0115-KDIT2.4011.444.2021.3.ENB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 30 sierpnia i 11 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i opodatkowania dochodów zagranicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 sierpnia i 11 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i opodatkowania dochodów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim obywatelem pracującym od 2010 r. w Austrii na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej z austriacką firmą. Tam posiada zameldowanie oraz wynajmuje mieszkanie, na poczet którego ponosi koszty utrzymania w postaci opłat za czynsz, energię elektryczną, śmieci, wodę. W Austrii posiada również konto bankowe, na które otrzymuje wynagrodzenie za pracę. Wnioskodawca posiada żonę oraz czworo dzieci, które mieszkają w Polsce. W Polsce jest właścicielem domu i posiada konto walutowe, na które przesyła środki pieniężne na życie dla rodziny. Jest również posiadaczem dwóch kredytów, które zaciągnął na zakup samochodów. Samochody zarejestrowane są w Polsce, ale jeden z nich użytkuje w Austrii. W 2020 r. przez większość roku, tj. powyżej 183 dni Wnioskodawca przebywał na terenie Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku w celu odwiedzin rodziny. Od lat nie osiąga tutaj żadnych dochodów. Miejsce zamieszkania - stałe oraz dla celów podatkowych - w 2020 r. znajdowało się w Austrii, gdyż w tym kraju zazwyczaj Wnioskodawca przebywał i przebywa nadal. W załączeniu Wnioskodawca przedłożył umowę najmu mieszkania w Austrii.

W przesłanych uzupełnieniach Wnioskodawca wyjaśnił, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2020 r. oraz zdarzenia przyszłego dotyczącego 2021 r. oraz lat bezpośrednio po nim następujących. Przez najbliższe lata, tj. 2021 oraz kolejne Wnioskodawca nie zamierza zmieniać sytuacji życiowej. W trakcie pobytów w Polsce Wnioskodawca każdorazowo zamieszkuje oraz będzie zamieszkiwał w domu wskazanym we wniosku, którego jest właścicielem. Wnioskodawca ma czworo dzieci, wszystkie są małoletnie w wieku 2 lata, 5 lat, 10 lat oraz 13 lat. Żona nie pracuje zawodowo, zajmuje się dziećmi. Żona oraz dzieci w okresie będącym przedmiotem zapytania są oraz będą na utrzymaniu Wnioskodawcy, dlatego regularnie przesyła im środki pieniężne.

Aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do klubów i organizacji Wnioskodawca prowadzi oraz będzie prowadził w Polsce.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca przebywał oraz będzie przebywał na terytorium Austrii przez okres przekraczający łącznie 183 dni w danym roku podatkowym. Wynagrodzenie w 2021 r. oraz latach następnych jest oraz będzie wypłacane przez pracodawcę, który posiada miejsce zamieszkania oraz siedzibę firmy w Austrii. Wynagrodzenie w 2021 r. oraz latach następnych jest oraz będzie ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w Austrii.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W 2021 r. oraz w latach następnych będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2021 r. oraz latach następnych stałe miejsce zamieszkania będzie w Austrii. W 2021 r. oraz w latach następnych w Austrii Wnioskodawca będzie posiadał zameldowanie oraz wynajmował będzie mieszkanie, na poczet którego będzie ponosił koszty utrzymania w postaci opłat za czynsz, energię elektryczną, śmieci, wodę. W Austrii będzie również posiadał konto bankowe, na które będzie otrzymywał wynagrodzenie za pracę. Żona wraz z dziećmi nadal będzie mieszkać w Polsce. Nadal będzie właścicielem domu oraz będzie posiadał konto walutowe, na które będzie wysyłał środki pieniężne na życie dla rodziny. Będzie również posiadaczem dwóch kredytów, które zaciągnął na zakup samochodów.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca zazwyczaj będzie przebywał w Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku na kilka dni. Miejsce zamieszkania - stałe oraz dla celów podatkowych w 2021 r. i w latach kolejnych będzie się znajdowało w Austrii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma obowiązek wykazywania i opodatkowania w polskim urzędzie skarbowym dochodów osiągniętych w Austrii w 2020 r. i latach następnych, tj. w 2021 r. i w latach kolejnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma i nie będzie miał obowiązku składania deklaracji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) w Polsce za 2020 r. oraz lata kolejne. Dochody osiągnięte w Austrii opodatkowuje w Austrii. W Polsce od lat nie osiąga żadnych dochodów. Celem ustalenia obowiązku podatkowego wobec polskiego urzędu skarbowego należy określić rezydencję podatkową. Bazując na przepisach polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za polskiego rezydenta podatkowego uznaje się osoby:

1. przebywające w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku,

2. bądź też posiadające w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Wnioskodawca uważa, że przeniósł (i planuje utrzymać taki stan w 2021 r. oraz latach następnych)do Austrii swój ośrodek interesów życiowych i spędza oraz będzie spędzał w Polsce mniej niż 183 dni w roku.

Jeżeli za rok 2020 nie miał żadnych dochodów w Polsce i spełnia kryteria wymienione powyżej to nie wykazuje ani nie opodatkowuje w Polsce żadnych dochodów osiągniętych w Austrii.

Jeżeli w 2021 r. i w kolejnych latach nie będzie miał żadnych dochodów w Polsce i będzie spełniać kryteria wymienione powyżej to nie będzie miał obowiązku wykazywania ani opodatkowywania w Polsce dochodów osiągniętych w Austrii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest polskim obywatelem pracującym od 2010 r. w Austrii na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej z austriacką firmą. Tam posiada zameldowanie oraz wynajmuje mieszkanie, na poczet którego ponosi koszty utrzymania w postaci opłat za czynsz, energię elektryczną, śmieci, wodę. W Austrii posiada również konto bankowe, na które otrzymuje wynagrodzenie za pracę. Wnioskodawca posiada żonę oraz czworo dzieci, które mieszkają w Polsce. W Polsce jest właścicielem domu i posiada konto walutowe, na które przesyła środki pieniężne na życie dla rodziny. Jest również posiadaczem dwóch kredytów, które zaciągnął na zakup samochodów. Samochody zarejestrowane są w Polsce, ale jeden z nich użytkuje w Austrii. W 2020 r. przez większość roku, tj. powyżej 183 dni Wnioskodawca przebywał na terenie Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku w celu odwiedzin rodziny. Od lat nie osiąga tutaj żadnych dochodów. Miejsce zamieszkania - stałe oraz dla celów podatkowych - w 2020 r. znajdowało się w Austrii, gdyż w tym kraju zazwyczaj Wnioskodawca przebywał i przebywa nadal. W załączeniu Wnioskodawca przedłożył umowę najmu mieszkania w Austrii.

W przesłanych uzupełnieniach Wnioskodawca wyjaśnił, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2020 r. oraz zdarzenia przyszłego dotyczącego 2021 r. oraz lat bezpośrednio po nim następujących. Przez najbliższe lata, tj. 2021 oraz kolejne Wnioskodawca nie zamierza zmieniać sytuacji życiowej. W trakcie pobytów w Polsce Wnioskodawca każdorazowo zamieszkuje oraz będzie zamieszkiwał w domu wskazanym we wniosku, którego jest właścicielem. Wnioskodawca ma czworo dzieci, wszystkie są małoletnie w wieku 2 lata, 5 lat, 10 lat oraz 13 lat. Żona nie pracuje zawodowo, zajmuje się dziećmi. Żona oraz dzieci w okresie będącym przedmiotem zapytania są oraz będą na utrzymaniu Wnioskodawcy, dlatego regularnie przesyła im środki pieniężne.

Aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do klubów i organizacji Wnioskodawca prowadzi oraz będzie prowadził w Polsce.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca przebywał oraz będzie przebywał na terytorium Austrii przez okres przekraczający łącznie 183 dni w danym roku podatkowym. Wynagrodzenie w 2021 r. oraz latach następnych jest oraz będzie wypłacane przez pracodawcę, który posiada miejsce zamieszkania oraz siedzibę firmy w Austrii. Wynagrodzenie w 2021 r. oraz latach następnych jest oraz będzie ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w Austrii.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W 2021 r. oraz w latach następnych będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2021 r. oraz latach następnych stałe miejsce zamieszkania będzie w Austrii. W 2021 r. oraz w latach następnych w Austrii Wnioskodawca będzie posiadał zameldowanie oraz wynajmował będzie mieszkanie, na poczet którego będzie ponosił koszty utrzymania w postaci opłat za czynsz, energię elektryczną, śmieci, wodę. W Austrii będzie również posiadał konto bankowe, na które będzie otrzymywał wynagrodzenie za pracę. Żona wraz z dziećmi nadal będzie mieszkać w Polsce. Nadal będzie właścicielem domu oraz będzie posiadał konto walutowe, na które będzie wysyłał środki pieniężne na życie dla rodziny. Będzie również posiadaczem dwóch kredytów, które zaciągnął na zakup samochodów.

W 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawca zazwyczaj będzie przebywał w Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku na kilka dni. Miejsce zamieszkania - stałe oraz dla celów podatkowych w 2021 r. i w latach kolejnych będzie się znajdowało w Austrii.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek rodzina Wnioskodawcy, tj. małżonka i czworo małoletnich dzieci mieszka i będzie mieszkała w Polsce, a ponadto w Polsce Wnioskodawca jest właścicielem domu, posiada konto walutowe na które przekazuje środki pieniężne przeznaczone na życie rodziny, a także posiada zaciągnięte dwa kredyty, uznać należy, że centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy znajduje się i będzie się znajdowało w Polsce. Oznacza to, że Wnioskodawca podlega i będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie mając na uwadze, że Wnioskodawca posiada i będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii – zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju, miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w wyżej cytowanym art. 4 ust. 2 umowy.

Wnioskodawca wyjaśnił, że posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania w Austrii, jednakże przedstawione we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, iż w Polsce zamieszkuje pozostająca na utrzymaniu Wnioskodawcy rodzina, tj. żona i czwórka małoletnich dzieci, oraz w Polsce znajduje się dom Wnioskodawcy, którego jest właścicielem, i w którym każdorazowo zamieszkuje w trakcie pobytów w Polsce wskazują, że Wnioskodawca posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania również w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 umowy. Wobec powyższego – jak wyjaśniono powyżej – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że to z Polską łączą Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste, bowiem to w Polsce zamieszkuje Jego żona i małoletnie dzieci do których przyjeżdża kilka razy w roku, jak również to w Polsce jest właścicielem domu, posiada kredyty i konto na które przekazuje środki pieniężne na utrzymanie rodziny, a ponadto w Polsce prowadzi aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do klubów i organizacji, uznać należy, że to w Polsce Wnioskodawca posiada ośrodek interesów życiowych. W konsekwencji miejscem zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 umowy jest Polska. Oznacza to, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zauważyć również należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższego, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii.

Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. umowy zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

W konsekwencji, ponieważ Wnioskodawca w 2020 r. jak i w latach następnych przebywał/będzie przebywał na terytorium Austrii ponad 183 dni w każdym z lat podatkowych, co jest równoznaczne z niespełnieniem przesłanki określonej w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. umowy, dochód Wnioskodawcy uzyskany w 2020 r. jak i w latach następnych podlega/będzie podlegał opodatkowaniu - stosownie do art. 15 ust. 1 ww. umowy - tj. zarówno w Polsce, jak i w Austrii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że art. 24 ust. 1 lit. a) ww. umowy polsko-austriackiej, został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zarówno Polska, jak i Austria notyfikowały bowiem umowę polsko – austriacką do objęcia ww. Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku.

Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Austrię 22 września 2017 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski i dla Austrii jest 1 lipca 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

- w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

- w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:

i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;

ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy mogą być opodatkowane przez Austrię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Austrię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii), Polska zezwoli na:

i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Austrii;

ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w Austrii.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w Austrii.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z metodą proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia), podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, lub w przypadku podatnika uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej te dochody a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W konsekwencji dochody uzyskane przez Wnioskodawcę w roku 2020 i w latach następnych podlegają/będą podlegały opodatkowaniu w Polsce z zastosowaniem metody unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia. Rozliczanie dochodów uzyskanych z pracy w Austrii zgodnie z metodą proporcjonalnego odliczenia oznacza obowiązek złożenia w Polsce zeznania podatkowego, w którym należy wykazać dochody z pracy za granicą. Obowiązek ten wystąpi bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy Wnioskodawca uzyskał/uzyska inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ma i nie będzie miał obowiązku wykazywania ani opodatkowywania w Polsce dochodów osiągniętych w Austrii oraz składania deklaracji PIT w Polsce.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu pranego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.