0115-KDIT2-1.4011.57.2018.9.AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

uwzględniająca orzeczenie sądu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 lutego 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 28 marca 2018 r. wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak 0115-KDIT2-1.4011.57.2018.1.AS, w której uznał jego stanowisko za nieprawidłowe. W interpretacji uznano, że dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, dokonanej po nabyciu lokalu mieszkalnego, nie korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie lokalu mieszkalnego, jak i wydatki związane z tym nabyciem muszą być dokonane po sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (obie te przesłanki muszą wystąpić łącznie).

Pismem z 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) Wnioskodawca złożył skargę na interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 25 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Op 171/18 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 26 marca 2021 r. sygn. akt II FSK 3389/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wymaga ponownego rozpatrzenia przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 6 maja 2009 r. Wnioskodawca nabył wraz z obecną małżonką, z którą od dnia zawarcia w dniu 24 czerwca 2009 r. aktu małżeństwa pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za kwotę łączną (…) zł, czyli po (…) zł każde. W dniu 3 stycznia 2013 r. Wnioskodawca z żoną zawarli umowę przedwstępną sprzedaży tego prawa. Z uzyskanych środków Wnioskodawca z żoną zamierzali dokonać zakupu mieszkania w mieście, w którym oboje pracowali, ze względu na uciążliwe dojazdy do pracy z miejscowości w innym województwie, zamierzali ponadto nabyć na własne cele mieszkaniowe mieszkanie o większej powierzchni, biorąc pod uwagę przyszłe potrzeby rodziny.

Wnioskodawca z żoną w dniu 7 stycznia 2013 r. otrzymali przelewem bankowym wpłatę w wysokości (…) zł na poczet tej sprzedaży. W dniu 23 stycznia 2013 r. podpisali umowę przedwstępną zakupu prawa własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny wraz z odpowiednim udziałem w prawie własności nieruchomości gruntowej. W dniu 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca z żoną podpisali akt notarialny zakupu lokalu mieszkalnego za kwotę (…) zł. W dniu 18 lutego 2013 r. podpisali notarialną ostateczną (przyrzeczoną) umowę sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w 2009 r. za kwotę (…) zł. Następnie tytułem sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w dniu 6 marca 2013 r. otrzymali od nabywcy na rachunek bankowy kwotę (…) zł, zaś w dniu 13 marca 2013 r., także na rachunek bankowy, pozostałą kwotę, tj. (…) zł. W dniu następnym, tj. 14 marca 2013 r. z tego rachunku bankowego zapłacili kwotę (…) zł tytułem zakupu prawa własności lokalu mieszkalnego. Pozostałą zaś kwotę, tj. (…) zł z rachunku bankowego zapłacili w dniu 25 marca 2013 r.

Przez cały okres, w którym występowały ww. transakcje, tj. dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia dzisiejszego Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim w ustroju małżeńskiej własności ustawowej, ponadto na mocy umowy majątkowej małżeńskiej z dnia 8 lipca 2009 r. ustawowa wspólność majątkowa została rozszerzona na majątek nabyty przed zawarciem umowy oraz później, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 49 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, tj. przypadków wyraźnie wyłączonych przez ustawę z możliwości rozszerzenia współwłasności przez umowę majątkową małżeńską.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca złożył za 2013 r. zeznanie o wysokości dochodu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39, w którym wykazał jako kwotę zwolnioną od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy kwotę dochodu przypadającego do opodatkowania w związku z uznaniem, że wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na zakup prawa własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny uprawnia do skorzystania z tego zwolnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej we wniosku całość poniesionych przez niego wydatków na nabycie mieszkania, w tym również koszty nabycia mieszkania (2% podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty notarialne i sądowe) Wnioskodawca może w całości uznać za wydatki na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 ustawy i w konsekwencji może skorzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z tych przepisów w związku z tymi wydatkami?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne potrzeby mieszkaniowe.

Z powyższego wynika zatem, że dla skorzystania z ww. zwolnienia konieczne jest spełnienie trzech warunków:

1. uzyskanie przychodu z konkretnie wskazanego źródła, którym jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e,

2. wydatkowanie tego przychodu w okresie dwóch lat od daty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych,

3. wydatkowanie tego przychodu na własne potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawca podaje, że w jego przekonaniu całość poniesionych przez niego wydatków na nabycie mieszkania oraz jego remont, jak również koszty nabycia mieszkania (2% podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty notarialne i sądowe) może w całości uznać za wydatki na cele mieszkaniowe w rozumieniu art 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 ustawy.

Dobitne potwierdzenie tego stanowiska znajduje w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 500/16, w którym stwierdzono m.in.:

Łączne odczytanie wspomnianych przepisów (`(...)`) wskazuje, że warunkiem skorzystania z opisywanego zwolnienia jest przeznaczenie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jej zbycie, na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.). Przy czym przez wydatki poniesione na cele mieszkaniowe należy rozumieć wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkaniowego (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f ). Rezultat literalnej wykładni powyższych przepisów nie wskazuje zatem, aby kolejność nabycia i zbycia nieruchomości była przesłanką zwolnienia dochodu z opodatkowania. Ustawodawca wymaga jedynie, żeby dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości został spożytkowany w przewidzianym terminie na określone cele. Gdyby ustawodawca zamierzał udostępnić omawianą ulgę tylko tym podatnikom, którzy wpierw zbywają nieruchomość, a następnie nabywają nową nieruchomość, która miałaby służyć zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych, użyłby takiego zwrotu. Pamiętać bowiem należy, że zamierzone cele ustawodawca powinien osiągać formułując przepisy w sposób jednoznaczny (por. uchwała NSA z 20 kwietnia 1998 r., FPS 4/98 oraz wyrok NSA z 22 sierpnia 2008 r., II FSK 815/07). Podobny rezultat daje również wykładnia funkcjonalna. Opisywana regulacja służy bowiem realizacji konstytucyjnego obowiązku prowadzenia przez państwo polityki wspierającej zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych obywateli. W tym celu ustawodawca zmniejsza obciążenie fiskalne, zwalniając dochód ze sprzedaży nieruchomości, o ile zostanie on odpowiednio wydatkowany. Wprowadzenie (`(...)`) przesłanki pierwszeństwa zawarcia umowy zbycia nieruchomości przed umową nabycia następnej nieruchomości w znacznym stopniu utrudniłoby realizację tego celu tym podatnikom, którzy dysponują tylko jedną nieruchomością. Oznaczałoby to bowiem konieczność zbycia nieruchomości, która służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, bez pewności, czy dojdzie do transakcji nabycia następnej nieruchomości.

Identyczne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 15 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2026/15, stwierdzając m.in., że użyte w art. 21 ust. 1 pkt 131 pojęcie „odpłatnego zbycia” nie jest w ustawie zdefiniowane. Wobec tego, biorąc pod uwagę, że przy respektowaniu reguł wykładni gramatycznej, uwzględnia się również w niezbędnym stopniu cel ustanowienia analizowanych regulacji prawnych (tak np. prof. R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Wyd. C. H. Beck, 1995), należy przyjąć, że wykładania celowościowa jest tym bardziej niezbędna, gdy sens słów nie jest jednoznaczny. A tak jest właśnie w przypadku określenia „od dnia odpłatnego zbycia”, które zdaniem składu orzekającego w tej sprawie należy rozumieć jako cały ciąg zdarzeń prawnych, prowadzących do zbycia mieszkania, począwszy od dnia podpisania umowy przedwstępnej i uzyskania zadatku, a nie dopiero od dnia zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży. Prowadzi to do wniosku, że nie wyklucza możliwości skorzystania przez podatnika z przedmiotowej ulgi fakt, że ostateczna umowa sprzedaży nieruchomości przez podatnika została zawarta po dacie zawarcia ostatecznej umowy nabycia lokalu mieszkalnego, jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, iż środki na nabycie tego lokalu pochodziły ze środków uzyskanych ze sprzedaży uprzednio posiadanej nieruchomości.

Dokładnie tak samo orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 19 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 1629/15, oraz w wyroku z 28 października 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1032/15, w którym to wyroku stwierdzono m.in:

Skoro z przedstawionego stanu faktycznego bezspornie wynika, że uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego środki pieniężne, zostały wydatkowane na zapłatę za zakupioną nieruchomość i wydatek ten został poniesiony po sprzedaży lokalu mieszkalnego, to zostały spełnione warunki określone w analizowanym przepisie. Wnioskodawca spełnił warunki konieczne, aby środki ze sprzedaży mogły zostać zwolnione z opodatkowania, bowiem pomimo, że nabycie domu mieszkalnego miało miejsce przed dniem uzyskania przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego, to wydatki na jego nabycie zostały poniesione po uzyskaniu przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego. (`(...)`) Z przywołanych przez organ przepisów nie wynika, że warunkiem uznania za własne cele mieszkaniowe poniesionych wydatków jest aby zarówno środki ze sprzedaży (wydatek) jak i samo nabycie (przeniesienie prawa własności) nastąpiły nie wcześniej niż w dniu sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny, z której to sprzedaży dochód ma być zwolniony z opodatkowania.

Wnioskodawca wnosi by przedstawione przez niego stanowiska zawarte w wyrokach sądów administracyjnych traktować jako element jego stanowiska w sprawie.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że całość poniesionych przez niego wydatków na nabycie mieszkania (2% podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty notarialne i sądowe) może w całości uznać za wydatki na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 ustawy i w konsekwencji może skorzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z tych przepisów w związku z tymi wydatkami.

W świetle obowiązującego na dzień złożenia wniosku stanu prawnego – uwzględniając wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 25 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Op 171/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2021 r. sygn. akt II FSK 3389/18 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do zastosowania ulgi w nim przewidzianej konieczne jest spełnienie dwóch warunków, a mianowicie: wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe i dokonanie tej czynności przed upływem dwuletniego terminu od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie.

Uregulowane w powyższym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli. Głównym celem takiej normy jest rozwój określonej dziedziny życia gospodarczego i społecznego. Celem wprowadzenia tego przepisu było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z wykładni językowej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, by dla skorzystania ze zwolnienia musiała zaistnieć chronologia zdarzeń (najpierw odpłatne zbycie, a następnie poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe). Podstaw ku temu nie daje użyty w przepisie zwrot „począwszy od dnia odpłatnego zbycia”, który należy uznać za element normy wyznaczającej termin wydatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Termin ten, jak z przepisu wyraźnie wynika, ma charakter terminu ad quem, który kończy się z upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest zatem wydatkowanie w tym terminie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, pod rygorem wygaśnięcia prawa do zwolnienia podatkowego. Z przepisu nie wynika natomiast, by ustawodawca uzależniał je od uprzedniego chronologicznie odpłatnego zbycia nieruchomości.

W konsekwencji, przeznaczone przez Wnioskodawcę środki ze sprzedaży na nabycie lokalu mieszkalnego, w tym również koszty nabycia tego lokalu, są wydatkami na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 ustawy.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawne oraz kierując się treścią wniosku należy uznać, że Wnioskodawca wypełnił ww. przesłanki uprawniające do zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży mieszkania, mimo że nabycie nowego lokalu mieszkalnego nastąpiło przed zbyciem sprzedanego mieszkania. Decydujący w tym kontekście jest bowiem warunek wydatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie, a nie wydatkowanie tego przychodu po uprzednim zbyciu nieruchomości.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.