skutek separacji orzeczonej w (…). Później Wnioskodawczyni dokonała odrolnienia ww. działek i w (…) otrzymała decyzję Wójta Gminy (…) o zatwierdzeniu projektu podziału działek na działki budowlane.

Nieruchomości, które Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność na skutek podziału majątku wspólnego nabyła wraz z mężem (…) 1996 r. w drodze kupna. Od początku wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków. Nieruchomości, z których wydzielone zostały działki mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Oprócz odrolnienia i wydzielania z ww. nieruchomości działek budowlanych Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie ma zamiaru podejmować jakichkolwiek aktywnych działań zmierzających do przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Razem z mężem Wnioskodawczyni kupiła grunty orne w (…) obszaru (…), w 1996 r. obszaru (…). Na mocy podziału majątku wspólnego pierwszy z ww. gruntów przejął mąż Wnioskodawczyni, a drugi Wnioskodawczyni.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie nabywała indywidualnie ani wspólnie z mężem nieruchomości innych niż opisane wyżej. W przeszłości nie zbywała indywidualnie ani wspólnie z mężem żadnych nieruchomości. W przyszłości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać sprzedaży innych niż wskazane we wniosku nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada nieruchomości innych niż te, o których mowa we wniosku.

Odpłatne zbycie ww. działek budowlanych nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej ponieważ Wnioskodawczyni takowej nie prowadzi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie płacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku ze sprzedażą działek wskazanych we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ działki budowlane nabyła wraz z mężem do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską na podstawie umowy z 1996 r., a w dniu (…) 2018 r. na podstawie umowy o podział majątku wspólnego nabyła prawo własności do całości tych działek, to zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinna być zwolniona z zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży przedmiotowych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności tej nieruchomości.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Należy również podkreślić, że odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem pojęcie działalności gospodarczej charakteryzuje się między innymi prowadzeniem tej działalności w celach zarobkowych, na własny rachunek, jej zorganizowaniem i ciągłością – zawodowym charakterem, uczestnictwem w obrocie gospodarczym. Ponadto przy ocenie zakresu pojęcia działalności gospodarczej nie można abstrahować od zamiaru podmiotu podejmującego poszczególne czynności.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego na podstawie umowy o podział majątku wspólnego z dnia (…) 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała niezabudowane działki (…) i (…) łącznego obszaru (…). Podział został dokonany bez spłat. Podział majątku nastąpił na skutek separacji orzeczonej w (…). Później Wnioskodawczyni dokonała odrolnienia ww. działek i w (…) otrzymała decyzję Wójta Gminy (…) o zatwierdzeniu projektu podziału na działki budowlane.

Nieruchomości, które Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność na skutek podziału majątku wspólnego nabyła wraz z mężem (…) 1996 r. w drodze kupna. Od początku wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków. Nieruchomości, z których wydzielone zostały działki mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Oprócz odrolnienia i wydzielania z ww. nieruchomości działek budowlanych Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie ma zamiaru podejmować jakichkolwiek aktywnych działań do przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Razem z mężem Wnioskodawczyni kupiła grunty orne w (…) obszaru (…), w 1996 r. obszaru (…). Na mocy podziału majątku wspólnego pierwszy z ww. gruntów przejął mąż Wnioskodawczyni, a drugi Wnioskodawczyni.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie nabywała indywidualnie ani wspólnie z mężem nieruchomości innych niż opisane wyżej. W przeszłości nie zbywała indywidualnie ani wspólnie z mężem żadnych nieruchomości. W przyszłości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać sprzedaży innych niż wskazane we wniosku nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada nieruchomości innych niż te, o których mowa we wniosku.

Odpłatne zbycie ww. działek budowlanych nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej ponieważ Wnioskodawczyni takowej nie prowadzi.

Mając na uwadze powyższe, w oparciu o okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności fakt, że pierwotna nieruchomość podzielona na działki, których dotyczy wniosek została zakupiona przez Wnioskodawczynię i jej męża w 1996 r. i:

- przed sprzedażą była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej,

- w przeszłości Wnioskodawczyni nie nabywała indywidualnie ani wspólnie z mężem nieruchomości innych niż opisane we wniosku,

- w przeszłości nie zbywała indywidualnie ani wspólnie z mężem żadnych nieruchomości,

- w przyszłości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać sprzedaży innych nieruchomości,

- Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości,

uznać należy, że sprzedaż działek wyodrębnionych z tej nieruchomości będzie wykonywana jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, nie zaś jako wykonywanie pozarolniczej działalności gospodarczej. Brak jest bowiem podstaw, aby podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tym samym skutki podatkowe planowanej sprzedaży należy ustalić w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 6 ww. ustawy.

Oznacza to, że stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy należy liczyć od końca 1996 r., w którym działki nr (…) i (…) przyznane na wyłączną własność Wnioskodawczyni na podstawie umowy z (…) 2018 r., zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków.

W konsekwencji planowana sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie źródłem przychodu z uwagi na to, że zostanie dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego (1996), w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię i jej męża do majątku wspólnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie dokumentu stanowiącego załącznik do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanego załącznika.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.